รักใสใสหัวใจโปเตโต้

ลำดับตอนที่ #2 : ^_^ลา ลา ลา^_^

ตัดมาที่มิกิบ้างนะคะ



ระหว่างทางนั้นมิกิมัวแต่สนใจวิวทิวทัศน์รอบๆทำให้เธอไม่ทันสังเกต เห็นว่าไฟแดงแล้ว เธอปั่นจักรยานไปชนกับชายหนุ่ม 2 คนเข้า



“อุ๊ย! ขอโทษนะคะ” มิกิกล่าวขอโทษด้วยความรู้สึกผิด



“ไม่เป็นไรหรอกคับ” หนุ่มท่าทางเจ้าชู้ รูปร่างสูง ผมสั้นหยักโศกเล็กน้อย ถือไม้กลองกล่าว



“คุณ…” เค้าถามต่อ



“มิกิ ค่ะ” มิกิตอบ



“ชื่อน่ารักนะคับ ผมบ๋อมคับ” ชายที่น่าจะชื่อบ๋อมแนะนำตัว



“เฮ้ย ไอ้บ๋อมมึงทำเจ้าชู้อีกแล้วนะ” ชายหน้าตาดี รูปร่างสันทัด ดูมีมารยาท กล่าวตักเตือนเพื่อนตัวเอง



“แหม ไอโน้ตแค่ถามชื่อมันเจ้าชู้ตรงไหนวะ” บ๋อมพยายามแก้ตัว



“คือ...ต้องขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะคับ มันเป็นอย่างนี้เสมอแหละคับ” ผู้ชายที่ชื่อโน้ตขอโทษแทนเพื่อน



“เออ...ไม่เป็นไรอ่ะค่ะ ต้องขอตัวก่อนนะคะ” มิกิพูดพร้อมกับรีบปั่นจักรยานออกไปเพราะว่าไฟเขียวแล้ว เธอปั่นไปเรื่อยๆจนถึงที่อยู่ที่ได้มา ใช่แล้วที่นี่มันอพาตเม้น p ที่ตรงข้ามกับอพาตเม้นของมิกินี่นา



เทอจอดจักรยาน จากนั้นก็ขึ้นลิพไปชั้น 6 เธอเดินตรงไปยังห้อง vip ที่อยู่ริมสุดของชั้น เทอเคาะ ประตูเรียกแล้วพูดว่า



“บะหมี่มาส่งค่ะ” มิกิขานเรียก แต่ไม่มีใครมาเปิดประตู เทอจึงพยายามขานเรียกอีกครั้ง



“บะหมี่มาส่งค่ะ” เทอพยายามเรียกอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีใครออกมาอยู่ดี

เธอรู้สึกว่ามันวังเวงยังไงไม่รู้เหมือนมีคนเดินอยู่ข้างหลังเธอ เธอค่อยๆหันไปดู เทอเห็นผู้ชายรูปหล่อคนนึงล้มลงทับตัวของเธอ มิกิตกใจมาก



“อ้ายยย กรี้ด!” มิกิกรีดร้องด้วยความตกใจ เพราะตัวที่หนักอึ้งของชายคนนั้นกำลังทับเธออยู่



“ออกไปนะ ออกไป” มิกิพยายามบอกชายคนนั้นเทอไม่ได้สังเกตเลยว่าชายที่ทับเธออยู่นั้นคือ ปั๊ปนั่นเอง



ผัวะ!! เทอตบผู้ชายคนนั้นอย่างเต็มแรง



“โอ๊ยคุณตบผมทำไมเนี่ย” ปั๊ปเริ่มรู้สึกตัว เขาพูดอย่างงัวเงีย อาจเป็นเพราะเขาพึ่งกินเหล้ามาเพราะมิกิได้กลิ่นเหล้ามาจากตัวเค้า



มิกิค่อยๆมองหน้าของปั๊ปเธอรีบถอยห่างทันที



“ขะ...ขอ...โทษ...นะ...คะ” มิกิพูดอย่างตะกุกตะกัก



“แล้วคุณมาทำอะไรหน้าห้องผม” ปั๊ปเริ่มมีสติขึ้น แล้วถามมิกิ เค้าถามด้วยน้ำเสียงที่เข้มคม ทำให้ มิกิกลัวอย่างมาก



“เออ..คือ...ชะ...ชั้น...มะ...มา...สะ...ส่ง...บะ...หมี่..หนะ..ค่ะ” มิกิยิ่งพูดติดขัดเข้าไปอีกเพราะเธอกลัวว่าปั๊ปจะโกรธเทอ



“ฮ้า....ทำไมคุณต้องพูดติดขัดด้วย ตลกดีนะ” ปั๊ปหัวเราะไปพูดไป



“นี่คุณ ทำให้ชั้นตกใจแล้วยังหัวเราะชั้นอีก อีตาบ้า” มิกิต่อว่า



“เอาเป็นว่าผมขอโทษแล้วกัน แล้วคุณมาทำอะไรหน้าห้องผมหรือว่ามาอ่อย…” ปั๊ปเยาะเย้ยมิกิ



“นาย ชั้นเนี่ยนะมาอ่อยนาย ฝันไป 10 ปี 10 ชาติย่ะ ชั้นมาส่งบะหมี่ นี่ไง” มิกิชูถุงบะหมี่ที่แตกเละ

เพราะมะกี้เธอปาถุงใส่ปั๊ปอย่างแรง



“ฮ้า....นี่มันบะหมี่หรืออุนจิเนี่ย เละเชียว” ปั๊ปหัวเราะแล้วพูด



“เออ...” มิกิแก้ตัวไม่ได้เลยได้แต่นิ่งเงียบ



“คุณลองบอกผมสิ ว่าคุณจะชดใช้ยังไง” ปั๊ปถามมิกิ



“เออ...จ่ายค่าก๋วยเตี๋ยวให้คุณไง” มิกิพูดด้วยท่าทางกลัวๆ



“เงินน่ะผมไม่ต้องการ แต่เนี่ยจะทำไง” ปั๊ปพูดพลางชี้นิ้วไปที่แก้มที่โดนมิกิตบ



“เอ่อ...เรื่องนั้นชั้นขอโทษ” มิกิพูดขอโทษด้วยความรู้สึกผิด



“คุณ ขอโทษแล้วมันจะหายมั้ยล่ะ” ปั๊ปถอนหายใจแล้วพูด



“แล้วจะให้ทำไงอ่ะ” มิกิเริ่มมีน้ำโห



“คุณก็ทำแผลให้ผมไง ตกลงมั้ย” ปั๊ปเสนอ



“ก็ได้ แต่คุณต้องไม่มายุ่งกับชั้นอีก ตกลงมั้ย” มิกิพูด



“อืม เข้ามาสิ” ปั๊ปพูดพร้อมกับเปิดประตูให้มิกิเข้ามา



“ก็ได้ แต่แปปเดียวนะ” มิกิพูด



“ครับผม” ปั๊ปพูดทะเล้นทะเล้น



จากนั้นทั้งสองคนก็เข้าไปในห้องแล้วปั๊ปก็หยิบกล่องยามาให้มิกิแล้วพูดว่า

“นี่ ครับ กล่องยา” ปั๊ปพูด



“ค่า” มิกิหยิบกล่องยาขึ้นมาแล้วพูด



“คุณชื่ออะไรหรอคับ” ปั๊ปมองหน้ามิกิแล้วถาม



“จะรู้ไปทำไมล่ะคะ” มิกิถามแล้วแกล้งทายาแรงๆที่แก้มของปั๊ป



“โอ้ย คุณผมเจ็บนะ ผมก็อยากรู้ชื่อคุณเอาไว้เผื่อเราเจอกันอีก” ปั๊ปพูดไปร้องเจ็บไป

“มิกิค่ะ แล้วคุณล่ะ” มิกิยอมตอบในที่สุด



“ปั๊ปคับ” ปั๊ปตอบด้วยเสียงเข้ม



“เสร็จแล้วค่ะ” มิกิพูดแล้ววางขวดยาลง ก่อนจะเดินออกไป



“เดี๋ยว!! คับตรงนั้นมัน...” ปั๊ปพูดแล้วชี้ไปที่พื้นที่เปียกน้ำ



“อ้ายยยยย” มิกิลื่นล้ม ในทันทีแต่ปั๊ปเข้ามารักไว้ทัน มิกิล้มทับปั๊ป ปากของมิกิ ชนกับแก้มของปั๊ป



มิกิรีบลุกขึ้นเธอหน้าแดงพอๆกับปั๊ป ปั๊ปพูดอะไรไม่ถูกก็เลยโพล่งกับมิกิว่า

“คุณเป็นคนแรกที่หอมแก้มผมคุณต้องเป็นแฟนผม” ปั๊ปออกคำสั่งกับมิกิ



“ชั้นเนี่ยนะ เป็นแฟนนาย ไม่มีวัน” ถึงแม้ว่ามิกิจะดีใจสุดริดแต่เทอก็เก็บอาการไว้



“ถ้าคุณไม่ยอมเป็นแฟนผม ผมจะโทรไปหาเจ้าของร้านบอกว่าคุณทำบะหมี่หก แล้วให้เจ้าของร้านไล่คุณออก” ปั๊ปขู่



“อย่านะ” มิกิรีบพูด



“งั้นคุณก็ต้องเป็นแฟนผม เอามือถือคุณมา” ปั๊ปบอก มิกิส่งมือถือให้ปั๊ปแต่โดยดีเพราะกลัวโดนไล่ออก ปั๊ปจัดการกดเบอร์ตัวเองลงในมือถือของมิกิ แล้วโทรเข้ามาที่มือถือสุดหรูของเค้าเอง



“รอรับโทรศัพท์ผมนะ” ปั๊ปบอก



“ชั้นไปก่อนนะ” มิกิไม่รู้จะทำยังไงจึงวิ่งออกไปจากห้องทันที



อ้าวมิกิต้องเป็นแฟนกับปั๊ปงั้นหรอเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อนั้นต้องคอยติดตามตอนต่อไปนะคะ ใครอ่านก็เม้นให้ด้วยนะคะ แล้วเจอกันค่ะ