[Fic Exo] Malignant love รักร้ายๆ ของนายรูมเมท

ลำดับตอนที่ #2 : Malignant love รักร้ายๆ ของนายรูมเมท 1

1

 “แม่ฮะ วันนี้ผมต้องย้ายเข้าหอแล้วนะ ฮะ เอามาแล้วฮะ กระเป๋าตังก็เอามาแล้วฮะ แม่ไม่ต้องห่วงนะฮะ .. ฮะ ดูแลตัวเองด้วยนะฮะ ผมจะมาเยี่ยมแม่ถ้ามีอกาสนะ แล้วผมจะโทรหาแม่นะฮะ ..ฮะ งั้นแค่นี้ก่อนนะฮะถึงมหาลัยแล้ว .. ฮะ รักแม่นะฮะ “

[Baekhyun part]

ผมต้องย้ายเข้ามาอยู่หอ เพราะว่ามันจำเป็นน่ะสิครับ เพราะผมกับแม่เพิ่งย้ายจากอเมริกามาที่โซล ซึ่งผมก็เคยอยู่ที่นี่นะ แต่เพราะตอนนั้นแม่ผมแต่งงานใหม่ จึงต้องย้ายไปที่นู้น แต่พอเลิกกัน เราก็ต้องกลับมาอยู่ที่นี่เหมือนเดิม แม่ผมย้ายไปอยู่บ้านที่โซลที่นี่ ส่วนผมอยากอยู่ที่หอมากกว่า เพราะผมไม่ต้องการให้แม่ต้องลำบากไปมากกว่านี้

หลังจากที่ผมวางสายแม่ไป ผมเดินเข้ามาในมหาลัยเรื่อยๆ ที่นี่ดูเงียบ แหงล่ะสิ เพราะว่านี้มันปิดเทอม เลยมีคนไม่มากนัก บางส่วนก็แค่นักศึกษาที่อยู่หอเท่านั้น แต่ผมก็ไม่ได้สนใจพวกนั้นมากเท่าไหร่ เพราะผมสนใจหอที่ผมจะต้องไปอยู่มากกว่า เฮ้อ .. ผมจะต้องไปอยู่กับใครเนี้ย เขาจะเป็นคนยังไงกันนะ  คิดไปคิดมา ไม่นานผมก็เดินมาถึงเค้าท์เตอร์ของทางหอ

“ สวัสดีครับ ผมแบคฮยอน เด็กที่มาสมัครใหม่อ่ะครับ “ ผมพูดแนะนำตัวไป และอาจารย์ที่คุมหอก็ตรวจดูที่คอมพิวเตอร์แล้วก็มองหน้าผมสลับกันไปพลางๆ “ ห้องของเธออยู่ชั้น 5 ห้อง 153 รูมเมทเธอชื่อ ชานยอลนะจ้ะ “

อาจารย์คุมหอพูดแล้วยิ้มให้ผม อา.. อย่างน้อยผมก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อยล่ะ อาจารย์คุมหอดูใจดีซะจริง คิคิ..

ผมกดลิฟท์ขึ้นไปชั้น 5 เฮ้อ.. รูมเมทผมจะเป็นยังไงกันนะ คิดเรื่องนี้ไม่ตกเลย เพราะเกิดมาเคยนอนกับรูมเมทคน

นึงตอนอยู่ที่อเมริกา ไม่ดีเอาซะเลย นิสัยไม่ดี แถมบางทีขนมในตู้เย็นของผมหายอีกต่างหาก -0- ขอร้องล่ะอย่าให้รูมเมทผมเป็นแบบนั้นเลยเถอะ คิดอะไรไปเพลินๆจนมาถึงหน้าห้อง 153 ฮือออ ทำไมเวลามันเร็วจริง TT

“ ก๊อกๆ” ผมเค๊าะประตูเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท แต่แล้วมันก็เงียบ เฮ้อออ ผมรู้ล่ะ รูมเมทผมคงไม่มีมารยาทแน่ๆ ขนาดมีคนมาเค๊าะยังไม่คิดจะมาเปิดเลย “ ก๊อกๆๆๆ “ ผมเค๊าะเป็นครั้งที่สอง เผื่อเขาจะรู้ตัวแล้วมาเปิดบ้าง แต่แล้วก็เงียบเหมือนเดิม ครั้งนี้ผมตัดสินใจเรียกชื่อเขาไป “ ชานยอล เปิดให้ฉันหน่อยสิ “ และก็เงียบเหมือนเดิม อ๊ากกกกกก เปิดสิฟร่ะ !!! ผมคิดในใจอยู่เงียบๆ เพราะขืนตะโกนออกไปศพผมคงไม่สวยแน่ๆ เหอๆๆ = = เอาว่ะ ! ในเมื่อเค๊าะก็แล้ว เรียกก็แล้วยังไม่เปิด ก็ขอเสียมารยาทหน่อยแล้วกัน เปิดไปแม่มเลย !! “ แก๊กๆ แก๊กๆ “ ผมรู้ล่ะทำไมไม่มีใครเปิด - - เขาคงไม่อยู่ห้องถึงได้ล๊อกเอาไว้ เฮ้ออออ บยอนอยากทิ้งตัวนอนลงบนเตียงแล้วนะ TT

ผมถอนหายใจแล้วหันกลับหลังกะจะพิงกำแพงถอนหายใจเพื่อไล่ความเหนื่อย แต่แล้วก็เจอกับ ..

“ เฮ้ยยย !!!“  ผมแหกปากลั่นเพราะความตกใจ ไม่ให้ตกใจได้ไงเล่นมายืนไม่ให้ซุ่มให้เสียง - - แถมยังเอามือมาปิดปากผมอีกต่างหาก อา..หล่อจังแหะ -/-

“เงียบๆสิ ฉันก็คือคนที่นายกำลังเรียกอยู่หน้าห้องไง” ห๊ะ !! ผมฝันหรือเปล่า รูมเมทผมดูดีจังเลยอ่ะ ตัวสูงโปร่ง ไหล่ผายกว้าง ยิ่งการแต่งตัวนี่ รูมเมทของผมคงแบดบอยไม่ใช่เล่น ต่างจากผม ทั้งตัวเตี้ย เอ้ย !! ไม่สิ ตัวเล็ก -^- ขาว แถมบางทียังโดนชมว่าหน้าสวยอีกต่างหาก ทำไมล่ะ บยอนก็อยากหล่อมั้งนะ TT ~   

“ จะยืนเอ๋ออยู่อีกนานไหม ? ออกไปเกะกะประตู ! “ แง่วววว หยาบคายอ่ะ ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วย TT น่ากลัวแหะคนแบบนี้

------------------------

เพิ่งแต่งเอง ฝากติดตามด้วยนะคะ TT ดีไม่ดียังไงฝากติชมด้วยน๊าาาา แล้วเค้ามาอัพให้ใหม่นะ ~