ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    HxH Kurapika oF Devil

    ลำดับตอนที่ #3 : บ้านจ๋า(ความจริงยังไปไม่ถึง)

    • อัปเดตล่าสุด 25 มิ.ย. 49


    " อย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะค่ะองค์ชาย " ปาคุเอ่ยอย่างร้อนรน เพราะสภาพตอนนี้ของเจ้าชายกำลังทรุดตัวลงอย่างหนักเพราะพิษไข้และผลพวงจากการใช้พลัง


    " ปาคุ! ไปข้างหน้าอีก 200 เมตรจะเจอบ้านหลังนึง " อุโบที่ปีนขึ้นไปมองบนต้นไม้ตะโกนและกระโดดลงมา ปาคุพยักหน้าและวิ่งตามอุโบที่วิ่งนำทางไปอย่างรีบร้อน


    ต่างคนต่างรีบวิ่งไปอย่างไม่สนใจสิ่งอื่นใด นอกจากจะวิ่งไปให้ถึงบ้านหลังนั้นให้ได้โดยเร็วไว


    " ถ้าบ้านนั้นเป็นกับดักจะทำยังไง " ปาคุเอ่ยขึ้นเมื่อใกล้ถึงตัวบ้าน


    " ก็ไม่ยังไงทั้งนั้นล่ะ จัดการมันซะก็สิ้นเรื่อง ยังไงตอนนี้ก็ต้องห่วงองค์ชายซะก่อน....คงเป็นผลกระทบจากการใช้พลังโดยที่ไม่ใส่เครื่องป้องกันไว้ก่อน พลังเลยล้นออกมาจนเข้าทำร้ายตัวเองไปด้วย........ " อุโบพูดอย่างหนักแน่นซึ่งปาคุก็เห็นด้วยแล้วมองเจ้าชายตัวน้อยที่พวกเค้าพยายามปกป้องอย่างรู้สึกผิด ที่ตัวเองอาจเป็นต้นเหตุทำให้เจ้าชายใช้พลังโดยไม่คิด


    " นั่นสินะ............... " ปาคุเอ่ยเบาๆแล้วทั้งสองก็วิ่งเร็วขึ้น


    " เมื่อก่อน..........ตอนที่องค์ชายยังเป็นเจ้าชายตัวน้อยๆ ก็เคยใช้พลังจนนอนสลบไปหกวันทีเดียว..........นั่น...เป็นตอนที่องค์ชายใช้พลังครั้งแรก.....ข้ายังคงจำได้.............พลังนั่นรุนแรงมากจนหลายคนต้องตายไปเพราะเข้าไปหยุดพลังนั่น.......พอองค์ชายตื่นขึ้นไม่ก็เคยใช้พลังอีกเลย.......ตอนนั่นข้ายืนมององค์ชายตัวน้อยๆที่เคยแกล้งป่วนข้าเป็นประจำด้วยความตกใจ ตอนที่เห็นพลังนั่น......มันทำให้ข้าคิดว่า........พวกเรามันไร้พลังสิ้นดี..........ยิ่งในตอนนี้...ก็ยิ่งคิดแบบนั้น........แต่ถึงอย่างนั้น......ข้าก็ยังจะคิด....ปกป้ององค์ชายตัวน้อยของข้าอยู่ดี......ถึงข้าจะไร้พลัง..........ข้าก็จะใช้ร่างกายนี้.....ออกรับคมดาบแห่งศัตรูที่หมายจะฟันองค์ชายนี้.......................เจ้าก็คงจะคิดแบบข้าสินะ.....เพราะอย่างนั่น.........ถ้าเราจะตาย....เราก็จะตายอย่างภาคภูมิ.....แม้ไม่ใช่ในสมรภูมิ แต่หากได้ช่วยเหลือเจ้าชายตัวน้อยๆนี้แล้ว.....ก็เปรียบได้กับว่าเราได้ออกรบ..............เจ้าว่าจริงหรือไม่.....ปาคุโนด้า " อุโบเอ่ยขึ้นกับปาคุซึ่งปาคุก็มองอย่างเข้าใจแล้วยิ้มให้อุโบ......


    ถึงจะมีความตายรออยู่ตรงหน้า......หากได้ช่วยท่านแม้นเพียงนิดเดียว...........อันความตายนั้นไม่หน้ากลัวเลย.....หากแต่ตัวข้า............กลับกลัวว่าจะมิได้ทำประโยชน์อันใดให้ท่าน.........ชีวิตนี้....หากท่านต้องการข้าก็ยินดีสละให้..........แต่ถึงท่านจะไม่ต้องการ......อันตัวข้านั้น........ก็จะสละให้...............


    -*-*--*------------------------------*-*-*-*------------------------------*-*--**-

    55555555555+

    55555555+

    555555555+

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×