คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เทิร์นที่สอง - - dead or alive
เสียงหลายเสียงดังอยู่รอบกาย...
เสียงลมกรีด...
เสียงคลื่นนํ้าที่ดันตัวขึ้น...
เสียงร้องของไอร้อนผะผ่าว...
เสียงสั่นสะเทือนของพื้นธรณี....
เสียงหัวใจที่เต้นระรัวอยู่ในอก.... น่าสงสัย... เพราะมันไม่ใช่ของเขา... รึอาจจะใช่
กายเนื้อนี่ช่างบอบบาง...
แค่สะกิดก็มีของเหลวข้างใต้พุ่งออกมา....
แค่กระแทกก็รู้สึกเหมือนข้อต่อด้านในจะเคลื่อนหลุด....
แต่เมื่อได้สัมผัสอากาศช่างรู้สึกว่าอ่อนโยนนัก...
แล้วทำไมเขาถึงได้มายืนอยู่ตรงนี้....
ที่นี่... ที่ไหน...
สิ่งที่สะท้อนกลับมาในผิวนํ้าคือเขางั้นหรือ...
เหมือนกับหมาป่าที่คาบชิ้นเนื้อ...
ทั้งร่างนี่ก็คือชิ้นเนื้อบางๆ....
มีเสียงกระซิบว่าเขาคือมังกรโลหิตที่ถูกอัญเชิญ...ด้วยการพลีเลือดเนื้อ.... พลีวิญญาณ...
รู้ได้ยังไงว่าเขาคืออะไร...
แต่เมื่อจะถามกลับเสียงนั้นก็หายไป....
ไม่ใช่...
มันไม่ใช่นํ้า...
สิ่งที่เขาคุ้นเคยต้องร้อนยิ่งกว่านี้...
แดงฉานและมีควัน..คลุ้งยิ่งกว่านี้...
แห้งผากและเดือดพล่าน....ยิ่งกว่านี้...
แล้วทำไมตอนนี้ถึงกลับเปียกชุ่มอยู่ได้....
ทำไม?...
ความทรงจำบางอย่างดูเหมือนจะขาดหายไป...
เหมือนเคยรับฟังคำถามและคำตอบมากมายยังก้องอยู่ในหัว...
ยังค้างคาอยู่อย่างนั้น...
ปัจจุบัน..
บนพื้นที่โล่งเดือดระอุ..เปลวเพลิงแห่งการประลองลุกโชติช่วง... นํ้าร้อนจากใต้พื้นธรณีพุ่งขึ้นมาด้วยแรงดันที่อัดแน่นอยู่ภายใน... ควันสีขาวขุ่นปนด้วยกลิ่นกำมะถันลอยคลุ้งรอบกาย.. สองร่างล่องลอยอยู่เหนือพื้นดินขึ้นไปหลายสิบเมตร..โดยที่อยู่ห่างไกลกันคนละฟากฝั่ง... ร่างหนึ่งคือเทพเจ้าที่มีปีกขนนกสีขาวบริสุทธิ์หกปีก.. อีกร่างคือปีศาจที่มีปีกค้างคาวยักษ์สีดำทมิฬ ...
สีขาว...และสีดำ...
เทพ และ ปีศาจ..
St. วลัญชนังค์... VS. อามี่ บลีด
การประลองที่ผ่านไปได้พอสมควร.. การประลอง Forever War!!
รอยยิ้มเยาะของอีกฝ่ายกำลังทำให้เด็กหนุ่มผมสีนํ้าตาลเหลือบเงินพันธุ์อสูรเพิ่มลิมิตความหงุดหงิดให้พุ่งสูงขึ้น...
หยาดเลือดนั่นคืออาวุธของเขา....
แต่กำลังโดนอีกฝ่ายดักทางทำให้เลือดนั้นไม่สามารถใช้ได้..
..เหตุเกิดด้วยธนูเทพในมือของเจ้าหมอนั่นที่สามารถดูดเอาเลือดของเขาไปและทำให้พลังในเลือดนั้นหมดสภาพ....ทำให้ศาตราวุธที่เกิดจากเลือดของเขานั้นใช้ไม่ได้... และ... มันโกงชัดๆ!!
โกง... โกงคืออะไร ?.. สมองของเขากำลังประมวลผล..
ฮาร์ทเน็ตบอกว่า.. โกงก็คือการที่อีกฝ่ายเล่นไม่ซื่อ..
เล่นไม่ซื่อคืออะไร ?..
คำๆนี้ที่เคยถามออกไป.. แล้วโดนเจ้ายมทูตนั่นทำตาโตแล้วหัวเราะลั่น...
บอกว่าเขาอย่างกับเด็ก... เด็กที่ไร้เดียงสา... ในเรื่องของความคิดและอารมณ์.. ความคิดและอารมณ์งั้นหรือ?.. อารมณ์ของเขามีแค่...
น่าโมโหที่สุด... น่าหงุดหงิดที่สุด...
น่ารำคาญอย่างที่สุด...
เจ้าตัวกัดฟันกรอด.. เขี้ยวสีขาวในปากขบกับริมฝีปากทำให้เกิดแผล... เลือดสีแดงสดเริ่มรินไหลออกมาเป็นทางราวกับนํ้าที่กำลังใกล้ทะลัก.. โทสะที่พลุ่งพล่านแทบจะทำให้แผลที่ปลายนิ้วนั้นปริแตกทั้งที่ปิดสนิท.. เลือดมันกำลังจะพุ่งออกมาเหมือนไอ้นํ้าพุบ้ารอบตัวนี่แล้ววว....
ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่เหตุผลของเลือดที่ถูกชะล้าง...
เลือดนั่นจะเอาไปแค่ไหนก็เอาไปเลยเขาไม่สนใจอยู่แล้ว....
เพราะ.... เพราะ... อะไรนะ ....
เขาไม่รู้หรอกว่าเพราะอะไร...
รู้แต่... เลือดมันไม่มีวันหมด... ไม่มีทางหมด...
ตั้งแต่เกิดมาก็เหมือนเพิ่งมีความรู้สึก...
ตื่นนอนทุกวันก็ราวกับจำเรื่องเมื่อวานก่อนไม่ได้...
เมื่อวานนี้ทำอะไรมานะ...?
เมื่อวานนี้... อะไร... ??
แต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนกำลังโดนดูถูก...
รู้สึกเหมือนกำลังถูกเยาะเย้ยว่าเขาเป็นเพียงเด็กเล็กๆ...
รู้สึกเหมือนกำลังถูกปั่นหัว.. เป็นเหมือนตุ๊กตาตัวน้อยๆที่กำลังถูกชักใย... ให้เต้นไปตามเกมนรกนี่!!
และรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงหัวเราะสุดชั่วร้ายของไอ้ยมทูตฝึกหัดนั่นดังมาจากที่ไกลแสนไกล... หัวเราะกับความรั่วง่ายของเขา..แง่งงง...ฉุนว้อยยยยย!!!
กรงเล็บแหลมยาวสีดำถูกกางออก ตวัดนิ้วหัวแม่มือผ่านผิวเนื้อบริเวณท่อนแขนขาว.. เพียงแค่ปลายเล็บคมนั้นกดลงเลือดสีแดงคลํ้าก็พุ่งพรวดออกมาเหมือนนํ้าพุ.. ทะลักออกมาเป็นเขื่อนแตก สาดกระจายเปรอะเปื้อนใบหน้าและเสื้อสีดำสนิท.. มีเพียงปลอกคอหนังสีขาวบริสุทธิ์ที่สวมอยู่ที่คอเท่านั้นที่แม้เลือดจะสาดไปเต็มๆก็ยังสะอาดบริสุทธิ์เหมือนจะชำระล้างเลือดนั้นให้หมดมลทิน.. สร้อยเงินร้อยด้วยจี้ไม้กางเขนเล็กๆหกชิ้นสะท้อนแสงอาทิตย์เป็นประกายงดงาม... เลือดสีแดงคลํ้าที่ทะลักออกมาไหลวนเป็นคลื่นพันรอบแขนราวกับงูเลื้อย...พุ่งพรวดขึ้นไปเหนือศีรษะ..แตกกระจาย บิดวนเป็น..
ฟุ่บบบบ.................
เงาอสูรหายไปท่ามกลางม่านหมอกกำมะถัน...นัยน์ตาแห่งเทพตวัดวูบตามเงาที่หายไป...
ไอ้เรื่องสปีดน่ะเขาเป็นต่อ แต่..ก็ไม่อยากจะประมาท.. ขยับยิ้มบางเมื่อเห็นว่าเงานั่นแตะปลายเท้าลงพื้น..แล้ว...
ฟึ่บบบบบ....
เงายักษ์สีดำตวัดผ่าอากาศลงมาอย่างรวดเร็วหวังจะผ่าร่างออกเป็นสองซีก... นัยน์ตาคมเลิกขึ้นเล็กน้อยอย่างแปลกใจกับสิ่งที่พุ่งมาตรงหน้า..
" โอ้... เปลี่ยนจากดาบเป็นเคียวงั้นหรือ? " เบี่ยงศีรษะและเคลื่อนหลบวิถีห่างออกไปอย่างรวดเร็ว ได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่นด้วยแรงจากอาวุธโลหิต ... แต่แรงสะเทือนของมันก็รุนแรงพอสมควรทีเดียว.. เทพนักบุญแอบคิดไม่ได้ว่าถ้าโดนเข้าไปจังๆเขาอาจเดี้ยงไปก็ได้.. น่ากลัวว่าศึกนี้อาจไม่หมูอย่างที่คิด... แต่ไงก็ขอให้ได้ใช้เวทย์ที่ชาร์ตไว้ก่อนเหอะน่า..หึๆๆ ..
ยังไม่ทันที่แรงระเบิดจะเงียบ เงาดำก็กลับตัวกลางอากาศทั้งที่เก็บปีกดำไปเรียบร้อยแล้ว พุ่งทะยานผ่านอากาศจนเซนท์วลัญชนังค์ยังแปลกใจ...
แต่เมื่อมองดีๆก็พบว่าเป็นเพราะเขาใช้นํ้ามารวมตัวกันต่างเบาะรองเท้า... นัยน์ตาสีแดงเดือดยังคงจับจ้องอยู่ที่เป้าหมาย.. กระหนํ่าเคียวใหญ่สีดำสนิทผ่าลงอีกครั้งหวังให้อีกฝ่ายดับไปซะแต่ก็พลาด... ธนูสีขาวพุ่งผ่านมาอีกครั้ง ออร่าสีขาวที่อามี่เกลียดโชยว่อน เจ้าตัวเลี้ยวหลบอย่างว่องไว ลูกธนูแรกเฉี่ยวปลายผมเขาไป แล้วก็มีอีกลูกที่พุ่งมาหมายเจาะทะลุเคียว ... อันนี้ดูจะคลุ้งกลิ่นสีขาวแรงเป็นพิเศษ...
ซ่าาาาา.......
เคียวพลันแตกกระจายออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย.. อามี่ทิ้งเคียวไปแล้วกางกรงเล็บออก ... เซนท์วลัญชนังค์ชะงักไปนิดหน่อย.. " สละอาวุธแล้วเหรอ ? หึๆ " เวทย์ใหญ่ในหนังสือยังค้างอยู่.. เอาไงดีเนี่ย.. ครั้นจะปล่อยให้เด็กนั่นรุกฝ่ายเดียวก็ไม่รู้ว่าจะทันรึเปล่า.. ดูจากแรงระเบิดเมื่อกี๊ก็ทำให้แผ่นธรณีหายไปกลายเป็นหลุมขนาดมหึมา..นํ้าพุร้อนมันก็พุ่งออกมาเยอะกว่าเดิม... นํ้าร้อนงั้นเหรอ... แล้วยังควันนี่อีก... ควันที่เพิ่มขึ้นทำให้ทัศนวิสัยแย่จริงๆ..
" จะเอาแต่หนีอีกนานมั๊ย... " อามี่หรี่ตาลง ตวัดกรงเล็บผ่านอากาศ.. เป็นอีกครั้งที่พลาดเป้าอย่างหวาดเสียว... เรื่องสปีดนี่เป็นปัญหาแน่เหรอ ? .. " ล่อกแล่กน่ารำคาญ.. " ท่าทางว่าสิ่งที่เคาท์คริส โฟรเดอรัส วิญญาณแวมไพร์ นั่นเล่าจะเป็นเรื่องจริง... พวกเทพที่อยู่บนสวรรค์ชอบเล่นสนุกกับชีวิตคนแล้วบางคนก็กวนประสาท!! อามี่ไม่เคยเจอเทพแบบอื่นนอกจากพวกเทพแห่งความตายที่ว่อนไปว่อนมาตามเก็บวิญญาณในสุสาน... เขาไม่เคยไปไหนไกลสุสาน..เรื่องส่วนใหญ่มักมาจากพวกผีกับยมทูตง่าวนั่นเล่าให้ฟัง.. อย่างดีก็แค่ไปวิ่งเล่นแถวๆน่านนํ้าที่มักมีเรือแล่นผ่านมาเท่านั้น...
" อ้าวๆ.. นี่เจ้าพาลที่วิ่งตามข้าไม่ทันอย่างงั้นเนี่ย... " เซนท์วลัญชนังค์หัวเราะอย่างขบขัน.. เจ้าคนจอมเดือดรู้สึกฉุนขึ้นมาทันใด.. ถีบเท้าทะยานมาพร้อมเงื้อมืออีกรอบ... ทั้งๆที่ผลลัพท์ก็คงเหมือนเดิม..นั่นคือพลาด รอยยิ้มยั่วเย้านั้นอยู่ห่างไปเพียงคืบและกำลังจะห่างออกไปอีกครั้ง.. อามี่กัดฟันกรอด...
ฟ้าววววว....
เสียงแรงลมพัดมาจากด้านหลัง!!! กลิ่นสาบสางพุ่งวูบเรียกให้นัยน์ตาแห่งเทพเบือนไป.. เคียวสีดำสนิทคลุ้งกลิ่นมรณะไร้ที่มาเงื้อง่าคมวาววับสะท้อนเงาของหน้าหล่อๆอยู่ใกล้เพียงแค่สามเซน.. นักบุญสีขาวเอี้ยวหลบพ้นวิถีหากแต่ก็มิวายโดนเฉี่ยวเอาเสี้ยวหนึ่งของเกศาสีบลอนด์เงินและชายผ้าขาวให้ขาดไป... เสียงสบถเล็กน้อยดังอยู่ใกล้หู มือวาดตวัดออกรับกรงเล็บอสูรด้วยคันธนู... ความเย็นเฉียบแล่นวาบจากอาวุธเทพลงสู่ผิวเนื้อของอสูร.... เกิดระเบิดแสงสว่างจ้าจนแสบตา... สองร่างหายไปท่ามกลางสีขาวที่อาบไปทั่วบริเวณ..
แสงสว่างสีขาวบาดแก้วตาจนพร่ามัวยิ่งกว่าตอนแรก... หูของอสูรร้ายที่ยืนอยู่บนพื้นดินได้ยินเพียงเสียงลมอื้ออึงและเสียงระเบิดของนํ้าพุ ..จมูกได้เพียงกลิ่นกำมะถันคละคลุ้ง.. จะทำอย่างไรดีล่ะ... ลางสังหรณ์บอกว่าถ้าเว้นช่วงนานเกินไปจะเป็นการเปิดช่วงให้กับอีกฝ่าย...
ฮิ.. ฮิ..ฮิ...
Astrology Sense ... baby baby little dragon baby... in my imagination... you .. be .. not ..me... ~ ~
what thing doyou looking .. fo..r ~ ~ ... baby ...baby .. little .. dragon .. ba..by...
อะไรบางอย่างดลใจให้เขาตวัดเคียวให้พุ่งขึ้นไปข้างบน!!! เสียงคมเคียวแหวกผ่านอากาศดังมาเข้าหู.. แต่ตาของอามี่ก็ยังคงมองไม่เห็นอะไร.. ความรู้สึกเหมือนคนตาบอด.. ต่อไปนี้..เขาจะไม่กรีดเลือดออกมาใช้อีกแล้วนอกจากเคียวโลหิตมรณะกับกรงเล็บอสูร...และจะไม่กางปีกอีกแล้ว. ... แต่จะหาอะไรกิน...
เสียงดังเปรี้ยงดังมาจากม่านขาวเหนือศีรษะ... สายตาเริ่มกลับมาดีขึ้น... อามี่ยื่นแขนออกไปด้านข้าง วัตถุหนักถูกเรียกกลับคืนมาด้วยความเร็วสูง.. แต่สงสัยว่าจะกะระยะผิดไปนิด.. เขาเกือบทำมันหลุดมือ.. ยังดีที่คว้าปลายด้ามเคียวไว้ได้... แสงสีขาวเริ่มจางหายไป... และอามี่ก็เพิ่งสังเกตเห็นแผ่นกระดาษปริศนา.. มันติดอยู่ตรงปลายคมเคียวดำ ... มาจากไหน ? ดวงตาสีแดงเดือดมองมันอย่างสงสัย ???? ...
ในกระดาษขาวสะอาดบริสุทธิ์คลุ้งกลิ่นของศรัตรูแผ่นนั้นเขียนด้วยตัวอักษรสีทองเป็นภาษาที่เขาอ่านไม่ออก.. อามี่เผามันทิ้งไปอย่างไม่ใยดีและเงยหน้าขึ้นไปด้านบนอีกครั้ง..
ศัตรูของเขาหายไปไหนแล้วล่ะ..??
-----------------------------------------------------------------------
ก็แบบว่าประมาณน้งประมาณนี้.. อ่านะ.. เอาละ..
ความคิดเห็น