ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Doctor Who Evolution TH ข้ามเวลา กู้จักรวาล [เลิกทำ]

    ลำดับตอนที่ #5 : Get out for the light

    • อัปเดตล่าสุด 25 ธ.ค. 56




    มอสสกำลังจะถูกวาสช์ต้า เนราด้ากิน พวกเพื่อนช่วยกันหาวิธียกใหญ่ แต่ก็ยังไม่มีใครหาทางแก้สถาณการณ์แบบนี้ได้
    โต้ง : ไขควง...ใช่แล้ว!! ไขควงไง
    มอส : จริงด้วย!! ไขควงไงด็อกเตอร์
    ด็อกเตอร์ : จริงด้วยสิ!! มอสส ไขควง ใช้มันสิ
    มอส : มอสส หยิบไขควงออกมา มอสสหยิบออกมาตามที่บอก
    มอสส : เอ่อ หยิบมาทำอะไรคับพี่?
    มอสด็อกเตอร์ ...ช้มั!! มอสกับด็อกเตอร์ตะโกน มอสสรีบใช้ไขควงคลื่นเสียงปล่อยคลื่นความถี่ออกมา วาสช์ต้าชะงักแล้วหยุดนิ่งไป
    มอสส : มันหยุดแล้วครับ
    เกมบอย : เออออ! นั่นแหละ ออกมาเร็ว มอสสรีบวิ่งออกมาจากทางตันแล้วไปอีกทางนึง เขารอดพ้นจากเงากินคนอย่างหวุดหวิด แล้วทุกคนก็วิ่งมาเจอกัน
    มอสส : เอาลแทบตายอ่ะ พี่
    ด็อกเตอร์ : เย็นไว้ก่อนน่า ดูเหมือนมันยังไม่จบง่ายๆ ที่นี่......มีพวกมันเป็น พันๆ ตัวเลย
    เจสซิก้า : แล้วเราจะออกจากที่นี่ได้ยังน่ะ
    วินเซนต์ : ยานของเรา อยู่ไม่ไกล แค่ตรงไปทางนี้เอง 
    โต้ง : รออะไรอยู่ล่ะ...ริ  รีบไปจากตรงนี้เหอะ แต่ยังไม่ทันที่จะเริ่มก้าวเท้าออกไป วาสช์ต้า 3 ตัวเดิมเดินมาขวางทางตรง แล้วมันได้เรียกพรรคพวกมาอีก จำนวนไม่เกิน 10 ตัว แม้จะน้อยไป แต่มากพอที่จะขวางไม่ให้ไปไหนได้
    โต้ง : อึ๊ย เงามากจังเลย
    เกมบอย : อยากให้เงามากก็ขัดดิ
    มอส : หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ยังจะมาเล่นมุกอีกเรอะ!!!
    แซนเชส : ทุกคนเงียบหน่อย! เราต้องหาทางเลี่ยงพวกมันให้ได้ มีวิธีดีๆบ้างไหมด็อกเตอร์
    ด็อกเตอร์ : ...เราต้องอ้อมไป ทางนี้ ด็อกเตอร์พาทุกคนวิ่งลัดๆเพื่อไปให้ถึงยานของพวกเขา ทางแถวนี้ค่อนข้างมีเงาเยอะ หากไม่ระวังอาจจะเจอเรื่องที่แย่กว่านั้นก็ได้
    วินเซนต์ : เราหลบมาได้แล้ว เหลืออีกประมาณ 4 กิโล
    ด็อกเตอร์ : เอาล่ะ ถ้าผ่านห้องนั้นไป ห้องที่เหลือก็ปลอดภัยแล้ว
    มอส : แต่ด็อก ห้องข้างหน้าเป็นห้องที่ผมกับโต้งเจอเจ้าเงาตัวแรกนะ
    ด็อกเตอร์ : ไม่เป็นไร หากเราวิ่งไปเร็วพอมันมาไม่ทันหรอก แล้วผ่านไปมันก็จับไม่ได้ว่าเรสอยู่ไหน เว้นแต่ในกลุ่มเราจะมีคนโดนมันเข้ามาในเงาแล้วน่ะ รับรอง ปลอดภัยแน่
    แซนเชส : ฉันว่ามันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก
    เกมบอย : ทำไมอ่ะ?
    แซนเชส : ฉันมื 2 เงา เงาที่ 2 ปรากฎออกมาอย่างรวดเร็ว มอสและเพื่อนๆยิงคลื่นใส่ แต่ไม่เป็นผลมันแข็งแกร่งเกินไป ด็อกเตอร์เห็นอย่างนั้นจึงปรับปรุงระบบชุดแซนเชสใหม่ ทำให้ตัวเขาด้านในชุดล่องหนเพื่อหลอกวาสช์ต้า ไม่ให้กินร่าง พวกเขารีบวิ่งอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ พวกเขาผ่านแต่ละห้องไป
    วินเซนต์ : อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้ว
    แซนเชส : อ่าาาา ฉันคงไปไม่ไหวแล้ว

    เจสซิก้า : ไม่นะหัวหน้า อกีนิดเดียวเอง ขอร้องล่ะไปต่อเหอะ
    แซนเชส : สิ่งสำคัญ...ฉันเพิ่งเสียสิ่งสำคัญไป และพวกเธอก็เป็นหนึ่งในสิ่งสำคัญของฉันเช่นกัน ฉันไม่อยากเสียมันไป จงไปซะ ทิ้งฉันไว้ที่นี่ แล้วหนีจากดาวดวงนี้ไปซะ นี่คือคำสั่งสุดท้ายของหัวหน้าเธอ วินเซนต์กับเจสซิก้า เข้าใจเขาพวกเขาทิ้งหัวหน้าตัวเองไว้แบบไม่ค่อยเต็มใจนัก
    แซนเชส : พวกเธอก็มีสิ่งสำคัญเหมือนกันใช่ไหม... พวกมอสพยักหน้ารับคำพูดของเขา
    แซนเชส : พวกเธอยังหนุ่มยังแน่น จงรีบไป กลับไปหาสิ่งสำคัญที่รออยู่ที่ไหนซักแห่งของพวกเธอเถอะ ฉันคงไม่มีอะไรต้องเสียอีกแล้ว ด็อกเตอร์พาพวกมอสและเพื่อนๆวิ่งออกไป ทิ้งแซนเชสที่กำลังจะกลายเป็นพวกวาสช์ต้าไปแล้ว นี่ถือว่าเป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ควรจดจำชื่อนี้ไว้เป็นสัญลักษณ์ของสิ่งสำคัญ ในที่สุดก็มาถึงยานกันหมด วินเซนต์กับเจสซิก้ากำลังเดินเครื่องให้ยานทำงาน ต้องใช้เวลาประมาณ 3 นาที ในการขึ้นบิน และทันใดนั้นวาสช์ต้าที่อยู่บนยานก็ค่อยๆออกมา พวกมอสพยายามต่อกร แต่จำนวนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจากการที่พวกเขาทิ้งยานไว้นานเกินไป 
    เกมบอย : พวกมันเยอะเกินไป กันได้ไม่นานแน่
    มอสส : ต้องมีอะไรซักอย่างที่ปล่อยคลื่นลูกใหญ่เพื่อให้สลายไปทีเดียวเลย
    ด็อกเตอร์ : ทาร์ดิสทำได้ แต่คงต้องใช้เวลามากกว่าจะเรียกมันมาที่นี่ได้ ถึงตอนนั้นเราอาจจะไม่รอด
    มอส : ซื้อเวลาให้หน่อยนะด็อก ผมจะลองทำดู ผมเชื่อว่าผมทำได้ มอสออกมาจากวง มอสพยายามตั้งคลื่นความถี่เพื่อใช้เรียกทาร์ดิสมาที่นี่ ดูเหมือนพวกเขาอยู่ไกลไปหน่อย เวลาการเรียกทาร์ดิสและการหาสัญญาณจึงเป็นการยากมาก
    มอส : เร็วซี่ เร็วซี่ เร็วซี่สาวน้อย พวกเรารอเธออยู่นะ วาสช์ต้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ พวกเขาคงจะยันไว้ได้ไม่นาน เหลืออีก 30 วิ ยานถึงจะขึ้นบินได้ และในที่สุด ทาร์ดิสก็วาร์ปมา ด็อกเตอร์จัดการคุมทาร์ดิสให้ปล่อยคลื่นลูกใหญ่ออกมา พวกวาสช์ต้ากุมหัวแล้วสลายไป ยานพุ่งออกมาจากดาวสำเร็จ ไม่มีวาสช์ต้าตัวไหนตามมา พวกเขาไม่ต้องหลบจากแสงอีกแล้ว พวกเขาทำได้ และในตอนนี้ก็ถึงเวลาต้องจากกัน
    เจสซิก้า : ขอขอบคุณพวกเธอทุกคน ที่ช่วยพวกเราให้ออกมาได้นะ เราจะขอจดจำชื่อพวกคุณไว้เพื่อเป็นเอกลักษณ์กับองค์กรเรา
    เกมบอย : ฮะ แล้วดูเหมือนว่าหลังถึงโลกเนี่ย ไม่กี่วันได้คู่แน่ เกมแซว เพราะว่าวินเซนต์กับเจสซิก้านั้นแอบหลงรักกันมานานแล้วหลังเหตุการณ์นี้ พวกด็อกเตอร์เข้าไปในทาร์ดิส แล้วด็อกเตอร์ก็เดินเครื่อง ตู้ตำรวจสีฟ้า ยุค 60 ค่อยๆเลือนหายไปท่ามกลางที่ ทั้ง 2 มองการจากไปของพวกเขา ในระหว่างที่เดินทางอยู่นั้น
    โต้ง : เอ่อ ด็อกเตอร์คับ
    ด็อกเตอร์ : หืม? มีอะไรเหรอ
    โต้ง : คือ วินเซนต์เขาหน้าตาเหมือนเพื่อนของผมบนโลกอย่างกับว่าเป็นคนเดียวกันน่ะครับ ผมเลยอยากรู้ว่าพวกเขาเกี่ยวข้องกันรึเปล่า ผมเลยอยากให้ด็อกหากาลเวลาของเขาหน่อย
    เกมบอย : ไม่ต้องหาหรอกโต้ง มาดูนี่เลยเหอะ เกมเรียกโต้งมาดูผลการค้นหาที่มอสสกับเกมช่วยกันหา และค้นพบว่า 'ภายภาคหน้าของกาลเวลานี้ วินเซนต์กับเจสซิก้าจะแต่งงานกัน แล้วให้กำเนิดลูก ไล่ๆมา แล้วรุ่นเหลนจะส่งลูกของเขามายังอดีตด้วยเหตุบางอย่าง แล้วเด็กคนนั้นได้รับเลี้ยงดูจนไล่มารุ่นหลานของเขา รุ่นหลานนั้นจะมีลูกชายคนนึง พวกเขานับถืออิสลาม แล้วคนลูกก็นับถือเช่นกัน แล้วเขาคนนั้นคือ'
    โต้ง : บัง!!! 
    มอส : ดูเหมือนวินเซนต์ที่เราเจอเขาจะเป็น รุ่นปู่ ของปู่ ของปู่ ของปู่ ของบังเบส อ่ะนะ 
    โต้ง : อ้าาาาาาาาาาาา โต้งเริ่มมึนไปหมด เพราะเขาได้เจอกับญาติของเพื่อนพวกเขาแบบไม่ทันตั้งตัวเลยซักนิด โต้งเดินวนไปมาท่ามกลางเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆ ต่อจากนี้ การเดินทางยังคงดำเนิน ต่อไป

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×