Doctor Who Evolution TH ข้ามเวลา กู้จักรวาล [เลิกทำ]

ลำดับตอนที่ #2 : ภัยที่ไม่มีใครคาดถึง

ในบทนี้เราจะเล่าแบบ 2 ฝ่าย เพื่อให้เนื้อเรื่องมันดูเข้มข้นจนเรื่องมาบรรจบกัน แต่ในที่นี้เพื่อเพิ่มอรรถในเรื่อง ผมจะเล่าประวัติคร่าวๆของตัวละครให้ฟัง

ตัวละคร

1.ด็อกเตอร์ (THE DOCTOR) : มนุษย์ต่างดาวที่เดินทางข้ามเวลาและอวกาศไปฉบับตามใจฉัน เผ่าพันธุ์ของเขาเรียกกันว่า 'Time lord' หรือเรียกง่ายๆคือ 'จ้าวแห่งกลาเวลา' เขาคือคนสุดท้ายของเผ่าพันธุ์ที่รอดพ้นจากสงครามกาลเวลา และดาวบ้านเกิดได้ระเบิดไป ปกติแล้ว นานๆทีเขาจะมาที่โลกเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศหรือไม่ก็มาสำรวจอะไรบางอย่างที่แปลกปลอมบนโลก เวลามาที่โลกส่วนใหญ่ เขามักจะมาหาคนร่วมเดินทางไปด้วย แต่ก็ไม่ค่อยอยากจะหา เพราะโดยส่วนมากคนที่ไปกับเขามักจะจบไม่สวย (คือ ตาย หรือ ไปติดอยู่โลกอื่น) เขาเดินทางมาคนเดียวมานมนาน ตอนนี้คงจะถึงเวลาแล้วที่เขา จะต้องหาผู้ร่วมเดินทางใหม่แล้ว

2.มอส (MOS) : หนุ่มน้อยอายุ 15 ปี ร่าเริง ขี้เล่น มุขเยอะ(แต่แป๊ก) ค่อนข้างเงียบขรึม เขาเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาที่กำลังก้าวไปสู่ชีวิตข้างหน้าที่สุดแสนน่าเบื่อกับอะไรเดิมๆ เขาเป็นคนจินตนาการสูง ชอบวาดเป็นมโนภาพแทนที่จะวาดเอาเอง (ขี้เกียจว่างั้นเหอะ) เขาชอบเรื่องวิทยาศาสตร์,นอกโลกและเทคโนโลยี แถมยังเป็นพวกโอตาคุและยังติดพวกซีรี่ย์อังฤกษ์,ญี่ปุ่น,เกาหลี นั่นจึงเป็นเหตุผลทำให้เขาติดซี่รี่ย์ไซไฟอย่างเรื่อง 'Doctor who' อีกด้วย แม้หัวไม่ค่อยดีเรื่องเรียนแต่ก็เป็นคนมีน้ำใจ (ยกเว้นคนเลวในสายตากับคนแปลกน่าท่าทางไม่น่าไว้ใจ) เขาใฝ่ฝันอยากเดินทางไปกู้โลกแบบ 'ด็อกเตอร์' และดูเหมือนความใฝ่ฝันของเขา กำลังจะเป็นจริงในไม่ช้านี้

3.คราล่า ออสวอนล์ (Clara Oswald) : สาววัยรุ่น คู่หูเก่าของ'ด็อคเตอร์' เธอหายสาปสูญ เคยตายมา 2 ครั้งแล้ว ตอนนี้ด็อคเตอร์กำลังตามหาอย่างไม่ลดละ ซึ่งในเรื่องจะไม่พูดถึงมากนัก

4.เกมบอย,มอสส,โต้ง (Gameboy,Moss,Tong) พรรคพวกของมอส เป็นเพื่อนกลุ่มในโรงเรียน ยังไม่มีบทเด่นในตอนนี้ มอสสนิทกับพวกเขามาก มักจะมาสารทุกข์สุขดิบกันบ่อยๆ


และในตอนนี้ก็มาต่อกันเลยครับ


-ฝั่งมอส-

ภาพที่มอสเห็นอยู่ตอนนี้เป็นภาพดำมืดไปหมด เขามองไม่เห็นทางอะไรเลย เขาได้แต่เดินไปเรื่อยๆแบบไร้จุดหมาย หลงทางไปเรื่อยๆ จากนั้นก็มีแสงสว่างนิดๆขยายวงกว้างออกมา เขามองเห็นบุรษคนหนึ่งกำลังต่อสู้กับอะไรบางอย่างที่หาตัวตนไม่พบ เขาเรียกชายคนนั้นว่า 'ด็อกเตอร์' จากนั้นภาพก็สว่างวาบและเขาได้ตื่นขึ้นมาในห้องนอนของตัวเอง โดยที่เขาเริ่มรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ
แม่ : มอสสสส!! ตื่นได้แล้วลูก เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอกกก
มอส : จ๊ากกกกกก!! แย่แล้วววว ว่าแล้วทำไมมันแปลกๆ ฉันกำลังไปสายย ตายล่ะหว่าาาา
เจ้าตัวรีบกระโดดออกจากเตียง แล้วพุ่งหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว (เกือบหัวทิ่ม) ทันทีที่อาบเสร็จ เขารีบกระโจนเข้าห้องเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดนักเรียน แล้วรีบขึ้นรถไป เขานำข้าวเช้ามากินบนรถ เนื่องจากสถานที่เรียนมันไกลจากบ้านเขามาก หากกินในบ้านอาจจะไปไม่ทันเข้าแถวเช้า (จะไม่รีบได้ไงถ้าเขาเช็คชื่อ) เขามาถึงโรงเรียนทันเฉียดฉว แต่ดูเหมือนจะเร็วไปนิด เพื่อนๆของเขายังมากันไม่ถึงเลย เขาจึงได้แต่รอ รอ แล้วก็รอ จนเขาหลับไป

-ฝั่งด็อกเตอร์-

หลังจากที่เจ้าทาร์ดิสตกลงสู่พื้น ดูเหมือนมันแทบไม่เป็นอะไรเลยแค่หัวทิ่มพื้นแค่นั้น ด็อกเตอร์ได้รีบเปิดประตูแล้วตะเกียดตะกายออกมาหลังจากโลกหมุนมา 3 ชั่วโมง เมื่อหายมึนเขาหันกลับมามองที่ทาร์ดิสที่หัวจมดินอยู่อย่างไม่ค่อยพอใจซักเท่าไหร่
ด็อกเตอร์ : เกิดอะไรขึ้นน่ะสาวน้อยของฉัน จู่ๆถึงเสียการควบคุมได้ง่ายๆเพราะ แค่...แรงดึงดูดของโลกเนี่ยนะ ฉันมีธุระต้องมาที่โลกก็จริงอยู่ แต่ฉันต้องไปตามหาเธอคนนั้นให้พบ ฉันเจอเธอถึง 2 ครั้ง แล้วเธอก็ตาย 2 ครั้ง ฉันหาเธอบนโลกไม่เจอ ฉันต้องไปหาที่อื่นเอา และ และ......
ด็อกเตอร์พูดค้างไว้ก่อนหันไปมองรอบด้าน เขาเริ่มสัมผัสอะไรบางอย่างที่แปลกๆบนโลกนี้ ดูเหมือนมีเรื่องที่เขาต้องมาช่วยโลกอีกรอบแล้ว (ปกติก็ช่วยตลอดนั่นแหละ)
ด็อกเตอร์ : ช่างมาตอนอะไรที่มันเหมาะเจาะจริงๆ
เขาพูดก่อนจะเดินไปตรงเดินใกล้ๆเพื่อมองดู เมืองที่ทาร์ดิสพามาในตอนนี้

-ฝั่งมอส-

เกมบอย : เฮ้ยย!! มอส ตื่นๆ มันใกล้เข้าแถวแล้ว รีบลุกขึ้นมาเลยย 
เกมบอยที่พึ่งมาถึงเห็นมอสกำลังนอนอยู่ตรงศาลา เลยเข้าไปปลุก
มอส : งืมๆ ฉันเพิ่งหลับไปแป๊บเดียวเองเกม เฮ้อ เดี๋ยวนี้ชักฝันแปลกๆ เหมือนของจริงเลยย 
เกมบอย : ฝันว่าไปตุ๋ยคนอื่นมาเรอะไอ้เบะ เกมแหย่
มอส : เดี๋ยวกระโดดถีบใส่เลยหนิ บอกแล้วว่าเราไม่ใช่เบะ ไอ้XXX แล้วที่ฝันมันไม่ใช้อย่างนายคิดด้วย มอสสบถใส่เกมที่พูดแหย่แบบที่เขาไม่ชอบสุดๆ (ขืนลงคำหยาบผมก็โดนแบนสิคร้าบ)
เกมบอย : แล้วฝันเรื่องอะไรล่ะ? 
มอส : ก็ฝันเกี่ยวกับหนังซีรี่ย์แนวที่เราสนอยู่อ่ะ กำลังมันส์เลย
เกมบอย : ไอ้...ด็อกเตอร์อะไรนั่นใช่ปะ? 
มอส : นั่นแหละ เออ ว่าแต่ 2 คนนั้นมันยังไม่มากันอีกรึไงน่ะ มอสเปลี่ยนเรื่อง หลังจากคุยเรื่องตะกี้ซะนาน
เกมบอย : นายก็น่าจะรู้นิ....ไอ้ 2 คนนนั้นมันมาตอนใกล้เลิกแถวหน่ะ นี่ก็......7:55 แล้ว ไปเข้าแถวเหอะ เกมกับมอสลุกขึ้นแล้วเดินไปตรงลายกว้างที่เป็นจุดเข้าแถวของโรงเรียน และนักเรียนก็เริ่อมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตามการเข้าแถวปกติ
 
-ฝั่งด็อกเตอร์- 

หลังจากที่ด็อกเตอร์พึ่งจะบังคับให้ทาร์ดิส กัลบมาตั้งแบบเดิม เขาเริ่มเดินเข้าไปสำรวจเมืองที่เขาเห็น เขาเดินไปตามทาง ดูเหมือนไม่มีใครสนใจเขาเลย ถ้าสังเกตดีๆ หน้าตาของเขาคล้ายดาราต่างประเทศ แต่คนส่วนใหญ่คิดว่าเป็นคนหน้าเหมือนเท่านั้นเอง ด็อกเตอร์เข้าไปในร้านสะดวกซื้อและเข้าไปในมุมหนังสือ เขานำบางเล่มมาอ่านเพื่อหาว่าเขาอยู่ไหน เกี่ยงกับอะไร แล้วนำมันมาต่อๆกัน จนสรุปได้ว่า
ด็อกเตอร์ : นี่ฉันอยู่ประเทศไทย ด็อกเตอร์พูดแบบอึ้งนิดๆ เพราะประเทศที่แล้วมาที่เขาไป นอกจากอวกาศแล้ว ก็มี อังกฤษ์ ฝรั่งเศส สวิตสแลนด์ และ อื่นๆ แต่เขาไม่เคยมาที่ประเทศไทยมาก่อนเลยซักครั้งในการเดินทางทั้งหมด ดูเหมือนเขาเริ่มจะสนใจที่นี่เป็นพิเศษ
ด็อกเตอร์ : มันช่างมหัศจรรย์จริงๆ Allons-y (ไปลุยกัน) อุ๊บ สงสัยเครื่องแปลภาษาในทาร์ดิสจะรวนนิดๆแฮะ ผมขอซื้อเล่มนี้ครับ 
พนักงาน : ได้ครับ (ทำไมฝรั่งมันพูดภาษาไทยชัดแจ๋วจังเนี่ย) พนักงานนิ่งไปเดี๋ยวนึงก่อนจะคิดราคา หลังจากด็อกเตอร์ซื้อหนังสือเสร็จ เขาคิดจะอ่านไปเดินไปด้วย แต่ดูเหมือนเขารู้สึกว่า เขารู้สึกถึงอะไรบางอย่าง แอบตามเขามาแบบเงียบๆ โดยไม่ยอมให้เขาเห็นตัวเลย
ด็อกเตอร์ : ชักน่าสนุกขึ้นมาแล้วสิ 

-ฝั่งมอส- 

หลังจากทำกิจกรรมยามเช้าเสร็จ เหมือนวันนี้จะมีกิจกรรมสัญจรผ่านมาที่นี่่ ดูเหมือนพวกเขาเป็นผู้ทำกิจกรรมนันทานการ ที่อยากให้เด็กรุ่นใหม่สดใส แข็งแรง และจำหน่ายยาสารพัดที่ปลอดภัยและได้ผลจริง แน่นอนว่ายาที่เป็นที่นิยมอยู่ตอนนี้คือประเภท 'เพื่อสุขภาพและความงาม' นักเรียนหลายคนได้เข้าร่วมกิจกรรม และได้ของที่ระลึกมามากมาย
โต้ง : งานนี้ครึกครื้นดีเนอะ
มอส : ครื้นจนฉันเริ่มเบื่อเลยเนี่ย 
มอสส : พี่ร่างแยกไม่ค่อยเข้าสังคม มันก็ต้องเบื่ออยู่แล้วล่ะครับ 
เกมบอย : มีเกมอีกหลายๆเกมที่อยากไปเล่น ไปเล่นต่อก่อนและ เกมเดินออกไป
โต้ง : งั้นเราไปซื้ออะไรกินก่อนล่ะ โต้งเดินออกไป
มอสส : งั้นผมนั่งวาดรูปต่อละ มอสสนั่งวาดรูปอนิเมะต่อไป
มอส : ฉันขอนั่งเฉยๆ ละกัน มอสนั่งเบื่อต่อ เหตุการณ์ต่างๆดูเหมือนจะปกติ สำหรับมอส มันก็น่าเบื่ออยู่แล้วล่ะ จากนั้นก็มีเจ้าหน้าที่แอบเดินเลาะๆ ออกมา ดูเหมือนเขาจะเข้าห้องน้ำ ที่แรกมอสไม่ได้คิดอะไร แต่ลางสังหรในหัวเขาเริ่มคิดแปลกๆขึ้น อาจจะไม่ถูกทั้งหมด แต่ด้วยความอยากรู้และก็....เขาอยากเข้าห้องน้ำพอดี
มอส : ฉันขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยแล้วกันนะ มอสเดินออกไปเข้าไปในห้องน้ำ เขานั่งอยู่ในห้องน้ำใกล้ๆกับห้องที่เจ้าหน้าที่เข้าอยู่
เจ้าหน้าที่ : เป็นไปตามแผนครับ เหล่านักเรียนได้เข้ามาซื้อยาที่เราทำกันไว้เยอะมากครับ
??? : ทำได้ดีมาก หลังจากนี้เริ่มขั้นต่อไปได้ เหล่านักเรียนช่างเป็นของล้ำค่าที่เราจะมาใช้ในการสร้างกองทัพตามที่ท่านผู้นั้นเขาได้แนะนำไว้
เจ้าหน้าที่ : แล้วจะไม่มีใครจับได้เหรอครับ? กับการติดต่อกับคนต่างดาวน่พครับ
??? : เอลงเอเลี่ยนใครมันจะไปเชื่อล่ะ งานนี้ไม่มีใครหยุดเราได้หรอก 
แล้วก็มีนักเรียนคนนึงเข้ามา ดูเหมือนที่พวกเขาคุยกันเด็กคนนี้จะได้ยินหมด เขารีบหนีออกไปเพื่อจะไปบอกให้ใครต่อใคร เจ้าหน้าไล่ตามไป มอสที่พึ่งทำธุระเสร็จก็ได้ยินเช่นกัน และดูเหมือนเจ้าหน้าที่ไม่ได้ยินและไม่เห็นเขาด้วยจึงแอบตามไป ดูเหมือนเด็กนักเรียนคนนั้นจะวิ่งจนตรอก หาทางหนีไปไหนไม่ได้ เจ้าหน้าที่ที่ตามมาควักอะไรบางอย่างออกมา เด็กคนนั้นร้องขอชีวิต แต่ก็ถูกยิงเข้าจนสลายกลายเป็นของเหลว มอสเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง เขาอยากเอาเรื่องนี้ไปบอกให้คนอื่นรู้ แต่ไอ้เรื่องที่มันเกิรจริงอย่างในหนังใครมันจะไปเชื่อ แถมเขาอาจจะถูกเจ้าหน้าที่ไล่ตามอาจพบจุดจบแบบเดียวกันก็ได้ เขาอยากไปบอกใครซักคน ที่จะช่วยเหลือพวกเค้าได้ แต่เขามีตัวตนจริงรึเปล่าก็ไม่รู้ มอสได้แต่วิ่งออกไป วิ่งไปเรื่อยๆ แล้วเขาก็......

-ฝั่งด็อกเตอร์-

ด็อกเตอร์ได้เดินตามถนนมา และใช้ไขควงโซนิคส่องไปทางโน้นทีทางนี้ที เหมือนกำลังหาอะไรซักอย่าง เขาเดินมาตามทางจนเห็นอะไรด้านหน้าที่ทำให้เขาเริ่มสนใจ 'โรงเรียน' แห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ เขาลองเดินเข้าไปดู แล้วก็มีคนวิ่งมาชนเขาอย่างจัง

-รวมเรื่อง-

มอส : อุ๊บ ขอโทษครับ 
ด็อกเตอร์ : ไม่เป็นครับ ผมก็ไม่ได้ดูเหมือนกัน
มอส : เอ่อ แล้วคุณเป็นใครครับ?
ด็อกเตอร์ : อ้อ ผมคือ อ่าา....เอ่ออออ ผมชื่อ เจโรมา แชบริล เป็นครูสอนภาษาต่างประเทศคนใหม่ครับ ด็อกเตอร์บอกพร้อมชูบัตรประจำตัวให้ดู
มอส : แต่นั่นมันแค่บัตรวาดเล่นด้วยดินสอ
ด็อกเตอร์ : โอ้ โทษที สงสัยจะหยิบผิด
มอส : ที่จริงถ้ามีครูใหม่เข้ามา เขาต้องพามาที่หน้าเสาธง และก็ให้ครูใหม่พูดปราสัยนิดนึง แต่ทำไมเขาไม่บอกกันล่ะ?
ด็อกเตอร์ : คงเพราะว่าผมมาช้า และก็เป็นโครงการแลกเปลี่ยนแบบเร่งด่วน จึงยังไม่มีข่าวออกมาเท่าไหร่น่ะ แล้วนี่ ข้างในเขามีจัดงานอะไรเหรอ?
มอส : เหมือนจะบอกว่าเป็นงานนันทนาการอะไรซักอย่างนี่แหละครับ แต่ผมไม่ค่อยชอบซักเท่าไหร่
ด็อกเตอร์ : งั้นเหรอ เอ่มงั้น พาฉันเข้าชมในนี้หน่อยสิ เพิ่งมาเลยยังไม่คุ้นน่ะ
มอส : ครับคุณ เอ่อ...อ่า ชื่อเรียกยากจัง
ด็อกเตอร์ : ถ้าลำบากละก็ เรียกแค่ว่า "ด็อกเตอร์" ก็พอ แล้วเธอชื่ออะไร
มอส : ด็อกเตอร์? ครับ ผมชื่อ มอส เป็นนัเเรียนในโรงเรียนนี้ครับ ผมจะพาชมเท่าที่ผมจะทำได้ เพราะผมไม่เคยเป็นไกด์มาก่อน เซิญทางนี้ครับ 
มอสพาด็อกเตอร์เข้าชมในโรงเรียน โดยไม่รู้เลยว่ามีอะไรบางอย่างเล็กๆสีขาวเพิ่งวิ่งผ่านไปและมีใครแอบมองพวกเขาอยู่
??? : เขาคนนั้นมาแล้ว....คนที่ชื่อด็อคเตอร์