Doctor Who Evolution TH ข้ามเวลา กู้จักรวาล [เลิกทำ]

ลำดับตอนที่ #3 : แผนกองทัพไขมัน

มอสได้พาด็อกเตอร์ไปทำความรู้จักกับเพื่อนของเขา แล้วช่วยกันพาเขาเข้าชมโรงเรียน ด็อกเตอร์ก็พอใจไปไม่น้อยในการพาเที่ยวของพวกเขา เขาเห็นแบบนี้แล้ว เขานึกถึงเหล่าผู้ร่วมทางที่มีความสุข สนุกสนานเฮฮา ทั้งก่อนและหลังมาร่วมผจญภัยกับเขา มันแทงใจด็อกเตอร์มาก เพราะแต่ละคนล้วนไม่รอด แถมอีกทั้ง คู่หูคนล่าสุดที่เขากำลังตามหาซึ่งความเป็นไปได้ที่จะเจอเธอแทบจะไม่มีเลย ด็อกเตอร์อยากจะให้พวกเขา มีชีวิตรอดอยู่ต่อไป ดูเหมือนกิจกรรมที่จัดในที่นี่อยู่ใกล้จะจบงานแล้ว ประธานหญิงผู้ตั้งบริษัทนามว่า 'เจเมนี่ อัมบริช' เข้ามาพูดสุนทรพจน์เล็กน้อย ทีแรกหล่อนคิดจะไปที่อื่นต่อ แต่เห็นว่านักเรียนสนุกสนานกันมาก เลยจะจัดต่ออีก 2-3 วัน เป็นเวลา 24 ชม. (ง่ายๆเลยจัดทั้งวันทั้งคืน) นักเรียนพากันดีใจมาก แล้วร่วมกิจกรรมต่อและไม่คิดจะไปไหน (ส่วนมากซื้อยา)
ด็อกเตอร์ : แล้วเธอไม่คิดจะไปร่วมกิจกรรมกับพวกเขาเหรอ
มอส : น่าเบื่อจะตายไปด็อก ผมอยากกลับบ้ายแล้ว แต่เขาไม่ให้ออกเนี่ยสิ แล้วดูเหมือนคนอื่นๆจะไม่อยากกลับซักเท่าไหร่ด้วย ได้ค้างที่นี่แน่
ด็อกเตอร์หันไปมองรอบๆ เขารู้สึกว่ามีใครอยู่แถวๆนี้ เขารู้สึกไม่ปลอดภัยซักเท่าไร ด็อกเตอร์คิดว่าเขาจะสืบเรื่องนี้คนเดียว เขาไม่ต้องการให้ใครมาตายแทนอีกแล้ว ด็อกเตอร์พบรอยบางอย่างแล้วมอสตามมาข้างๆ แล้วด็อกเตอร์ก็ใช้ไขควงโซนิคตรวจดูแล้วบอกในภาษาแนววิทย์ เล่นเอามอสมึนตึ๊บไปหลายนาที
มอส : เอาภาษาคนที่มันเข้าใจง่ายๆ หน่อยได้ไหมด็อก
ด็อกเตอร์ : พูดง่ายๆเลยมันคือ......"ไขมัน" 
มอส : หา!!! ไขมันเหรอ แล้วมันมาจากไหนล่ะด็อค?
ด็อกเตอร์ : ดูเหมือนมันจะถูกสารบางอย่างไปกระตุ้นมัน ซึ่งก็อยู่ประเภทวิทยาศาสตร์นั่นแหละ แล้วก็ดูเหมือนจะรอฟักตัวอยู่นาน แล้วมันก็พึ่ง...........เผ่นแนบไปตรง......
มอส : อาคารเรียน!!! มันขึ้นไปข้างบนเหรอด็อก แล้วมันไปทำไมอ่ะ? 
ด็อกเตอร์ : เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้ แต่ก็ขอบใจนายมาก ฉันต้องการให้นายรออยู่ตรงนี้ อย่าไปไหนล่ะ
มอส : อ้าว แล้วคุณจะไปไหนล่ะด็อก?
ด็อกเตอร์ : ฉันมีธุระนิดหน่อยน่ะเดี๋ยวกลับมา
มอส : แต่ด็อก.... มอสวิ่งตามด็อกเตอร์ไป แต่ดูเหมือนมอสจะวิ่งเร็วไปนิด เลยไปชนด็อกเตอร์ล้มแล้วหัวกระแทกกัน มอสร้องเพราะหัวที่โขกนี้มันเจ็บกว่าที่เขาเคยโขก แล้วเขาก็พบว่า ความทรงจำบางส่วนของด็อกเตอร์มันฉายให้ดูในหัวของมอส และมอสได้รู้ประวัติความมาเป็นมาของด็อกเตอร์บางส่วน ถึงจะไม่มาก แต่มันก็ทำให้เขารู้ว่า ด็อกเตอร์คือ "ไทม์ลอร์ด" และเขาคนนี้ตือด็อกเตอร์ ที่มอสใฝ่ฝันตัวเป็นๆ
มอส : อ๋าาาาา....... คุณคือด็อเตอร์ในทาร์ดิส จ้าวแห่งกาลเวลาที่เดินทางไปทั่วจักรวาลนี่นาาา 
ด็อกเตอร์ : เอ่อ มันก็ไม่ถึงอย่างนั้นหรอก นายรู้หมดแล้วสิ แล้วก็นายได้ยินเจ้าพวกนั้นคุยกันด้วยรึ
มอส : ใช่ด็อก พวกมันยังไม่รู้ว่าผมล่วงรู้แผนการของพวกมัน ดูเหมือนไม่ใช่ง่ายๆที่จะรอดมาแบบไม่เจ็บตัว แต่ผมก็อยากตามด็อกไป ได้โปรดเถอะนะด็อก ขอให้ผมได้ร่วมด้วยคนเถอะ นะด็อกนะ น้าาาาา
ด็อกเตอร์ : อ่าๆ ใจเย็นๆ ฉันให้นายไปด้วยก็ได้ แต่อย่าทำอะไรแผลงๆนะ ด็อกเตอร์กับมอสกับลังมุ่งหน้าไปที่อาคารเรียน
มอสส : อ้าวว พี่ร่างแยกจะไปไหนคับ
มอส : ไปกู้โลกน่ะ มอสบอกก่อนจะตามด็อกเตอร์ไปทิ้งไว้ด้วยความงุนงนของพวกเพื่อนๆ ด็อกเตอร์วิ่งตรงไปยังอาคารโดยมีมอสตามไปติดๆ มาถึงชั้น 2 ก็มีคนยิงปืนเลเซอร์ใส่
ด็อกเตอร์ : ดูเหมือนพวกมันจะรู้แล้วว่าฉันมา
มอส : ทำไมอ่ะด็อก?
ด็อกเตอร์ : ในหมู่พวกเอเลี่ยน ฉันถึงเป็นผู้ที่ฉลาดมาก ตายยาก แถมมาที่ไหนวางแผนอะไรไว้ก็จะถูกฉันหยุดไว้หมด สำหรับบางตัวฉันเป็นถึงตัวอันตรายระดับต้นๆที่พวกมันจะคืดถึงล่ะนะ 
มอส : แล้วจะไปต่อยังไงล่ะด็อก พวกมันเพียบเลย ผมไม่มีอาวุธด้วยอ่ะ 
ด็อกเตอร์ : ก็ด้วย...อย่างนี้ไงล่ะ ด็อกเตอร์จ่อไขควงโซนิคใส่ พวกทหารที่รุมยิงก็พากันสลบ
มอส : พวกเขาตายยัง?
ด็อกเตอร์ แค่ทำให้หลับเฉยๆ แต่คงได้ไม่นาน รีบไปเถอะ
มอส : ผมไม่รู้ว่าใช่ตึกนี้รึปล่าว
ด็อกเตอร์ : เอาไขควงไป แล้วไปทีละตึก งานนี้ต้องวัดดวงกันหน่อน ฉันว่านายฉลาดพอจะใช้มันหาเอานะ โชคดี มอสกับด็อคเตอร์แยกทางตามสัญญาณไป พวกเขาตามหาบางสิ่งที่ต้องรีบหยุดก่อนที่จะสายเกินแก ตัดมาทางด้านหมู่นักเรียน ดูเหมือนคนที่กินยาเข้าไปเริ่มมีอาการแปลกๆ พวกเขาพบว่าเจอตัวอะไรเล็กค่อยๆแยกออกมาจากร่างกายพวกเขา แล้วมันก็วิ่งพรวดพร่านไปทั่ว บางคนแตกตัวกลายเป็นเจ้าตัวเล็กพวกนี้ ทางด้านมอสที่อยู่บนตึกได้มองเห็นเหตุการณ์ด้านล่าง มอสรู้สึกสยดสยองนิดๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้านล่าง
มอส : ต้องรีบแล้ว ทางด้านด็อกเตอร์กำลังวุ่นวายอยู่กับการไล่เก็บทหารที่มาขวางทาง แล้วเขาก็พบกับคนที่เป็นคนเริ่มแผนการทั้ง
ด็อกเตอร์ : ประธานใหญ่ "เจเมนี่ อัมบริช" ผมกะแล้วว่าต้องเป็นคุณ
เจเมนี่ : ใช่แล้ว แล้วคุณก็คงจะเป็น "ด็อกเตอร์" เอเลี่ยนทั่วแกแล็คซี่ล่ำลือกัน ชอบขักขวางแผนการไปทั่ว และวันนี้คุณคงจะมาขัดขวาง การทำตามออเดอร์ที่เขาสั่งสินะ
ด็อกเตอร์ : หยุดเลยนะ!!! มนุษย์ไม่ใช่หนูทดลองของใครทั้งนั้น หยุดแผนการนี้ซะ
เจเมนี่ : ถึงขั้นนี้แล้วใครมันจะไปยอมหยุดกัน ใกล้ถึงขั้นสุดท้ายแล้ว และเขากำลังจะมารับของที่สั่งแล้ว ฉันมีหน้าที่เป็นแม่เลี้ยงให้เท่านั้นเอง เจเมนี่หายไปอย่างรวดเร็ว ด็อกเตอร์ต้องรีบหยุดเรื่องนี้ต่อ ทางด้านมอสเหมือนจะเจอยามเฝ้าอะไรไว้อยู่ เขาจัดการให้สลบแล้วเข้าไปดู
มอส : โอ้ให้ตาย นั่นไงเหตุผล!! เครื่องปล่อยคลื่นสัญญาณทำให้เจ้าตัวเล็กๆมันแยกตัวออกมา ต้องรีบปิดมันก่อนแล้ว แต่....ปิดไงอ่ะ นี่ถ้าไม่ใช่ด็อกเตอร์คงปิดไม่ได้ง่ายๆแน่ คิดให้ออกซี่..... มอสนั่งกุมขมับเขาไม่ฉลาดเท่าด็อกเตอร์จึงไม่อาจปิดเจ้าเครื่องนี่ได้ เขาลืมขออุปกรณ์ติดต่อจากด็อกเตอร์อีกด้วย หากวิ่งไปบอกด็อกเตอร์ก็ไม่รู้ว่าเขาอยู่ตึกไหน และมันจะเสียเวลามากหากเป็นแบบนั้น เขาต้องหาวิธีที่จะปิดเครื่องนี่เอง
เกมบอย : ให้เราช่วยไหม
มอส : เกม!! แล้วก็ พวกนายก็ด้วยเหรอ
มอสส : ทีแรกผมคิดว่าพี่ร่างแยกจะแอบมาทำอะไรซะอีก แต่นี่พี่กำลังหยุดแผนการของพวกเอเลี่ยนอยู่ ผมสพรึงเลยคับ
โต้ง : มอสน่ะ หยุดคนเดียวไม่ได้หรอก ต้องให้พวกเราจ้วยด้วยสิ มันถึงจะเป็น เอฟโฟไง 
มอส : ขอบใจที่มาช่วย งั้นก่อนอื่นมาช่วยเราเปิดฝาครอบก่อนเลย ทั้ง 4 ช่วยกันถึงฝาที่ครอบแผงวงจรเอาไว้ ข้างในดูวุ่นวายไปหมดเต็มไปด้วยสายไฟและแผงควบคุม
มอส : นั่นไงเหตุ อัศจรรย์มาก แผงควบคุมตัวนี้มีไว้สำหรับ 4 คน พวกเราน่าจะฉลาดพอจะปิดเจ้าเครื่องนี่ได้ ทั้งหมดช่วยกันสับสวิตและดึงสายไฟออกเพื่อทำการปิดเครื่อง ส่วนมอสจัดการแฮ็คโปรแกรมมันเผื่อจะช่วยอะไรได้
เกมบอย : ปิดมันได้ยัง
มอส : อีกนิดนึง เหลือแค่ดับเจ้า sytem แค่นั้นเอง แล้วระบบมันก็จะปิดตัวเองตายตัวเลย มอสจัดการแฮ็คเสร็จ ระบบก็หยุดทำงาน ทั้ง 4 ต่างพากันร้องดีใจกันยกใหญ่ ทางด้านด็อกเตอร์หาคลื่นสัญญาณอยู่นั้น เห็นว่ามันถูกปิดไปแล้ว
ด็อกเตอร์ : ทำสำเร็จแล้วสินะ
ทางฝั่งเจเมนี่พยายามแก้ไขกันอยู่
เจ้าหน้าที่ : ท่านครับระบบถูกปิดแล้วครับ ดูเหมือนจะเสียหายหนักเลยด้วย
เจเมนี่ : หาทางเปิดมันขึ้นมาใหม่ซะ
เจ้าหน้าที่ : ไม่ได้ครับ ระบบถูก SHUT DOWN ตายตัว ไม่อาจกู้คืนได้ครับ
เจเมนี่ : เจ้าพวกนี้มันเก่งจริงๆ ประมาทพวกมันไปหน่อย แล้วจำนวนที่ได้ล่ะ
เจ้าหน้าที่ : ประมาณ 20,000 ตัวครับ
เจเมนี่ : ผลก็ได้มาใช่ย่อย ก็เอาเท่านั้นและ เตรียมส่งไปให้เจ้านายใหญ่ได้
เจ้าหน้าที่ : ครับ ถึงแผนจะล้มเหลว แต่ดูเหมือนพวกเจเมนี่จะได้ของตามต้องการ จึงเตรียมจัดส่งไปให้นายจ้างพวกมัน มอสและเพื่อนๆขึ้นมาบนด่านฟ้า และเจอกับด็อกเตอร์ที่ยืนรออยู่
มอส : ด็อกเตอร์ พวกเราทำได้ เราหยุดแผนการมันได้แล้ว
ด็อกเตอร์ : ก็ไม่เชิงทั้งหมดหรอก พวกมันสำเร็จไปก้าวนึง แต่ก็ทำให้คนทั้งโลกไม่กลายเป็นเจ้าตัวเล็กพวกนี้หรอก พวกเขาลองมองมาดูเจ้าตัวเล็กที่เพ่นพ่านอยู่ตรงนั้น หน้าตามันดู เอิ่มมม บอกไม่ถูก ผมถามหน่อยละกันว่า คุณจะเกลียดพวกมันลงไหม ในเมื่อพวกมันหน้าตาแบบ.....นี้

 
ทั้ง 4 พูดพร้อมกัน : โอ้...น่ารักจุงเบยยยยย
ด็อกเตอร์ : ฮ่าๆ น่ารักดีใช่ไหมล่ะ แต่เจ้าพวกนี้เกิดมาจากไขมันของมนุษย์น่ะแหละ ทันใดนั้นก็มีแสงบางอย่างส่องมาที่เจ้าตัวเล็ก แล้วพวกมันก็ค่อยๆลอยสู่ฟ้าหายไปทีละตัว
มอส : พวกมันจะไปไหนกันน่ะด็อก?
ด็อกเตอร์ : จะไปในที่ๆเลี้ยงดูมันได้อย่างดี เจ้าตัวเล็กตัวนึงได้โบกมือให้พวกเขา แล้วพวกเขาก็โบกตาม
มอสส : นี่ผมกำลังโบกมือให้กับก้อนไขัมนมีชีวิตที่มาจากคนเนี่ยนะ ขอสตั๊นซัก 5 วิ
ด็อกเตอร์ : ทำไงได้..พวกมันแค่เด็กที่เพิ่งเกิดมาลืมตาดูโลก มันยังไม่รู้หรอกว่าข้างหน้าพวกมันต้องเจออะไรอีกบ้าง จากนั้นเจเมนี่ก็ลอยขึ้นมา
เจเมนี่ : ลาทีโลกที่แสนโกลาหล ข้ากำลังจะไปเป็นที่สุดของที่สุด และจะได้ดูแลลูกอย่างใกล้ชิดด้วยฐานะแม่เลี้ยง
เกมบอย : ป้านี่พูดอะไรของเขา
ด็อกเตอร์ : เจเมนี่ ผมว่าคุณลงมาเถอะ ผมว่าถึงตรงนี้คุณจะไม่มีประโยชน์สำหรับเขาแล้ว
เจเมนี่ : พูดอะไรห๊ะพวกขี้แพ้ ไร้น้ำยาแล้วยังมีน่ามาสอดกับเรื่องคนอื่นอีก ต่อจากนี้ฉันจะได้ดูแลพวกเขาพร้อมกับพ่อแม่ของพวกเค้า
มอส : เดี๋ยวก่อนเจเมนี่ ถ้าลูกๆได้พบพ่อแม่แล้ว มันก็จะเป็นว่า พวกเขาก็ไม่ต้องการแม่เลี้ยงแล้วน่ะสิ เจเมนี่ชะงักไปแป๊บนึง แล้วแสงที่พาเธอมาก็ดับไปทิ้งให้เธอตกลงมาพร้อมกับเสียงโหยหวน แล้วบนฟ้าปรากฏเป็นรูปยานอวกาศแล้วก็บินจากโลกไป ดูเหมือนมันจบไม่ค่อยดีเท่าไหร่สำหรับวันนี้
โต้ง : ถือว่าเป็นการ ผะ ผะ ผจญภัยที่ดีนะ 
ด็อกเตอร์ : แล้ววันนี้ก็จบไป เฮ้อ แล้วฉันก็จะไปต่อเสียที
มอส : เอาน่าด็อก อยู่ต่ออีกหน่อยน่าา ด็อกยังไม่ทำความรู้จักกับคนในโรงเรียนเลยนิ ด็อกบอกเป็นครูใหม่ไม่ใช่เหรอ 
ด็อกเตอร์ : นั่นสิ ฉันยังไม่ได้ความรู้จักกับนักเรียนเลยนี่นา แล้วด็อคเตอร์ก็ได้ไปทำความรู้จักกับเด็กนักเรียนในโรงเรียนนี้ กล่าวสุรทรพจน์นิดหน่อย และคืนนั้นก็มีงานปาร์ตี้ ตอนรับครูใหม่นั่นคือด็อกเตอร์นั่นเอง ด็อกเตอร์เดินออกมาจากงานแบบเงียบๆ เขาคิดจะไปโดยไม่ลาเหมือนที่เขาเคยทำมาทุกที แต่ดูเหมือนคนที่ทำแบบนั้นเหมือนกันคือมอส และเพื่อนๆของเขาที่แอบตามมา
ด็อกเตอร์ : พวกเธอนี่มันเดากันยากจิงๆ
มอส : ผมก็นิสัยแบนั้นอยู่แล้วล่ะด็อก ด็อกเตอร์ได้เรียกทาร์ดิสมารับ

มอส : โอ้โห...ว้าวๆ นี่มันทาร์ดิสของจริงนี่นา ว้าวสุดยอด อัศจรรย์ ไปกันเลย วู้ๆ มอสได้ตามด็อคเตอร์เข้าไป โดยมีเพื่อนอีก 3 คนของเขาตามเข้าไป
เกมบอย : โอ้โหวววววว.......
โต้ง : โหหห......ใหญ่สุดๆ อ่ะ
มอสส : ข้างในใหญ่กว่าข้างนอก ขอสตั๊น 10 วิ
มอส : ใช่ไหมล่ะ ขอต้อนรับสู่ทาร์ดิสของฉัน....เอ่อฉันหมายถึงทาร์ดิสของด็อกเตอร์ ที่ฉันเคยเล่าและก็วาดให้ดูไง มอสสานทยายอย่างภูมิใจ ถ้าคนทั่วไปมาดูข้างนอกจะเป็นแค่ตู้ตำรวจจากหลายศตวรรษ

 

แต่ภายในนั้น



ใหญ่กว้างขวางเอาการอยู่เหมือนกัน
ด็อกเตอร์ : นี่อาจจะเป็นเที่ยวสุดท้านที่ฉันจะมาโลกแล้ว เตรียมบอกลาได้เลย
โต้ง : เอ่อ ครับขอให้โชค.... โต้งยังพูดไม่ทันจบมอสสก็พูดขัด
มอสส : บ๊ายบาย... มอสสเปิดประพร้อมบอกลา แต่ตัวเขาไม่ได้ออกมาจากทาร์ดิส
เกมบอย : งานนี้พลาดไม่ได้แล้ว เกมกดแผงควบคุมมั่วๆ
มอส : ไหนๆเราก็เข้ามาแล้ว ได้เวลาทำฝันให้เป็นจริงนั่นคือการที่ผมไปผจญภัยกับด็อกเตอร์ และสร้างเรื่องราวของพวกเราขึ้นมา ฉะนั้นพวกเราจะไปด้วยครับ ด็อกเตอร์ ทุกคนลงความเห็นกัน ไม่ได้สนใจโต้งที่กำลังจะพูดคัดค้านเลยแม้แต่น้อย ด็อกเตอร์กุมหน้าผากแป๊บนึง
โต้ง : แต่ว่าเรา....
ด็อกเตอร์ : อ่าาาา พวกเธอนี่มันร้ายจริงๆ แต่เอาเถอะ พาพวกเธอไปด้วยซักรอบคงจะไม่เป็นไร 
โต้ง : ง่าาาาาา...
มอส : ได้เวลาเดินทางกันแล้ว วู้วฮู้ Gerlonimo!!!!! มอสพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะดึงคันโยกเพื่อเดินเครื่อง แล้วทาร์ดิสก็ค่อยเลือนหายไป การเดินทางข้ามกาลเวลาทะลุจักรวาลของพวกเขาและด็อกเตอร์ ได้เริ่มเปิดฉากขึ้นตรงนี้

-แถมท้ายด้วยเพลงเปิด+ปิดของซีรี่ย์นี้-