คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ASWWNT ; dairy by Soojung - 17/01/2014
วันที่ 17/01/2013
12.00 น.
เมื่อวานเราไม่ได้แตะไดอารี่เลย มัวแต่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นจนเผลอหลับไป เฮ้อ~ ไม่ใช่เรื่องที่เราโดนปล้นจูบหรอกนะ แต่เป็นเรื่องที่เด็ดกว่านั้น จะเล่ายังไงดีล่ะเนี่ย อืม...เมื่อวานพี่ซูยอนชวนเราไปคอนโดพี่ฝาน พี่ฝานคนนี้ชื่อจริงชื่อ อู๋อี้ฝาน...เป็นลูกครึ่งจีนแคนนาดา แต่ดันพูดเกาหลีได้คล่องราวกับเจ้าของภาษา ผู้ชายคนนี้เป็นเพื่อนพี่สาวของเรามานานแล้ว เราเจอหน้าเขาบ่อยๆ แต่ก็ไม่ค่อยได้พูดอะไรกันหรอกนะ เหมือนจะสนิทแต่ก็ไม่สนิท อาจเพราะหน้าพี่เขาค่อนข้างดุละมั้ง เห็นทีไรแล้วขนลุกแปลกๆ
ยังไงก็ตาม พี่ฝานเป็นผู้ชายหน้าตาดีมากกกกกกกกกกกกก หล่อราวเทพบุตร แม่เคยบ่นบ่อยๆ ว่าอยากให้พี่ฝานกับพี่สาวของเราแต่งงานกัน แต่พี่ซูยอนบอกว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะสนิทกันเกินกว่าที่จะเป็นคนรัก สองคนนี้เขาเป็นเพื่อนสนิทกันมานานแล้วน่ะ เราว่าก็ถูกของพี่สาวนะ ถ้าเพื่อนสนิทจะขยับขึ้นมาเป็นคนรัก มันต้องรู้สึกแปลกๆ แน่นอน...เหมือนเรากับเซฮุนล่ะมั้ง เฮ้อ~ คิดเรื่องนี้แล้วก็รู้สึกเจ็บแปลบๆ แฮะ
พักเรื่องเซฮุนไว้ก่อน...ขอเล่าต่อนะ เราไปหาพี่ฝานเป็นเพื่อนพี่ซูยอน ห้องนี้เราก็เคยมาหลายครั้ง แต่ไม่ว่ากี่ครั้งๆ ที่มา ก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจในความหรูหราของมัน คือพี่ฝานเขารวยมากๆ เลยล่ะ เพราะงี้ล่ะมั้งแม่เลยอยากได้พี่ฝานเป็นลูกเขย (ล้อเล่นๆ) มีรุ่นพี่ในห้องหลายคนที่เรารู้จัก ที่รู้จักก็เพราะเป็นเพื่อนๆ พี่สาวเรานั่นแหละ แถมเพื่อนๆ พี่ซูยอนในวันนี้หลายคนก็อยู่ในงานเมื่อวานด้วยนะ
พี่ๆ เขามากินเหล้าดูบอลกันตามประสาวัยรุ่น มีทั้งผู้ชายและผู้หญิงปะปนกันไป ขอบอกว่าแต่ละคนหน้าตาเด็ดๆ กันทั้งนั้น แต่ส่วนใหญ่ก็มีแฟนหมดแล้วนะ พวกพี่พวกนี้เป็นคนดังในมหา’ลัยเรา อยู่ปี 4 เหมือนพี่สาวเราน่ะแหละ
เอาล่ะๆ เข้าประเด็นกันดีกว่า
พี่ซูยอนบอกให้เรานั่งรอแป๊บหนึ่งเพราะตัวเองจะไปเอาของกับพี่ฝานแล้วกลับเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องแค่นี้จะให้เรามาด้วยทำไม -_- แต่...เราก็ขอบคุณพี่สาวนะ เมื่องั้นเราคงไม่ได้เห็นของดีแน่ๆ อิๆ
เราทักทายพี่ๆ ก่อนจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แต่...พอเราเปิดประตูเท่านั้นแหละ ไม่คิดเลยว่าจะได้เจออะไรที่น่าช็อคแบบนี้!!!
รุ่นพี่ริดสีกับพี่ฝาน!!! กำลังจูบกัน...ดุเดือดมากกกกกกกกกกกกกกก เข้าขั้นนัวเนียเลยด้วยซ้ำ
พอทั้งสองคนเห็นเราก็รีบเด้งตัวออกจากกันทันที แถมยัยริดสีแฟนของเซฮุนยังแต่งเสื้อผ้าไม่เรียบร้อยอีกต่างหาก เสื้อหล่นมาอยู่ตรงเอว เผยให้เห็นบราเซียลูกไม้สีดำสุดเซ็กซี่ที่ห่อหุ้มหน้าอกหน้าใจสองลูกของยัยริดสีอยู่ และถ้าหากเรามาช้าไปนิดเดียว มือใหญ่ที่อยู่กลางหลังยัยริดสีคงได้ปลดตะขอของมันแน่ๆ
ตอนนั้นทั้งสองคนทำหน้าตกใจสุดขีดที่เห็นเรา โดยเฉพาะยัยรุ่นพี่ริซซี่ (กลับมาเรียกแบบเป็นปกติได้แล้วเหรอ?) เธอรีบหันหลังแล้วแต่งตัว ส่วนพี่ฝานก็เคยยืนเช็ดมุมปากที่มีลิปสติกเปรอะแล้วมองมาทางเราด้วยสายตาราบเรียบ
เราทำตัวไม่ถูกเลย คือแบบว่า...นั่นมันมันแฟนเพื่อนสนิทเรา และอีกคนก็เป็นเพื่อนสนิทกับพี่สาวเรา ให้ตายสิ!! สองคนนี้คบกันตั้งแต่เมื่อไหร่
ตอนนี้เราทำอะไรไม่ถูก เลยได้แต่มองหน้าสองคนนั้นสลับไปมาแล้วกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะค่อยๆ หันหลังแล้วเดินจากมาแบบช็อคๆ แต่ในใจเราคิดอย่างแรกเลยว่าต้องบอกเรื่องนี้ให้เซฮุนรู้! แต่ก่อนอื่นเราต้องส่งข้อความหาพี่เจสว่าเราจะลงไปรอที่ล็อบบี้แทน ทว่าระหว่างที่เราเปิดประตูห้อง เรากำลังก้มหน้าลงพิมพ์ข้อความในโทรศัพท์เลยไม่รู้ว่ามีคนกำลังจะเข้ามา มันเลยทำให้เราเดินชนเขาเต็มๆ จนเกือบล้มถ้าไม่ได้มือของอีกฝ่ายจับเอวไว้ก่อน
เรารีบเอ่ยขอโทษและขอบคุณทันที แต่พอเราเงยหน้าเท่านั้นแหละ อยากเปลี่ยนจากคำขอโทษเป็นตบหน้าสักที! ก็เพราะคนที่เราเจอ เป็นคนๆ เดียวกับที่ปล้นจูบเราไปน่ะสิ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!
จองซูจองอยากจะบ้า~ T________T
พอเราตั้งสติได้ เราก็รีบผละออกมาจากอ้อมแขนเขา แล้วรีบหลบสายตาคมที่ใช้มองเราตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยแววตาแปลกๆ อย่างกับสนใจระคนสงสัย เรารีบขอโทษเขาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที ในที่สุดเราก็ลงมานั่งรอที่ล็อบบี้ได้อย่างปลอดภัย...
ตอนนั้นเราคิดว่าคงไม่มีใครตามเรามาแล้ว แต่เราคิดผิด...นั่งได้ไม่ถึงห้านาที พี่ฝานก็มาทิ้งตัวนั่งข้างๆ เราเฉย แล้วรู้มั้ยว่าพี่เขาพูดว่าอะไร...
‘พี่ชอบเรา...มาคบกันมั้ย?’
พระเจ้า! เราลืมเรื่องทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นก่อนหน้านี้หมดเลย
พี่ฝานขอเราคบ...
เราขอหยุดเขียนไว้ตรงนี้ก่อนนะ แม่เราเรียกกินข้าว คืนนี้เราจะมาเล่าต่อว่าเราตอบไปว่ายังไง รอเราแป๊บเดียวนะสมุด เดี๋ยวเรามา~
Bye-Bye
----------------------------------------------------
ขอบคุณทุกกำลังใจและทุกคอมเมนต์ค่ะ
ความคิดเห็น