ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SHINee,2PM,ETC.]All my SF

    ลำดับตอนที่ #1 : [SF] Tacon - ฟิคป่วงไร้ชื่อเรื่อง - -

    • อัปเดตล่าสุด 12 ส.ค. 54


    20 ม.ค. 2013

    งานมงคลสมรส อ๊คแทคยอน  ลีจินกิ

    “แทคฮยอง อย่าลืมนะว่าพรุ่งนี้ฮยองต้องไปฮันนีมูน ต้องขึ้นเครื่องตอนสิบโมงนะ ดังนั้นคืนนี้ฮยองต้องเบา ๆ มือกับเต้าหู้ฮยอง เพราะถ้าพรุ่งนี้เต้าหู้ของฮยองลุกไม่ไหวฮยองจะอดไปฮันนีมูน เข้าใจป่ะ ?” ฮวังชานซอง หนุ่มร่างหนาเจ้าของฉายา หมีชาน เอ่ยขึ้นพร้อมทำหน้าเชิงซีเรียส

    “ฉันรู้น่า ... แล้วไอ้คุณชายมันหายไปไหน ทำไมไม่มาอวยพรคนหล่อว่ะ”

    “คุณฮยองไปตามง้อเมียอยู่ เห็นน้องแทมบอกว่ามินโฮงอนที่คุณฮยองทำมินโฮมางานแต่งฮยองสายอ่ะ”

    “ไอ้คุณมันไปทำอีท่าไหนว่ะน้องถึงมาสาย” อ๊คแทคยอนถามอย่างงง ๆ

    “ก็ท่าเดิมแหละว่ะ แต่แค่หลายรอบไปหน่อย น้องเลยลุกไม่ไหว มางานแต่งมึงไม่ทัน” นิชคุณ ชายหนุ่มที่ถูกกล่าวถึงเดินเข้ามา พร้อมกับสายตาของสองหนุ่มที่หันไปมองนิชคุณอย่างสงสัย “เห้ยยย!! อย่ามองกันงั้นดิ ก็น้องเขาแต่งตัวน่ารัก ใครจะอดใจได้ว่ะ” นิชคุณพูดอ่อย ๆ

    เพี๊ยะ!! ... “พี่คุณเขาเมาเค้กแต่งงานเลยพูดจาแปลก ๆ ไปหน่อย อย่าสนใจเลยนะครับ” ชเวมินโฮ ภรรยาสุดที่รักของนิชคุณเดินเข้ามาตีเข้าที่ไหล่หนาแล้วหันมาบอกแทตยอนกับชานซองที่ยืนมองอยู่ ก่อนจะดึงหูแดง ๆ ของนิชคุณที่แดงอยู่แล้วให้แดงยิ่งขึ้นเพื่อลากสามีออกไป “พี่คุณบ้า!! คอยดูเหอะ ผมจะหนีไปนอนบ้านไอ้เป็ดมันทั้งเดือน!!” มินโฮกระชากเสียงกระซิบระหว่างลากนิชคุณออกไป แต่หารู้ไม่คนหูดีทั้งสอง ทั้งแทคยอนและชานซองนั้นได้ยินเต็มสองหู ทั้งคู่หันมาหากันแล้วแผดเสียงหัวเราะลั่นอย่างไม่อายแขกในงาน “เจ้าชายกลัวเมีย” นี่คือสิ่งที่ทั้งสองคิด

    “แกก็รีบกลับไปได้แล้วไอ้ชาน ฉันอยากเข้าห้องหอแล้ว”

    “แหมฮยอง ไม่ค่อยจะอยากเลยนะ”

    “นิดนึงเหอะ คนมันอัดอั้นมานาน” แทคยอนยกมือขึ้นปิดหน้าแสดงอาการเขินอย่างสุดติ่ง

    “กระเทยถึกชัด ๆ ... เออ ๆ ผมไปแล้วก็ได้ คิดถึงเมียเหมือนกัน ...  อ่อ อย่าลืมนะฮยอง อย่าโหมงานหนักเด็ดขาด! บ๊ายบาย” เอ่ยประโยคแรกด้วยน้ำเสียงปกติ โดยไม่ลืมเน้นประโยคสุดท้ายแล้วเดินจากไป

    “หู้จ๋าาาาาาาาาาา ได้ฤกษ์แล้วจ๊ะ เข้าห้องหอกันเถอะ” แทคยอนเดินเข้าไปเกาะไหล่ภรรยาสุดที่รัก อีจินกิ ที่กำลังเสวนาตามภาษาภรรยาที่ดีกับเหล่าเคะ

    “อ่า ... เอ่อ ... คะ ครับ” เต้าหู้น้อยของแทคยอนพูดจาติดอ่างแล้วหลุบตาลงต่ำ

    “ป่ะ ... ไปกันเลยดีกว่า” แทคยอนดึงมือของจินกิมากุมแล้วจูงกึ่งลากไปทางห้องหอ

    “เดี๋ยวฮะ เดี๋ยว ๆ” คิมคีย์บอมเพื่อนอีจินกิภรรยาอีแทมิน วิ่งเข้ามาแล้วยื่นหน้าเข้ามากระซิบอะไรบางอย่างกับร่างบาง ซึ่งเป็นเหตุให้ใบหน้าของจินกิขึ้นสีราวกับลูกตำลึง ก่อนจะวิ่งออกไปหาแทมินที่ยืนรออยู่

    “คีย์มาบอกอะไรน่ะหืม ?”

    “ปละ ... เปล่าครับ” จินกิตอบพร้อมใบหน้าที่แดงยิ่งขึ้น

    “งั้นเราไปทำภารกิจกันเถอะ ป่ะ!!” แทคยอนโอบเอวบางพาเดินเข้าห้องหอไป

    ทันทีที่ทั้งคู่ก้าวสู่ห้องหอ คำพูดของคีย์ก็ลอยเข้ามาในความคิด

    พี่อนยู ครั้งแรกอาจจะเจ็บ แต่เดี่ยวก็รู้สึกดี สู้ ๆ นะ !’

     

     

    จุ้บ! แทคยอนหยุดความคิดของอนยูด้วยรอบจูบบนแก้มเนียน

    “อ๊ะ ... อย่าเพิ่งครับ ผมเหนื่อยมากเลย ขอผมอาบน้ำก่อนนะ” ร่างบางดันตัวแทคยอนออกแล้วรีบคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป

    “เต้าหู้อา ...” แทคยอนได้แต่มองประตูห้องน้ำที่เพิ่งปิดไปอย่างอาวรณ์ ... เอาว่ะ รอมาเป็นปี แค่ไม่กี่นาที ทนหน่อยเว่ย !!

     

    ผ่านไปซักพัก

    แอ๊ดดด ... เสียงเปิดประตูทำให้แทคยอนที่กำลังนั่งจ้องห้องน้ำอย่างเคร่งเครียดยิ้มแฉ่ง

    “เอ่อ ... ฮยองอาบน้ำก่อนไหมครับ ?” ร่างบางที่เพิ่งออกจากห้องน้ำกล่าวถามคนที่นั่งรอ

    “มะ ... เอ่อ อาบดีกว่าครับ” ... อาบเลยดีกว่า จะได้ต่อกับเต้าหู้น้อยยันเช้าแบบไม่เหนียวตัว ... ร่างสูงคิดแล้วเดินสวนกับร่างบางเข้าห้องน้ำไป

     

     

    “เสร็จแล้วคร้าบบบบบ” ร่างสูงเปิดประตูผ่างออกมา ... แน่นอนว่าสิ่งที่เขาได้รับกลับไปนั้นคือ .....

    “.............” ความเงียบฉี่ = =

    ร่างสูงสอดส่ายสายตาหาร่างบางของคนรัก ก่อนที่สายตาจะสะดุดเข้ากับก้อนกลม ๆ ที่อยู่บนเตียง แทคยอนยกยิ้มมุมปากนิด ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ย่องเข้าไปหาอนยู

    เขาทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มโดยที่ทั้งตัวมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว แทคยอนค่อย ๆ คลี่ผ้าห่มที่ห่อตัวร่างบางออกช้า ๆ

    ฟี้ ... ฟี้ ... ภาพที่ร่างสูงเห็นตอนนี้คือภาพของคนรักกำลังหลับตาพริ้มพร้อมกับลมหายใจเข้าออกที่สม่ำเสมอ ... มันเป็นภาพที่งดงามมากในสายตา หากแต่ตอนนี้มันกับทำให้เขารู้สึก ... เหี่ยวแห้ง ?

    ... ทำไมถึงทำกับหล่อได้ T^T ...

    แทคยอนถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกออกจากเตียงไปแต่งตัว ภึงจะอยากแค่ไหนแต่เขาก็ชอบที่จะให้คนที่เขารักที่สุดพักผ่อนเช่นกัน ... ด้วยรู้ดีว่าวันนี้ร่างบางเหนื่อยแค่ไหน เมื่อแต่งตัวเสร็จ ร่างสูงของแทคยอนก็พาตัวเองเดินไปปิดไฟก่อนจะกลับมาที่เตียงอีกครั้งแล้วล้มตัวลงนอนข้าง ๆ ร่างบาง

    “ฝันดีนะครับ ... คุณนายอ๊ค” ใบหน้าเข้มเลื่อนเข้าไปกระซิบเบา ๆ ที่หูอีจินกิ แทคยอนประทับจูบที่หน้าผากมนก่อนจะดึงร่างบางเข้ามากอดเบา ๆ

    ... อุ่นจัง ... อนยูซุกหาความอบอุ่นจากอกแกร่ง ก่อนที่ทั้งคู่จะเข้าสู้นิทราไปด้วยกัน .



    The End (?)

     
     ---------------------------------------------------------------


    มันป่วงมาก = =;
    แต่งสนองนี้ดคุณเพื่อนสุดเกรียน 555555
    อาจจะมีพาร์ทสอง ถ้าไรเตอร์คนนี้ขยันมากพอ =______________='

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×