ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : before only 10 days
12.00 pm
เป็นเวลาพักกลางวันของโรงเรียน......"นักเรียนทำความเคารพ" เสียงของ
หัวหน้าห้องแต่ละชั้นได้บอกเพื่อนในชั้นทำความเคารพครูและเตรียมตัวพักเพื่อ
เตรียมตัวเรียนในวิชาต่อไป เป็นเรื่องปกติที่เวลานี้จะเป็นเวลาพักของนักเรียน
ในโรงเรียนทุกคน ยกเว้นแต่ kevin wu หรือ คริส ประธานนักเรียนที่หล่อ รวย
เรียนเก่ง เป็นกัปตันบาสเกตบอลและสุขุมยังคงประชุมกรรมการนักเรียน
เกี่ยวกับ งานparty ของโรงเรียนที่กำลังจะมาถึงในไม่ช้า
"ผมคิดว่า งาน party นี้เป็นงานที่จัดขึ้นมา เพื่อผ่อนคลายให้นักเรียน
ซึ่งเราจัดทุกปีอยู่แล้ว ทางผู้อำนวยการก็บอกว่าก่อนที่เราจะจัด ต้อง
ให้เราถามความเห็นจากนักเรียนในโรงเรียนนี้ก่อน" คริสประธานนักเรียนกล่าว
"แล้วจะต้องทำยังไงคะ" คณะกรรมการกล่าว
"เราจะแบ่งเป็นทีม ทีมละ3คนเพื่อสุ่มถามทุกระดับชั้น"คริสได้แนะนำ
"เดี๋ยวผมจะไปสอบถามนักเรียน grade10-12เอง ทุกคนไปช่วยกันทำเถอะ"
คริสกล่าวอีกครั้ง
"มีใครสงสัยหรืออยากเสนอข้อคิดอะไรมั้ย?" คริสย้ำอีกครั้งด้วยความรอบคอบ
เงียบสงัด ราวกับป่าช้า ไม่มีใครถามหรือเสนอข้อคิดใดๆทั้งสิ้น
"งั้นผมขอปิดการประชุมครับ" คริสกล่าวปิดการประชุม
ประชุมเสร็จคริสประธานนักเรียนที่สูงถึง 188 ซม. ก็เคลื่อนย้ายร่างกายอันหล่อ
ไปยังโรงอาหารเพื่อกินอาหารกลางวันซึ่งอาหารจานโปรดของเค้าก็คือ ต๊อกบกกี
แต่วันนี้คริสประชุมงานโรงเรียนอยู่เลยมาช้าทำให้เหลือต๊อกบกกีชิ้นสุดท้าย
ซึ่งไม่มีใครซื้อแล้ว คริสกำลังเดินไปยังร้านขายต๊อกบกกี
........................................................................................................................................................
"นี่ลูฮานโรงอาหารมันอยู่ตรงไหนกันเนี่ย โรงเรียนนี้มันกว้างจริงๆ" ชานยอลพูด
"อย่าบนไปหน่อยเลย ฉันว่าตรงโน้นคนเยอะคงใช่ รีบไปดีกว่า" ดีโอพูดเสริม
"เดี๋ยวฉันกินแซนวิชอบชีสก็แล้วกันไปช้าอาหารคงหมดแล้วล่ะ"พูดจบลูฮานก็
แยกตัวจากดีโอ และ ชานยอล เพื่อเข้าร้านค้าที่อยู่ก่อนถึงโรงอาหาร
"ลูฮานไปเจอกันที่โต๊ะตรงระเบียงในโรงอาหารนะ"ชานยอลบอก
"ได้ เดี๋ยวจะรีบตามไป"ลูฮานรับปาก
"นี่ดีโอฉันอยากกินต๊อกบกกีอ่ะ เดี๋ยวค่อยไปเจอกันที่โต๊ะตรงระเบียงนะ"ชานยอล
ขอตัววิ่งไปซื้อต๊อกบกกี
โด้และลูฮานได้บะหมี่มานั่งรอชานยอลอยู่ที่โต๊ะตามนัดแต่คงอีกนานกว่า
ชานยอลจะมาเพราะตอนที่เค้าจะหยิบต๊อกบกกีดันมีมือใครก็ไม่รู้มาจับไว้
คนนั้นคือประธานนักเรียน คริสนั่นเอง
"นี่นายฉันขอเถอะนะ ฉันอยากกินมันอ่ะ"ชานยอลพูดอย่างอ้อนวอนคนตรงหน้า
โดยที่ไม่รู้ว่าคนๆนั้นคือ kevin wu ประธานนักเรียน
"จะให้ได้ไงในเมื่อฉันมาซื้อที่นี่ทุกวัน และก็หยิบก่อนนายด้วย"คำขอของชานยอล
ไม่สามารถทำให้คริสใจอ่อนได้
"หล่อนะนายแต่ ไม่แมนเลยซักนิดเป็นผู้ชายรึป่าวเนี่ย"ชานยอลเริ่มโมโห
"ก็ฉันหยิบก่อนแล้วจะให้ฉันทำยังไง"
"ทำยังไงหรอ?ก็เอามาให้ฉันไง ฉันบอกว่าอยากกิน"
คนเริ่มมอง คริสและชานยอลที่เป็นจุดสนใจ คริสเห็นอย่างนั้นเลยต้องยอม
เอาต๊อกบกกีให้ชานยอลแต่โดยดี ชานยอลเป็นผู้ชายคนแรกที่เค้ายอมเพราะ
ตั้งแต่เกิดมาเค้ามีความคิดเป็นของตัวเองและไม่เคยยอมใคร
"อยากกินก็เอาไป"คริสโมโห
"ให้ตั้งแต่แรกก็จบ"
ชานยอลได้ต๊อกบกกีแล้วก็เดินไปหาดีโอกับลูฮานที่โต๊ะริมระเบียงด้วยสีหน้า
อย่างคนชนะ และได้ต๊อกบกกีตามที่อยากกิน
"กว่าจะมาได้นะรอจนบะหมี่อืดแล้ว"ดีโอพูดอย่างคนหัวเสีย
"แค่บะหมี่อืด ฉันเจอผู้ชายคนนึงหล่อแต่นิสัยไม่ดีจะมาแย่งต๊อกบกกีฉัน
แต่ฉันก็ได้มันมาด้วยความสามารถของฉัน"
"หน้าด้านดีกว่ามั้ยฉันแอบเห็นนะว่าคนนั้นเค้าหยิบก่อน"ดีโอพูดอย่างตลก
"กินอาหารกันเถอะ ทิ้งไว้นานจะไม่อร่อย"ลูฮานที่นั่งเงียบอยู่นานตัดบท
ระหว่างที่ ทั้ง3คนกำลังกินข้าวไค เซฮุนและแบคฮยอนก็เดินมานั่งโต๊ะข้างๆ
โต๊ะของชานยอลที่นั่งอยู่
"อ้าว แบคมานั่งนี่สิ"ชานยอลชวนแบคฮยอนมานั่งด้วยโดยที่ไม่รู้ว่าเพื่อนอีก
2คนกำลังมอง เซฮุนและไคที่กำลังเดินมา
ความจริงโด้แอบชอบไคตั้งแต่เข้ามาแล้วแต่ตอนนี้เค้ายังไม่รู้ชื่อไคเลย
โด้เลยเขินที่ไคเดินมา และไคเองก็แอบชอบโด้อยู่ไม่น้อย ที่ไคว่าโด้ตาโต
เป็นเพราะว่าเค้าต้องการปิดบังไม่ให้เซฮุนรู้ว่าเค้าชอบโด้
ไคและเซฮุนกำลังจะเดินเข้ามาโต๊ะข้างๆ ลูฮานที่ต้องการมาตามหาเซฮุน
เมื่อเค้าเจอเซฮุนแล้วเค้าทนให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ลูฮานจึงรีบลุกออกไป
ท่ามกลางความงงของเพื่อนๆ โด้และชานยอลจึงรีบขอตัวลุกตามลูฮานออกไป
"ยอล โด้ ฉันขออยู่คนเดียวแป๊ปนะ"
"ทำไมนายต้องหนีด้วยในเมื่อที่นายมาก็เพื่อมาหาไอ้นายคนนั้น"ชานยอลพูด
"ฉันทำใจไม่ได้ที่จะมองหน้านายคนนั้นโดยที่นายคนนั้นทำเป็นเหมือนจำ
ฉันจำเรื่องเก่าๆ เรื่องของเราไม่ได้เลย"
ชานยอล และโด้ทำได้เพียงแค่ยืนมองลูฮาน สักพักเซฮุนก็วิ่งตามมาด้วย
ความเป็นห่วงแต่ก็ยังจำอะไรไม่ได้รู้แต่ว่าข้างในใจลึกๆเป็นห่วงนายคนนี้
เหลือเกิน
"ขอฉันคุยกับลูฮานแป๊ปนึงนะ"เซฮุนพูดกับยอลและโด้เบาๆ
โด้และชานยอลจึงเดินออกไปหาแบคและไคที่ยืนรอเซฮุนอยู่
"นี่นายมีเรื่องอะไรอยากคุยหรือถามฉันมั้ย? ฉันเห็นนายมองหน้าฉัน
ด้วยสายตาที่ฉันไม่เข้าใจแล้วนายก็วิ่งออกมา"
"ฉันยังไม่อยากถาม ไม่อยากคุยกับนาย"ลูฮานน้ำตาคลอ
"แล้วนายจะร้องไห้ทำไม"
"ฉันไม่ได้ร้องไห้ฝุ่นแถวนี้มันเยอะน่ะ"
"แต่ฉันอยากถามอะไรนายหน่อยเซฮุน?"
"ถามมาสิ ถ้านายอยากถาม"
"นายจำเรื่องอะไรไม่ได้เลยใช่มั้ย?"
"เรื่องอะไร เราเคยเจอกันด้วยหรอ?"เซฮุนเริ่มสงสัยและตอบไปด้วยความ
สับสน
ลูฮานคิดว่าเซฮุนหลอกและทำเป็นความจำเสื่อมไม่รู้เรื่องและต้องการ
ที่จะลืมเรื่องของตัวเองที่ผ่านมา ลูฮานจึงตบเซฮุนที่ใบหน้าอย่างแรง
"โอ้ย!!!!!!!!!!" นายทำอะไรฉันเจ็บนะ
"เจ็บก็ดีละไอ้คนเห็นแก่ตัว"ลูฮานร้องไห้หนักกว่าเก่า
"ถ้านายเกลียดฉันมากละก็ ภายใน 10 วันนับจากพรุ่งนี้ ฉันจะทำให้นายเห็น
ว่าฉันไม่ได้ทำอะไรผิด และจะทำให้นายมองฉันเป็นคนดีในสายตานายให้ได้"
เซฮุนพูดด้วยอารมณ์สับสน ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องแคร์นายเด็กใหม่ที่ชื่อลูฮาน
มากขนาดนี้แล้วเซฮุนก็ยังคิดว่าเค้าเคยเจอกับลูฮานแต่นึกไม่ออกว่าที่ไหน
เหตุการณ์วันนี้ทำให้เค้าเริ่มสงสัยเรื่องที่เกิดขึ้น และเค้าก็คิดไว้แล้วว่า ภายใน
10 วันที่เค้าบอกว่าจะทำให้นายคนนั้นมองเค้าเป็นคนดี และเพื่อพิสูจน์ตัวเอง
เค้าก็จะค้นหาความจริงที่เป็นต้นเหตุทำให้นายคนนั้นมองเค้าในแง่ร้าย
และที่สำคัญไปกว่านั้นเค้าก็อยากรู้ด้วยว่าทำไมเค้าต้องแคร์นายคนนี้
เค้าอยากรู้ใจตัวเอง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น