คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1
ณ..ห้าง โอเรียนเท็ล ฮอล
" กรี๊ด ๆๆๆ ดูนั่นสิ นั่นมันนักร้องนำวงThe Diffs หนิ ว้าย กรี๊ด" เสียงหนึ่งดังออกมาจากปากของเด็กหญิง ร่างโปร่ง สูงประมาน167 อายุ 16ปี แต่งตัวเปรี้ยว ด้วยเสื้อสายเดี่ยวและเสื้อแขนยาวบางๆคลุมทับและกางเกงยีนยี่ห้อดัง เสียงนี้เรียกความสนจัยจากผู้คนรอบๆได้อย่างดี แต่เสียงอีกเสียงจากปากของเด็กหญิงข้างๆกันก็ดังขึ้น "เอ..ไอ่วงบ้าบอนั่นมันทำไมหรอ จิ๊บ" จิ๊บหันมามองเด็กหญิงคนข้างๆทำตาโต ท่าตกใจมาก
"นี่แพรว ถามจริงๆ เธอไม่รู้จักหรอเนี่ย ไปอยู่ไหนมา" จิ๊บตอบหญิงคนข้างๆที่ชื่อแพรวไปด้วยอาการงง "อ่าว หรอๆ อืมๆ"แพรวตอบไปพลางกินขนมต่อไปด้วยอาการไม่สนใจ "นี่แพรว ชั้นว่าเราไปดูกันเถอะ ชั้นอยากเห็นหน้าเค้าอ่ะ นะๆๆๆๆๆน้า
"จะไปทำไมล่ะ ตอนนี้เรราควรจะกลับบ้านนะ" แพรวเริ่มปติเสด "ไปเถอะๆ"จิ๊บพูดและลากแพรวไปโดยไม่รอให้แพรวพูดต่อ "อะ..อ่าว เฮ้ยๆปล่อยช้านน้ายายจิ๊บ"แพรวเริ่มลากกลับแต่สู้แรงจิ๊บไม่ได้จึงต้องจำใจเดินไป แต่เดินไปเดินมาหลงกันซะงั้นเพราะผู้คนจำนวนมากได้เบียดเสียดกันอยู่ แพรวจึงพยายามมองหาจิ๊บจนโดนผลักล้ม "นี่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเล่นหมากรุกไม่เป็นหรือไงฮะ"แพรวพูดไป "ก้อไม่เป็นน่ะสิ
เอาเหอะๆ ฉันไม่มีเวลามาเถียงกับเทอ" แล้วคนที่ชนก็เดินไปโดยไม่สนจัยแพรวเลย แพรวจึงเลิกหาจิ๊บและเดินกาเพกๆ ไปหาที่นั่ง แต่แล้วก้อมีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินมาสูงเกิน180 อายุน่าจามากกว่าแพรวประมาน1ปีหล่อ ขาว "เป็นอะไรมากมั้ยครับ"เขาถาม "ไม่เป็นรัย นายเป็นคัยอ่ะ"แพรวถามไป "ผมชื่อไบรท์ครับ"เขาตอบ "อ่าหวัดดี" "เดี๋ยวผมพาไปทำแผลให้นะ มาครับ"ไบรท์พูด "อ่า..มะ..ไม่เป็นรั.."ไม่ทันที่แพรวจะพูดจบ ไบรท์ก้อชิงอุ้มแพรวไปซะก่อน "เฮ้ย นายจะทำอะไรช้านนนน ปล่อยน้า ปล่อย ไอ่บ้ากามไอ่........"แพรวด่าจบหอบ "ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกน่า ใจเย็นๆ"เขาพูดพลางเดิน(อุ้มแพรว)ไปที่หลังเวทีวงThe Diffsที่กำลังจะเปิดคอนเสิดพอเดินมาถึงเขาก็วางแพรวลง "พี่สต้าฟฮะ ขออุปกอนพยาบาลหน่อยฮะ"ไบรท์พูดกับสต้าฟคนหนึ่งที่เดินผ่านมา "ได้สิ นี่ไง"สต้าฟคนนั้นรีบหามาให้ไบรท์ทันที แล้วไบรท์ก็เริ่มปถมพยาบาลให้แพรว "นี่นายหื่นบ้ากาม ปล่อยช้านเดี๋ยวนี้เลยนะไม่งั้นชั้นจะ จะ จะ " "คุณจะทำอะไรผมหรือครับ จะจูบผมหรือไง"ไบรท์ตอบเสียงกลั้วหัวเราะ "ว้าย ปล่อยน้า ไอ่หื่น ไอ่หัวงู บ้าตันหา....บาๆๆ"แพรวตอบด้วยท่าทีที่ชักจะเริ่มกลัว "โอเคๆ แต่ต้องสันยาก่อน ว่าจะเลี้ยงข้าวผมหนึ่งมื้อ"ไบรท์พูด "ไม่"แพรวตอบเด็ดขาด "ถ้าไม่ผมจะจูบคุญตรงนี้แหละ" "ว้าย อย่าน้า ปล่อยฉันไอ่บ้ากาม ไอ่หัวงู บ้าตันหา"แพรวโวยวายเสียงดัง "นี่เงียบซะทีสิเค้าหันมามองกันหมด แล้วตกลงจะเลี้ยงฉันมั้ย"ไบรท์เริ่มหมดความอดทน"ละ..เลี้ยงก้อเลี้ยงวะ"แพรวตอบอย่างเสียไม่ได้ "งั้นนี่นะ โทรมาด้วย"ไบรท์พูดพลางยัดกระดาดแผ่นเล็กเข้ามืงแพรว "อย่าลืมน้า" ไบรท์ย้ำ "อ่ะ..อืมๆ"
วันรุ่งขึ้น ณ ตู้โทรสับ แพรวโทรไปหาไบรท์ ตู้ด ๆ ๆ
ความคิดเห็น