ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {Exo fx} A Story We Will Never Tell > Kaistal

    ลำดับตอนที่ #7 : ASWWNT ; dairy by Jongin - 17/01/2014

    • อัปเดตล่าสุด 24 พ.ย. 56









     

    วันที่ 17/01/2014

     

     

                9.00 น.

     

                เมื่อวานนี้ผมกลับมาบ้านแล้วก็เผลอหลับไปเลย หมดแรงที่จะเขียนไดอารี่จริงๆ กินเหล้าหนักๆ สองวันติดนี่ทำเอาผมแทบบ้า ไม่รู้ป่านนี้ตับผมเป็นยังไงบ้าง ช่วงนี้ติดเหล้ามากจริงๆ ไม่รู้เป็นอะไร ต้องกินแทบทุกวัน แล้วที่ผมตื่นเช้าในวันอาทิตย์อย่างนี้ก็เพราะผมอ้วกน่ะ แม่ด่าใหญ่เลย แม่สั่งห้ามผมออกไปกินเหล้าหนึ่งอาทิตย์ ผมล่ะอยากบอกแม่เหลือเกินว่าต่อให้ผมไม่ออกไป ผมก็เมาได้ ไปแอบกินเหล้าในห้องทำงานพ่อแทนไง ฮึๆ

     

                เออใช่ เมื่อวานนี้ผมเจอคนเข้าข่ายแมวขโมยจูบผมรายหนึ่ง เริ่มจากเมื่อวานผมไปคอนโดพี่ฝานตามคำชวน ก็ไม่มีอะไรมาก กินเหล้าดูบอล คุยกันเรื่องเปื่อยตามประสาคนหน้าตาดีมาก ผมไม่ได้โม้หรอกน้า~ คนในห้องนั้นหน้าตาดีกันทั้งนั้น โดยเฉพาะเจ้าของห้องอย่างพี่ฝาน หล่อราวเทพบุตร ผมเห็นแล้วยังยอมรับในความหล่อของพี่เขาเลย สาวๆ คนไหนอยากเป็นเจ้าของพี่ฝานของบอกว่ายากหน่อยนะ ถึงพี่แกจะโสด แต่เรื่องหญิงนี่พี่แกโคตรเรื่องมาก ขนาดเรื่องเซ็กซ์พี่แกยังไม่เอาพวกตามผับตามบาร์เลย แต่ละคนที่พี่แกสอยนี่ต้องเป็นดาวมหาลัย ไม่ก็ลีดเดอร์ของมหาลัย นางแบบ นักร้อง ดารา พี่แกไม่ได้คัดแค่หน้าตา แต่รวมไปถึงภูมิหลังด้วย เว่อร์ชะมัดเลยใช่มั้ย แต่ก็นะ...คนหล่อทำอะไรก็ไม่ผิด

     

                ผมกับพี่ฝานรู้จักกันมาตั้งแต่ไฮสคูลแล้ว เราเรียนที่เดียวกันแถมยังเป็นอยู่ชมรมฟุตบอลเหมือนกันด้วย เรียกได้ว่าสนิทเหมือนกัน เอาล่ะๆ เข้าเรื่องกันเถอะ

     

                ตอนนั้นผมจำได้ว่าตัวเองกำลังจะกดกริ่งหน้าห้องพี่ฝาน แต่ประตูกลับถูกกระชากเปิดจากด้านใน  แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งพรุ่งตัวออกมาเลยทำให้ชนหน้าอกของผมที่ยืนอยู่ตรงนั้นพอดี และโชคดีที่ผมคว้าเอวเธอไว้ทัน ร่างเล็กๆ เลยไม่ล้มไปกองกับพื้น ผมได้ยินเสียงเล็กๆ บอกขอบคุณและก็ขอโทษรัวๆ ก่อนที่เธอจะเงยหน้ามองผมแล้วเปลี่ยนสีหน้าเป็นเห็นผี

     

                ส่วนผมได้แต่ยืนมองร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความสงสัยระคนสนใจ ความรู้สึกอันหลังนี้เกิดขึ้นเพราะเธอสวยมาก...ขนาดเห็นแค่แวบเดียวยังรู้เลยว่าผู้หญิงคนนี้ผิวเนียนสุดๆ ถ้าได้มานอนกอดสักคืนผมคงหลับฝันดีแน่ๆ แต่...สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมแปลกใจก็คือกลิ่นน้ำหอมดอกเดย์ซี่ของเธอ...มันเป็นกลิ่นเดียวกับคนที่ขโมยจูบในงานวันเกิดผมเลย ทว่ายังไม่ทันที่ผมจะได้เอ่ยถามให้คลายความสงสัย ร่างบางก็รีบเอ่ยขอโทษอีกครั้งก่อนจะวิ่งออกไป ทิ้งให้ผมยืนมองตามหลังอย่างงงๆ

     

                แล้วผมก็ยิ่งงงเข้าไปอีก เมื่อพี่ฝานเดินมาถามผมว่าเห็นผู้หญิงที่ใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์ขาสั้นบ้างมั้ย ผมพยักหน้าแล้วชี้ไปทางลิฟท์ พี่ฝานพยักหน้าเป็นเชิงขอบคุณก่อนจะเดินผ่านผมไป แต่อยู่ดีๆ พี่เขาก็หันมาจับไหล่ผมไว้แล้วปรายตามองหน้าอกผม ก่อนจะเอ่ยว่า

     

              วันหลังสำรวจตัวเองก่อนออกมาจากห้องสาวด้วยนะ

     

                พี่ฝานเดินจากไป แต่ยังคงทิ้งความงุนงงไว้ให้ผม ผมลองลูบแก้มตัวเองว่ามีอะไรผิดปกติมั้ย มีคราบอะไรหรือเปล่า แต่ก็ไม่...และมั่นใจว่าวันนี้ตัวเองยังไม่ได้เจอสาวคนไหนนอกจากสาวใช้ในบ้านกับแม่ แล้วก็...ผู้หญิงคนเมื่อกี้

     

                ผมก้มลงมองเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองเหมือนที่พี่ฝานมองเมื่อกี้ จากนั้นผมก็เข้าใจคำพูดพี่ฝานทันที...รอยลิปสติกเป็นรูปปากสีชมพู

     

                และสีนั้นเป็นสีเดียวกับที่ยัยแมวขโมยทิ้งไว้ให้เมื่อวาน...

     

                ตอนนั้นผมยังไม่แน่ใจว่าเป็นเธอหรือเปล่า แต่พอได้สอบถามข้อมูลจากพี่ๆ ว่าหญิงสาวเสื้อขาวกางเกงยีนส์ของผม (ซูจองเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่กัน -_-) เป็นใคร มาจากไหน ชื่ออะไร ผมก็มั่นใจไป 90% แล้วว่าเธอคือคนๆ นั้น

     

                จองซูจอง...น้องสาวจองซูยอนซึ่งเป็นเพื่อนพี่ฝาน คนนี้ผมพอได้ยินชื่อในความสวยมาบ้าง แต่ไม่เคยยุ่งเพราะเห็นเป็นเพื่อนพี่ฝาน เรียนที่เดียวกับผม บ้านรวย และที่สำคัญโสด

     

    ยิ่งไปกว่านั้น งานวันเกิดผมเธอก็ไป...ผมขอพี่ซูยอนดูรูปเธอในวันนั้น พี่ซูยอนก็ให้และไม่ได้สงสัยว่าผมจะขอดูไปทำไม แน่นอนว่าสิ่งที่ผมสันนิษฐานมันเป็นจริง...ลิปสติกสีเดียวกันเลย~ แถมยังสวยมากด้วย

     

    นี่ผมไปอยู่ไหนมาเนี่ย ทุกคนในห้องนี้รู้จักจองซูจองกันหมดยกเว้นผม ให้ตายเถอะ ผมปล่อยให้ผู้หญิงสวยๆ ขนาดนี้ มาเดินผ่านไปผ่านในมหาลัยโดยไม่มองได้ยังไง!

     

    ไม่ได้การล่ะ...ผมไม่สนใจแล้วว่าเธอจะใช่หรือไม่ใช่ ที่แน่ๆ ผมจะต้องลุยจีบเธอก่อน สวยขนาดนี้จงอินปล่อยไม่ไปไม่ได้หรอกนะครับ มาเป็นลูกแมวในกำมือของจงอินซะดีๆ ยัยแมวขโมย~

     

    ผมเก็บรายละเอียดประวัติของเธอจากรุ่นพี่ทั้งหลายอย่างแยบยล แต่ทุกคนล้วนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าซูจองน่ะโสด เห็นหน้าตาหยิ่งอย่างนั้น ตัวจริงไม่ใช่เลยสักนิด โดยเฉพาะพี่สาวแท้ๆ ที่บอกเล่าสรรพคุณของน้องสาวซะหมดเปลือกโดยไม่รู้เลยว่าน้องสาวของคุณพี่คนสวยจะกลายเป็นผู้หญิงของผมในไม่ช้า

     

    หลายคนที่อ่านมาถึงตรงนี้อาจจะคิดว่าทำไมผมมั่นใจขนาดนั้น ผมบอกเลยนะครับว่าผมไม่ได้โม้ ร้อยทั้งร้อยไม่มีใครปฏิเสธผมได้หรอก...รูปหล่อพ่อรวยแบบผม ใครได้ไปสบายไปทั้งชาติ

     

    See you tomorrow นะครับ จองซูจอง ^_^

     

    รอสุดหล่อจงอินอีกนิดเดียว พี่จะไปหาน้องถึงหน้าห้องเรียนเลยจ่ะ แต่ตอนนี้ผมขอไปโทรหาแฟนสาวตัวจริงของผมก่อนนะ

     

     

               

     

    -------------------------------------------

    ขอบคุณทุกกำลังใจและทุกคอมเมนต์ค่ะ ^^

     

    ปล. อาจจะลงอีกตอนช่วงกลางคืนนะคะ ถ้าลงก็ไม่เกิน 3 ทุ่ม

     


    Minor!
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×