ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    HxH Kurapika oF Vampire

    ลำดับตอนที่ #5 : แก้ตอนได้ละ ชื่อตอนทั้งสามคือ ปรากฏการณ์ฮิโซกะ

    • อัปเดตล่าสุด 12 มี.ค. 49




    กลับไปที่คุโรโร่ผู้อาภัพ



    " อ.....อย่า...........อื้อ! " ขณะนี้ฮิโซกะผู้หื่นกามกำลัง......เอ่อ..........พยายาม......เอ่อ....ปล้ำคุโรโร่( เฮ้ย ปรกติต้องเป็นคุราไม่ใช่เราะ : คนอ่าน )( ทำไมคุราโดนแกล้งมากไปแล้วให้คุโระโดนบ้างดิ : mory ) ตอนนี้เสื้อผ้าของคุโรโร่ถูกฉีกขาดเป็นทางยาว และบนร่างกายก็มีรอยขบเม้มเต็มไปหมด(นึกสภาพออกใช่มะ)



    ' ปัง! '



    " แย่แล้วครับท่านฮิโซกะ มีแวมไพร์ตนนึงบุรุกเข้ามาครับ " ทหารคนนีงพูดขึ้น



    " ไปจัดการมันซะ " ฮิโซกะสั่งแต่ทหารนั่นก็ไม่ขยับแถมยังล้มลงไปกัยพื้นพร้อมร่างกายที่กลายเป็นหนอนอีกด้วย!!



    " .........ไหนบอกไม่รูเรื่องแวมไพร์ไงล่ะ แล้วแวมไพร์ที่มาช่วยนิใครกันหือ " ฮิโซกะพูดพลางลุกขึ้นแล้วเดินไปหาแวมไพร์ตัวที่ว่า



    " ...แก........มายุ่งอะไรกับคนของข้า!! " ว่าแล้วแวมไพร์ที่พูดถึงก็เดินมาหาและชกฮิโซกะกระเดนชนกำแพงสลบ



    " คุราปิก้า เจ้ามาช่วยข้าแล้วหรอ ดีนะที่เจ้ามาทันไม่งั้นสงสัยข้าจะต้องเป็นของไอ้หื่นนี่ซะแล้ว " คุโรโร่พูดขึ้นเมื่อคุราปิก้าแก้มัดให้เค้าเสร็จ



    " .........มันทำอะไรเจ้าบ้าง "



    " หา!! "



    " ข้าถามว่ามันทำอะไรเจ้าบ้าง!!! " ( หนูคุราหน้ากลัวอ่ะT_T )



    " ....ข....ข้า " ยังไม่ทันที่จะพูดจบอยู่ๆก็มีดาบเงินเป็นประกายด้ามดาบเป็นรูปปีกปีศาจและปีกเทพ ปรากฏขึ้นมาอยู๋ในมือของคุรา!!!



    " .....ข้าจะฆ่ามัน +_+^^^ (ชิ่งๆๆๆ) " ว่าแล้วคุราจังของเราก็หมุนตัวเดินไปฮิโซกะทันที



    " เดี๋ยวๆ อย่าฆ่าคนเลย ว้ากกกก " ว่าแล้วคนไม่เจียมบอดี้ก็รีบเดินไปกันทันทีซึ่งคุราปิก้ากลับหันมาแล้วยิ้มทำให้คนที่ห้ามยืนงงๆ



    " ????? " แต่คุราปิก้าก็ไม่รอช้า โยนดาบที่ถือ ไปข้างหลังซึ่ง.........



    " แอ๊ก!! " ด้ามดาบโดนหน้าฮิโซกะพอดิบพอดี ทำให้จากที่นั่งสลบกลายเป็นนอนสลบแทน5555+



    " .........ฆ่าคนเพราะหึงผิดตรงไหนกัน " คุราปิก้าเอ่ยพลางจับคุโรโร่กดเตียง แล้วเริ่ม....เอ่อ.........บรรยายดีไหมอ่ะ...........ไม่ดีกว่า^^



    " อื่อ.....อย่า.........หยุดนะโว้ย.... " ว่าแล้วฉะไหนมนุษย์หรือจะสู้แวมไพร์ได้



    " อะไรกันเล่า........ทีตอนที่ชั้นเป็นมนุษย์นายยังจับชั้นกดแบบนี้เลย ตอนที่นายหึงนะ....... " คุราก้มลงไล้เลียขบเม้มที่ใบหูของคุโรโร่



    " ไอ้.....ไอ้.........ไอ้บ้า.....ปล่อยนะโว้ยยยย ชั้นไม่อย อุ้บ!! " คุโรโร่โดนริมผีปากร้อนๆของคุราปิก้าประกบลงมาอย่างรวดเร็วและรุนแรง



    " .........หรอ....นายว่าชั้นบ้า....ตอนนายหึงนะ......นายไม่ฟังที่ชั้นพูดด้วยซ้ำ............ใครบ้ากว่ากันเน้อ " ว่าแล้วคนที่ไม่เคยหน้าแดงก็หน้าแดงจนได้ ~W~



    " ......อึก...........เลิกแกล้งชั้นซะที นายก็รู้นิว่าชั้นสู้แรงนายไม่ได้อยู่แล้ว.............แล้วก็ชั้นชักเข้าใจความรู้สึกนายตอนที่โดนชั้นหึงแล้วด้วย...........น่า....ปล่อยชั้นเถอะ "



    " .........เข้าใจแล้วรึไง......................แต่....ชั้นไม่ได้แกล้งนะ.........ชั้นเอาจริงนะรู้ไหม " ว่าแล้วคุราปิก้าก็ก้มลงไล่เลียที่ต้นคอของคุโรโร่ผู้ซึ่งสู้แรงแวมไพร์ไม่ได้



    ขณะนั้น!



    ฮิโซกะที่โดนด้ามดาบทำร้ายนั้น ก็เริ่มรู้สึกตัวพร้อมอาการเจ็บที่หน้าและปวดไปทั้งตัวโดยเฉพาะที่หลัง



    " โอ้ย.........เจ็บๆๆๆ " คนพูด พูดพลางเอามือไปลูบที่หน้าและเมื่อลุกขึ้นมือที่จะใช้ยันพื้นก็ไปจับถูกบางอย่างเข้า



    " นี่มัน.......ดาบของใครกัน.............เฮ้ย!! ทำไมมีใครมานัวเนียกันอยู่ตรงนั้นฟ่ะ " ฮิโซกะก็ตกใจเมื่อมองไปที่เตียงก็เห็นเอ่อ........ใครสองคนกำลัง......เอ่อ.........แสดงความรักกันอยู่...............



    " .........อึก.....อ๊ะ..........นั่น...คุ...รา.......นั่น............. " คุโรโร่ที่น่าสงสารก็เห็นฮิโซกะและพยายามบอกคุราแต่........เมื่อกำลังทำอย่างว่าอยู่ใครจะไปสนอะไรกัน เมื่อคุโรโร่คิดได้ดังนั้นก็หยิบแจกันข้างแล้วเทน้ำในแจกันใส่



    " หายร้อนรึยังล่ะ!! ดูนั่นสิ!!! " ว่าแล้วคุโรโร่ที่น่าสงสารก็ชี้นิ้วไปยังทางเลือกสุดท้ายที่โผล่มาด้วยความบังเอิญ

    " .......อ้าว..............ลุกขึ้นมาแล้วรึ..............................งั้นมาเชือดคนเล่นกันดีกว่าเนอะ ^ ^ " คุราปิก้าว่าแล้วลุกขึ้น ดาบที่อยู่ข้างๆฮิโวกะก็หายวับแล้วไปโผล่ที่มือของคุราปิก้าทันที ว่าแล้วคนถือดาบก็เดินตรงไปหาไอ้คนที่มาขัดจังหวะ

    -*-*--*-*-*--------------------------*-*-**-*------------------------*-**-*-*-

    แก้ตอนได้ละ

    พอตัดตอนให้สั้นลงมันก็แก้ได้ละ

    เฮ่อ.....ไม่น่าอัพเยอะเลย

    ต้องแบ่งๆไปเป็นตอนๆไม่งั้นเดี๋ยวแฮงค์อีก-*-




    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×