ห้องเก็บของนานาสาระ (=w=)

ลำดับตอนที่ #7 : อาการป่วยบนที่สูง

หลายคนคงเคยได้ยินอาการป่วยบนที่สูง กันมาบ้างแล้ว ในภาษาอังกฤษอาจจะเรียกอาการนี้ว่า High altitude sickness หรือส่วนใหญ่จะเห็นในชื่อว่า Acute Mountain Sickness (AMS) บางคนรู้จักอาการป่วยนี้ แต่บางคนก็ไม่รู้จัก ก็เลยถือโอกาสนี้ลองค้นๆหาบทความวิชาการเกี่ยวกับอาการป่วยบนที่สูง

                อาการป่วยบนที่สูง หรือ Acute Mountain Sickness (AMS) ถือว่าไม่ใช่โรคแต่เป็นอาการที่เกิดกับร่างกายเมื่อได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอ ซึ่งอาการดังกล่าวมักจะเริ่มปรากฏเมื่อเราไปเที่ยวในที่สูงจากระดับน้ำทะเลตั้งแต่ 2,500 เมตรขึ้นไป โดยปกติแล้วที่ยิ่งสูงจากระดับน้ำทะเลมากขึ้นเท่าใด ความหนาแน่นของปริมาณออกซิเจนในอากาศก็จะยิ่งน้อยลง หรือง่ายๆก็คือ ยิ่งขึ้นที่สูง ออกซิเจนยิ่งเบาบาง อย่างที่ทราบกันดีว่า ออกซิเจน นั้นสำคัญต่อการหายใจของสิ่งมีชีวิต หากเราจำเป็นมีเหตุสุดวิสัยต้องไปอยู่ในสถานที่ ที่มีออกซิเจนน้อยกว่าปกติเป็นระยะเวลานานๆ โอกาสเม็ดเลือดแดงจะได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอต่อการทำงานก็จะมีมากขึ้น ส่งผลกระทบถึงกานทำงานของระบบต่างๆในร่างกายจะแปรปรวนผิดไปจากปกติ และแสดงออกมาในรูปอาการเจ็บป่วยต่าง ๆ ตามแต่สภาพและความแข็งแรงของแต่ละบุคคล อาการป่วยบนที่สูงนี้จะป้องกันหรือทำให้อาการทุเลาลงได้ คือการให้ร่างกายได้มีเวลาในการปรับสภาพ โดยนักท่องเที่ยวควรเดินทางเพิ่มระดับความสูงไต่ระดับขึ้นไปที่ละนิดๆ ต่อวัน จะดีกว่าเปลี่ยนระดับจากต่ำไปขึ้นที่สูงอย่างรวดเร็ว เนื่องจากบนที่สูงมากมีปริมาณออกซิเจนน้อย คนที่ไปเที่ยวควรอยู่นิ่ง ๆ หรือเคลื่อนไหวให้น้อยและช้า เพื่อลดปริมาณการใช้ออกซิเจนของร่างกายลง นอกจากนี้การสูดหายใจลึก ๆกว่าปกติ หรือจะใช้วิธีหายใจแบบโยคะ (เข้าท้องป่อง-ออกท้องแฟ่บ) ได้ก็จะทำให้ปอดได้รับ ออกซิเจนเพิ่มมากขึ้น

ตามปกติเมื่อร่างกายอยู่ในระดับความสูงมากกว่า 2,500 เมตรขึ้นไป ร่างกายจะมีกลไกอัตโนมัติในการปรับตัวเพื่อเพิ่มปริมาณออกซิเจนในเลือดทำให้เกิดอาการต่อไปนี้

- หายใจเร็ว หายใจลึกกว่าปกติ หรือทั้งสองอย่าง

- หายใจสั้นถี่ และบางครั้งอาจมีเสียงดัง

- ตื่นกลางดึกบ่อยกว่าปกติ

- ปัสสาวะบ่อย
                หากไปที่ที่สูงแล้วพบอาการ 4 ข้อข้างต้น ไม่ต้องตกใจว่าเกิดอาการป่วยบนที่สูงแล้ว หากแต่เป็นอาการปกติของคนปกติที่ร่างกายพยายามปรับสภาพให้สมดุล เมื่อต้องอยู่ในที่ระดับสูง

                คนส่วนใหญ่มักจะเริ่มแสดงอาการป่วยบนที่สูง ตั้งแต่ระดับ 1,500 – 2,500 เมตร ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายของแต่ละบุคคล อาการป่วยนั้นจะมีการแสดงระดับความรุนแรงของอาการตั้งแต่เล็กน้อย ไปจนถึงขั้นเสียชีวิต หากนักท่องเที่ยวท่านใดมีโรคประจำตัวอยู่แล้วเช่นโรคปอด โรคหอบหืด โรคถุงลมโป่งพอง โรคหัวใจและ ความดัน จะมีความเสี่ยงมากกว่าปกติที่อาการของโรคประจำตัวจะกำเริบ และมีอาการป่วยบนที่สูงมากกว่าคนปกติ ดังนั้นจึงควรหลีกเลี่ยงการท่องเที่ยวบนที่สูง

 

 

 

 

 

สืบค้นเมื่อ ๑๕ มิถุนายน ๒๕๕๑ ,จาก http://suparerk011.multiply.com/