ความผิดที่แนยอมรับมัน

เนื้อเรื่อง

ผมเป็นเพียงแค่ผู้ชายธรรมดาอย่างที่กล่าวมา    แต่ผมทำสิ่งที่ไม่ธรรมดากับผู้หญิงผมรักผมทำเธอเสียจัยผมทำผิดไว้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  จนถ้าเธอรู้เข้าเธออาจฆ่าผมได้ทันที  ผมไปเที่ยวมีผู้หญิงอื่นมากมาย  ผมโกหกเธอตลอดว่าจะไปตีกอลฟ์ไปพบลูกค้าบ้างทำงานเยอะกลับดึก  เธอไว้ใจและเชื่อใจผมเธอเชื่อผมตลอด18 ปีที่เราอยู่ด้วยกัน  ผมรู้ว่าเธอรักผมมากและผมก้อรักเธอมากเช่นกัน  
                วันหนึ่งผมไปโรงบาลตรวจร่างกายเพราะผมไม่สบายผมตรวจพบก้อนเนื้อร้ายระยะที่ 3  ที่สมองผมเสียใจมาก  ผมคิดไตร่ตรองนานว่าผมจะบอกเธอดีมั้ยผมกลัวเธอจะเสีย  ผมแอบร้องไห้ในห้องคนเดียว  เวลาที่ผ่านมาผมไม่เคยให้เวลากับเธอเลยวันๆผมก็ออกไปเที่ยวแตร่หาหญิงพาไปเที่ยวโดยไม่สนเธอ  ผมรุ้สึกเสียดายเวลาที่ผ่านมาผมไม่ได้ทำหน้าที่สามีให้เต็มที่หน้าที่พ่อของลูก 
             วันหนึ่งผมพาเธอไปกินข้าวที่ร้านๆหนึ่งในวันครบรอบแต่งงานผมสั่งดอกไม้ช่อเล็กช่อหนึ่งมามอบให้เธอ  เธอยิ้มและร้องไห้เธอบอกว่าเธอดีใจมาก ถ้าผมรู้ว่าแค่เพียงเท่านี้จะทำให้เธอดีใจได้ขนาดนี้ผมทำไปนานแล้ว 
              ผมรู้สึกผิดมากกว่าเดิมเมื่อเช้าวันต่อมา   เธอถามผมขณะที่กำลังแต่งตัวให้ลูกว่า "วันนี้ไม่ไปตีกอลฟ์หรอค่ะ" ผมตอบเธอไปว่า "ไม่ผมอยากอยู่กับเธอและลูกเพราะผมกลัวจะไม่อยู่กับเธอ" เธอหันมายิ้มให้ผมแล้วไปส่งลูก  ขณะที่ผมแอบร้องไห้  ผมปวดหัวมากๆๆจนสิ้นสติ  เมื่อตื่นอีกทีผมเห็นเธอและลูกนั่งร้องไห้อยู่ข้างๆเตียงผมเดาว่าเธอคงรู้แล้ว  แต่เธอยังคงบอกผมว่าผมต้องหายผมต้องอยู่กับเธอกับลูก  เธอบอกให้ผมอยู่ดูแลเธอ ผมยิ้มให้เธอพร้อมน้ำตาเธอกอดผม   
             วันที่ออกจากโรงบาลเธอพยุงผมไปนอนบนเตียงที่บ้าน  เธอป้อนอาหารผม  เธอพยุงผมออกมาเดินเล่นหน้าบ้านทุกเช้า เธออ่านหนังสือพิมพ์ให้ผมฟัง  เธอคอยอยู่ข้างกายผมตลอด ตอนกลางคืนผมเห็นเธอแอบร้องไห้  ผมรู้ว่าเธอเจ็บปวดมากผมทนเห็นเธอร้องไห้ไม่ได้  ผมพยายามทำตามที่หมอบอกทุกอย่างเพื่อยืดอายุของผม
            จนกระทั่งวันหนึ่งผมอาการทรุดหนัก  ผมเป็นสลบ  ก่อนที่ผมจะสลบผมนึกเห็นรอยยิ้มของเธอที่เธอยิ้มให้ผมตลอดเวลา18ปี ผมหลับไปและหลับไปตลอดกาล   ผมอยากบอกว่าผมรักเธอและลูกมาก