the music of love

ฮ้าวววว ..

เสียงงอะไรดังหนวกหูจริงๆเลย >~< ฉันยิ่งไม่ค่อยได้นอนอยู่ด้วยเห้ออออ~ รันพูดขึ้นพร้อมทำหน้าตาง่วงหาวอยากนอน เสียงที่ดังนั้นไม่ได้มาจากที่ใดเเต่เป็นเสียงดนตรีที่มาจากห้องซ้อมดนตรีที่เพิ่งมาเปิดให้เหล่าวงดนตรีทั่วไปมาเพื่อซ้อม ถึงเเม้ห้องซ้อมมนั้นจะเป็นห้องเก็บเสียงเเต่ก็ยังมีเสียงอึกทึกรอดออกมาอยูดี โถ้วเอ้ย!! นี่ไม่คิดจะไปทำอะไรกันบ้างเลยหรือไงน่ะ หนวกหูจริงๆเลย รันพูดพร้อมเอามือมาขยี้ตา เธอเดินโซเซไปที่ห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำเเล้วไปโรงเรียน
ไปแล้วน่ะค้าารันพูด เธอเดินออกจากบ้านเเต่ทางที่เธอเดินไปนั้นต้องผ่านห้องซ้อมดนตรีนั้นทุกวัน เธอคิดในใจว่า พววกนั้นไม่มีอะไรจะทำกันหรือไงเล่นดนตรียังกับเล่นเป็นอาชีพ รบกวนเสียงดังฉันหละจะไม่มีทางเอานักดนตรีมาเป็นแฟนเลยเห้อ เธอถอนหายใจ
ณ โรงเรียนมัธยม แห่งหนึ่ง รันนน เสียงเรียกจากเพื่อนของรันชื่อ ซากุ เพื่อนร่วมชั้นของ รัน นี่เธอ ทำไมทำหน้ายังกะผีดิบแบบนั้นล้า~ ผีดิบบ้าอะไรหละ ฉันนอนไม่พอตังหากเล่า! ห้ะเธอนอนไม่พอไปแอบทำอะไรมาเหรอยะหรือว่าติดนิยายจนไม่ได้หลับไม่ได้นอนใช่ไหมล้าเธออ่านเรื่องอะไรอยู่หรอ ? ซากุถาม ฉันไม่ได้อ่านนิยายอะไรทั้งนั้นแหละไร้สาระจริง ที่ฉันไม่ได้นอนก็เพราะ ข้างๆบ้านฉันอ่ะสิมีห้องซ้อมดนตรีมาเปิดใหม่เสียงดังหนวกหูจะตาย - - จริงงหรอออ!! ซากุทำน้ำเสียงอย่างดี๊ด้า เเล้ววง ของเรียวคุง ได้ไปซ้อมที่นั้นไหมอะเธอเคยเห็นบ้างไหมรัน ? ฉันไม่ได้สนใจหรอกนะไร้สาระจริงๆพวกนั้นอ่ะเอาเเต่เล่นดนตรีทั้งวันไม่เป็นอันเรียนอันกินอันนอนหมกตัวอยู่แต่ในนั้นเป็นฉันคงขึ้นอืดตายในห้องนั้นเเล้วแน่ๆเลย - - เเล้วเรียวคนนั้นหน่ะเขาเป็นใครเหรอ? รันถาม นี่เธอไม่รู้จักหรอ เรียว ห้อง 12 ไง เขาป๊อปมากๆเลยนะในโรงเรียนหน่ะ เธอนี่เชยจริงๆเลยไม่รู้จักได้ไง เขาทั้งร้องเพลงเพราะเล่นกีต้าเบสหรือกลองก็เป็นหด เท่มากเลยนะ เธอไม่รู้จริงๆหรอไงไยรัน เอ้ก็ฉันไม่ได้สนใจอะไรนิ โถ่วรันเดี๊ยวถ้าเจอเเล้วฉันจะชี้ให้เธอดูเอง

ติ๊งงต่องงงง~ เสียงเตือนได้เวลาพักในช่วงบ่ายดังขึ้น เห้รันนน ไปกินข้าววกันเถอะฉันหิวมากเลย :( โอเคไปสิ เอ้อเเต่ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะ เธอลงไปก่อนเลยก็ได้ รันบอกซากุ โอเคๆได้เลยงั้นเจอกันข้างล่างนะ
หลังจากซากุเดินลงบรรไดไปเธอหันเพื่อที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำ หางตาก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึงนั่งเขียนหรือจดอะไรบางอย่างเธอหยุดแอบมองสักพักนึง แต่ไม่ได้สนใจอะไรจึงเดินไปเข้าห้องน้ำ ตื้อดือตื้อดือ~ เสียงโทรรสับบดังขึ้นเธอรีบหยิบโทรสับตาของเธอจ้องที่โทรสับเพื่อดูว่าใครที่โ?รเข้ามาแต่ไม่ได้สนใจทางข้างหน้า โป๊กก!! โอ้ยยย นี่เธอเดินดูทางหน่อยสิเสียงผู้ชายเอ่ยขึ้น รันเงยหน้าขึ้นมามองจ้องหน้าผู้ชายคนนั้นในใจก้ตกใจอีกใจนึงก็คิด แว๊บเเกที่เธอเงยหน้ามามองผู้ชายที่เธอเดินชนนั้น หน้าของเขาใส่จริงๆ จมูกโด่งริมฝีปากเรียวบาง ดวงตาดูคมมีเสน่ห์แบบบอกไม่ถูกเรียกว่าพอเห็นหน้าหัวใจก็เต้นเเรงแบบบอกไม่ถูกเลย
'' นี่เธอ ''
ห้ะห้ะ ..ห้ะ คือฉันขอโทษนะที่เดินชนพอดีฉันดูโทรสับอยู่หนะ รันพูดเเล้วรีบเดินไปอย่างไว ''เขาเป็นเด็กใหม่หรอไง ฉันไม่เห็นจะเคยเห็นหน้าเลย แต่ช่างมันเถอะ '' พร้อมเดินลงไป หาซากุ ที่กำลังรอเธออยู่ข้างล่าง
รัน ทำไมเธอเข้าห้องน้ำนานจังเลย ซากุถาม อ่อ อ่อ พอดีฉันซุ่มซ่ามนิดหน่อยหน่ะ ไปกินข้าวกันเถอะ
ซากุบ่นพึ่มพำเเล้วเธอเป็นไรหรือป่าวหน่ะเธอนี่ซุ่มซ่ามไม่เปลี่ยนเลยนะ รับตอบแหม่เธอก็ขี้บ่นนไม่เปลี่ยนเลยเหมือนกันนะซากุ
ทั้งสองคนพูดหยอกล้อกันไปมาพร้อมเดินไปสั่งอาหารเเล้วมานั่งทานที่โต๊ะอาหาร เเล้วซากุก็รีบพูดขึ้นมาว่า

'' นี่รันๆ!! นั่นไงเรียวห้อง 12 ที่ฉํฯบอกเธอไง อยู่ตรงนั้น ''
รันกวาดายตามองหา จนเจอ เธอชะงักไปพักนึง ก่อนพูดว่า อ๋อ อ๋อ คนนี้หน่ะหรอ ในใจเธอคิด ฉันเพิ่งชนเขาทีหน้าห้องน้ำเมื่อกี้หนิ่ คนเดียวกันจริงๆเหรอ รันพยายามเพ่งสายตามอง ใช่จริงๆด้วย! รันหันไปถามซากุ ฉันว่า ...ยังไม่ทันได้ถามรันก็เห็นซากุทำหน้าฟินยังกับเจอบอยแบนด์ :S ซากุ!! ห้ะห้ะอะไรหรอ เรียกซะตกใจหมดดเลยนะ โถ่วก็ฉันเห็นหน้าเธอฟินส้ะ แหม่ก็มีบ้างแหละนะเธอเรียวนะหล่อน่ารักขนาดนั้น เล่นดนตรีก็เก่งเรียนก็เก่ง ถ้าใครไ้ด้เขาไปเป็นแฟนนะถือว่าโชคดีมากเลยหล่ะ (ซากุเริ่มเพ้อ) ถ้าฉันได้เข้ามาควงนะฉันจะไม่ชมไม่มองผู้ชายคนไหนอีกเลยนะเธอ 55555 ซากุหัวเเราะอย่างร่าเริง ยิ้มเบิกบานหน้าเป็นจานดาวเทียม

หลังเลิกเรียน รันนน ฉันกลับบ้านก่อนนะ
โอเคเลยฉันว่าจะอยู่ทำการบ้านให้เสร็จก่อนหนะเเล้วค่อยกลับ แหม่เธอนี่ขยันจริงๆเลยนะ ซากุบอกแล้วพูดว่า งั้นฉันไปเเล้วน่ะเจอกันนะจ๊ะ พรุ้งนี้ โอเครเลยกลับบ้านดีดีนะซากุ
พอซากุเดินออกจากห้องไป เห้ออออ รันถอนหายใจ เเล้วหยิบสมุดการบ้านขึ้นมาทำ
เอ้ะ!~ เสียงกีต้าหนิ จนป่านนี้ยังมีคนไม่กลับบ้านด้วยหรอไง รันเดินออกจากห้องเสียงดังมาจากห้อง 12 นิ รันแอบอยู่ข้างหลังประตูแล้วชะโงกหน้าไปมอง เธอเห็น ผู้ชายคนนึงกำลังนั่งเล่นกีต้าอยู่ พอมองดีๆ เรียวนิ เธอแอบฟังเขาดีดกีต้าเเล้วร้องเพลง ''เขาดูมีเสน่ห์มากเลยเวลาี่จับกีต้าเเล้วร้องเพลงไม่เเปลกใจเลยทำไมคนทั้ง โรงเรียนถึงได้ครั่งไคร้ผู้ชายคนนี้ '' ในขณะที่เธอยืนดูอยู่นั้นมือของเธอเผลอไปเลื่อนบานประตูเสียงดัง แกรกก~ เรียวเงยหน้ามามอง ใครอยุ่ตรงนั้นอะ ออกมาเลยนะ รันค่อยเดินออกไปอย่างช้าๆ ขอโทษนะที่ฉันมาแอบดูนายร้องเพลง คือคือ ว่าฉันนั่งทำงานอยู่ในห้องหนะเเเล้วได้ยินเสียงเลยมาดูว่ายังมีคนไม่กลับบ้าน เรียวยิ้มที่มุมปาก
เหอะ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอสักหน่อย เอ้ะ! เธอนี่หน้าคุ้นๆน่ะใช่คนที่เดินชนฉันหน้าห้องน้ำใช่ไหม แล้วนี่เธอชื่ออะไร? รับตอบแบบเก้เก้กังกัง อ่ออ่อใช่ใช่ ฉันชื่อ รันอยู่ห้อง 8

'' ยินดีที่ได้รู้จักนะ '' เรียวพูดเเล้วยิ้ม พอรันได้เห็นรอยยิ้มของเรียว ก็ทำให้หัวใจของเธอเต้นเเรง เธอรู้สึกหัวใจของเธอเต้นเเรงเหมือนมันจะออกมาเต้นข้างนอกใบหน้ากลายเป็นสีชมพูที่เเก้ม เธอหลบสายตาของเรียวเเล้วพูดว่า งั้นฉันไปก่อนนะ แล้วรีบหังหลังกลับไปอย่างเร็ว เรียววิ่งตามออกมาเเล้วพูดว่ากลับบ้านดีๆนะ รันหยุดเดินเเล้วหันหน้ามาก้มหัวลงนิดหน่อยเหมือนพยักหน้า
ให้ตายเถอะ ทำไมใจมันเต้นเเรงแบบนี้นะ >< ปกติฉันไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครเลยนะ รอยยิ้มของเขาหนะมีเสน่ห์มากเลยพอยิ้มก็เหมือนเปลี่ยนทุกอย่างเหมือนเอาอะไรที่มันหนักๆออกไปจากหัวเลยแถมเขายังจำที่ฉันไปเดินชนเขาที่หน้าห้องน้ำได้ด้วย>//< รันรีบเดินกลับบ้าน
กลับมาเเล้วค้า~ แม่รันพูด กลับมาเเล้วหรอจ้า ทำไมกลับบช้าจังวันนี้ที่ โรงเรียนเป็นไงบ้านหละลูก รันตอบก็ดีนะคะพอดีรันทำงานที่ค้างอยู่ที่โรงเรียนหนะคะเลยกลับบ้านช้าหน่อย วันหลังก็อย่ากลับเย็นมากซิ เเม่เป็นห่วงนะ ค้าาาคุณแม่ เธอเดินขึ้นห้องไป หยิบผ้าขนหนูเตรียมอาบน้ำ อยู่ดีดีก็ คิดถึงรอยยิ้มของเรียว ทำให้หัวใจมันเต้นเเรงอีกครั้ง บ้าหน่า~ ฉันเป็นอะไรไป ต้องไม่คิดต้องไม่คิด รันเอามือตบแก้มตัวเองเเล้วเดินเข้า้ห้องน้ำไป
เช้าวันต่อมา .. รันตื่นขึ้นเพราะเสียงดนรีที่ดังเเละสะเถือน เบาๆเล็กน้อย เวลา 9โมงเช้า วันเสาร์
เสียงตะโกนของเเม่ รันนนนน แม่วานไปซื้อของที่ซุปเปอร์ให้หน่อยสิ เดี๊ยวเเม่ทำอาหารเช้าให้ทานนะ รันเเต่งตัวเเล้วเดินออกจากบ้านกำลังจะไปที่ซุปเปอร์ตาก็เหลือบไปเห็น ผู้ชายคนนึงที่คุ้นๆเหมือนจะเคยเจอกันมาก่อน เรียวเหรอ ?ในใจของเธอคิด เอ้ะทำไมฉันต้องคิดถึงเขาเป็นคนเเรกด้วยน่ะ รันนนน~ เสียงเรียกที่ดังมาจากห้องซ้อมดนตรีข้างๆบ้านของรัน รันหันไปก็เจอเรียวที่เรียกเเละยิ้มโบกมือให้ หัวใจของเธอกลับมาเต้นเเรงอีกครั้ง เธอโบกมือบ๊ายบายกลับ เรียววิ่งเข้ามาถาม เธอจะไปไหน อ๋อฉันจะไปซุปเปอร์อ่ะ รันตอบ อ๋อองั้นดีเลยฉันว่าจะไปซื้อของที่นั่นพอดีงั้นฉันไปด้วยคนนะ เรียวพูด พร้อมยิ้มๆ :D ได้สิ้ๆรันตอบ(เหมือนจะเขินอ่ะ)

ในขณะ ที่ทั้งคู่เดินไปซุปเปอร์ รันเอ่ยถามขึ้นมาว่าเธอมาซ้อมดนตรีที่นี่ทุกวันเลยเหรอ ?
อ๋อใช่ๆ คือประมานเดือนหน้าฉันจะมีประกวดวงดนตรีช่วงนี้เลยซ้อมหนักหน่อย เธอชอบเสียยงเพลงไหม? เรียวถาม
อ๋อๆ คือก็พอฟังได้น่ะเเต่ปกติฉันไม่ค่อยฟังเพลงเท่าไหร่หรอกคือฉํฯฒ๊อคติกับห้องซ้อมดนตรีอ่ะเสียงดังมากเลย >0< ฉันจะอ่านหนังสือทีก็ไม่รู้เรื่องไม่รู้จะซ้อมไปถึงไหนเสียงดัง*^&^*)(*_)*&%^$%#$%^%*(*)* เห้อออ~ รันบ่นเเบบไม่เกรงใจเรียว
อ๋อคือความจริงเเล้วน่ะ ห้องซ้อมที่เพิ่งเปิดใหม่เป็นของฉันเองหนะ
ประโยคนี่ ทำเอารันสตั้นไป 10 วิ เธอตกใจถึงขนาดรีบหันมาจ้องหน้า เรียว
อะอะอ๋อจะจริงเหรอ คะคือฉันขะขอโทษพอดีไม่รู้อ่า ~ -/\-
5555555555555555 เรียวหัวเราะแบบร่าเริงเเล้วบอกว่า ไม่เป็นไรหรอกนะ ชาวบ้านเเถวนี้ก็เหมือนจะไม่ชอบเหมือนกันนั่นเเหละ พอดีห้องมันยังต่อเติมไม่ค่อยสมบูรณ์ ถ้าเสร็จเเล้วมันคงไม่มีเสียงหรืออะไรรอดออกมาเเล้วหล่ะ ในขณะที่ทั้งคู่เดินคุยกันไปอย่างร่าเริงสดใส มีมอเตอไซ คันนึงขับมาอย่างรวดเร็ว
รันนน ระวัง!! เรียวดึงตัวรันมาให้พ้นจากมอไซที่วิ่งมาด้วยความเร็ว รันปลอดภัยเธออยู่ในอ้อมกอดของเรียว -///- ทั้งสบสายตากัน หัวใจของรันเริ่มเต้นเเรงอีกครั้งเหมือนจะเเรงเเละเร็วกว่าเดิม ใบหน้าเธอเริ่มกลายเป็นสีชมพู รันรีบผลักเรียวออก แล้วพูดว่า ขะขอบใจนะ เรียวหัวเราะเเล้วเอามือขยี้หัวรันยัยซุ่มซ้ามเอ้ย ไม่เป็นไรหรอก นี่เธอนี่ซุ่มซ่ามจริงๆเลยตั้งเเต่เดินชนฉันที่ห้องน้ำ้วันนั้นเเล้วน่ะ ฮ่าฮ่า่า รันแอบเขินหน้าเเดงเป็นมะเขือเทศ เเล้วเอามือปัดมือของเรียวออกเเล้วรีบเดินไปยังร้านซุปปเปอร์มาร์เก็ต เฮ้เธอรอฉันด้วยสิ้โถ่ว ~ เรียวตะโกนบอกรัน


ฝาก่วยอ่านเเละติดตามตอนต่อไปหน่อยนะค้าเพิ่งหัดเขียนใหม่ มือใหม่ง่าาา ขอบคุณที่ทนอ่านน้า >~<