คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : เจ้าของบ้านคนใหม่
“ตกลง! ผมจะซื้อบ้านหลังนี้ครับ”เสียงร่างบางเอ่ยกับเจ้าของบ้านที่กำลังจะย้ายออกเพราะต้องไปทำธุรกิจที่ต่างประเทศ
“บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่ลุงรักมากเลย ดูแลมันดีๆนะ”ชายหนุ่มวัยกลางคนเอ่ยกับร่างบาง
“ครับ ผมจะดูแลเป็นอย่างดีเลย^^”
สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อลีดงเฮครับผมเพิ่งย้ายมาจากมกโพมาอยู่ที่โซลครับ เพื่อที่ผมจะได้ทำตามความฝันของตัวเองที่อยากจะเป็นนักร้องให้ได้...เอิ่มกลับเข้าเรื่องกันดีกว่า ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าบ้านสีขาว หลังคาสีแดงที่ทีสวนอยู่หน้าบ้าน และส่วนประกอบต่างๆภายในบ้านก็เข้ากันอย่างอบอุ่น ทั้งหน้าต่างบานไม่เล็กไม่ใหญ่ แก้วจานชามในครัวก็ล้วนแต่เข้าชุดกัน ทำให้ผมที่กำลังจะกลายเป็นเจ้าของบ้านคนใหม่ของที่นี่ชอบบ้านหลังนี้มากและราคานั้นก็ไม่ได้ถือว่าแพงเลย นับว่างานนี้คุ้มสุดๆไปเลย^.^~
แต่ผมก็ต้องมาอยู่ที่นี่คนเดียวเพราะพ่อกับแม่ต้องช่วยกันทำงานที่มกโพ มาอยู่กับผมด้วยไม่ได้ ตอนแรกพ่อกับแม่ก็เป็นห่วงอยู่เหมือนกัน แต่เพื่อความฝันของลูกชายที่รักแล้ว เลยยอมให้ผมมาอยู่คนเดียว
พูดถึงบรรยากาศในบ้านหลังนี้ก็อบอุ่นดีอยู่หรอก แต่ผมก็รู้สึกยังไงๆอยู่นะ เมื่อกี้ก็แอบถามเจ้าของบ้านคนเก่ามาว่าบ้านหลังนี้มีผีบ้างมั้ย เจ้าของบ้านก็บอกว่าไม่มี๊ไม่มี อยู่มาหลายปีก็ไม่เห็นจะโผล่มาให้เห็นกัน แต่บรรยสกาศตอนนี้มัน..บรื๋อ... ไปหาอะไรกินรองท้องดีกว่า
ร่าเล็กนั่งกินเค้กสตรอว์เบอร์รี่ที่แวะซื้อที่ร้านประจำเมื่อตอนเที่ยงอย่างเอร็ดอร่อยในห้องครัวสีขาวน่ารัก เมื่อกินเสร็จก็นำจานไปล้างในซิ้งค์ล้างจานที่อยู่ติดกับเตาแก๊ส
ขณะที่ร่างบางใส่ผ้ากันเปื้อนสีหวาน มือข้างหนึ่งถือฟองน้ำที่บีบน้ำยาล้างจานใส่ก่อนหน้านี้ ยืนล้างจานอยู่ในครัวพร้อมกับฮัมเพลงอย่างสบายใจ จู่ๆก็ได้ยินเสียง
...ตึก...ตึก..ตึก.. คล้ายกับใครบางคนเดินมาทางห้องครัว
...เอาแล้วสิไอด๊องเอ๊ย มาวันแรกก็โดนเลยเหรอ ฮือ จะทำยังไงดีเนี่ยT.T...ร่างบางได้แต่คิดในใจ หันไปรอบๆตัวก็ไปเจอกับกระทะที่วางอยู่ข้างๆ มือเล็กกำรอบด้ามจับเตรียมพร้อมที่จะโจมตีสิ่งๆนั้น
...ตึก...ตึก..ตึก..
“โธ่! พี่..อย่าไปแกล้งเค้าสิ เค้าเพิ่งมาอยู่วันนี้วันแรกเองนะ” เสียงร่างโปร่งเอ่ยเตือนรุ่นพี่อย่างเหนื่อยใจ
“พูดอย่างนี้แสดงว่าก็แกล้งได้ใช่ป่ะคิบอม” ร่างบางข้างๆเอ่ยตอบอย่างกวนๆ
“โธ่..พี่ฮีชอล” ได้แต่ถอนหายใจกันรุ่นพี่ที่มีนิสัยชอบแกล้งคนมาแต่ไหนแต่ไร ห้ามก็ไม่เคยฟัง..ไม่ต้องสงสัยหรอกนะครับว่าทำไมดงเฮไม่ได้ยินเสียงเราสองคนคุยกันนะ ก็พวกเราเป็นวิญญาณนี่ครับ^.^
ดงเฮค่อยๆโผล่หน้าออกมาจากห้องครัวในมือก็ถือกระทะเตรียมพร้อมฟาดได้ตลอดเวลา แต่เมื่อสำรวจดูก็ไม่เห็นวี่แววของใคร
“เอ..แปลกจริง ก็เมื่อกี้เราได้ยินจริงๆนี่นา”..แต่ก็ดีแล้วที่ไม่มีอะไร ไม่งั้น..บรื๋อ.. ไม่อยากจะคิด เขาเพิ่งย้ายบ้านใหม่มานะคงไม่โชคร้ายขนาดนั้นหรอก ไปล้างจานต่อดีกว่า^^
“คิบอม นายไม่น่าห้ามชั้นเลย!”ร่างบางกล่าวพลางทำหน้ายู่นิดๆเป็นเชิงบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวกำลังงอน
“แหมพี่ วันแรกเราก็ปล่อยเค้าไปก่อนเถอะ รับรองว่าต่อจากนี้จะมีเรื่องสนุกๆเกิดขึ้นแน่!”
คิบอมพูดพลางอมยิ้มอยู่คนเดียว หลังจากที่เค้าได้เห็นหน้าเจ้าของบ้านคนใหม่ชัดๆก็อดคิดไม่ได้ว่าร่างบางนั้นน่ารักดี เจ้าก้อนที่หน้าอกข้างซ้ายก็เริ่มเต้นแปลกๆ ถึงจะเป็นวัญญาณ..แต่หัวใจก็เต้นนะครับ^^
ความคิดเห็น