คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #59 : รักกันเบาๆ
“ฟาร์ฮัท!”
“เออ!”ผมตะโกนตอบพร้อมกับวิ่งลงมาที่ด้านล่างอย่างรวดเร็วเพราะขืนช้ากว่านี้อีกแค่วินาทีเดียวไอ้กิ๊บมันต้องเอาผมตายแน่เพราะมันโทรมาเร่งโทรมาปลุกผมตั้งแต่เช้าแล้ว แต่เพราะเมื่อคืนผม ไอ้นัท ไอ้ปัง รวมถึงน้องชิพ(ยังจำได้อีกหรือเปล่า)เรานั่งคุยนานไปหน่อย ดูนาฬิกาอีกทีก็ตีสามกว่า ส่วนไอ้กิ๊บเมื่อวานมันนอนบ้านไอ้ดีนเพราะว่าวันนี้มันต้องไปแข่งบอลเยาว์ชนรุ่นอายุไม่เกิน 18ปี
“ชักช้า”มันบ่นและโยนข้าวของทั้งหมดของมันมาให้ผมถือ
“ก็ตื่นสาย”ผมตอบแบบไม่เต็มเสียง คนมีความผิดติดตัวก็แบบนี้แหละ เหอะๆ
“เออๆช่างแม่งเหอะ นั่งให้ดีล่ะ”มันบอกปัดและจับมือผมขึ้นหอมเหมือนปกติแต่หน้านี่บึ้งเชียว ยังไงของมันวะ คือมึงจะหวานหรือมึงจะโหดเลือกเอาสักอย่าง
“คนเยอะว่ะ”ผมบอกคำแรกที่เดินเข้ามาในสนาม คนเยอะมาก
“ตอนกูแข่งมึงอยู่แถวๆนี้นะ ห้ามเดินไปไหนไกลเข้าใจไหม”มันสั่งและเดินจูงมือผมเข้ามานั่งรวมกับพวกนักบอลในทีมซึ่งผมรู้จักกันอยู่แล้วเพราะมานั่งเฝ้าไอ้กิ๊บซ่อมบอลบ่อยๆ
“รู้แหละหน่า จะให้เดินไปไหนวะ”ผมพูด
“ให้มันจริง ไม่ใช่กูมองมาแล้วไม่เจอนะ มึงโดนแน่”มันพูดขู่หน้านิ่ง ไม่ยิ้มด้วย วันนี้ไอ้กิ๊บอารมณ์แปลกๆดูหงุดหงิดพิลึกชอบกล ใครไปทำอะไรให้มันไม่พอใจวะ
“จะขู่กูเพื่อ”ผมย้อนและทำหน้างอบ้างนิดๆ
“เปล่าซะหน่อย”มันพูดเสียงอ่อนลงมานิดนึงแต่ยังห้วนเหมือนเดิม
“นิสัยเสีย”ผมว่าและขยับเข้าไปในชิดกับไอ้กิ๊บอีก เพราะเมื่อกี้มีชะนีกลุ่มหนึ่งเดินผ่านมาและในหนึ่งห้าคนนั้นมันหันมามองหน้าไอ้กิ๊บแล้วยิ้มให้ดีที่ไอ้กิ๊บไม่ยิ้มตอบ
“กิ๊บหิว”ผมเอนหัวไปซบไหล่มันแบบอ้อนๆ
“ขนมปังรองท้องไปก่อนนะ กิ๊บแข่งบอลเสร็จเดี๋ยวพาไปกิน”มันพูดและแย่งขนมจากมือรุ่นน้องในทีมส่งมาให้ผมพร้อมกับนมช็อกโกแลตซึ่งก็เป็นของไอ้เด็กนั่นเหมือนกัน
“หึ เลว”
“ปากดี”มันว่าและหอมแก้มผมเร็วๆหนึ่งทีแล้วทำหน้านิ่งๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“พี่ฟาร์”เสียงไอ้ปังเรียกผมเสียงดัง มันมาพร้อมกับไอ้นัท ไอ้มี้ ไอ้แป้ง ไอ้ดี้ ไอ้น้องและก็พวกๆเพื่อนไอ้น้องอีกพอสมควรเพราะการแข่งขันครั้งนี้เป็นการแข่งขันรุ่นเยาว์ชน พวกเด็กนักเรียนแบบพวกผมเลยเยอะกันพิเศษ
“เสียงดัง”ผมพูดและดึงมือมามันนั่งลงข้างๆ ไอ้กิ๊บกับไอ้ดีนลงไปอยู่ในสนามเรียบร้อยแล้ว
“โห่ คนเยอะเนอะ”ไอ้ปังพูดพร้อมกับกวาดสายตาไปรอบๆ
“เออ เยอะแบบเว่อร์มาก”ผมพูด
“ไม่ให้เยอะได้ไง ชะนีเตรียมตัวกันเพื่องานนี้โดยเฉพาะ”ไอ้แป้งพูดขึ้น แต่ก็คงจริงๆนะผมว่าเพราะดูจากรอบๆแล้วเด็กผู้หญิงจะมากกว่าผู้ชายอีก
“ขนาดนั้นเลย”ไอ้นัทถาม
“เออดิ มึงดูแต่ละนางโบ๊ะหน้ามาซะหนาขนาดนั้น กะไงวันนี้กูได้ผัว”ไอ้แป้งพูดแบบกัดๆ
“มึงนี่ไม่โบ๊ะเลย”ไอ้นัทถาม
“เปล่าโบ๊ะคะ จับได้เนียนขาวใสของจริง”ไอ้แป้งพูดและเช็ดแก้มตัวเองแรงๆให้รู้ว่าของมันเป็นธรรมชาติ ไร้เครื่องสำอางบนใบหน้า ผมชอบเวลาไอ้กิ๊บมันเล่นบอลที่สุด ผมจะรู้สึกว่ามันเท่ห์มากกว่าปกติเป็นเท่าตัว ดูมันใจจดใจจ่อสนใจแต่กับลูกบอลกลมๆนั่นอย่างเดียว ไม่ยิ้มตีหน้าเข้มตลอด จะยิ้มบ้างตอนหันมามองหน้าผม(จะอ้วกเนอะ)
“ถ้าจะจ้องขนาดนั้น มึงลงไปเล่นกับมันด้วยเลยไป”ไอ้แป้งพูดขัดอารมณ์ผมขึ้นมา
“เหี้ย กูเปล่าจ้องมันเหอะ”ผมบอก
“แหมะ ไม่จ้องเลย ไอ้กิ๊บซ้ายตามึงไปซ้าย ไอ้ขวาตามึงไปขวา ไม่ได้มองเลย”
“บ้า”ผมพูดและผลักหน้าไอ้แป้งออกห่าง ไอ้นี่ชอบแซวเรื่องจริง แต่ผมไม่ผิดนิถ้าผมจะมองไอ้กิ๊บ จะให้มองคนอื่นรึไง ผมไม่ได้สนใจคนอื่น ไม่ต้องว่าแต่ผมหรอกไอ้นัทก็เหมือนกัน ผิดกันตรงที่ไอ้แป้งมันไม่ค่อยกล้าแซวไอ้นัทเหมือนแซวผม
“พี่กิ๊บหล่ออ่ะ ปังชอบ”คำพูดนี้ของไอ้ปังทำเอาทั้งผมและไอ้น้องหันไปมองหน้ามันทันที
“พูดเหี้ยไรวะ”ไอ้น้องเหวี่ยงใส่แม่งทันทีเหมือนกัน เร็วดีจริงๆ
“กูพูดผิดตรงไหน หน้าพี่กิ๊บตอนเล่นบอลนะเหมือนมึงตอนแข่งบาสเลย หน้าบึ้งแบบนี้เป๊ะ”ไอ้ปังพูดบอกหน้าซื่อตาใส มียักคิ้วให้ไอ้น้องกลับมาอีก
“มึงจะบอกว่าไอ้กิ๊บ หล่อเหมือนแฟนมึงงั้นซิ”ผมถาม
“คงงั้นมั้ง”ไอ้ปังตอบหน้ากวนตีน ส่วนไอ้น้องนี่ตอนนี้นั่งหน้าบานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“กูชอบเบอร์แปดว่ะ มึงว่ามีแฟนยังวะ หล่อสัดแม่ง”ผู้หญิงนะครับ ที่พูดประโยคเมื่อกี้ ผมที่ยืนอยู่ข้างๆแอบสะดุ้งทั้งตกใจเสียงและเบอร์แปดที่เธอพูด
“โสดอีกแม่งก็สุดยอดอ่ะ”เพื่อนอีกคนที่มาด้วยพูดขึ้น
“กูก็ว่างั้น แต่แม่งสเป็คกูจริงๆ”เธอพูดอีก ผมแอบหันไปมองหน้าคนพูดแบบเนียนๆ
“แต่กูอยากให้มันเป็นเกย์นะ”
“อีสัตว์มึงอย่ามา เหี้ยนี่ชอบเกย์เว่อร์อ่ะ หล่อขนาดนี้ถ้าจะเป็นเกย์นะ กูใจสลาย”เธอพูดและทำหน้างอใส่เพื่อนตัวเองแบบเซ็งๆ ผิดกับอีกคนที่อยากให้กิ๊บเป็นเกย์ยืนยิ้มกรุ่มกริ่มได้อีก
“มึงเตรียมใจสลายได้เลย เชื่อกูนิ เป็นเกย์และก็มีแฟนแล้วด้วย แหมะ!กูละปลื้ม”
“จิ๊ กูไม่อยากมากับมึงเพราะแบบนี้เลย กูชอบใครแม่งบอกเป็นเกย์หมดและเสือกเป็นจริงๆด้วย บ้าจริงผู้ชายพวกนี้นิ”เธอบ่นแบบไม่จริงจังและหันไปดูไอ้กิ๊บในสนามต่อ ผมแอบหัวเราะเบาๆจนพี่เขาหันมามอง พี่เขายิ้มหวานมาให้ผมเลยยิ้มหวานตอบเพราะพี่เขาน่ารัก ยิ้มเห็นฟันเขี้ยว มีลักยิ้มด้วย
“เหนื่อย”ไอ้กิ๊บเดินตรงเข้ามาหาผมแล้วพูดเสียงอ่อยทันทีที่มันมาหยุดยืนตรงหน้าผม มันไม่ได้อายหรือสนใจสายตานับสิบคู่ที่กำลังมองมันตั้งแต่เดินออกจากสนาม รวมไปถึงพี่สองคนนั้นด้วย
“ก็มึงเล่นจริงจังเกิน”ผมพูดและส่งขวดน้ำไปให้ ไอ้กิ๊บรับไปดื่มสองอึกก่อนจะเอาราดหัวตัวเอง
“ก็กูอยากชนะ ทำไมมึงมาอยู่ตรงนี้คนเดียวอ่ะ คนอื่นไปไหน”ไอ้กิ๊บถามและยืนนิ่งๆให้ผมเช็ดหน้าให้
“แถวนี้แหละมั้ง ตรงนั้นคนเยอะกูเลยขยับๆออกมาเรื่อยๆ รู้ตัวอีกทีก็มายืนตรงนี้แล้ว”ผมบอก
“จริงหรอ”ไอ้กิ๊บถามยิ้มๆและหอมมือผม เดี๋ยวนี้มันมาแปลกชอบหอมมือผม นั่งดูโทรทัศน์ด้วยกันก็นั่งจับ บีบ ลูบมือผมมั่วไปหมด แรกๆก็งงปนรำคาญหลังๆเริ่มชินและปลง =_=
“เออ”ผมก้มหน้าตอบ เพราะรู้สึกได้ถึงสายตาอะไรบางอย่างที่กำลังมองมาทางผมกับไอ้กิ๊บ
“หิวข้าวยัง”ไอ้กิ๊บถามและดึงตัวผมเข้าไปใกล้อีก ปลายจมูกผมทิ่มหน้าอกมันพอดีเป๊ะ นี่กูไม่ได้สูงขึ้นสักนิดเลยใช่ไหม
“กิ๊บเหอะ เมื่อกี้ไอ้ปังเอาขนมมาให้กินเล่น ตอนนี้เลยไม่ค่อยหิว”ผมเงยหน้าบอก ไอ้กิ๊บหันมายิ้มให้ก่อนใช้ความสูงของมันให้เป็นประโยชน์ในการหาเพื่อนๆทุกคนที่เหลือ
“กรี๊ด น่ารัก อีสัตว์!”เง้อ…ผมแอบกลัวนะ คำพูดเหมือนชอบแต่น้ำเสียงเหมือนกำลังจะหาเรื่อง
“หึหึ เป็นไงล่ะ กูบอกแล้วว่าไม่เหลือหรอก”พูดขนาดนี้ไม่ต้องกระซิบแล้วก็ได้ครับพี่ ผมได้ยินหมดแล้ว
“ใจสลาย ไปมึงกลับบ้าน กูจะกลับไปขอตังค์แม่ไปแปลงเพศเป็นผู้ชายแล้วมาเป็นเกย์ เผื่อกูจะได้ผัวหล่อๆแบบนี้บ้าง”
“เหอะ อีควายหนักกว่ากูอีก”พี่เขาพูดแล้วกอดคอเดินออกไปแต่ก่อนจะกลับมีหันมายิ้มให้ผมและชี้มือไปทางไอ้กิ๊บแล้วบอกว่าหล่ออีก
“ไปตุ๊ด กูเจอพวกมันละ”ไอ้กิ๊บพูดขึ้นมา
“เหี้ยกิ๊บ”ผมด่าและทุบหลังมันเต็มแรง ได้ยินสรรพนามที่มันเรียกผมเมื่อกี้แล้วของขึ้นแบบว่าไม่ได้ยินนาน เลยเหมือนจะรับไม่ได้นิดหน่อย
“ด่ากูเพื่อ”มันถามงงๆ
“นิสัยไม่ดี”ผมว่ามันและผลักอกเดินหนีออกมาก่อน ไอ้ควายนี่ชอบงงเวลาผมหงุดหงิดทุกที
“เป็นไรมึง”ไอ้นัทถาม ผมสั่นหัวบอกไม่มีอะไร ไอ้กิ๊บที่เดินตามออกมาก็ยังทำหน้างงเหมือนไม่รู้จริงๆ และผมก็คิดว่ามันไม่รู้จริงๆเลยขี้เกลียดงอนให้หน้าย่นเล่น
“อยากกินน้ำร้านป้าเมย์ กิ๊บพาฟาร์ไปซื้อก่อนนะ”ผมบอกมันระหว่างเดินกลับไปที่รถเพื่อจะไปกินข้าวกันที่เดิมร้านประจำ
“หายงอนแล้วหรอ”มันถามยิ้มๆ
“รู้ด้วยหรือไงว่างอน”
“รู้ว่างอน แต่ไม่รู้ว่างอนกูด้วยเรื่องอะไร”
“เออ มึงตลอดแหละ”ผมบ่นหน้างอเดินเอาหัวตัวเองมาโขกกับไหล่ไอ้กิ๊บเล่นเบาๆ มันหัวเราะแล้วจับหัวผมไปกดเข้าที่น่าอกและหอมแก้มผมแรงๆแบบหมั่นเขี้ยว
“อะไรของพวกมึงนิ เมื่อกี้หน้างอมาตอนนี้ควงแขนกันเหมือนจะเข้าท้อง”ไอ้แป้งพูดพลางมองผมกับไอ้กิ๊บสลับไปมาอย่างหมั่นไส้
“ที่รักอิจฉาหรอ อยากเดินควงแขนกับเค้าเหมือนกันใช่ไหม”ไอ้ดี้แซวแฟนมันพร้อมกับดึงตัวไอ้แป้งเข้าไปกอดให้อายเล่น ไอ้ปังมองไอ้ดี้ตาขวางก่อนจะเดินเข้ามาจับแยกทั้งสองออกจากกัน
“ปังจะฟ้องพี่เป้แน่ ว่าพี่ดี้กอดพี่แป้ง”ไอ้ปังพูด
“ไอ้เด็กขี้ฟ้อง”ไอ้ดี้พูดและแกล้งดึงตัวไอ้แป้งออกจากไอ้ปัง แต่ไอ้ปังไม่ยอมจับมือไอ้แป้งแน่น ทำหน้างอแบบขัดใจสุดๆ
“เออ หนูเอ๋อ ไอ้ดี้เป็นแฟนไอ้แป้งจะกอดกันก็ไม่เห็นแปลกซะหน่อย หรือมึงกับไอ้น้องไม่เคยกอดกัน”ไอ้มี้พูด พวกผมยืนหัวเราะกันเงียบๆ จะดูว่าไอ้ปังจะเอายังไงต่อ
“ไม่เหมือนกันนิ พี่แป้งเป็นผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชายเหมือนปังซะหน่อย”ไอ้ปังพูดเถียง
“มีงี้ด้วย งั้นไอ้แป้งก็น่าสงสารดิ ไม่ได้กอดไม่ได้หอมแฟนบ้าง”
“ก็มันไม่เหมาะนิ เป็นผู้หญิงทำจะทุกอย่างเหมือนผู้ชายได้ที่ไหนล่ะ”ไอ้ปังยังเถียงแบบไม่ยอมแพ้
“พอๆไร้สาระ บีบมือกูแน่นเลยนะมึง”ไอ้แป้งพูดขัดจังหวะขึ้น
“แบร่พี่มี้แพ้”ควาย..ไอ้ปังไอ้เด็กบ้า มีการหันไปแลบลิ้นให้เขาอีก เอ๋อสมชื่อที่พวกผมตั้งกันให้จริงๆ
“เจอกันที่ร้านเลยละกัน”ไอ้กิ๊บพูดก่อนจะแยกย้ายกันไปที่รถของตัวเองเพราะไอ้กิ๊บกับไอ้ดีนต้องไปเปลี่ยนชุด ผมกับไอ้นัทเลยต้องนั่งรอพวกมันสองคนต่ออีกสักพัก
“ตกลงเรื่องหอเอาไงวะ มึงจะอยู่หอในหอนอก”ไอ้นัทถามขึ้นระหว่างรอ นั่งกินไอศกรีมรอกันไปเรื่อยๆ
“ไม่รู้ว่ะ มึงอ่ะ”
“เหมือนกัน เหี้ยดีนแม่งงอแงบอกว่าจะอยู่กับกู”ไอ้นัทพูดบ่น
“หึหึ ก็ดีดิ กินนอนด้วยกัน”ผมพูด ในใจผมก็คิดเห็นด้วยกับความคิดไอ้นัทอยู่แล้ว
“ดีมาก ดีตรงไหน กูโคตรไม่ชอบเลย ซ้ำซากว่ะ”ไอ้นัทพูด ผมเข้าใจมันนะ ไม่ใช่ว่ามันเบื่อหรือไม่อยากอยู่กับไอ้ดีนสองคน แต่เพราะมันเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงแต่ก็ใช่ว่ามันจะไม่เปิดรับใคร เพียงแค่มันมีความคิดแบบเดียวกับผมตรงที่ว่าเราไม่จำเป็นต้องอยู่กับแฟนตัวเองตลอด 24 ชั่วโมง แยกกันไปนู่นนี่นั่นบ้าง และก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เจอหรือไม่คุยกันเลยคนเป็นแฟนกันยังไงมันก็ต้องได้เจอกันอยู่แล้ว ยิ่งเรียนหมาลัยเดียวกันแบบนี้อีก โอกาสไม่เจอกันมีน้อยมาก ของแบบนี้มันขึ้นอยู่ใจ รักกัน เข้าใจ ไว้ใจกันและซื่อสัตย์ต่อกัน ผมว่าแค่นี้ก็น่าจะโอเคแล้วนะ
“เอาหน่า มึงก็พูดให้มันเข้าใจดิ มันก็แค่งอแงอยากจะอ้อนมึงแค่นั้นแหละ”ผมพูด
“ตัวควายขนาดนั้นยังจะคิดอ้อนอีกนะ”
“แหมๆ ที่บ่นเนี่ยเพราะกลัวตัวเองใจอ่อนยอมทำตามไอ้ดีนขอใช่ไหมล่ะ”ผมพูด
“เสือก รู้ดี”ไอ้นัทพูดหน้าแดงนิดๆ
“โง่ฟาร์ ตอนจะตักเข้าปากไม่ได้ดูก่อนรึไง น้องไปสั่งนมมาแก้วนึงดิ นมร้อนด้วยนะมึง”ไอ้กิ๊บพูดหัวเสียหน้าบึ้ง ต้นเหตุมาจากความตาถั่วของผมที่ไม่เห็นพริกขี้หนูที่มีอยู่ในข้าวผัดน้ำพริกปลาทูที่ผมสั่งมากิน สภาพผมตอนนี้เลยเผ็ดหูอื้ออย่างที่สุด
“อย่าด่าดิ”ผมพูดเสียงอ่อย น้ำตาไหลเพราะเผ็ด พวกเหี้ยนี่นั่งขำ สาด
“เออๆ ไม่ด่าๆ รัฟฟินนมได้ยังวะ”นี่มึงถืออภิสิทธิ์ในการเป็นรุ่นน้องคนสนิทของพี่เจ้าของร้านใช่ไหม ถึงตะโกนเร่งแบบไม่เกรงใครแบบนี้
“แป๊บพี่!”ไอ้น้องก็ตะโกนตอบกลับมาอีก โต๊ะข้างๆเริ่มมอง แต่ไอ้กิ๊บไม่สนใจและไม่อายด้วย มันหันมามองหน้าผมหน้างอแบบหงุดหงิดสุดๆ
“กินให้หมดแก้วด้วย”ไอ้กิ๊บสั่งและส่งแก้วนมมาให้ เห็นแก้วแล้วคิดว่าถ้าผมกินหมดแก้วนี่มีอ้วกแน่นอน เพราะกลิ่นนมต้องขึ้นคอผมแบบสุดๆ
“ครึ่งแก้วนะ”มีต่อรองเล็กน้อย หมดแก้วนี่ไม่ไหวจริงๆ
“คิดว่ากินเท่านั้นมันจะหายเผ็ดไหม”มันย้อนถามอีก
“น่าจะ”ผมตอบเสียงอ่อย เผ็ดก็โคตรเผ็ดกูยังต้องมานั่งตอบคำถามไอ้บ้านี่อีก
“ก็แล้วแต่ ปากมึงตัวมึง”ไอ้กิ๊บพูดและหันกลับไปกินข้าวที่เหลือของมันต่อแบบไม่สนใจผมเลยสักนิด ผมแลบลิ้นไล่หลังมันอย่างหมั่นไส้ก่อนจะค่อยๆดื่มนมลงคอไปอย่างช้าๆ ขืนดื่มรวดมีพุ่งแน่
“อึก…หมดแล้วไอ้เหี้ย!”ผมกระแทกแก้วลงตรงหน้ามันแบบไม่สนใจว่าแก้วจะแตกหรือไม่ เพราะตอนนี้ข้างในของผมกำลังพะอืดพะอมเหมือนจะอ้วกเล็กน้อย
“เก่งมากครับ”มันหันมายิ้มให้และล็อคคอผมเข้าไปจุ๊บปาก พวกไอ้นัทมองหน้ากันแบบเอือมๆกับอารมณ์บ้าๆบอๆของผมกับไอ้กิ๊บ
“เบอร์ใครวะ”ผมหันไปถามไอ้กิ๊บหน้างอทันที
“เบอร์ใคร”ไอ้กิ๊บทำหน้างง เดินกลับเข้ามาในห้อง เพราะมันจะดูดบุหรี่ผมเลยไล่มันออกไปดูดที่ระเบียง
“นี่ไง 0897864321 เบอร์ใคร เมียใหม่มึงหรอ”ผมถามแบบหาเรื่องสุดๆ ผมเริ่มรู้สึกว่าเดี๋ยวนี้มันจะฮอตขึ้นกว่าเดิมเยอะมาก รู้สึกว่าจะมีคนรู้จักมันเยอะไปละ จากที่ไม่ระแวงผมเริ่มแล้วนะ
“หน้ามึงดิ กูไม่นิยมมีเมียน้อย”ไอ้กิ๊บพูดพร้อมกับดึงตัวผมเข้าไปกอดเอวไว้หลอมๆแล้วก้มหน้าลงมาคลอเคลียที่ข้างหูผม
“ให้มันแน่”ผมพูดและสับหลังคอมันแบบหมั่นไส้
“ยิ่งกว่าล้านเปอร์เซนเลยครับ และที่สำคัญถ้ากูมีน้อยจริงๆนะ มึงจับไม่ได้หรอก”ไอ้กิ๊บพูดหน้ากวนตีน
“พูดแบบนี้ มึงจะหาเรื่องทะเลาะกับกูใช่ไหม อย่านะไอ้กิ๊บกูไม่ให้มีนะ ถ้ามึงมีกูจะมีมั้ง”ผมพูดหน้างอแบบไม่ยอม
“หึหึ ไร้สาระหน่า กูมีมึงคนเดียวกูวุ่นวายจะแย่ละ มีเพิ่มอีกคนกูคงแย่”ไอ้กิ๊บพูดยิ้มๆ
“ทำไม กูออกจะน่ารักเหอะ มึงพูดอะไรกูก็ฟังตลอด”ผมพูดและเขย่งเท้าจุ๊บปากมัน
“ฟังมาก ถ้าไม่ขู่ก็ไม่ทำ”ไอ้กิ๊บพูดและกระชับเอวให้แน่นขึ้น จนหน้าท้องเราแนบชิดจนแทบจะเป็นเนื้อเดียว (เว่อร์)
“ซาดิส ชอบความรุนแรง”
“หึหึ โครตชอบอะกู ยิ่งทำกับมึงนะยิ่งชอบ”ไอ้กิ๊บพูดหน้าหื่น สายตากรุ่มกริ่มแบบเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที
“นิสัยไม่ดี ไม่สงสารกู ชอบทำกูแรงๆ”ผมพูดและกอดคอมันให้แน่นขึ้นอีก ไอ้กิ๊บหัวเราะก่อนจะจับเหวี่ยงผมลงไปบนที่นอนแต่เพราะผมกอดมันแน่นมากไอ้กิ๊บเลยล้มติดกันมาด้วย
“พูดมากว่ะฟาร์ เสียเวลา”พูดเสร็จไอ้กิ๊บก็จูบผมเบาๆก่อนจะค่อยๆปรับเปลี่ยนเลเวลขึ้นเรื่อยๆจนถึงขั้นสุดยอด เรียกว่าเหงื่อท่วมตัวท่ามกลางบรรยากาศเย็นในภายในห้อง ยิ่งไอ้ฟาวมาไม่อยู่แบบนี้อีกไอ้กิ๊บจัดเต็ม ยิ่งโตมันยิ่งหื่นท่าก็ยิ่งเยอะขึ้นด้วย ทำแบบไม่สงสารร่างกายผมบ้างเลย
“เดินขาถ่างแบบนี้ แสดงว่าเมื่อคืนโดนจัดหนัก”ไอ้ฟาวพูดขึ้นตอนที่ผมกำลังเดินมานั่งลงกินเที่ยง ไอ้กิ๊บกลับบ้านไปตั้งแต่สิบโมงแม่มันโทรมาตาม พอสิบเอ็ดโมงพี่กี้ก็เอาไอ้ฟาวมาส่งหลังจากเอาพี่ผมไปนอนสอนคืนติดต่อกัน
“รู้ดี”ผมพูดและค่อยๆก้าวเดินให้เป็นแบบปกติที่สุด
___________________________________________________________________________
ปล.กลับมาแล้วค๊า…หลังจากหายไปนาน ใจจริงคืออยากจะรีไรท์ทุกตอนก่อนหน้านี้ให้เสร็จก่อนแล้วค่อยมีมาเขียนตอนใหม่ แต่ดูจากรูปการแล้วคงอีกนาน เลยคิดว่าลงตอนต่อไปสลับกับรีไรท์ตอนก่อนหน้านี้ควบคู่กันไป
ขอบคุณและขอโทษสำหรับคนเข้ามารออ่านกันด้วยนะค่ะ ^)(^
ความคิดเห็น