Doctor Who Evolution TH ข้ามเวลา กู้จักรวาล [เลิกทำ]

ลำดับตอนที่ #4 : กระดูกมีชีวิตกับเงามรณะ

ในหอสมุดที่ใหญ่ที่ในจักวาลที่รกร้างมานานนับปี เป็นแหล่งที่นักท่องจักราวลชอบมาสืบหาเรื่องราวประวัตืและสมบัติล้ำค่า แต่คราวนี้คงจะไม่เหมือนเดิมที่ผ่านมาอีกต่อไป
ทีมสำรวจ 1 : ผมดูไปรอบๆแล้วนะ ไม่เห็นมีอะไรเลย
ทีมสำรวจ 2 : สัญญาณก็ไม่มี จับอะไรไม่ได้เลย คงไม่น่าจะเจออะไรหรอกม้างง นักสำรวจหลายคนเขาเจอไปหมดแล้วนี่
ทีมสำรวจ 3 : มันยังอาจจะเหลืออยู่ก็ได้นะ เพราะพวกเขาเอาแต่สมบัติล้ำค่า ทั้งน้านนน ใครจะไปรู้ล่ะว่าอาจจะมีของเหลืออยู่ก็เป็นได้ ทีมสำรวจ 3 ร้องเสียงหลงอย่างแรงากการที่ ทีมสำรวจ 4 เข้ามาแกล้งให้เธอตกใจ
ทีมสำรวจ 4 : 5555+ 
ทีมสำรวจ 3 : ไม่ตลกเลยนะ แล้วเจออะไรบ้างล่ะ
ทีมสำรวจ 4 : แทบจพไม่เจอเลย แต่ดูนี่สิ กล่องเก็บทรัพย์เงินทองที่เป็นระบบล็อคขั้นสูงมากแกะยังไงก็ไม่ออก และกระเป๋าหนังอูไลบราเหนียวมากฉีกยังไงก็ไม่ขาด แล้วก็ตรับเครื่องสำอางอเนกประสงค์ ยังใช้ได้นานเป็นปีๆ เธอควรใช้มันเสริมความงามนะ
ทีมสำรวจ 3 : ไม่ต้องมายออวดของไรสาระกับฉันเลยย่ะ 
ทีมสำรวจ 4 : และอีกอันนึงก็คือ เครื่องบันเสียงไฮเทค มันสามารถบัรทึกเสียงได้ไวมาก ภายในเสี้ยวนาที แค่ฉันพูดและหยุดพูดมันก็อัดเอาไว้เสร็จแล้ว ลองฟังดูสิ // เสียงที่เขาอัดไว้ตะกี้นี้ // เห็นไหมมันเจ๋งมากเลย ไม่อยากเชื่อเลยว่า....... ทีมสำรวจ 3 เดินออกไป ปล่อยให้ทีมสำรวจ 4 ยืนโม้ต่อไป เมื่อเธอเข้าไปสำรวจแต่ละจุดในห้อง เธอรู้สึกว่า มีอะไรบางอยางที่ไม่น่าไว้ใจเอาซะเลย
ทีมสำรวจ 2 : เฮ้!!!! เราตรวจพบสัญญาณบางอย่างเข้าได้ล่ะ ดูไม่คุ้นเอาซะเลย อาจจะดป็นสมบัติก็ได้นะ
ทีมสำรวจ 4 : งั้นฉันนำไปก่อนละ 555+ // เสียงที่อัดตะกี้ //  ทีมสำรวจ 4 ตะโกนผ่านวิทยุอย่างจุใจ เขาวิ่งไปตามสัญญาณที่เจอ แล้วเขาพบชายคนนึงยืนหันหลังให้เขาอยู่ 
ทีมสำรวจ 4 : เอ่อขอโทษครับ
ชายคนนั้น : ใครน่ะ...
ทีมสำรวจ 4 : ผมเป็นทีมที่มาสำรวจภายในห้องสมุดนี้ครับ คุณลุงทำอะไรอยู่ครับ
ชายคนนั้น : ใครน่ะ....
ทีมสำรวจ 4 : ลุงครับ ที่นี่เป็นสถานที่ร้างนะครับ ไม่เหมาะกับให้ใครมาอาศัยอยู่หรอกครับ เชื่อผมเถอะลุง ลุงออกไปเถอะครับ
ชายคนนั้น : ใครน่ะ......
ทีมสำรวจ 4 : ลุงครับ นี่คุณลุงถามผม 3 ครั้งแล้วนะคับ 
ทีมสำรวจ 1 : มีอะไรเหรอ...
ทีมสำรวจ 4 : ไม่มีอะไร แค่เจอคนแก่หลงทางมาเท่านั้นเอง ระหว่างที่สนทนากันอยู่ชายคนนั้นก็คงยังพูดคำๆเดิมไม่หยุด
ทีมสำรวจ 2 : แปลกแฮะ ในหอสมุดแบบนี้ไม่น่าจะมีคนนี่นา
ทีมสำรวจ 4 : เดี๋ยวจะลองเข้าไปคุยด้วยละกัน ลุงครับ ลุงหันมาหน่อยสิครับ ลุง.... ทีมสำรวจ 4 ได้เข้าไปจับไหร่ให้เขาหันมา
ทีมสำรวจ 4 : ห๊ะ....อะไรน่ะ แต่แล้วเขาก็เห็นบางสิ่งบางอย่างที่หน้าสยดสยองยิ่งกว่าที่เขาเคยเห็นมาในละครสยองขวัญที่ไหนมาก่อน มันดูน่ากลัวมาก แล้วมันกำลังก้าวมาหาเขาอย่างช้าๆ ประตูถูกปิด ทำให้ทีมสำรวจ 4 ออกไปจากห้องไม่ได้ แล้วชายคนนั้นก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
ทีมสำรวจ 4 : อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!!
ทีมสำรวจ 3 : มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ...
ทีมสำรวจ 4 : ห๊ะ...อะไรน่ะ
ทีมสำรวจ 3 : นายไปเป็นอะไรใช่ไหม
ทีมสำรวจ 4 : ห๊ะ...อะไรน่ะ ดูเหมือนไม่มีคำตอบอื่นจากทีมสำรวจ 4 เมื่อเธอมาที่ห้องก็พบว่า เสียงที่เธอได้ยินมาจากเครื่องบันทึกเสียงของเขา แต่ตัวเขากลับไม่อยู่ที่นี่ เขาหายไปแล้ว เขาอาจจะวนอยู่ในหอสมุดนี่้ก็ได้ แต่พวกเขาคงจะยังไม่รู้กันเลยว่า พวกเขาจะต้องเผชิญกับอะไร



 ด็อกเตอร์และเหล่าผู้ร่วมทางกำลังวุ่นวายกันอยู่ในทาร์ดิสที่โยกเยกไปมาเพราะการขับที่ค่อนข้างมั่วของมอส โต้งเกาะอยู่ตรงบันได ด็อกเตอร์มาช่วยคุมแต่ช่วยอะไรไม่ได้เท่าไหร่นัก ส่วนเกมกับมอสสเซไปเซมา พยายามหาที่เกาะแต่ก็ไม่ได้ซักที 
มอส : ผมว่าผมขับได้ ห่วยแตกมากเลย
ด็อกเตอร์ : เป็นการเริ่มต้นที่ดี มันดีกว่าที่ฉันขับนิดนึงเพราะฉันก็ห่วยแตกพอๆกับเธอนั่นแหละ
มอสส : แล้วตอนนี้ถึงไหนแล้วอ่ะ? มอสสเดินไปที่ประตู
โต้ง : เอ้ย...เดี๋ยวก่อนมอสส อย่าเพิ่ง!!! โต้งรีบดึงมอสสออกห่างจากประตู
โต้ง : ถ้ะ ถ้าออกไปตอนนี้ ดะ เดี๋ยวก็กระเด็นไปเวลาอื่นหรอก โต้งพอจะรู้มาบ้าง แต่ก็ไม่มาก เกมมาช่วยมอสและด็อกเตอร์คุมทาร์ดิสให้บินนิ่งขึ้น ตามจริงแล้ว ทาร์ดิสของด็อกเตอร์ต้องใช้นักบินถึง 6 คน แต่ด็อกเตอร์ได้ยืม(จิงๆคือขโมยเลยแหละ)มันมาจากพิพิถภัณฑ์บนดาวเขา และตอนนี้มอสพยามยามกดปุ่มโน้นทีนี้ที เกมก็ไปดึงคันโยก ส่วนด็อกเตอร์กำลังดูจอมอนิเตอร์อยู่ มอสพยารวบรวมสติแล้วตั้งใจหาปุ่มจากนั้นก็กด ทาร์ดิสนิ่งลงไปแบบราบรื่นเหมือนกับลังนั่งแอไลน์ มอสถอนหายใจที่มันได้หยุดเสียที เขาเพิ่งสังเกตว่าพวกเขายังไม่ได้เปลี่ยนชุดกันเลย หากไปสภาพนี้คงไม่เหมาะ มอสลงไปด้านล่างแล้วเปิดฝาข้างใต้ห้องควบคุมของทาร์ดิส ในนั้นคือตู้เสื้อผ้าของด็อกเตอร์ มอสเรียกให้เกมมาช่วยเขาหาชุดที่พอดีตัวกับทุกคน
มอส : เฮ้ด็อด นี่มันชุดโปรดผมนี่
ด็อกเตอร์ : อ้อ ทาร์ดิสจะผลิตชุดตามแต่ละสมัยที่ไป อาจจะไปเหมือนคนนู้นทีคนนี้ทีก็ได้ มอสหยิบเสื้อมาใส่ เป็นเสื้อแดงคอปกแขนสั้นใส่ทับด้วยเสื้อกันหนาวสีแดง กางเกงยีนสีดำพร้อมด้วยรองเท้ากีฬาพื้นแดง+เงินลายดำ เกมใส่เสื้อขาวคอปกแขนสั้น กางเกงยีนสีน้ำเงิน ผ้าใบขาว โต้งใส่เสื้อดำคอกลมแขนสั้น ยีนสีเทา ผ้าใบขาว ส่วนมอสส เลือกๆใส่อยู่ หลังแต่งตัวเสร็จมอสขึ้นไปหาด็อกเตอร์
มอส : เอ่อ...ด็อกเตอร์
ด็อกเตอร์ : หืม..มีอะไรรึ
มอส : คือ...ผมอยากจะขออะไรด็อกเตอร์ซักหน่อยแต่ไม่มาก คือว่าด็อกให้ไขควงคลื่นเสียงผมมา แต่ผมมีคนเดียวแล้วมันดูไม่แฟร์ซักเท่าไหร่ แล้วก็พวกเขาอาจจะเป็นอันตรายได้ หากเกิดมีวันนึงที่ผมไปไม่ทันจริงๆ...
ด็อกเตอร์ : ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอดี ปกติฉันให้คนเดียวไม่ให้เพิ่มหรอกนะ แต่เพื่อเป็นการกันไว้ดีกว่าแก้ เมื่อทุกคนขึ้นมาแล้วด็อกเตอร์มอบไขควงไว้เพื่อป้องกันตัว มอสสเผอิญเห็นภาพๆนึงเข้า
มอสส : เอ่อ..นี่แฟนด็อกหรอคับ
ด็อกเตอร์ : อ๋อ ไม่ใช่หรอก เธอคือคนสำคัญของฉัน 'คราร่า ออสวอล์น' ฉันเคยเจอเธอ 2 ครั้ง แต่เธอก็ตาย 2 ครั้ง ฉันพยายามตามหาเธอนานแล้ว
เกมบอย : ตามหาแล้วเจอรึยังล่ะด็อก?
ด็อกเตอร์ : ยังหรอก คงอีกนานน่ะกว่าจะพบ ช่างเถอะ ใกล้ถึงที่หมายแล้ว ด็อกเตอร์คุมทาร์ดิสให้จอดลง ทุกคนลงมาแล้วเริ่มต้นเดินสำรวจ ด็อกเตอร์ได้สานธยายยาวเป็นหางว่าวเกี่ยวกับห้องสมุดแห่งนี้ จนทุกคนเริ่มเบื่อ แล้วก็มีใครบางคนเดินเข้ามาถืออาวุธเตรียมจู่โจม ทุกคนยกมือเป็นสันชาตญาณ ทีแรกเกือบจะถูกยิงเพราะเห็นว่าไม่ได้ใส่ชุดอวกาศอาจเป็นเอเลี่ยนปลอมตัวมา แต่พอพวกเขาฟังด็อกเตอร์อธิบาย จึงยอมลดปืนลง โต้งไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ว่าพวกเขาเป็นมนุษย์รึเปล่า พวกเขาแนะนำตัวพร้อมถอดหน้ากากให้ดู
ทีมสำรวจ 3 : ดิฉัน 'เจสซิก้า บลอนด์' เจ้าหน้าด้านการเก็บหลักฐานจาก "องค์กร S.R.P. (SPACE RESCUE PLANET)" 
ทีมสำรวจ 1 : ผม 'แซนเชส โคเรแมน' หัวหน้าปฏิบัติงานครั้งนี้
ทีมสำรวจ 2 : ผมชื่อ 'วินเซนต์ ซาลาบากะ' เจ้าหน้าที่ด้านอุปกรณ์ จากองค์กรเดียวกันครับ เมื่อวินเซนจ์ถอดหมวกออก
มอส,โต้ง,เกมบอย,มอสส : บัง!! ทั้ง 4 พูดพร้อมกันอย่างตกใจ เพราะหน้าตาของวินเซนต์ดันไปเหมือนกับเพื่อนของพวกเขาที่โลก
วินเซนต์ : ทำไมพวกคุณรู้ล่ะว่า..ผมเป็นแขก แถมยังเป็นแขกเหมือนเจ้าตัวบนโลกซะด้วย
มอสส : ขอสตั๊น 5 วิ
โต้ง : บัง..ทำไม อุ๊บ โต้งโดนมอสที่บอกให้เกมปิดปากโต้งไว้ พร้อมกับที่มอสพูดปัดๆไป ด็อกเตอร์แล้วพวกเขาขอร่วมสำรวจที่นี่ด้วยคน ซึ่งดูเหมือนพวกเขาก็ตกลงแบบไม่มีโต้แย้ง ทันทีที่พวกเขาเดินออกไปนิดๆ โต้งก็หันมาถาม
โต้ง : ทำไมไม่ให้เราพูดล่ะ น่ะๆ นั่นบังเพื่อนเราไม่ใช่เหรอ
เกมบอย : ท่าทางแบบนั้นไม่น่าจะใช่หรอก
มอส : อย่างที่เกมบอกนั่นแหละ นั่นอาจจะเป็นบังที่อยู่อีกโลกที่ใช้คนละชื่อ หรือไม่ก็เป็นเลือดเชื้อสายเดียวกัยบัง แต่เราเดาไม่ได้หรอกนะว่าเป็นรุ่นปู่หรือรุ่นหลาน แต่มี่แน่ๆตอนนี้ เรารีบตามด็อกเตอร์ไปดีกว่า ที่นี่มันกว้างใหญ่มาก อาจจะหลงทางได้ มอสไม่ค่อยชอบเรื่องหลงทางซักเท่าไหร่ เมื่อตามๆกันมาไปเรื่อยๆ ด็อกเตอร์เข้ามาถามเจ้าหน้าที่ทำไมมีแค่ 3 คน พวกเขาตอบว่าเคยมีอีกคนนึง แต่ได้หายตัวไปอย่างลับที่หอสมุดแห่งนี้ ทิ้งไว้เพียงข้อความสุดท้ายที่พูดผ่านวินยุกับเครื่องบันทึกเสียง โต้งรู้สึกกลัวนิดๆกับที่เจ้าหน้าที่เล่ามา เดินมาซักพักก็มาถึงห้องโถงที่กว้างและสูงราวกับเป็นดาวดวงนึง พวกเขาลองค้นของในนี้ดู เกมบอยเจอหนังสือประวัติของห้องสมุด มีเรื่องราวตั้งแต่ก่อตั้งและการสืบทอดงานรุ่นสู่รุ่น มอสสเจอสมุดมีโน๊ตข้อความเขียนไว้ "ใครที่คิดมาสำรวจที่นี่ เลิกคิดแล้วรีบหนีออกไปซะ ก่อนที่เธอจะไม่มีโอกาสได้หนีอีก และอย่าอยู่ใกล้แสง ถ้าหากยังไม่อยากตาย\\\" ข้อความที่เหลือนั้นเปื้อนหมึกและคราบเลือดเล็กน้อยจนอ่านไม่ได้ โต้งที่ไปสำรวจตรงซอกมุมวางหนังสือก็ไม่เจออะไร เขาเดินมาตรงที่แดดส่องพอดี แล้วโต้งก็ร้องขึ้นมา
โต้ง : ดาวนี้ตลกดีจังน่ะนะ.....เรามี 2 เงาด้วย...
มอส : ห๊ะ!!! ว่าไงนะ มอสที่ได้ยินโต้งพูดรีบวิ่งแจ้นมาดู โต้งมี 2 เงาจริงๆ มอสไม่รอช้ารีบปล่อยคลื่นจากไขควงทำให้เงาที่ 2 เกิดอาการแปลกๆแล้วก็หนีไป ประสบการณ์จากในซีรี่ย์ หากใครมี 2 เงาไม่ต้องมัวงงเลย ต้องรีบไล่มันออกไปก่อนมันจะไปขย้ำคนที่มันอยู่ มอสจึงรู้ได้ทันทีว่าเงาที่ 2 ของโต้งนั้นเป็นเอเลี่ยนแอบแฝงอยู่ ทุกคนวิ่งมาดูถามว่าเกิดอะไรขึ้น มอสกับโต้งเล่าเหตุการณ์ที่เกิดให้ฟัง แต่ดูเหมือนพวกเขาคิดว่ามอสกับโต้งคงเจอเงาอะไรและเข้าใจผิดไปเอง มอสพยายามจะพูดต่อแต่ก็ไม่มีใครฟังแล้วมุ่งหน้าสำรวจต่อ เมื่อเข้าไปสำรวจลึกๆทางเริ่มมืดขึ้นเรื่อยๆ เจสซิก้าได้ให้วิทยุกับพวกด็อกเตอร์ไว้เผื่อต้องติดต่อ พวกเขาเข้าไปส่วนลึก พบห้องๆนึงที่เปิดไฟทิ้งไว้แต่ข้างในดันไม่มีอะไร พวกเขาจึงปิดไฟ
??? : เฮ้!! ใครปิดไฟน่ะ มีเสียงชายคนนึงดังมา
เจสซิก้า : อุ๊ย ขอโทษคะ ไม่รู้ว่าคุณอยู่ในนั้น
??? : เฮ้!! ใครปิดไฟน่ะ ชายคนนั้นยังพูดคำพูดเดิมๆไม่หยุด
วินเซนต์ : เอ่อ...พวกเราเปิดไฟให้แล้วครับ คุณก็เป็นนักสำรวจเหรอครับ ผมขอทรายชื่อ ตำแหน่ง และก็องค์การได้ไหมครับ
??? : เฮ้!! ใครปิดไฟน่ะ 
วินเซนต์ : คุณครับ... วินเซนต์ค่อยๆเข้าไปใกล้แล้วจับไหล่เขาให้หันมา แต่แล้วเขาก็ต้องร้องเสียงหลงเมื่อเห็นภาพคนตรงหน้าเขา ทุกคนก็เห็นเช่นกัน



ชายคนนั้นก้าวมาหาพวกเขาเรื่อยๆ
ด็อกเตอร์ : วิ่ง! ทุกคนวิ่ง ทุกคนพากันวิ่งออกไป ดูเหมือนมันจะเดินไล่ตามมาด้วย
ด็อกเตอร์ : Fantastic!! อัศจรรย์มาก ไม่นึกเลยว่ามันจะอยู่ที่นี่ด้วย ด็อกเตอร์พูด บางคำผิดภาษาเพราะเครื่องแปลของทาร์ดิสยังรวนอยู่
แซนเชส : นั่นมันตัวอะไรน่ะ 
ด็อกเตอร์ : วาสช์ต้า เนราด้า (Vashta Nerada) เป็นเอเลี่ยนสิ่งมีชีวิตแบบคล้ายๆของเหลว ชอบอยู่ตามจุดที่ทำให้เกิดเงา มันกินอะดรีนาลีน สารในร่างกาย แล้วก็เซลส์เป็นอาหาร กินจนเหลือแต่กระดูก เพื่อให้สะดวกกับการล่าจึงควบคุมร่างของเหยื่อเพื่อไปตามจุดต่างๆได้ง่ายๆ 
มอส : พูดง่ายๆเลยคือ 'มันเป็นเงากินคน!!!' พวกเขาหนีมาถึงห้องโถง พวกเขาถูกล้อมไปด้วยเงากินคน 3 ตัว การจะผ่านพวกมันไปก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
เจสซิก้า : โอ้ไม่! อวาโล่ เธออุทานออกมาเมื่อเห็นเพื่อนของเธอเป็นเงากินคน
ด็อกเตอร์ : นั่นเพื่อนคุณเหรอ
เกมบอย : ใช่อีกคนที่หายตัวไปรึเปล่า?
วินเซนต์ : ใช่ เขาล่ะ ผมเองยังนึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะโดนพวกมันเล่นงานได้แบบนี้ วาสช์ต้า 3 ตัว ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
โต้ง : เหวอออ...ทำไงดีง่ะ ด็อก?
ด็อกเตอร์ : แยกย้ายไปคนละทิศคนละทาง อย่าให้พวกมันจับเราได้ล่ะ อย่าอยู่ใกล้แสงไฟด้วย โชคดี ทุกคนได้วิ่งแยกออกไปคนละทิศคนละทาง เทื่อวิ่งมาได้ไกลแล้ว ทุกคนเริ่มติดต่อกัน
เจสซิก้า : ทุกคนเป็นอะไรบ้าง
วินเซนต์ : สบายดี...
แซนเชส : ฉันยังอยู่
ด็อกเตอร์ : ออกคนสุดท้าย แต่ทันเฉียดฉิว
มอส : ผมรอดแล้ว...
โต้ง : ผมด้วย...
เกมบอย : ทางนี่ก็เหมือนกัน 
มอสส : ผมก็...ห๊ะ!!! มอสสยังพูดไม่ทันขาดคำ มีวาสช์ต้าตัวนึงไล่ตามเขามา และดูเหมือนมันเป็นทางตรง เขากลายเป็นเป้านิ่งซะแล้ว
มอสส : หวาาาาาาา ผมโดนไล่แล้ววววว มอสสวิ่งตรงไปข้างหน้าอย่างไม่คิดชีวิต เขาวิ่งตรงไป ตรงไป แต่ความซวยยังไม่จบ เขาเจอกับทางตัน ดูเหมือนเขาเลือกวิ่งมาผิดทางซะแล้ว และตอนนี้มอสสไม่สามารถหนีจากวาสช์ต้าไปไหนได้แล้ว มันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และมอสกำลังจะพบจุดจบในไม่ช้านี้
วาสช์ต้า 1 : เฮ้!! ใครปิดไฟน่ะ
มอสส : อ๋าาาาา ช่วยผมด้วยยยยยย