คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : chapter 19
[niall’s talk]
อะ...โอ๊ยยยยย....ที่นี่มันที่ไหนัน
มีแ่สีาว....โล่นานี้ หรือว่า!.....
“นายยัไม่ายหรอ”
เอ๊ะเสียใรัน เสียยมทูรึเปล่า
“.......”
“นี่็บอแล้วไว่ายัไม่ายยยยยยยยย”
“อ๊า!!!!!....”
ผมร้อัลั่นทีู่่มีผีที่ไหน้ไม่รู้มาโผล่อยู่้าเีย แล้ว็มารู้ที่หลัว่านี่มันแฮร์รี่..
หน่อยแนะแันเือบหัวใวาย!
“นี่แฮร์รี่อย่ารบวนไนออลสิ!”
เสียเลียมที่อยู่อีฝาอผมพูึ้น....
“ฮ่าๆ...โทษทีฮะ็ูหน้าไนออลสิียัับไ่้มแนะ”
หน่อย!...ถ้าันยับไ้นะแ!...ะไม่ปล่อยไว้แน่!
“ทะ...ที่นี่ที่ไหนหรอ....”
“อ่อ...สุสานไ.. ^^ ”
“แฮร์รี่!....”
เลียมทำเสียุใส่แฮร์รี่ทำให้เาสบปามาึ้น...ีแล้วละผมนะอยาระโาู่ถีบมันมา
วนีนั
“ที่นี่โรพยาบาลนะ.....”
ลูอิสเินเ้ามาสบทบที่เียอีน
“หรอ...ใรพาันมาที่นี้ละ”
“ะใระอี...ละ นายไปหาใรรั้สุท้าย็นนั้นแหละ”
เนที่นั้อ่านหนัสือ(าร์ูน)อยู่็พูออมา....มันทำให้ผมนึถึเรื่อเมื่อืนไ้
“.ริส”
“็ใ่นะิ....อนแรที่ริสโทรมานะพวเราใมาเลย...โยเพาะแฮร์รี่นะพอเห็นนายนะแทบเป็นลมแนะ”
“แล้วริสเป็นไบ้า....”
“ไม่้อห่วริสหรอ...เธอสบายี ูท่าทาเธอะเป็นห่วนายมานะ ันว่าริส้ออบนายแน่ๆเลยละ ^^”
“หึ!...เธอไม่ไ้รัันหรอ”
ผมทำับเธอเลวๆับริสแบบนั้น...ิหรอว่าริสะให้อภัยผม...ผมนี่มัน!
“ัม!....ทำไมอ่ะ...มีปัหาอะไรันรึเปล่า ัมๆ”
เนถามอย่าเป็นห่ว แ่็ินแอปเปิ้ลที่มีนเอามาฝาผม ... นี่ไม่ิะอเ้าอเลยรึไฟร่ะ!
“เอ่อ...นั้นินายับริสมีปัหาอะไรันหรอ...เห็นแปลๆทัู้่ั้แ่เมื่อวานละ”
แฮร์รี่็เห็น้วยับำถามอเน
“ไม่มีอะไรหรอน๊า...พวนายไปเถอะันอยานอนแล้วละ....”
ผมไม่รอให้ใรพูอี...ผมรีบึผ้าห่มลุมหัวทันทีแล้วพยายาม่มาให้หลับ
หลับสิไนออล....
หลับสิไนออล....
แ่ยิ่หลับาผม็เห็นแ่ใบหน้าอันามอริสที่แปเปื้อนไป้วยน้ำา....
ับสายาู่นั้นที่...มอผมอย่าับผมเป็นสิ่ที่น่ารัเีย...
ริส..ผมอโทษ
ุอภัยให้ผมไ้ไหม....
5วัน่อมา
เฮ้อ!!...มัน่าน่าเบื่อะริๆเลย อยู่แ่ในห้อแบๆ(อันที่ริมันไม่ไ้แบอะไรเลยว้าสบาย...แ่ผมไม่อบอยู่เยๆะเลย)
“อ่ะ...ไนออล..ทานินอีไหมลู”
แม่ผมยื่นน่อไ่มาให้ผมอีน่อ...หืม...อะไระน่ารัอย่านี้ผู้หินนี้นิ!
“ไม่ีว่าอ่ะ...รับ..อิ่มแล้ว”
“หรอ...แ่แม่ว่าพันี้เราไม่่อยไ้ินอะไรเลยนะ..ัว็ผอมลไปมา้วย..เป็นไรรึเปล่าลู”
“มะ...”
ผมยัไม่ทันพูบ็มีเสียอเนแทรมา...
“ะเป็นอะไระอีละรับ..ถ้าไม่ไ้ิถึสาว”
ไอ่นี่!...
“ห่ะ!...ใรันลูน่ารัรึเปล่า...ื่ออะไร...แม่ละีใมาๆ”
โหแม่ไม่่อยเลย....
“เธอนนั้นื่อริสอ่ะรับ...็ถือว่าเป็นผู้หิที่สวยนหนึ่เลยทีเียว”
ใรให้นายอยไม่ทราบลู!
ผมมอลูอิส้วยสายา้อนๆใส่แ่เา็ไม่สะทสะท้านเลยสันิ แถมยัพู่ออี
“แม่รู้ไหมรับว่าอนที่แม่ยัไม่มานะ...ไนออลอ่ะ..เหมือนนใล้ายเลย เหม่อลอยไม่มีีวิีวา”
“โถ๊...ไนออลน้อยๆอแม่...แล้วแม่หนูที่ื่อริสนี้เ้าไม่มาเยี่ยมไนออลเลยหรอ๊ะลูอิส”
“ไม่เห็นเลยรับั้แ่วันแร......”
“ะไม่เห็นไ้ไ......”
ไม่อนที่เปิประูเ้ามาพร้อมับเท...แล้ว...ริส...
“หมายวามว่าไรับ...ลุไม่อน”
เลียมถามทันที่ทีไม่อนเินเ้ามาใล้เียผม
“ันเป็นนห้ามไม่ให้ริสมาเยี่ยมนายเอแหละ....”
ไม่อน...
“ทำไมันรับ....”
“็เพราะ...มันไม่เหมาะสมนะ...เพราะนายำลัมีื่อเสียันไม่อยาให้ใรมาเป็นัวถ่วนายหรอนะ”
“...........”
“แล้วสาเหุที่นายทะเลาะับริวมันเป็นเพราะันเอแหละ.....”
“.........”
“เป็นนบอให้ริสเลิยุ่ับเธอ...แ่เธอรู้ไหมไนออล ริสนะรันายมาๆเลยนะอนที่ันมอาอริส ”
“..............”
“อนที่เธอมาส่นายที่โรพยาบาล...เธอูเป็นห่วนายมานะ...พยาบาละพาเธอไปทำแผลแ่เอ็ไม่ยอมอให้เธอรู้อาารอนาย่อนว่านายปลอภัยไหม....”
“..................”
“และอนนี้ัน็รู้แล้วละว่า...เธอรันายมาไหน...”
“............”
“อโทษับสิ่ที่ันทำนะไนออล.....”
“....ุทำแบบนี่ไ้ไัน....”
ผม้อไม่อนอย่าโรธ....ทำแบบนี้ไ้ไัน!
“ันว่าลุไม่อนมีเหุผมส่วนัว....ลุไม่อนไม่ไ้ั้ใะทำร้ายวามรัอหรอไนออล”
เลียมที่เียบมานาน็เอ่ยึ้น ทำให้ผมเย็นลบ้า
“แ่ถึยัไ...เธอ็เลียผมแล้วละรับ”
ทุนเียบผม็เียบอีรั้...มันทำอะไรไม่ไ้แล้วละ.... ผม้มมอมือัวเอแล้วน้ำา็่อยๆไหลรินออมา
“ไม่หรอ...ไนออล”
ผมเยหน้ามอเน
“หมายวามว่าไ...”
“นายยัไม่หมหนทาหรอ...นาย็ไปอโทษเธอสิ”
“ยาหรอ...เธอไม่ให้อภัยผมหรอ”
“แล้วนายลอรึยัไนออล.....”
เนทำเสียุใส่ผม
“นายลอทำรึยั....ถามหน่อยนายเยบอเธอไหมว่าทำไนายรัเธอ......”
“......”
“เยบอเธอไหมว่านายอยาอโทษเธอ่ไหน.....”
“.....”
“ันว่านะถ้าเธอเลียนายริ็แ่พานายมาส่ที่โรพยาบาลแล้ว็ลับ...แ่เปล่าเลยเธอลับเฝ้าูนายลอ”
“.....”
“อย่านี้หรอ...ที่เรียว่าเลียนะ...บ้านันเ้าเรียว่ารัเฟ้ยไอ่หัวทอ!!!!”
ผมมอหน้าเนอย่าอึ้ๆ...ไม่เยเห็นมันพูี้เท่านี้มา่อนน
“อืม...เ้าใแล้วละเน..อบในายมานะ...ันะไปอโทษทุสิ่ทุอย่าที่ทำับริสไว้”
“ไนออล..”
เทที่เียบมาั้แ่เินเ้ามาพร้อมไม่อน็เอยึ้น
“อะไรหรอ....”
“ือ...ริสะลับประเทศไทยวันนี้นะสิ..เรื่ออออน 11 โมรนะ”
สิ่ที่ผมไ้ยินาเททำให้ผมแทบหยิบโทรสัพท์เพื่อูนาฬิาไม่ทัน
10.35!!!!
ะ 11 โมแล้ว!...
ผมไม่รอให้ใรพูอะไรอี...ผมรีบึสายน้ำเลือแล้ว็ระโลาเีย โยลืมไปว่าัวเ้าเฝืออยู่แ่็ไม่ใ่อุปสรรอผมหรอ...
“ไนออล!!!...นายะไปไหนนะ....”
ถามหันมาอบแฮร์รี่
“็ไปหาริสไ...ะไปบอับริสว่าันรัเามาแ่ไหนไละ...และะอโทษเธอ้วย!”
พูเสร็ผม็เินระเพละไปที่ประูทันที
“แ่นายลืมไปแล้วหรอว่านายใสุ่นไ้”
“.....”
“แล้วนาย็ไม่ไ้ใส่าเในนะ..!!!!”
เวรรรมม...มิน่าเย๊นย็น!!!
[End niall’s talk]
ความคิดเห็น