รับน้องสุดฮา เจร็อคบ้า เจป๊อปต๊อง

ลำดับตอนที่ #2 : Part 1 ทักทายกันก่อนพี่น้องทั้งหลาย

งานรับน้องของคณะจิตเบลอศาสตร์  สาขาวิชาแอ๊บแบ๊ว

 ท่านพี่โยชิกิเดินลงมาจากรถลีมูซีนคันหรู  พลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบด้วยท่าทางหิวกระหาย

ก็ท่านพี่เล่นดูดปู้ดดดดด  เข้าไปอย่างกะกินน้ำแปปซี่.......แล้วมันจะบอกว่าไม่หิวกระหายได้เยี่ยงไร

“เฮ้ย......จารย์โยมาแล้วววแว้วแว้วแว้ว” อาโออิหันมาเห็นท่านปรมาจารย์โยกี้เดินลงมาจากรถก็เรียกเพื่อนสมาชิกให้หันมาดู

“จารย์ค้าบบบ.......วันนี้เราจะไปไหนกันหรอคร้าบบ” มิยาบิถามออกมาด้วยเสียงแบบเป็ดดูดบุหรี่

“ก็ไปรับน้องสิวะไอ้บีบี้.....” รุกิหนุ่มโฉดประจำกาเซทเอ่ยขึ้นมา

“ชั้นโทรมาเพื่อจะบอกว่าร๊ากกกกก......ถึงเวลาที่ต้องบอกซักทีอี๊.....ไม่กะ.......โอ๊ย!!!!” เรย์ตะหนุ่มที่มีผ้าคาดจมูกร้องเพลงพี่บี้เดอะสตาร์ขึ้นมาอย่างเสียงโหยหวน  แต่กลับโดนฝ่ามืออรหันของรุกิชายโฉดฟาดเข้าให้ที่กลางหงอนไก่บนกะบานเต็มแรง

“กรุหมายถึง ไอ้มิบิ.....ไม่ใช่บี้เดอะสตาร์ว้อยยยย” รุกิแหกปากขึ้นมา

“เฮ้ยไอ้กิ....ทำไมเองต้องขี่หลังไอ้โอยตบหงอนไอ้เรย์ด้วยฟระ???” อุรุฮะหนุ่มหน้าสวยถามขึ้นมา

“ก็มันเตี้ยไง!!!” หนุ่มรอยยิ้มสวยกระชากใจสาวสก๊อยทั้งหลายเอ่ยขึ้นพร้อมกับอมยิ้ม

“เองหุบปากไปเลยไอ้ไค.....”ชายโฉดของเราถึงกับงอนล์

“เองอย่าเพิ่งงอนกันได้มั๊ย.......รีบลงไปซะ...ข้าหนัก!!!” อาโออิเริ่มทนไม่ได้เลยโวยขึ้นมาบ้าง

“เชอะ........”รุกิก็เลยต้องจำใจกระโดดลงมาซะอย่างนั้น

ตุบบบ~~~~~~

“โอ๊ยยยยยยยย........ไรของเองฟระ???” ไดโงะหนุ่มแอ๊บแบ๊วของแท้โดนชายโฉดทับเข้าอย่างจัง

“ลุกเลยเอง.....ลุกสิเฟ้ยยย  กลับบ้านไปดูหนัง AV ไป๊!!!!!” มิบิตรงรี่เข้ามากระชากรุกิออกไปเพื่อปกป้องพระนางอันเป็นที่รัก

“พอและเองๆๆๆ  ข้าหมั่นไส้.....อย่าให้ข้ามีบ้างนะ....พวกเองต้องอิซซี่ตาร้อน”อุรุฮะพูดตาเยิ้ม

“พวกนายอ่า.......ทำเริงร่ากันไปเท้ออ....เดี๋ยวท่านน้องแสนสยิวกิ๊วมา....จะรู้สึก” ท่านพี่โยชิกิที่ยืนฟังพวกมันพูดกันอยู่นานกล่าวตัดบทไปซะดื้อๆๆ แถมนั่งไขว่ห้างดูดบุหรี่มวนที่ 8 ของเช้าที่สดใส

“ฮู้ววว....ท่านน้องแสนสยิวกิ๊ว....กิ๊ว....กิ๊วว**//O//**”เรย์ตะถึงกับเพ้อไปไกลแสนไกลพาลทำให้คนอื่นๆต้องจิ้นตาม โดยเฉพาะชายโฉดของเรา

“แกว่าคับไหนวะ???”รุกิหันไปถามเรย์อย่างสายตาหื่นกระหาย

“บ้า.....ทะลึ่ง  พวกแกอ่า......แต่ชั้นว่านะ....คับ E กำลังดี” เหมือนจะห้ามนะแกแทรกมาได้อุรุฮะ..

“งี้ก็เตรียมตัวรอคอยท่านน้องกันสิฟระ  ข้าขอกดก่อนคนแรก 5555+”  โอยพูดขึ้นมาหน้าตาเฉย

“ข้ากดอีกคน.....มา 2 คนนี่หว่า”สายตาหื่นกามยังคงเยิ้มต่อไป

“ข้าคน 2 ก็ได้ฟระ.......เฮ่ยย เซงงง”ไก่น้อยถึงกับเซง

“งั้นข้าไม่เอาและ ข้าไม่ชอบของเหลือ” ท่านหญิงเป็ดถึงกับสะบัดหน้างอลทันที

“เฮ้ยยยยย.....พวกเองอ่า.....ทะลึ่งหวะ”มิบิแหกปากแซว

“เองหุบปากไปเลยยยยยย......เองมีให้กดอยู่ทุกวันและทุกนาทีนี่หว่า” 4 เสียงประสานขึ้นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย

“บ้าหรอ???  เขิลลลลล์” มิบิอายบิดแถมเอาหน้าไปซบพระนางที่รักอีกตะหาก

“อย่าสิมิบิ......เอ๊ะว่าแต่....กาเซทมี 4 คนหรอ???” ไดจังพระนางน้อยของมิบิสงสัยจึงถามขึ้น

“เออๆ รุสึกหายๆไปไหนนะ...” มิบิเหนด้วยกะพระนางเปนอย่างยิ่ง

“ค่อก ค่อก ค่อก ฟี้......”

“-_-* ” เสียงแห่งบทสรุบของคำถามก้อได้เฉลยขึ้นมา

“ไปอดหลับอดนอนที่ไหนมาไคคุง? ตื่นๆเด๋วท่านน้องมาก้อโดนหรอก..” จารย์โยชิกิเดินมาปลุกไคคุงถึงที่

“โดน!!!หมายความว่าไง ท่านน้องที่ว่าเนี่ย..จะรุกพวกเราก่อนหรอ?? เหอๆๆ” ป๊าดดด..หนุ่มโฉดจิ้นไปไกลท่าจะกู่ไม่กลับแระ

“เฮ้ยยยย...ท่านน้องเนี่ย..คุ้นๆ เหมือนเคยได้ยินหรือเคยเรียกเรยแฮะ??” มิบิชักรุสึกคุ้นๆกับไอคำนี้ขึ้นมาแต่หน้ายังคงซุกอยู่ตรงลำคอแสนยาวขาวจั๊วของพระนางไดจัง

“ชั้นก้อว่าคุ้นๆนะ บิจัง” พระนางเหนด้วยกับชายรักใบหน้าที่เตมไปด้วยความสงสัยไม่ได้สนจัยไอคนที่มันไซ้ไม่บันยะบันยังเล้ยยยย

“อะนั่น..อลิซมากันแล้วหนิ” อุรุฮะท่านหญิงใหญ่ตัดบทเพราะเห็นเหล่าอลิซนาย  วิ่งมาหน้าตาตื่นยังกะหนีน้ำป่ามางั้นแหละ แต่ก็แอบหล่อกันซ้า

“โฮ่ยยยยย......มาแล้ว ท่านน้องที่เค้าว่ากันมาแล้ว”โชเอ่ยปากพูดคนแรกทั้งที่ก็ยังหอบอยู่

“เออช่ายเค้าบอกว่า%%^*@$%^#&*$%&@!%&*$$^!$@$” เหล่าอลิซไนน์ที่มี 5 คนแย่งกันพูดจนในที่สุด

“ตรูฟังไม่รู้เรื่องว้อยยยยย”พ่อไก่แจ้แหกปากโวยวายขึ้นมาพลางลุกพรวดขึ้นมาจากโต๊ะ  พลางสายตาไก่แจ้ก็เหลือบไปเห็น

“โอ๊ะ......ท่าน”เรย์ค้างไว้แค่นั้นแล้วรุกิก็รีบเด้งขึ้นมาทันที

“น้อง.........”ทั้งพ่อไก่และชายโฉดถึงกับอึ้ง อึ้ง แล้วก็อึ้ง พูดไรไม่ออก

ภาพตรงหน้าพ่อไก่กับชายโฉดคือ หญิงสาวน่าตาหน้ารักจิ้มลิ้มคนนึงและอีกคนก็สวยลากไส้ (ไส้ไก่) เดินมาพร้อมกับเหล่าทหารทั้ง 6 ที่พร้อมประจัญบานเพื่อพวกเธอทุกเมื่อ

(เต่าเมะเดินมาพร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้าของท่านน้องทั้ง 2 ด้วยท่างทางที่ดูก็รู้ว่า เก๊ก!!!) 

(หมูจินเดินพลิ้วมากับพัดขนนกสีแดงข้างนึงและน้ำเงินอีกข้างนึง โบกสะบัดให้แกท่านน้องทั้ง 2 ไม่ห่าง) 

(อุ๊จังมือข้างนึงถือตระกร้าของกินและอีกข้างก็ถือแก้วไวน์ด้วยท่าที่มาด๊ามมาดามมมม)

(โคกิและจุนโนะ ทำหน้าที่เยี่ยงเสาไฟฟ้าและบอดี้การ์ดหน้า(เหลี่ยม) คอยปกป้องท่านน้องทั้ง 2 ไม่ห่าง)

(และปิดท้ายกันด้วยูอิจิหรือพี่อึ้น ซึ่งคอยบีทบอกซ์เป็นสเตป นำขบวนให้แก่ท่านน้องทั้ง 2)

“เสด็จมากันแล้วหรอท่านน้องทั้งสองงงง” ท่านพี่โยชิกิแหวกว่ายผ่าฝูงกาเซทและอลิสไนน์ออกมาต้อนรับท่านน้องทั้ง 2  ที่กล่าวถึง

“ เพคะเสด็จพี่....”โยตอบกลับไปด้วยสีหน้าเย็นชาเหมือนผีตายซาก

“.........................” ก็อยู่นี่ไงยังจาถามอีก?? (ความในใจของท่านเนะ)

“เฮ้ยยย....โอย  ผิดSize หวะ” หลังจากตกอยู่ในภวัง ชายโฉดก็ตื่นขึ้นพร้อมกับความผิดหวังสุดชีวิต

“คับA หวะกี้.....”เรย์แทบอยากร้องไห้ออกมาซะตรงนั้น

“จอแบนตรูชอบบบบบ......”ยังไม่ทันสิ้นเสียง เป็ดอุ๊ก็วิ่งก๊าบก๊าบไปหาท่านโยและท่านเนะทันที

“ตรูก็ชอบน้าๆๆ”ไคจังวิ่งไปพร้อมกับเป็ดอุ๊ทันที  ทิ้งให้ไอ้ 3 หื่นยืนเหวอกันอยู่ที่เดิม

“ตรูเอาคนนี้...” หญิงใหญ่ร้องก๊าบๆ เลือกตามไซส์ที่เหนทันที

“ไม่ๆ ตรูจะเอา...” ไคจังไม่ยอมแพ้ต้องสู้ให้ถึงที่สุด (สู้เพื่อแม่!!!)

ทันใดนั้นเองยังไม่ทันที่หนุ่มหล่อทั้งสองจะเลือกได้ลงตัวเสียงๆหนึ่งที่ต้องทำให้ทุกชีวิตสะพรึงกลัวก้อดังขึ้น

เปรี้ยงงงงง!!!!***** (ไปจิ้นกันเองคือแบบ...ไอต้นซากุระที่ปลูกมาพันปีบัดนี้มันฉีกออก 2 ซีกแว้ววว)

“เฮื้อกกกก....” ท่านหญิงถึงกับผงะเลกน้อย

“เนะต่อเองโย...นายจะเอาซีกไหนไปครอง??” เสียงใสแต่บาดหัวจัยไปสุดขั้วดังขึ้น

“เอาซีกไหนก็ไม่เท่าซีกใจเทออออ” ไคจังปล่อยมุขเสี่ยวเดกแว้นซ่ะแร้ววว

สิ้นเสียงมุขของท่านไคจุดจบก้อบังเกิด

“ไปตายซ่ะไอบ้า...” ว่าแร้วท่านเนะก้อทุ่มท่านหญิงและไคจังสองหนุ่มแห่งกาเซทกระเดนกระดอน ขาไปทาง ตัวไปทาง หัวไปทาง

“เฮือกกกกก....” เสียงกลืนน้ำลายของเหล่าอลิสและกาเซทที่เหลืออยู่ดังขึ้นพร้อมกันเปนสเตป

“เฮ้ยยยย ไปเกบมันมาประกอบบบบ” มิบิพี่ชายของท่านน้องเนะเจอบ่อยเรยเปนอันว่า ชิน

“ไมเมิง..ต๊กจัยน้อยสุดฟร่ะ??” อาโอยตั้งสติได้ก่อนจึงถามขึ้น..

“น้องตรุเองงง แม่นางเนะ!!!” มิบิตอบพร้อมมีอาการเปนห่วงหญิงใหญ่และไคน้อยที่คงจะไม่เคยประสบกับเหตุการ์ณระทึกขวัญเช่นนี้มาก่อน

เหล่าอลิสทั้ง 5 ผู้ทราบดีว่าต้องเจอเหตุการ์ณเช่นนี้ตั้งแต่เหนร่างของท่านน้องทั้ง 2 เหยียบลงพื้นดินจึงวิ่งไปเก็บเศษชิ้นส่วนของหญิงเป็ดอุ๊และไคน้อยมาประกอบเข้ากันอย่างประณีต

“จารย์โยกี้....อย่าบอกนะว่า...จะให้ท่านน้องทั้ง 2 มาว๊ากพวกเราหนะ??”มิบิถามขึ้นเสียงสั่น

“มะอาววว.....เค้าจากลับบ้านนนน”นางพญาแอ๊บแบ๊วทำท่าจะดิ้นกลางวงซะแล้ว

“ถูกต้อง....555+”จารย์โยตอบแถมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี  พร้อมกับเดินนำท่านน้องทั้ง 2 ให้เดินไปที่รถที่จะนำพาเฟรชชี่ทั้งหลายไปสู่หายนะ

“เมิงไม่บอกตรูก่อนฟระว่าเป็นท่านน้องที่กล่าวขวัญกันมาอ่า...”ชายโฉดพูดเสียงสั่น

“เพื่อนกรุเลยโดนกดเลย....เป็นไงหละ” โอยอยากมีส่วนร่วมเลยพูดขึ้นบ้าง

“กดที่ไหนหละ....ฉีกต่างหาก” พ่อไก่แจ้มาเพียงเท่านี้และเดินไปหาหนอนกินต่อที่อื่นทันที

“ตรูไปก่อนดีกว่า....ไปช้าเดี๋ยวโดนท่านน้องวีนแตก” มิบิกำแขนพระนางไดจังแน่นเตรียมไปที่รถ

“อลิสจ๋า.....ประกอบให้เสร็จเร็วๆนะ  ท่านน้องทั้ง 2 รออยู่.....ไปก่อนนะจ๊ะ...จุฟฟฟฟฟฟฟเฟ่อ”

พระนางไดจังจอมแอ๊บแบ๊วมีการส่งจูบทิ้งท้ายเพื่อเป็นกำลังใจให้เหล่าอลิสทั้ง 5 ต่อหญิงเป็ดและไคน้อยให้เสร็จโดยเร็วไว

“ต่อไปตรูจะเจออะไรบ้างฟระเนี่ย.....จอแบน....ไม่ไหวน้าว้อยยยยย” รุกิชายโฉดแหกปากโวย

“ต่อไปไม่รู้.....ตอนนี้เพื่อนแกไปหาหนอนจิกกินและ......ไปลากมันมาไป” โอยพูดจบก็วิ่งตามิบิไป

“เอ็งจบง่ายๆอย่างนี้อ่าหรอ???”รุกิตะโกนถาม

“เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อเว้ยยย”โอยชักจะสงสารคนเขียนทั้ง 2 เลยรีบตัดบท

“งั้น....ไปนอนไป ท่าจะไม่ไหวและนังคนเขียนอ่ะ....ฝันดีนะจ๊ะ จุฟฟฟฟ…..เดี๋ยวๆๆ  พวกเองต่อมันเสร็จยัง คนเขียนง่วงแล่ว........ไปนะจ๊ะ...จุฟฟฟฟฟฟฟฟ  รอบ2” รุกิทิ้งท้ายก่อนจะนำพาร่างเตี้ยๆของตัวเองเดินขึ้นรถไป

ช่างน่าสงสารเหล่าอลิสที่ต้องงมกับชิ้นส่วนของหญิงอุ๊และไคจังต่อไป

To be con นะค้าบบบบ

ตอนนี้ Yo_Ne ตาปิดและ  ขอตัวไปนอนกันก่อนนะค้าๆๆๆ  เจอกันใหม่พาร์ต 2 บายเด้อ