HxH Kurapika The Shadow In My Eye ~Y~

ลำดับตอนที่ #8 : ประทะคารม

“ .............ไม่นึกเลยว่า......คนใช้โซ่ที่ฆ่าอุโบ..จะเป็นผู้หญิง.........แถมยัง..(ตัวเล็กบอบบางขนาดนี้) ” คุโรโร่หยุดพูดไว้แค่นั้นเพราะสายตาของคู่สนทนาดูเหมือนจะโมโหเอามากๆกับคำว่า’ ผู้หญิง ’ ถ้าขื่นพูดประโยคหลังออกไปจบสงสัยได้เปิดสงครามกันแน่

เมื่อคนฟังได้ยินก็ฉุนกึก พลางดึงวิกออกและโยนลงบนโต๊ะแล้วใช้แขนเสื้อเข็ดลิปสติกออกแบบลวกๆ

“ ชั้น – เป็น – ผู้ชาย!! ” ว่าแล้วอดีตสาวสวยก็กลายเป็นชายหนุ่มหน้าหวาน ผมสีทองทอประกายยามต้องแสง(ไม่ว่าจะมาจากที่ไหน) ใบหน้างดงามราวเทพธิดา คนมองมองตาค้างกับสิ่งที่เห็น ตกตะลึงกับความงามเกินบรรยาย

“ ..............ดูยัง...ก็เหมือนผู้หญิงอยู่ดี..............ไม่นึกเลยว่า...อุโบจะแพ้คนที่ตัวเล็กบอบบางใบหน้าคล้ายผู้หญิงแบบนี้ได้ ” คุโรโร่พรรณนาถึงรูปพรรณสัณฐานของคู่สนทนาโดยไม่สนว่าคู้สนทนาจะมีอาการเช่นไร ซึ่งเจ้าตัวก็กำลังลุกไหม้เพราะความโกรธ ว่าแล้วก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้สองมือกระแทกโต๊ะอย่างรุนแรงจนฝ่ายตรงข้ามสะดุ้ง

“ แกต้องการอะไรก็รีบๆพูดมา!! ชั้นไม่อยากเสียเวลาอยู่ที่นี่นานนัก ” คำพูดห้วนๆถูกส่งออกมาอย่างไม่ใยดี ดวงตาของเจ้าของคำพูดก็กำลังกระพิบแสงสีแดงสลับกลับสีฟ้าอย่างกั้นโทสะ

“ ..............นั่น...ควรจะเป็นคำพูดของชั้นมากกว่านะ...........ว่าทำไม...พวกนายถึงได้..........สะกดรอยตามพวกเรา....แล้วยัง......ลงมือแค่ 3 คน.........ไม่น่าสงสัยเลยว่า....ทำไมอุโบกินถึงตาย........ทั้งๆที่เป็นการสู้ตัวต่อตัว..........คงมีเน็นที่แข็งแกร่งสินะ......ฝึก..มานานแล้วละสิ ” คุโรโร่พูดพลางจิบน้ำชาอย่างใจเย็น

“ ........ก็เพราะว่า...........นายเป็นคนฆ่าพวกพ้องของชั้น คนในเผ่าคูลท์ต้าต้องสังเวยชีวิตให้กับพวกแกเพียงเพราะความโลกของพวกแกที่อยากได้ในดวงตาของพวกเรา! แล้วก็.........ชั้นฝึกเน็นมาไม่ถึงปีด้วยซ้ำ!!! ” ว่าแล้วคุราปิก้าก็ตะโกนออกไปด้วยโทสะ  ดวงตากลายเป็นสีโลหิต เต็มไปด้วยความแค้น

“ ..........งั้นที่นายต้องการก็คือ......................แก้แค้นละสินะ ” ถึงอย่างนั้นคุโรโร่ก็ยังพูดอย่างใจเย็น ไม่มีการสะดุ้งตัวจากรังสีอาฆาตหรือการสั่นจากการโดนกดดันแม้แต่นิดเดียว

“ ใช่แล้ว!!! ไม่ว่ายังไงชั้นก็ต้องแก้แค้นพวกแกแทนคนในเผ่าของชั้น!!! และต้องเอาเนตรสีเพลิงกลับคืนมาให้จงได้! ”

“ ........เรื่องนั้นคงทำให้ไม่ได้............แต่เพื่อนของนาย.....................ยังอยากได้คืนอยู่ไหม....เพื่อนที่นายส่งไปเพื่อหลอกล่อพวกเรา ” คำพูดของคุโรโร่ทำให้คุราปิก้าได้สติ ว่าเพื่อนของเค้ายังอยู่กับพวกแมงมุม ถ้าเกิดเค้าเผลอทำอะไรลงไปพวกนั้นอาจถูกฆ่าก็ได้

“ .................... ”

“ ต้องอยากสินะ........ถ้างั้น............มาสู้กับชั้น ” คุโรโร่จ้องมองคู่สนทนาที่จ้องมองตนอย่างไม่เชื่อหูด้วยดวงตาสีรัตรติกาลที่สั่นระริกเหมือนได้ของถูกใจ

“ แกว่าไงนะ ” คุราปิก้าถามออกไปอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าคนๆนี้ต้องการแบบนั้นจริงๆไม่ได้นึกประสาทกลับหรืออย่างไร

“ สู้กับชั้น......ถ้านายชนะเอาเพื่อนนายคืนไปได้เลยและจะช่วยหาเนตรสีเพลิงให้นายด้วย.............ถ้านายแพ้...นายต้องปลกพันธนาการให้ปาคุโนด้า และนายต้อง..........มาเป็นลูกน้องของชั้น ”

 
-*-*-*-**-*---------------------------------*-*-*-***-*-----------------------------*-*---*-*---*-*

เฮ่อ......ในที่สุดก็ได้ลงอีกตอนละ


พี่เรามันไม่อยู่เลยได้ลงเนี่ยล่ะ


มันไปไหนไม่รู้แต่ช่างเถอะ


ได้ลงก็พอ เอิ้กๆๆๆๆ