{Exo fx} A Story We Will Never Tell > Kaistal

ลำดับตอนที่ #2 : ASWWNT ; dairy by Soojung - 14/01/2014

วันที่ 14/01/2014

            16.30 น.

            อืม...จะเขียนอะไรก่อนดีนะ เริ่มจากแนะนำตัวให้สมุดรู้จักเราก่อนดีมั้ย?

 นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเราเลยที่จับปากกาเขียนไดอารี่เหมือนสาวคนอื่นๆ รู้สึกอายๆ เหมือนกันนะที่ทำอะไรแบบนี้ เพราะอายุเราก็ปาเข้าไป 18 แล้ว จะมานั่งเขียนไดอารี่มันก็ดูแปลกๆ เนาะว่ามั้ย แต่ช่างเถอะ โทษพี่ซูยอนที่เป็นพี่สาวเราแล้วกันเพราะพี่เป็นคนซื้อไดอารี่น่ารักๆ เล่มนี้ให้เราเองหนิ เห็นมันวางอยู่บนโต๊ะเฉยๆ เราก็เลยเสียดายกระดาษ ตัดสินใจปัดฝุ่นแล้วหยิบปากกามาเขียนซะเลย

ว่าจะแนะนำตัวกับสมุด เราก็ยังไม่ได้แนะนำสักที ก่อนอื่นเราชื่อจองซูจอง อายุก็อย่างที่บอกไปด้านบน หน้าตาพอไปได้ จริงๆ ก็ไม่ใช่แค่พอไปได้ เพราะคนรอบข้างชอบชมว่าเราสวยอย่างนั้นสวยอย่างนี้ เอาเถอะๆ ข้ามข้อนี้ไป ตอนนี้เรากำลังศึกษาอยู่ที่มหา’ลัย M เป็นหมา’ลัยที่ดีที่สุดในเกาหลีเลย เด็กนักเรียนเป็นแสนแย่งกันสอบเข้าราวกับจะชิงเงินล้าน (ไม่รู้เหมือนกันนะว่าเราเข้ามาเรียนได้ไง) เรียนมาได้หนึ่งเทอมแล้ว นี่ก็เพิ่งเปิดเรียนภาคเรียนที่สอง ชีวิตก็เรื่อยๆ ไม่มีอะไรน่าสนใจ แต่ก็ไม่น่าเบื่อเกินไป ตามประสาคนไม่มีแฟนน่ะ  555555

            จริงๆ ที่มาเขียนไดอารี่นี่ไม่มีเนื่องในโอกาศพิเศษอะไรหรอกนะ แค่รู้สึกเบื่อเหลือเกิน ไม่มีอะไรทำน่ะ (ไม่อยากอ่านหนังสือเรียน) เราเบื่อจนไม่คิดว่าจะเป็นคนขี้เบื่อขนาดนี้ ไม่รู้สิ อาจเพราะเพื่อนสนิทของเราไปมีแฟนล่ะมั้ง เราเลยรู้สึกเบื่อมากรู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว แต่ก่อนเราไปไหนมาไหนกับเพื่อนคนนี้ตลอด อ่ะ ลืมบอกไปว่าเพื่อนของเราคนนี้เป็นผู้ชาย หน้าตาจัดว่าดีมากกกกก เรียนก็เก่ง บ้านก็รวย ไม่รู้เหมือนกันว่าเราไปหาเพื่อนแบบนี้มาได้ยังไง แต่เพื่อนคนนี้เป็นคนแรกที่เข้ามาทักเราในวันเปิดเทอม เราสองคนนั่งข้างกัน แถมทุกวิชาก็ดันเรียนเหมือนกันหมด ผ่านมาหนึ่งเทอมกลายเป็นเรากับเขาโคตรสนิทกันเลย แต่...ตอนนี้ เราคงไม่ได้สนิทกันแบบนั้นแล้วล่ะมั้ง เพราะเขาดันมีแฟนซะแล้วสิ เป็นสาวสวยรุ่นพี่ปีสองชื่อลิซซี่ เราไม่รู้ชื่อเต็มๆ ของแฟนเพื่อนหรอกนะ เพราะเราไม่เคยสนใจ แต่ก็ต้องยอมรับว่าพี่คนนั้นสวยมาก ใบหน้าเรียวๆ กับตาโตๆ ผิวขาวๆ ตัวสูงหุ่นเพรียวลม แถมเธอยังเป็นดาวของคณะนิเทศศาสตร์ด้วย เท่านั้นยังไม่พอนะ ยังเป็นเชียร์ลีดเดอร์ของมหา’ลัยอีกด้วย

            เอ่อ...นี่ขนาดเราบอกเราไม่ค่อยสนใจนะเนี่ย -_-

            ชิ เราก็ไม่ได้อยากจะใส่ใจรายละเอียดมากนักหรอก แต่เป็นเพราะเพื่อนเรากับเธอคนนั้นเป็นคนดังของมหา’ลัย ต่อให้ปิดหูปิดตายังไง เราก็ยังได้ยินเรื่องราวของทั้งสองคนอยู่ดี ตอนนี้พวกนั้นคบกันได้เกือบหนึ่งเดือนแล้ว และก็เป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือนที่เรารู้สึกเบื่ออย่างนี้

            ถ้าจะให้จำกัดความความรู้สึกเราแล้วล่ะก็ บอกเลยว่าคำว่า ‘เฉา’ เหมาะกับเราที่สุด

            เฮ้อออ~ เราเบื่อมากเลย ทำยังไงดีถึงจะหายเบื่อ เราโทรหาเพื่อนเรา เขาก็บอกว่าอยู่กับแฟน เซ็งอ่ะเซ็ง ทำไมเพื่อนเราทำกับเราแบบนี้ล่ะ ก่อนหน้าที่เขาจะมีแฟน เพื่อนเราไม่เคยปล่อยให้เราอยู่คนเดียวเลย เราตัวติดกันแทบตลอดเวลาจนหลายคนเข้าใจผิดคิดว่าเราเป็นแฟนกับเขาด้วยซ้ำ แต่ก็ดีนะที่คนเข้าใจว่าอย่างนั้น เพราะมันช่วยกันพวกผู้ชายที่ชอบเข้ามาจีบเราได้น่ะสิ นี่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่เราไม่ชอบ เราไม่ชอบให้พวกผู้ชายมามองเราแบบจะกลืนกิน เราไม่ชอบให้พวกนั้นมาขอเบอร์เรา เพราะเราไม่รู้จะปฏิเสธยังไง คุณสมุดเข้าใจมั้ยว่าเราเรียนโรงเรียนหญิงล้วนมาตลอดตั้งแต่เกรด 1 จนถึงเกรด 12 เราเลยวางตัวไม่ถูกที่ผู้ชายพวกนั้นมาตามจีบเรา แต่สำหรับเพื่อนสนิทเราเป็นข้อยกเว้นนะ เขาเป็นหนึ่งในผู้ชายไม่กี่คนที่เรายอมให้อยู่ใกล้ และเราไม่ได้รู้สึกกลัวแต่อย่างใด เพราะฉะนั้นเราเลยชอบที่มีคนคิดว่าเรากับเพื่อนสนิทเป็นแฟนกัน

            คุณสมุดคงสงสัยว่าทำไมเราถึงไม่โทรหาเพื่อนคนอื่นแล้วชวนออกไปเที่ยว เราอายจังที่จะต้องเขียนลงไปว่า...เรามีเพื่อนแค่คนเดียว แง T^T เรามันมนุษย์สัมพันธ์แย่ใช่มั้ย? ก็ใครใช้ให้เรามีหน้าหยิ่งๆ ล่ะ พวกผู้หญิงในคณะเลยไม่ชอบเราเลย แถมพอรู้ว่าเรากับเพื่อนสนิทไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่เรายังทำตัวติดกับเพื่อน ผู้หญิงพวกนั้นเลยยิ่งไม่ชอบหน้าเราเข้าไปใหญ่ T^T

...แต่ช่างเถอะ ยังไงคืนนี้ วันเบื่อๆ ของเราคงไม่น่าเบื่อเกินไป เพราะพี่ซูยอนจะพาไปงานวันเกิดของน้องชายเพื่อนของเพื่อน เราไม่รู้จักเจ้าของงานหรอกนะ ก็กลัวเหมือนกันว่าเขาจะไม่ให้เข้า แต่พี่ซูยอนบอกว่าเข้าได้ไม่ต้องห่วง เราก็เลยตอบตกลงไป ที่ไปก็ใช่ว่าอยากไปนะ แต่เพราะเราเซ็งที่เพื่อนของเราอยู่แต่กับแฟน เราเลยต้องหาอะไรทำ ได้ยินว่างานนี้เป็นปาร์ตี้ริมสระซะด้วยสิ ถ้าได้เห็นแสง สี เสียง หวังว่ามันคงจะทำให้เราสนุกได้บ้างนะ

นี่ก็ห้าโมงแล้ว เราขอจบการเขียนไดอารี่ไว้เพียงเท่านี้ เพราะเราต้องไปเตรียมตัวไปงานวันเกิดคนแปลกหน้าก่อน

อ่ะ เราลืมบอกชื่อเพื่อนเราไปซะสนิทเลย เพื่อนเราคนนี้ชื่อ...โอ-เซ-ฮุน

            Bye-Bye        

-------------------------------------------

ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคแก้บนของเมนะคะ เผลอไปบนไว้ 555555 คนตามในทวิตเตอร์น่าจะรู้ 

รูปแบบของเรื่องก็คือใช้ตัวละครเล่าเรื่องราวของตัวเองผ่านตัวอักษรในรูปแบบของไดอารี่ เพราะฉะนั้นในแต่ล่ะตอนเนื้อหาค่อนข้างน้อยมากกกกกกกกกกกกกกกกก แต่คิดว่าคงมีหลายตอนเลย อาจจะประมาณ 70-80 ตอนเลย ซึ่งต่างจากฟิคที่เคยแต่งมา แต่เมจะพยายามให้มากที่สุดค่ะ ^^ และเรื่องนี้บอกกก่อนเลยว่าจบที่ไคตัลแน่นอน แต่กว่าจะได้รักกันคงอีกนาน แต่ก็จะมีเรื่องราวให้เกี่ยวข้องกันเรื่อยๆ  

บางคนอาจจะยังงงๆ ไปอ่านตอนหน้าเลยค่ะ เป็นบันทึกของฝั่งพระเอกบ้าง

ปล. เรื่องนี้ใช้ไอดอลค่อนข้างเยอะ หากมีบทไหนที่คาแร็กเตอร์ค่อนข้างแรง เมขออภัยแฟนคลับด้วยนะคะ 

G  Minor!