Forever&Always {Yaoi}[Rewrite]

ลำดับตอนที่ #23 : เคลียร์

                                                                    ตอนที่ 23

“อ้าวพี่มาตั้งนานเพิ่งเห็นหัว” อะไรมันจะเหมือนกันได้ขนาดนี้ น้ำเสียง ท่าทางสไตล์การพูด ผมนี้เผลอมองตาค้างเลย ไม่เหมือนกันอย่างเดียวคือไอ้กิ๊บเป็นนักบอล ส่วนรัฟฟินนี้รู้สึกว่านักบาสนะ อ่อๆอีกย่างแฟนก็ไม่เหมือนกันผมน่ารักกว่า 555 จริงไหมหรือจะเถียง

“ถ้ามึงยังไม่เลิกมองไอ้รัฟฟิน กูควักลูกตามึงออกมาแล้วนะ”โหดไปไหนวะ

“แค่มองเฉยๆ ไม่อยากจะเชื่อเหมือนมึงมากเลยกิ๊บ พ่อแม่เดียวกันปะเนี้ย” มันเลยจัดการเขกหัวผมทันที ไอ้ฟาวกับพี่กี้ที่เพิ่งออกมาจากบ้าน(เข้าไปตอนไหนวะ) เห็นไอ้รัฟฟินยังมองตาค้างเลย

“กิ๊บนี้มันแฝดมึงหรือเปล่าวะ แม่มึงลืมน้องไว้ที่โรงบาลหรือเปล่าเนี้ย” ฮาแตกกันทั้งวง จะมีที่หน้าบึ้งก็ไอ้ปังคนเดียว นั่งกินตุ้ยๆแต่หน้านี้หงิกงอไม่เป็นรูปแล้ว

“ปังเป็นไรปวดท้องหรือไงนั่งหน้าบึ้งเลย”ไอ้นัทหันไปถามแล้วเอามือไปอังที่หัวไอ้ปัง ดูก็รู้ว่ามันจะยั่วไอ้รัฟฟินไม่งั้นมันไม่ลงทุนขนาดนี้แน่ เพราะไอ้ดีนนั่งจ้องตาโตเลย

“เปล่าปังไม่ได้เป็นไร พี่เป้ปังไปเล่นเกมต่อนะ”มันจะลุกขึ้นแต่โดนไอ้รัฟฟินดึงลงมาเหมือนเดิม

“เฮ้ย! เบาๆหน่อยมึงนั่นน้องเพื่อนกูนะ”ไอ้กิ๊บนี้รีบปรามเลย ส่วนไอ้แป้งมองแล้วหัวเราะ ส่วนพี่เป้ไม่พูดอะไรมองเฉยๆแล้วหันไปเล่นหมากหลุมกับพี่วีต่อ

“มันไม่ชอบเบาๆ ต้องแรงๆแบบนี้แหละ”แล้วมันก็กระชากไอ้ปังลงมานั่งตักมันจนได้

“รัฟฟินคนเนี้ยหรือวะ ที่มึงบอกกูกับไอ้กิ๊บอะ”ไอ้ดีนนี้ถามแต่ตายังจ้องไอ้ปังอยู่ สงสัยจะเคืองเรื่องไอ้นัทตอนนี้ไอ้นัทเลยโดนไอ้ดีนกักตัวไว้

“อืมคนเนี้ยแหละ เป็นไง นั่งนิ่งๆดิ”มันหันไปดุไอ้ปังที่หยุกหยิกจะลุกขึ้นให้ได้

“น่ารักดีนี้หว่า ไม่เห็นเป็นแบบที่มึงบอกพวกกูเลย”

“ก็กูบอกมึงแล้วว่าน่ารัก แต่ไอ้รัฟฟินมันก็เถียง”

“อย่าดูหน้าตาพี่ เห็นแบบเนี้ยโคตรเลวเลย”

“เลวแล้วมึงมายุ่งกับกูทำไม ไม่ไปยุ่งกับคนดีๆของมึงนู้นหละ!!”ไอ้ปังเถียงขึ้นมาทันควันเลย

“อย่ามาปากดีนะมึง เรื่องรุ่นน้องม.4กูยังไม่เคลียร์เลย เดี๋ยวมึงโดนเล่นแน่”พอผมดูไอ้รัฟฟินแบนี้ นึกถึงตอนเวลาไอ้กิ๊บมันเจ็บใจผมมากๆเลย

“แล้วยังไง มึงกับกูไม่ได้เป็นอะไรกัน!!” ผมแอบเห็นไอ้ปังตาแดงๆ

“เฮ้ย!มึงยังไม่ขอมันเป็นเรื่องราวอีกหรอ กูบอกมึงแล้วใช่มั้ย”ไอ้กิ๊บถามไอ้รัฟฟินเสียงเข้ม ไอ้รัฟฟินหน้าเสียแล้ว

“จะขอทำไมพี่ ถึงขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ตัวเองอยู่สถานะภาพแบบไหนก็เกินไปแล้ว”

“หรอ ปัง ปังเป็นไรกับไอ้รัฟฟิน แฟนกันหรือเปล่า”ไอ้กิ๊บถามไอ้ปัง

“เปล่า! ปังไม่ได้เป็นไรกับมัน”แล้วก็เช็ดน้ำตาไหลออกมา

“มึงอย่ามากวนตีนกูนะ ถึงขนาดนี้แล้วยังไม่รู้อีกหรือไง มึงไม่มีสมองเลยหรือไงฮะ!!”ไอ้รัฟฟินตะคอกใส่ไอ้ปังซะลั่นเลย พวกพี่ๆที่นั่งหมากหลุมเงยหน้าขึ้นมามอง

“กูเงียบไม่ใช่ว่าจะไม่โดนนะ เคลียร์ให้รู้เรื่องไม่งั้นถ้ากูเคลียร์เองเดือดร้อนทุกคนแน่”พี่เป้พูดแล้วหันมามองหน้าไอ้ปังนิ่งเลย

“ส่วนมึงอะ ไอ้ปังก็เหมือนน้องกูถ้ากูเห็นมันร้องต่อหน้ากูอีกครั้งเรื่องมึงอีกนะมึงเดือดร้อนแน่ รู้ใช่ไหมว่ากูเป็นคนแบบไหน”ไอ้ฟาวครับ หน้าพวกพี่เขานิ่งมาก ผมยังกลัวเลย

“พี่ฟาวพี่เป้ผมขอโทษไม่ได้ตั้งใจ โมโหมากไปหน่อย”ไอ้รัฟฟินเอ่ย

“ไม่ต้องมาขอโทษพวกกู แต่แค่อย่าให้มีแบบเมื่อกี้อีก ไม่ใช่ว่ากูจะห้ามเพราะพวกมึงสองคนกูก็รู้จักตั้งแต่ม.ต้น”ไอ้ฟาวหันมาบอกเสียงเรียบ

“ส่วนมึงไอ้ปังอย่างอแงเหมือนตอนที่อยู่กับกูหรือไอ้แป้งไม่ได้ โตแล้วอย่าร้องให้มันบ่อยนัก”พี่เป้เอื้อมมือมาขยี้หัวไอ้ปัง

“กิ๊บมึงพี่ใหญ่สองคนกับไอ้ดีน เคลียร์เรื่องนี้ด้วยไม่งั้นพวกมึงโดนพวกกูเล่นแน่”ไอ้ฟาวหันไปขู่ทันที

“พวกมึงตามกูมา”ไอ้กิ๊บพูดขึ้นแล้วเดินไปหลังบ้าน แต่ไม่ลืมที่ลากผมไปด้วย(ไม่เอากูไม่อยากไป) ตอนนี้พวกผมนั่งกันอยู่หลังบ้านไอ้แป้ง ไอ้เจ้าของบ้านมันขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อ ไอ้ดีนกับไอ้กิ๊บมันมองหน้าพวกไอ้รัฟฟินเรียงตัวเลย

“ทำไมมึงไม่ทำตามกูบอก”ไอ้กิ๊บถามคนแรกหลังจากที่เงียบมานาน

“มึงคิดว่าเรื่องแบบนี้มันคิดเองเออเองกันได้หรือ ลองเปลี่ยนจากไอ้ปังมาเป็นมึงบ้างไหม”ไอ้ดีนต่อทันที

“ก็ใครจะไปคิดว่ามันจะโง่ขนาดนี้ แสดงออกมาขนาดนี้ยังไม่รู้เลย”ไอ้รัฟฟินแล้วหันไปมองหน้าปังแบบเคืองๆไอ้ปังไม่สนเดินมาหาผมกับไอ้นัท

“เออกูมันโง่ มึงไม่ต้องมายุ่งกับกูดิ”

“ปากมึงเนี้ยนะ อยากได้เลือดใช่มั้ย!! โอ๊ย!!พี่!! เจ็บนะ”               ไอ้รัฟฟินร้องดังลั่นเลย มันโดนไอ้กิ๊บเตะแรงเข้าที่ขาขวา

“มึงสองคนก็เหมือนไม่คิดจะเตือนเพื่อนเลยนะ มันน่าให้พวกมึงโดนกันบ้างจริงๆ”ไอ้ดีนหันไปหาเรื่องเพื่อนไอ้รัฟฟินอีกสองคน

“โหยพี่!! ผมบอกเช้า กลางวัน เย็น สามเวลาหลังอาหารแต่มันฟังที่ไหนละ!!”

“มึงนี้ดื้อเหมือนพี่มึงเลยนะ กว่าพี่มึงจะได้เมียก็แบบนี้เหมือนกัน”อ้าวๆไอ้ดีนปากหมา

“พูดมากดิมึง เรื่องของกูนั่นมันนานมาแล้ว อีกอย่างตอนนี้กูก็ชัดเจนแล้วด้วย ใช่มั้ยตุ๊ด”ผมนี้อายไม่สนใจหันหน้าหนี มันก็หัวเราะแล้วหันไปจ้องหน้าไอ้รัฟฟินต่อ

“มึงรักไอ้ปังจริงๆหรือเปล่า หรือแค่นอนด้วยเล่นๆ”คำถามของไอ้กิ๊บเล่นเอาทุกคนตาโต

“โหยพี่ถามไรเนี้ยคนอยู่ตั้งเยอะ!!”

“ไม่เป็นไรหรอกพี่ ผมเป็นผู้ชายไม่เสียหายไรอยู่แล้ว”ไอ้ปังพูดขึ้นมา

“ใครให้พูด ถ้าจะพูดแล้วพูดแบบนี้เงียบไปเลย”ไอ้รัฟฟินหันมาด่าทันที

“ทำไม กูทนมึงมานานแล้ว ต่อจากนี้จะไม่ทนแล้ว ส่วนเรื่องที่เมื่อก่อนกูถือว่าทำทาน เพราะยังไงกูก็ไม่ท้องไม่ต้องมารับผิดชอบ หรือสนใจ ถือว่าเลิกแล้วกันไป จบ”น้ำเสียงไอ้ปังสั่นมากๆ

“เฮ้ย!ปังใจเย็นดิ” ผมรีบหันไปปลอบ

“ไม่เย็นแล้วพี่ ปังก็มีจิตใจเหมือนกัน ปังไปก่อนนะ ฮึก” ไอ้ปังมันจะเดินออกไปแต่ไอ้รัฟฟินเดินมาบีบข้อมือไอ้ปังอย่างแรงหน้ามันตอนนี้หน้ากลัวมาก

“ที่ผ่านมามึงทนกับกูมากใช่ไหม ต้องการให้ชัดเจนมากใช่ไหมได้!! แล้วอย่าหาว่ากูใจร้ายไม่ได้นะ!!”มันลากไอ้ปังเดินมาที่กลางวงที่พวกผมยืนอยู่

“พวกพี่ฟังไว้เลยนะ ไอ้ตัวที่ยืนข้างผมเนี้ยมันเป็นของผม เป็นมาตั้งนานแล้ว แล้วก็จะเป็นตลอดไป ใครหน้าไหนก็ห้ามมายุ่ง ส่วนเรื่องที่ผมกับเราเป็นอะไรกันเรื่องนี้ผมขอไม่บอก”ไอ้กิ๊บยิ้มเลยครับ แต่ไอ้ปังยังหน้าบึ้งอยู่

“มึงมันเห็นแกตัว!!”

“แค่นี้ยังน้อย มึงได้เห็นด้านเลวๆของกูอีกเยอะแน่ แต่ตอนนี้กูเคลียร์ของมึงก่อน กูชัดเจนได้แค่นี้แหละไม่พอใจก็ช่าง!!”

“เรื่องอะไร!!”

“น้องม.4ที่อยู่ห้องเดียวกับไอ้สัสบิ๊ก กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าให้อยู่ห่างจากมันทำไมมึงไม่ฟัง!”

“แล้วทำไมมึงกูต้องฟัง ทีตอนกูบอกมึงเรื่องอีดิวมึงยังไม่เชื่อกูเลย” ตอนนี้พวกผมยืนดูละครฟอร์ยักษ์อยู่นำแสดงโดยไอ้ปัง และไอ้รัฟฟิน ยืนดูกันเงียบๆรอให้มันลงมือก่อนค่อยไปห้าม

“มันคนละเรื่องกัน ปังกูไม่ได้พูดเล่นถ้ากูยังเห็นว่ามึงไปยุ่งกับเด็กนั่นอีกกูเล่นทั้งมึงแล้วก็มันแน่!”

“นิสัยเลว เลวไม่เปลี่ยนแปลง!!”

“ทำใจหน่อยนะ ช่วยไม่ได้มึงรักคนเลวก็เป็นแบบนี้แหละ”อ๊ากกไอ้ปังหน้าแดงส่วนพวกผมมองแล้วยิ้ม

“รักเหี้ยไร อย่ามามั่วนะ!!” ไอ้รัฟฟินมันเลยลากไอ้ปังจูบทันที เหมือนตอนผมโดนไอ้กิ๊บล้อเลยแบบนี้แหละ ไอ้ปังเอ้ย มึงต้องเจอศึกหนักแบบกูแน่ T_T

“ทำไรกัน!!”เสียงดังๆแบบนี้ไอ้แป้งคนเดียว ไอ้ปังรีบพละรัฟฟินออกทันที

“มึงมาได้จังหวะตลอดเลยแป้ง!!”

“มึงเหี้ย มาไม่รอกูเลยนะ กูอดเห็นฉากเด็ดเลย 5555”มันหัวเราะด้วยความซะใจอย่างแรง พวกผมเลยเดินไปตบหัวมัน
คนละที แล้วเดินออกมานั่งกินด้านนอก

“คืนนี้ไปนอนที่บ้านกูด้วย” ผมแอบได้ยินไอ้รัฟฟินบอกไอ้ปัง

“ไงพวกมึงเคลียร์กันได้แล้วใช่ไหม”ไอ้ฟาวมันถามหลังจากที่เห็นพวกผมเดินเรียงกันออกมา

“พี่เป้คืนนี้ผมยืมตัวน้องชายพี่หน่อยนะ”ไอ้รัฟฟินพูดขออนุญาตพี่เป้

“ไม่ไป!!!!”พี่เป้ยังไม่ทันพูด ไอ้ปังก็แทรกขึ้นมาซะก่อน

“มึงไม่ไปงั้นกูไปแทนนะ!!”ไอ้แป้งครับ ไม่รู้ว่ามันเอาจริงหรือหลอก

“พี่แป้ง!!!!!!!!!!!”ไอ้ปังหน้าแดงแปร๊ดเลย พวกผมหัวเราะลั่นเลย ส่วนไอ้แป้งทำหน้าเสียดายแล้วเดินเข้าไปกระซิบไรกับไอ้รัฟฟินก็ไม่รู้

“เอาไปทำไรวะ เมื่อเช้าเพิ่งมาส่งเองนะ”พี่เป้ถาม

“มีธุระที่ต้องเคลียร์กับน้องพี่นิดหน่อย พรุ่งนี้วันอาทิตย์ด้วยพี่คงไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับ”

“กูไม่มีปัญหาไรอยู่แล้ว ถามเจ้าตัวดิ”พอพี่เป้พูดแบบนั่น ไอ้รัฟฟินยิ้มโชว์เขี้ยวเลย

“หิวหรือไง ฮืม”ไอ้กิ๊บหันมาถามผม ตอนนี้พวกผมนั่งเล่นหมากหลุมอยู่ ที่มันเป็นรูปเรือแล้วมีหลุมเยอะๆเอาลูกแก้วใส่ลงไปทีละลูก อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน

“ก็เออดิ วันนี้มึงยังไม่เลี้ยงเซเว่นเซนกูเลยนะ”

“ไปเลยไหม ตอนนี้แค่หกโมงยังทัน” ผมก็เกรงใจเป็นเหมือนกันนะจะให้ออกไปก่อนก็กระไรอยู่ แต่ฟ้ายังเป็นใจไอ้ฟาวมันบอกลาเป็นคนแรกเพราะว่าพวกมันต้องไปทำงานที่คณะอีก ส่วนไอ้นัทกับไอ้ดีนก็จะไปทำธุระกันต่อธุระอะไรมันไม่บอก ผมนี้ยิ้มแปล่นเลย

“แป้งพวกกูไปก่อนนะ เจอกันวันจันทร์” มันเดินออกมาส่งพวกผมหน้าบ้าน

“พี่ไปแล้วนะ เดี๋ยวว่างๆก็ไปหาที่มอ.หละกันนะ”พี่ฟาวเดินขยี้หัวมันสองสามที

“อืมๆ ขับรถกลับบ้านกันดีๆหละ ขอบคุณนะค่ะที่มาเยี่ยม!” พอนั่งมอไซค์ก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไป ผมกับไอ้กิ๊บกลับไปที่ลีกันอีกครั้ง เซเว่นเซนจ้าไอ้ฟาร์มาแล้ว ไอ้กิ๊บมันให้ผมลงก่อนเพราะมันต้องเอารถไปเก็บให้ผมรอมันที่หน้าห้าง ระหว่างที่รอก็มองไปเรื่อยไปสะดุดกับไอ้ดี้มันกำลังซื้อไอติมเค้กที่เซเว่นเซนกลับบ้าน มันก็หันมาเจอผมพอดี หลังจากวันกีฬาสีผมก็ไม่ได้เจอกน้ามันอีกเลยครั้งล่าสุดก็เมื่อวานเพราะว่ามันขึ้นไปเล่นเกมจูบเหมือนกัน

“ไงมึงมาคนเดียวหรือไง” มันเดินเข้ามาทัก แต่น้ำเสียงมันดีกว่าตอนเล่นกีฬาสีส่วนหน้าก็ยังกวนๆเหมือนเดิม

“เปล่า มากับไอ้กิ๊บแล้วมึงอะ” มันมองหน้าผมแล้วยิ้มๆ

“งั้นที่เขาบอกว่ามึงกับไอ้กิ๊บเป็นแฟนกันก็เรื่องจริงใช่ไหม”

“เออ แล้วทำไม”หน้าไอ้ดี้มันกวนดีจริงๆ ผมนี้เริ่มหมั่นไส้แล้ว

“เปล่าไม่ได้ว่าอะไร กูไปก่อนนะ”มันก็เดินไป ผมหันไปมองแล้วก็เดินไปนั่ง

“เฮ้ย!เดี๋ยวไอ้ฟาร์ บ้านไอ้แป้งอยู่ไหนวะ”ไอ้ดี้มันเดินย้อนกลับมาถามผม ผมนี้มองหน้าแบบจับผิด

“มึงจะเอาไปทำไม”

“คุยไรกัน”ไอ้กิ๊บนี้หว่า มันมากอดคอผมไอ้ดี้มองแล้วหัวเราะ

“ไม่ได้มาจีบแฟนมึงหรอกหน่า มาถามอะไรไอ้ฟาร์นิดหน่อยเอง”

“ถามไร”ไอ้กิ๊บหันมามองหน้าผม “มันมาถามว่าบ้านไอ้แป้งอยู่ไหน” ไอ้ดี้มันจะเอาไปทำไรวะ

“มึงจะรู้ไปทำไม”ไอ้กิ๊บหันไปถามไอ้ดี้

“เออน่า บอกมาเหอะกูไม่ได้จะไปเผ่าบ้านเพื่อนมึงซะหน่อย” ผมนี้ยืนมองหน้านิ่ง แล้วไอ้กิ๊บก็บอกทางไปบ้านไอ้แป้งให้ แต่ไม่บอกว่าไอ้แป้งหลังไหนให้ไอ้ดี้มันหาเอง

“กิ๊บ!มึงว่าไอ้ดี้มันจะอยากรู้บ้านไอ้แป้งทำไมวะ”ผมถามไอ้กิ๊บระหว่างที่เลือกเมนู

“พี่ครับเอาช็อกโกแลตบราวนี่ เปลี่ยนเชอร์รี่เป็นบราวนี่ด้วยนะครับ”ผมหันไปบอกพี่พนักผู้หญิงที่ยืนยิ้มรอรับออร์เดอร์อยู่

“มันคงจะจีบไอ้แป้งมั้ง พี่ครับเอานัตตี้สคริปปี้ครับ”พี่พนักยิ้มแล้วจดยิกๆใส่กระดาษ

“พูดจริงดิ!!!” ผมนี้ตกใจเลยไม่มีทางแน่ ถ้าเป็นแบบนั่นโคตรจะฮาแน่

“ มีช็อกโกแลตบราวนี่ กับนัตตี้สคริปปี้ สองที่นะค่ะ คู่น้องสองคนนี้น่ารักจัง”พี่เขาพูดแล้วก็ส่งยิ้มแล้วก็ไป ผมสองคนมองหน้าแล้วก็ยิ้ม โลกเรานี้แปลกๆ พอไอติมมาผมกินอย่างเดียวไม่พูดไม่จาแต่ในหัวนี้ยังคิดเรื่องไอ้แป้งอยู่สงสัยต้องไปปรึกษาไอ้นัทซะแล้ว 555 หลังจากกินไอติมเสร็จผมยังไม่อยากกลับบ้าน เพราะกลับบ้านไปก็ไม่มีคนอยู่บ้านไอ้ฟาวยังไม่กลับ เลยชวนไอ้กิ๊บมาเดินให้เมื่อยตุ้มเล่นที่เปิดท้าย ผมตั้งใจจะมาเดินเล่นเฉยๆแต่ไปๆมาๆก็ได้ทั้งเสื้อ กางเกง รองเท้าครบ ไอ้กิ๊บก็เหมือนมันเกือบได้รองเท้าอีกคู่ แต่ผมห้ามไว้ก่อนเพราะตอนนี้ชั้นวางรองเท้าบ้านมันไม่พอแล้ว มันเลยซื้อยีนส์เดฟ กับเสื้อแนวๆอีกสามตัว

“ตุ๊ด!ซื้อชุดนอนให้เอาป่ะ”มันหันมาถามผม

“ไม่เอามีเยอะแล้ว เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยใส่”

“งั้นกูซื้อให้ ต้องใส่ด้วย!!”แล้วมันจะถามผมเพื่ออะไร มันลากผมเข้าไปในร้านขายชุดนอน มีให้เลือกลายตามาก

“เอาแบบไหนดีจ่ะหนุ่ม”ป้าเจ้าของร้านเดินมาถาม

“เอาลายน่ารักๆแล้วก็ผ้าที่ใส่สบายๆนุ่มๆไม่หยาบด้วย”มันบอกซะป้าเขาทำหน้าไม่ถูกเลย แล้วป้าก็เดินนำพวกผมสองคนไปเลือก

“เลือกเลยนะจ๊ะ รับรองใส่นุ่มนอนสบายไม่คัน” จากนั่นมันก็ลงมือเลือกทันที ไอ้ผมนี้ยืนหน้าบึ้งก็ดูลายแต่ละอันที่มันเลือกดิ เหมือนเด็กทั้งนั่นและเป็นลายที่ผมไม่ชอบด้วยซึ่งมันก็รู้ดี

“เลือกเร็ว ถ้าไม่เลือกแล้วกูเลือกให้เองนะ”

“ช่างมึง ขนาดกูบอกว่าไม่เอามึงยังลากกูมาได้เลย”ผมประชดมันไปเต็มๆ มันไม่ได้ว่าอะไรแค่ทำหน้ากวนตีนใส่แล้วก็หันไปเลือกคราวนี้มันไม่ถามผมซักคำ มันเลือกๆจนได้มาสองชุด แบบเดียวกันแต่คนละสี สีชมพูชุดนึงแล้วก็สีน้ำเงินชุดนึง

“ป้าครับ สองชุดนี้เท่าไรครับ อ่อแยกถุงด้วยนะป้า”มันจ่ายตังค์แล้วก็เดินจูงมือผมออกมา

“จะเอาอะไรอีกไหม”มันหันมาถาม

“ไม่เอาแล้วจะกลับบ้าน”

“โอเค”วันนี้เป็นวันที่ผมเสียตังค์เยอะที่สุดในรอบสามเดือนเลยก็ว่าได้มั้ง ถ้าตังค์เดือนนี้ไม่พอได้ขูดของที่ซื้อมากินแทนข้าวแน่ เพราะตอนเดินที่เปิดท้ายผมเป็นคนจ่ายตังเองทั้งหมดตอนแรกไอ้กิ๊บมันจะจ่าย แต่ผมไม่ยอมจริงๆเพราะผมรู้สึกว่ามันมากเกินไป คนเป็นแฟนกันไม่จำเป็นต้องออกตังค์ให้ทุกครั้งไปก็ได้ แล้วอีกอย่างผมกับมันก็ยังเรียนกันอยู่หาตังค์เองก็ไม่ได้ ถึงบ้านจะเงินมีขนาดไหนก็ไม่สมควร ไอ้กิ๊บมันพาขับรถเล่นรอบนึงก่อนที่พาผมไปส่งที่บ้านไอ้ฟาวกลับมาแล้วเห็นไฟในห้องมันเปิด

“อะ ของทั้งหมดของมึง แล้วนี้ก็เสื้อนอนใส่ด้วยนะ”มันส่งทุกอย่างมาให้ผมแล้วตามมาด้วยชุดนอนที่มันเพิ่งซื้อให้เมื่อกี้ มันเอาสีชมพูให้ผม

“จะเอาสีน้ำเงิน!!”ผมโวยวายทันที

“ไม่ได้ สีนั่นแหละเหมาะกับมึงที่สุดไปเลยเข้าบ้านไปเลย เดี๋ยวโทรหา”มันดันหลังให้ผมเดินเข้าบ้านแต่ผมไม่ยอมเพราะยังไม่ได้ให้ของไอ้กิ๊บเลย

“อะนี้ซื้อมาให้ ใส่ด้วย!!”ผมโยนสายหนังให้มัน แต่ของที่ให้มันเขียนชื่อผม ส่วนอันที่เขียนมันอยู่กับผม

“แหมๆ มีเซอร์ไพร์ด้วยเว้ย มึงก็เหมือนอย่าให้กูรู้ว่ามึงไม่ใส่ชุดนอนที่กูซื้อให้นะไม่งั้นกูเอาไปเผ่าแน่!!”ขู่ตลอดแฟนใครวะ

“เออๆ กลับไปได้แล้วโทรมาช้าไม่รับ จุ๊บ”ผมยื่นหน้าไปจุ๊บที่ปากมันแล้วก็วิ่งเข้าบ้านทันที ได้ยินมันตะโกนแว่วแต่ไม่รู้เรื่องว่าพูดอะไร ผมรีบวิ่งไปดูของที่ซื้อมาวันนี้ทั้งหมด ชอบที่สุดคงนี้ไม่พ้นกระเป๋าตังค์กับชุดนอน ไอ้ฟาวที่เดินมาหาผมในห้องตกใจกับถุงใส่ของมากมาย มันนี้บ่นอิจฉาไม่มีว่างไปช็อปบ้าง ไม่อยากจะบอกที่ผมได้มาทั้งหมดวันนี้ไม่ถึงครึ่งของไอ้ฟาวเวลามันไปช็อปแต่ละครั้ง ไอ้นี้ตัวพ่อทั้งไวและเยอะ แต่เราไม่ได้ช็อปกันบ่อยๆ จะนานๆครั้งอะไรแบบเนี้ย  มันเข้ามานั่งเล่นในห้องผมสักแปบก็ต้องไปคุยโทรศัพท์สามีมันโทรมาแล้ว แต่ของผมยังฉะนั่นไปอาบน้ำก่อนดีกว่า จัดห้อง อาบน้ำก็แล้ว เล่นเอ็มรอก็แล้ว ไอ้กิ๊บก็ยังไม่โทรมา โทรไปก็ไม่รับ โมโหแล้วนะเลยส่งข้อความไปด่า

“[ทำบ้าไรอยู่ไม่โทรมาซักทีวะ โทรไปก็ไม่รับ ทำนิสัยนะ!! โกรธ L]” รอประมาณ5นาทีได้มั้ง

ตื๊ด ตื๊ด

“[เฮ้ย! อย่าเพิ่งโกรธเมื่อกี้นั่งช่วยแม่ทำงานอยู่ อาบน้ำก่อนเดี๋ยวโทรไป อย่าเพิ่งนอนนะ จุ๊บ]”พอมันส่งข้อความมาแบบนั่นผมก็เลยนั่งเล่นเอ็มรอ วันนี้กิ๊กผมออนด้วย ฮ่าๆ คุยซะหน่อยระหว่างรอไอ้กิ๊บโทรมา

“ฟาร์สอบเอ็นตรงมอ.วันไหน”ไอ้ฟาวมันถามตอนที่ผมนั่งดูหนังอยู่ที่บ้าน

“วันที่ 13-14 ธันวามีไร”

“อ่านหนังสือหรือยัง ไม่ใช่มั่วแต่คุยกับไอ้กิ๊บเพลิน”

“ไม่คุยเพลินซะหน่อย บางวันไอ้กิ๊บมันยังสอนการบ้านทางโทรศัพท์เลย”จริงๆยิ่งเดี๋ยวนี้นะถ้าไม่เข้าใจฟิสิกส์ก็รอจึงเวลาคุยโทรศัพท์ บอกมันเดี๋ยวมันก็สอนให้แต่อันนี้มันก็แล้วแต่คนด้วย เพราะบางคนอธิบายทางโทรศัพท์แล้วไม่เข้าใจ แต่ของผมนี้ไม่ถึงขนาดนั่นอธิบายรอบสองรอบก็สบายแล้ว

“เออๆ ถ้าเป็นแบบนั่นก็ดี วันนี้ไม่ออกไปไหนหรือไง”

“ไม่รู้ไม่เห็นไอ้กิ๊บโทรมาบอกอะไร ถ้ามันจะไปเดี๋ยวก็มาเองนั่นแหละ”แล้วต่างคนต่างเงียบเพราะหนังถึงฉากกำลังมันส์ ดูหนังเสร็จก็เที่ยงพอดี ไอ้ฟาวมันก็รู้หน้าที่ดีเดินมุ่งไปที่ครัว ส่วนผมก็นอนตีพุงรอที่โซฟา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูมีเบอร์ที่ไม่รับสายสามสายไอ้กิ๊บทั้งนั่นโทรมาตอนไหนวะ ตายแน่กู ไอ้กิ๊บมันเคยบอกผมว่าถ้ามันโทรมาเกินสามสายแล้วไม่รับมันจะไม่โทรแล้วและนั่นก็แสดงว่ามันโกรธมากๆด้วย ผมนี้เอาโทรศัพท์ไอ้ฟาวโทรกลับไปทันที

“[มีไรพี่]”เสียงมันนี้กำลังเดือดได้ที่เลย

“ไม่ใช้ไอ้ฟาวนี้กูเอง เมื่อกี้โทรมาดูหนังอยู่ไม่รู้สึกตัวจริงๆอย่าโกรธนะ”ผมนี้รีบพูดก่อนที่มันจะด่าผม

“[ดูหนังหรือทำไร]”

“ดูหนังจริงๆ ไม่เชื่อถามไอ้ฟาวดูก็ได้”

“[งั้นก็แล้วไป แต่ยังดีนะที่มีกระใจจะโทรกลับมาบอก ไม่งั้นกูไปอาละวาดมึงถึงบ้านแน่]”มันพูดขู่แต่น้ำเสียงมันกลับมาเป็นปกติแล้ว

“ก็รู้ว่าจะเป็นแบบไหน เลยโทรกลับมาบอกไง แฟนใครให้มันรู้ซะบ้าง!”มันหัวเราะลั่นเลย

“[ครับๆ งั้นวางนะเดี๋ยวโทรเข้าเบอร์นู้น]”สงสัยมันได้ยินเสียงไอ้ฟาวด่ามาจากในครัวเรื่องโทรศัพท์เพราะผมเอาโทรศัพท์ไอ้ฟาวโทรไป

“อืมๆงั้นโทรนะ จุ๊บ”

“[ครับๆ จุ๊บ]” ว่างไอ้ฟาวปุ๊บรอไม่นานมันก็โทรเข้าเบอร์ผม จากนั้นก็คุยกันยาวเลย กินข้าวไปคุยโทรศัพท์ไป

จากวันนั่นถึงวันนี้ก็นานแล้วที่ผมคบกันมันทะเลาะกันงุงงิงใส่กันทุกวันจนเป็นเรื่องประจำวันซะแล้ว แต่เดี่ยวนี้คุยโทรศัพท์กันไม่นานเหมือนก่อนแล้วเพราะต้องอ่านหนังสือ เตรียมตัวสอบตรงกันบ้าง บางวันก็ไม่คุย แต่ส่งข้อความไปแทนคือถ้าวันไหนจะไม่คุยต้องส่งข้อความ หรือถ้าจะคุยก็คุยกันไม่นาน พอใกล้จะถึงวันสอบเอ็นท์ตรงมอ.นับไปอีกสิบวันก็ถึงวันเกิดไอ้กิ๊บพอดี ของที่จะให้มีแล้วแต่ไม่รู้ให้แบบไหน แล้วอีกอย่างไอ้กิ๊บมันไม่ค่อยสนใจวันเกิดตัวเองเท่าไร จะลืมหรือเปล่ายังไม่รู้เลย วันๆนึงก็เล่นแต่บอล ถ้าลองถามว่าบอลมีแข่งวันไหนบ้างนะ มันบอกได้ตรงเป๊ะ ของเขาดีจริงๆ เฮ้ออออ T^T อีกเรื่องที่กลัวคือทะเลาะกัน ทะเลาะกันทุกวันก็จริงๆแต่ก็แค่งอนๆ เหตุก็มาจากอีน้องจูนจอมจุ้มไง เดี๋ยวนี้น้องแกแรงมากจนผมเกือบทนไม่ไหวลุกขึ้นไปตบอยู่หลายๆรอบ

“ฟาร์มึงอ่านหนังสือถึงไหนแล้ววะ”ไอ้แป้งหันมาถามระหว่างรออาจารย์เข้าสอนคาบต่อไป

“มึงจะให้กูอ่านถึงไหนหละ อ่านจนก็จะบ้าตายอยู่แล้ว”

“ทำไงได้มึงมีคนสอนช่วยติวให้นี้หว่า กูมันไม่มีใครแบบพวกมึง”มันหมายถึงไอ้กิ๊บ เพราะไอ้บ้านั่นเก่งจริงๆทั้งที่ผมไม่เคยเห็นมันอ่านหนังสือเลย

“อย่ามาๆ พี่เป้อะโคตรเก่งเลย มีของดีอยู่กับตัวแท้ๆไม่รู้จักใช้”ผมพลักหัวมันไปทีนึง

“นั่นแหละ มันคงตีกูตายก่อนที่จะเอ็นท์ติดแน่ โหดโคตรพ่อโคตรแม่เลยไอ้ปังร้องทุกครั้งเวลาพี่เป้สอนการบ้าน”มันทำหน้าสยองแล้วส่ายหัวเป็นระวิงเลย

“ส่ายหัวขนาดนั่นเดี๋ยวก็หัวหลุดหรอกมึง”ไอ้นัทเดินมานั่งข้างๆไอ้แป้ง

“ไม่เอากูจะเอาแบบพวกมึงอะ แฟนติวให้ไรแบบเนี้ยตอนนี้กูโคตรเบื่อเลย หาให้กูคนดิ”

“อ้าว!ไม่ใช้ไอ้ดี้กำลังจีบมึงไม่ใช่หรอวะ”พอไอ้นัทพูดแบบนั่นผมมองหน้าไอ้แป้งทันที ส่วนเจ้าตัวนี้หน้างอแทบหัก

“มึงอย่ามั่วเลย ไม่รู้หมาไหนบอกทางไปบ้านกู มึงรู้ไหมวันนั่นมันเกือบจะมวยกับพี่เป้แล้วมึง”

“หมาที่มึงว่าอะ ไอ้กิ๊บ แล้วไอ้นัทมึงไปรู้ได้ไง”

“แมร่งไอ้กิ๊บปากยาว เจอหน้ากูต้องตบรางวัลให้หน่อยแล้ว”

“ก็เค้าพูดกันทั้งชมรมบาส บอลรู้หมดไอ้ดีนมันบอกกู มันยังฝากกูมาถามไอ้แป้งเลย”

“ถามไร ไม่มีไรทั้งนั่นแหละพวกมึงไม่ต้องมามองแบบนั่นเลย” ไอ้แป้งนี้แก้ตัวลิ้นแทบพันกัน

“ไม่ได้เป็นไรกันแล้ว วันนั่นกูเห็นเด็กไหนนั่งซ้อนถ่ายรถไอ้มี้กลับจากเปิดท้าย หน้าเหมือนมึงเลย”ไอ้มี้มันเดินเข้ามาสมทบ พอมันพูดแบบนั่นหน้าไอ้แป้งก็ยิ่งงอเข้าไปอีกจะหักไหมนั่น มีการขมุบขมิบปากด้วย

“มึงมั่วแล้วมี้!! หน้ากูมันโหล่”แก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ

“ไอ้แป้ง!!”ผมกับไอ้นัทพูดขึ้นมาพร้อมกัน

“อะไรหละ อยู่ใกล้แค่นี้แหกปากทำไม” มันนั่งก้มหน้านิ่งเลย

“ยังจะมาไม่รู้ ที่ไอ้มี้พูดหมายความว่าไง”ไอ้นัทยื่นหน้าเข้าไปถามใกล้ๆ

“อือ มึงจะยื่นหน้ามาทำไม ไม่มีอะไรซะหน่อย”

“ไม่มีแล้วไอ้มี้มันจะเอาเรื่องที่ไหนมาพูด มึงบอกกูว่าเร็วๆไม่ต้องมาเล่นลิ้นเลย!!” ต้องการอยากรู้มาก เพราะถ้าไอ้แป้งเป็นแฟนกับไอ้ดี้นะไม่ไหวจะเคลียร์ สงสารไอ้ดี้เพราะคงต้องผ่านอีกหลายด่านกว่าจะได้

“เล่นอะไร ไอ้มี้มันแกล้งกู”ยังมันยังปากแข็ง

“มี้วันนั่นไอ้เด็กที่มึงเห็นมันใส่เสื้อสีอะไร กางเกงแบบไหน”ไอ้มีทำหน้านึก แต่ผมดูก็รู้ว่าอยากจะหัวเราะ

“ใส่เสื้อเหมือนที่ไอ้แป้งใส่วันที่พวกเราไปที่บ้านมัน กางเกงก็เหมือนอีกมึง”

“ขนาดนั้นเลย ส่งสัยมึงคงเป็นไอดอลเขามั้งแป้ง ใส่เสื้อกางเกงเหมือนมึงขนาดนั่นอะ”ไอ้นัทซ้ำไปอีกรอบ หน้าไอ้แป้งตอนนี้ ทั้งจะร้องทั้งอาย

“พอเลยๆ พวกมึงเนี้ยนะได้ทีซ้ำ ก็เพราะแฟนมึงนั่นแหละไอฟาร์บอกทางไปบ้านกู”ได้ข่าวว่าไอ้กิ๊บบอกแค่ปากซอยเองนะ แสดงว่าไอ้ดี้ก็มีความพยายาม

“เกี๋ยวไร ไอ้กิ๊บบอกแค่ปากซอยเอง แสดงว่าไอ้ดี้มันตั้งใจจริงๆถึงไปบ้านมึงถูกแล้วไงต่อ”

“มันไปที่บ้านกูหลังจากที่พวกมึงกลับไปประมาณครึ่งชั่วโมงได้ แล้วตอนนั่นกูอยู่บ้านไอ้ปังพอดี มาถึงมันก็เอาไอติมามาให้ แล้วชวนกูไปเปิดท้ายตอนแรกกูก็ไม่ไป เพราะเดี๋ยวไม่มีคนอยู่บ้าน ไหนไอ้ปังก็จะไปกับผัว พี่เป้ก็ยังไม่กลับ แต่ไอ้ปังเสือกปากดีบอกว่ามันจะเฝ้าบ้านรอจนกว่าพี่เป้จะกลับมาเอง ให้ไอ้ดี้พากูไปได้ ไอ้ปังมันคิดว่ากูเป็นแฟนไอ้ดี้ มึงก็รู้ว่านอกจากพวกมึงแล้ว ไม่มีผู้ชายคนไหนมาบ้านกู รู้ใช่ไหมเพราะอะไร พอกูกลับมาบ้านพี่เป้ยืนยิ้มเป็นพยายมรอกูอยู่หน้าบ้านทันที ไอ้ดี้ก็เสือกกวนอีก”

“แล้วระหว่างทางที่ไปกลับเปิดท้ายไอ้ดี้ไม่ได้พูดอะไรกับมึงเลยหรอ”ไอ้นัทถาม

“พูดไรมึงอะ ไม่มีๆ”

“แน่ใจ งั้นแสดงว่าตอนนี้พวกนักกีฬาเกือบทุกคนก็รู้เรื่องมึงกับไอ้ดี้หมดแล้วดิ” ผมต้องไปถามจากไอ้กิ๊บเพื่อความแน่ใจ

“จะรู้ไหม อย่าให้กูเจอนะแมร่งจะเล่นหัวแตกเลย ปากมากเหลือเกิน”

“พูดถึงมึงก็เหมาะกับมันดีหรอก ไม่ลองคบๆดูวะ”ผมลองแหย่ๆไอ้แป้งไป

“มึงอย่ามา มึงกับไอ้ดี้โคตรเกลียดมันเลยจะให้กูคบด้วยเนี้ยนะ ไม่เอา”

“ใครว่ากูเกลียดมัน เมื่อก่อนอาจะใช่แต่กูกลับมาคิดๆดูแล้วไม่มีประโยชน์ที่จะมาเกลียดกันอีกอย่างจะจบม.6กันแล้วด้วย ตอนนี้กูเฉยๆ”

“

ถึงยังไงก็ไม่เอา ไม่รู้วะ เลิกคุย ใกล้สอบแล้วอ่านหนังสือดีกว่า”แล้วมันก็เดินไปนั่งที่โต๊ะประจำหลังห้องแล้วก็นอนเนี้ยนะที่มันบอกให้อ่านหนังสือ 

                                                             TBC.