คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สวนดอกไม้
มหาสรามมนย์ราอิมเมเลียน (3)
หลัาผ่านศึับลุ่มทหารรับ้ามาแล้ว รถเทียมม้า็มุ่หน้าสู่เมือ าโอลอน เมือหลวแห่อาาัร ทิาเนีย ที่ั้อปราสาททิาเนีย
รถเทียมม้ามาหยุอยู่ที่หน้าประูไม้บานให่ปาทาเ้าอเมือาโอลอน รอบๆเมือมีำแพหินแ็แรล้อมรอบอยู่ ทุระยะร้อยเมรลอำแพเมือมีหอรัษาารพร้อมทหารประำารอยูู่แลวาม ปลอภัย
ทหารเฝ้าประูลุ่มหนึ่เินมาที่รถเทียมม้า หนึ่ในนั้นเอ่ยึ้น “พวเ้ามาที่เมือาโอลอนแห่อาาัร ทิาเนีย ้วยเหุอะไร”
ประูห้อโยสารแ้มเปิออ เสียหนึ่ัลอออมา “้ามหาอุปราอารามัน พวเ้าเปิประูเมือให้้าเี๋ยวนี้”
ทหารหนุ่มเห็นหน้าอารามันรีบร้อะโนบอนุมประู้านในเมือ “เปิประูเมือท่านอารามันลับมาแล้ว”
“ึ..ึ.. แอ๊.......” ประูไม้บานให่ส่เสีย พร้อมๆับ่อยๆยับเปิว้าออ
รถเทียมม้าวิ่้าๆผ่านประูเมือเ้าไป แล่นผ่านบ้านเรือน ร้าน้า ที่ั้เรียรายอยู่สอ้าทาอย่า้า ทุอย่ายัเียบสัเนื่อารุ่เ้ายัไม่มาถึ ผู้นในเมือยัหลับใหลในห้วนิทรา
รถเทียมม้ายัแล่นรัเลาะไปามถนนในเมือ นมาถึท้ายเมือึ่ิับภูเาหินนาให่ สูึ้นไปบนภูเามีปราสาทสีาวนาให่ั้อยู่ รถเทียมม้ามุ่หน้าึ้นเาสู่ปราสาททิาเนีย
ไม่นานนัรถเทียมม้า็มาอที่้านหน้าอปราสาท ะเินทาลารถ มีทหารและนาำนัลลุ่มหนึ่มา้อนรับ
อารามันลมาารถเทียมม้าเินนำเ้าไปในปราสาทโยมีสามหนุ่มเินามหลัมา้วย พวทหารโ้ทำวามเารพเมื่อเห็นอารามัน เมื่ออารามันเินผ่านไปทหาร็เ้าวาหน้า เลโอ วอเทีย ฟาริส ทันที
“พวเ้าเป็นแอ้า ืนนี้พวเ้าะพัที่ปราสาท” อารามันหันมาบอพวทหาร พวทหารเลยหลีทาให้
“พวเ้า่วยเรียมห้อพั้วย” อารามันหันมาสั่เหล่านาำนัล่อ “่ะ” พวนาอบ่อนแยย้ายันไป
อารามันมอสามหนุ่มแล้วพูึ้น “ส่วนพวเ้ารีบพัผ่อนะ พรุ่นี้เ้า้าะพาเ้าเฝ้าอ์ราา”
“ไ้เลยลุ ไม่นึเลยว่าะไ้เอราาทิาเนียัวเป็นๆนะเนี่ย” เลโอบอ
“เฮ้ย ราานะเฟ้ยเรียัวไ้ไ” ฟาริสพูพร้อมเอามือไปปิปาไอ้นไม่มีมารยาท
“ปาเลโอ ทำหัวพวเราหลุไ้เลยนะเนี่ย” วอเทียพู “ั้น พว้าอัวไปพัผ่อน่อน”
พูเสร็วอเทียและฟาริส็ลาเลโอที่โนปิปาไว้เินามทหารนหนึ่ึ่ะนำทาไปห้อพัในปราสาท
อารามันมอามสามหนุ่มนหายไปามทาเินในปราสาท รอยยิ้มเอ็นูปราึ้นบนใบหน้า เป็นลุ่มายหนุ่มที่แปลริๆ ยามปิูเหมือนพวไม่่อยไ้วามแ่เอาเ้าริลับเ่านน่าใหาย อารามันิ่อนะเินไปยัห้อพัอน
……………………………………..
แสแอ่อนๆอยามเ้าวันใหม่ส่อสว่า แอุ่นๆส่อผ่านหน้า่าทาบลบนใบหน้าหล่อเหลาอายหนุ่มผมทอ ่วยปลุให้ายหนุ่มื่นึ้นาภวั์ วาสีทอ่อยๆเปิึ้น้าๆ เลโอยันัวเอลุึ้นาเียนอนแล้วบิี้เียเล็น้อย ่อนมอไปรอบๆ ที่เียอีสอเียถัไปยัมีายหนุ่มอีสอนยันอนหลับสนิทอยู่ เลโอนั่ิั่ใอยู่ระหว่าว่าะหาวิธีปลุ(แล้)เพื่อนรั หรือออไปเินสำรวปราสาที ่อนะัสินใไ้ว่าไปสำรวปราสาทีว่าามนิสัยนอยารู้อยาเห็น
หลัาัารธุระส่วนัวนสื่นแล้วเลโอ็ออมาเินเล่นในปราสาท เลโอเินาห้อพัอแบริเวั้นสออปราสาทไปามระเบียทาเิน หยุมนู่นนี่jไปเรื่อย พร้อมส่เสีย ว้าว วู้ เป็นระยะ เหมือนบ้านนอเ้ารุ เหล่าทหารและนาำนัลที่มาเห็น็อแอบำไม่ไ้ เลโอเินมาเรื่อยๆนมาถึ สวนอไม้อปราสาทที่ั้นล่า เลยัสินใะเ็บอไม้ในสวนไปประับโมเพื่อนรัสัหน่อย เวลาื่นะไ้ะลึในวามามอัวเอ
ะ ที่เลโอเอื้อมมือำลัะเ็อไม้วาสีทอ็้อหยุนิ่อยู่ับที่ ร่าหิสาวที่ยืนอยู่ลาสวนอไม้่าามราวับมีมน์สะให้เลโอไม่อาละสายาไ้ ผมสีทอยาวสลวยถึลาหลั ใบหน้าไ้รูปราวภาพอิรรเอบรรวา วาลมโสีน้ำาลอ่อนเป็นประาย ริมฝีปาสีมพูแสนึู เธอสวมุระโปรยาวสีมพู่อ่อน ้านบนเปิไหล่เผยให้เห็นผิวเนียนาวอมมพูราวอาุระ่าน่าสัมผัสยิ่นั โลอเลโอเหมือนาลเวลาหยุหมุน ในหัวว่าเปล่า ่อนสมอะไ้ิอะไรหัวใ็พาเท้าัวเอเินเ้าไปหาหิสาวะแล้ว
เลโอมาหยุยืนอยู่้าหิสาวอย่าเียบเียบโนที่เธอไม่รู้ัว หิสาวหันมาเอวาสีทอ้ออยู่็ใ รีบถอยห่าไปหลาย้าว
“้า...้าอโทษ ้าไม่เนาทำให้เ้าใ” เลโอรีบบอ ใบหน้าใพอัน
สาวน้อยเห็นท่าทีรีบร้อนอโทษอนรหน้า็่อยวาใไ้หน่อยว่าไม่ไ้มาทำร้ายน ึเอ่ยถามึ้น “แล้วท่านเป็นใรัน ทำไมถึมาอยู่ในปราสาทนี้ไ้ล่ะ”
“้าื่อเลโอ เินทามาที่ปราสาทพร้อมลุ..เอ้ย ท่านอารามันน่ะ แหะ แหะ” เลโออบพร้อมรอยยิ้ม
“อ๋อ... มาับท่านอารามันนี่เอ ั้นท่าน็ไม่ใ่นร้ายสินะ ้าไม่้อลัวท่านแล้ว” เธอบอพลาถอนหายใ
“้านี่นะนร้าย ้าไม่ทำร้ายนสวยอย่าเ้าหรอ” เลโอรีบบอ
ำว่า “นสวย” เล่นเอาฝ่ายหิหน้าแระเรื่อ ฝ่ายายผู้มีปารับใเห็นฝ่ายหิเิน็เลยพลอยเินไป้วย
“ือ... แล้วท่านมาทำอะไรที่สวนอไม้ล่ะ” สาวน้อยเอ่ยถามแ้เิน
“อนแร้าว่าะหาอแล้เพื่อน แ่พอเห็นเ้ายืนอยู่ ้า็ไม่อาละสายาาเ้าไ้ ลัวว่านาฟ้ารหน้า้าะหายไปน้าไม่อาื่นมวามามนั้นไ้อี” ปาที่รับใเริ่มทำานอีรั้
ราวนี้ใบหน้าหวานอหิสาวที่แอยู่แล้วลายเป็นสีแเ้มึ้นัเน น้อหันหนีสายานรหน้า
“ท่าน...พูับผู้หิเ่นนี้เสมอเลยหรือไ ท่านเลโอ” หิสาวถามะที่ยัหันหลัให้
เลโอเินเ้าไปใล้หิสาว มือายหนุ่มสัมผัสที่้นแนอย่านุ่มนวลแล้วหมุนัวอหิสาวให้หันมา้าๆ วาสีทอับ้อับวาสีน้ำาลลมโ ่อนเอ่ยเสียเบา “้าไม่เยพูับหิใเ่นเ้า ทุำ้าล้วนมาาใเมื่อไ้พบเ้า”
หัวใอหิสาวเ้นเสียัราวับำลัะบ่บอวามรู้สึบาอย่า ใบหน้าร้อนผ่าวเมื่อถูวาสีทอับ้อเหมือนะอ่านใน รอยยิ้มเินอายปราบนเรียวปาสวย
รอยยิ้มอหิสาวไ้ทำให้หัวใายหนุ่มไม่ไ้เป็นอเาแ่เพียผู้เียวอี่อไป บันี้หัวใอเลโอเป็นอหิรหน้าไปเสียแล้ว
แสแอ่อนๆยามเ้าที่ส่อแสอย่านุ่มนวล วามามและลิ่นหอมหวนออไม้นานาพรรในสวน เสียนร้อับานแสนไพเราะ บรรยาาศ่าแสนหวาน ทำใหู้่หนุ่มสาวที่ยืนอยู่ลาสวนเยิบมาใล้ันมาึ้นอย่าไม่รู้ัว วายัับ้อันไม่ระพริบ ริมฝีปาอวบอิ่มสีมพูอหิสาว่าแสนยั่วยวนเินะห้ามใายหนุ่มไม่ให้สัมผัส ายหนุ่มโน้มศรีษะล้าๆ เ้าใล้ใบหน้าสีแระเรื่อ…
“อ์หิเพ่ะ..... อยู่ไหนเพ่ะ อ์ราาเรียหาเพ่ะ” เสียนาำนัลแว่วมาามทาเินั้นสออปราสาท ทำลายบรรยาาศหมสิ้น เรียสิายหนุ่ม หิสาว ลับมาาวามหวานอทัู้่ หิสาวถอยออมาาอ้อมแนอายหนุ่ม อนนี้ทัู้่มีใบหน้าเหมือนมะเือเทศลูโ
“อยู่นี่๊ะ ้าำลัไป” หิสาวร้อบอนาำนัล ่อนหันหลัวิ่ึ้นบันไ้านหลัไปยัั้นสอ ามเสียเรียหายไป
เลโอยืนนิ่อยู่ลาสวน พยายามับ้นนปลายเหุาร์เมื่อรู่ ไม่นานสีหน้าอเลโอ็ีเผือ
เฮ้ย!!! หิสาวเมื่อี้เป็นอ์หิแห่ทิาเนียหรือเนี่ย ูเพิ่สะเออะไปีบอ์หิหรือฟะ แถมยัเือบูบแล้ว้วย วยแล้วอบใรไม่อบไปอบอ์หิะถูัหัวไหมเนี่ยู เลโอิ
“เฮ้ยเลโอ ยืนทำหน้าเหมือนเห็นผีอะไรอยู่รนั้นฟะ” เสียฟาริสัมาาระเบียทาเินั้นสอ เลโอมอึ้นไปเห็นเพื่อนทั้สอำลัะโหน้าะโนลมา
“ไปเร็ว ท่านอารามันเรียหาพวเราให่แล้ว” วอเทียะโนบอ
“เออ ไปเี๋ยวนี้แหละ” หลัพูเสร็เลโอรีบวิ่ไปหาเพื่อนทั้สอ ที่ยืนอยอยู่ที่ระเบียทาเิน
พอเลโอมาถึวอเทีย็ถามึ้น “ไรฟะ เี่ยวนี้หัื่นเ้ามามอไม้แล้วหรือวะเพื่อน้า”
“แหะ แหะ” เลโอไ้แ่หัวเราะแทนำอบ ภาพใบหน้าแสนสวยออ์หิยัิาอยู่
“รีบไปเถอะ ให้ท่านมหาอุปรารอนานเี๋ยวโนเล่นานเอา” ฟาริสพู
เออ ไว้ให้อ์ราารู้ว่า้าแอบีบอ์หิแห่ทิาเนีย่อนเถอะ โนเล่นแน่ๆเลย เลโอิ ่อนที่ทั้สามออเินไปามทาอปราสาทมุ่หน้าไปหาอารามัน เพื่อเ้าเฝ้าษัริย์แห่อาาัรทิาเนีย
ความคิดเห็น