ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 2.
2.
� � � � � โอ้ยยยยนี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนียยยย ฉันเดินขึ้นรถอย่างไวและยังหัวเสียกับยัยเพื่อนตัวดีของฉัน�
ตึ้ง!
เสียงการเเจ้งเตือนดังขึ้น
'แล้วเจอกันครับน้ำผึ่ง :)'
โอ้ยยยยเเล้วไอบ้านี้เป็นใครอยู่ๆมาบอกว่าจะได้เจอกันนน อ๋อ!ใช่ฉันชื่อน้ำผึ่งสาวน้อยเเสนน่ารัก(ไม่ค่อยหลงตัวเอง) แล้วฉันจะเอายังไงกับมันดีเนีย
'ค่ะ' ฉันตอบอย่างเย็นชาเเละรีบปิดเฟสหนี
"น้องครับบ้านไหนครับ" พี่เเท๊กซี่ถาม
"ซอยหน้าเลยค่ะพี่"�
"ครับ"
"จอดบ้านนี้ค่ะ"
"โหครับ 130 บาทครับ"
"ค่ะ" ฉันจ่ายเงินเเละลงจากรถอย่างไว ไม่แน่ใจสิว่าเค้าดหเพราะอะไร-*- ที่จริงบ้านฉันใหญ่พอตัวนะยะ บอกไวก่อนฉันหนะลูกเจ้าของบริษัทเลยนะยะแบร่:P
"เอ้าน้ำผึ่งกลับมาเเล้วหรอลูก" แม่ถาม
"ยังมั้งค่ะยืนอยู่ในบ้านเนีย"ฉันตอบตามประสาแม่ลูก
"ยะยัยน้ำผึ่งจอมซน" แหม่เเม่เรียกวะเหมือนกล้วยหอมจอมซนเลย-*-
"ทานไรยังลูก"
"ยังเลยค่ะแม่หิวจะตายอยู่เเล้ววว"
"ชุบ ชบอยู่ไหนจะ เตรียมของว่างให้คุณหนุหน่อย"
"ได้เลยค่ะคุณหญิง"
"เย้ของว่างขนมมมมม"
"ยัยตัวเเสบของเเม่เมื่อไรจะโตนะ" เเม่ยิ้ม
"เมื่อนั้นเเหละแม่ปะไม่ทานของว่างกัน"
"เดียวก็อ้วนหรอ"แม่ยิ้ม
"กลัวซะที่ไหน" ฉันตอบอย่างกวนแม่เเล้วเดินไปห้องครัว
ตึ้ง!
'น้ำผึ่งผมมาหน้าบ้านน้ำผึ่งเเล้วนะ:)'
ไอโรคจิตเเกเป็นใครเนียยย
"น้ำผึ่งที่รักพ่อกับมาเเล้วววมาดูสิใครมาด้วยยย"เอะพ่อมาเเล้วดีใจเย้ คือพ่อฉันนานๆทีจะกลับบ้านหนะ
"พ่อขาาาาา" ฉันวิ่งลงไปกอดพ่ออย่างไว
"ฮันนี่พ่อคิดถึงลูกจังงงง"ฮันนี่เรอะ-*- แหม่พ่อ
"มายฟาเทอร์ลุกคิดถึงพ่อเหมือนกันนน"คือบ้านฉันก็เป็นงี้เเหละ-*-
"น้ำผึ่งดุสิจำพี่เค้าได้มั้ย"เอะใครมา-*-
"อ้าวว่าไงน้ำผึ่งพี่บอกแล้วว่าเราต้องเจอกัน"เอ๊ะ!ประดยคคุ้นๆ-*-
"เฮ้ย!ไอโรคจิต"ขบวนการสมองมันสั่งให้พูดTT
"น้ำผึ่งไปว่าพี่เค้าได้ไง ตอนเด้กๆลุกยังบอกจะเเต่งงานกับพี่เค้าอยู่เลยจำไม่ได้หรอ"เอ๊ะตอนไหน-*-ทำไมจำไม่ได้TT
"ไม่ได้ค่ะ! เเล้วพี่เค้ามาทำไมค่ะพ่อ"นั้นสิหมอนี่จะมาทำไม-*-
"ก็คุยเรื่องงานหมั่นหนะสิ-*-ถามได้"หะ!ไรนะ
"หมั่นกับใครค่ะกับแม่หรอ-*-"ฉันมองไปทางแม่
"ไม่เอาแม่รักพ่อคนเดียวววว"แม่เดินไปกอดพ่อ
"แน่นอนจ๊ะที่รักพ่อก็รักแม่คนเดียว แต่คนที่หมั่นคือลูกนั้นเเหละ"
"อะไรอะ!พ่อไม่เห็นถามหนูเลย"อะไรวะเนียไม่ยอมมมม
"ไอพี่หลุยส์ค่ะ!พูดไรบ้างดิไม่เสียใจหรอโดยบังคับหมั่น"บอกสิว่าไม่อยาก
"ไม่นะพี่ว่าดีออก"ยิ้มมุมปาก
"อ๊ากกกกเกิดไรขึ้นเนียยย"ฉันวิ่งขึ้นห้องอย่างไว
ก๊อกๆ
"น้ำผึ่งพี่ขอคุยไรด้วยหน่อยถ้าไม่อยากหมั่นอะนะ...." แน่นอนไม่อยากอยู่เเล้วเว้ย
ฉันเดินไปเปิดประตูอย่างไวและไม่คิดจะเชิญเข้าด้วย:P
"ค่ะ?"
"คือว่า........."
ตึ้ง!
เสียงการเเจ้งเตือนดังขึ้น
'แล้วเจอกันครับน้ำผึ่ง :)'
โอ้ยยยยเเล้วไอบ้านี้เป็นใครอยู่ๆมาบอกว่าจะได้เจอกันนน อ๋อ!ใช่ฉันชื่อน้ำผึ่งสาวน้อยเเสนน่ารัก(ไม่ค่อยหลงตัวเอง) แล้วฉันจะเอายังไงกับมันดีเนีย
'ค่ะ' ฉันตอบอย่างเย็นชาเเละรีบปิดเฟสหนี
"น้องครับบ้านไหนครับ" พี่เเท๊กซี่ถาม
"ซอยหน้าเลยค่ะพี่"�
"ครับ"
"จอดบ้านนี้ค่ะ"
"โหครับ 130 บาทครับ"
"ค่ะ" ฉันจ่ายเงินเเละลงจากรถอย่างไว ไม่แน่ใจสิว่าเค้าดหเพราะอะไร-*- ที่จริงบ้านฉันใหญ่พอตัวนะยะ บอกไวก่อนฉันหนะลูกเจ้าของบริษัทเลยนะยะแบร่:P
"เอ้าน้ำผึ่งกลับมาเเล้วหรอลูก" แม่ถาม
"ยังมั้งค่ะยืนอยู่ในบ้านเนีย"ฉันตอบตามประสาแม่ลูก
"ยะยัยน้ำผึ่งจอมซน" แหม่เเม่เรียกวะเหมือนกล้วยหอมจอมซนเลย-*-
"ทานไรยังลูก"
"ยังเลยค่ะแม่หิวจะตายอยู่เเล้ววว"
"ชุบ ชบอยู่ไหนจะ เตรียมของว่างให้คุณหนุหน่อย"
"ได้เลยค่ะคุณหญิง"
"เย้ของว่างขนมมมมม"
"ยัยตัวเเสบของเเม่เมื่อไรจะโตนะ" เเม่ยิ้ม
"เมื่อนั้นเเหละแม่ปะไม่ทานของว่างกัน"
"เดียวก็อ้วนหรอ"แม่ยิ้ม
"กลัวซะที่ไหน" ฉันตอบอย่างกวนแม่เเล้วเดินไปห้องครัว
ตึ้ง!
'น้ำผึ่งผมมาหน้าบ้านน้ำผึ่งเเล้วนะ:)'
ไอโรคจิตเเกเป็นใครเนียยย
"น้ำผึ่งที่รักพ่อกับมาเเล้วววมาดูสิใครมาด้วยยย"เอะพ่อมาเเล้วดีใจเย้ คือพ่อฉันนานๆทีจะกลับบ้านหนะ
"พ่อขาาาาา" ฉันวิ่งลงไปกอดพ่ออย่างไว
"ฮันนี่พ่อคิดถึงลูกจังงงง"ฮันนี่เรอะ-*- แหม่พ่อ
"มายฟาเทอร์ลุกคิดถึงพ่อเหมือนกันนน"คือบ้านฉันก็เป็นงี้เเหละ-*-
"น้ำผึ่งดุสิจำพี่เค้าได้มั้ย"เอะใครมา-*-
"อ้าวว่าไงน้ำผึ่งพี่บอกแล้วว่าเราต้องเจอกัน"เอ๊ะ!ประดยคคุ้นๆ-*-
"เฮ้ย!ไอโรคจิต"ขบวนการสมองมันสั่งให้พูดTT
"น้ำผึ่งไปว่าพี่เค้าได้ไง ตอนเด้กๆลุกยังบอกจะเเต่งงานกับพี่เค้าอยู่เลยจำไม่ได้หรอ"เอ๊ะตอนไหน-*-ทำไมจำไม่ได้TT
"ไม่ได้ค่ะ! เเล้วพี่เค้ามาทำไมค่ะพ่อ"นั้นสิหมอนี่จะมาทำไม-*-
"ก็คุยเรื่องงานหมั่นหนะสิ-*-ถามได้"หะ!ไรนะ
"หมั่นกับใครค่ะกับแม่หรอ-*-"ฉันมองไปทางแม่
"ไม่เอาแม่รักพ่อคนเดียวววว"แม่เดินไปกอดพ่อ
"แน่นอนจ๊ะที่รักพ่อก็รักแม่คนเดียว แต่คนที่หมั่นคือลูกนั้นเเหละ"
"อะไรอะ!พ่อไม่เห็นถามหนูเลย"อะไรวะเนียไม่ยอมมมม
"ไอพี่หลุยส์ค่ะ!พูดไรบ้างดิไม่เสียใจหรอโดยบังคับหมั่น"บอกสิว่าไม่อยาก
"ไม่นะพี่ว่าดีออก"ยิ้มมุมปาก
"อ๊ากกกกเกิดไรขึ้นเนียยย"ฉันวิ่งขึ้นห้องอย่างไว
ก๊อกๆ
"น้ำผึ่งพี่ขอคุยไรด้วยหน่อยถ้าไม่อยากหมั่นอะนะ...." แน่นอนไม่อยากอยู่เเล้วเว้ย
ฉันเดินไปเปิดประตูอย่างไวและไม่คิดจะเชิญเข้าด้วย:P
"ค่ะ?"
"คือว่า........."
�
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น