HxH Kurapika The Shadow In My Eye ~Y~

ลำดับตอนที่ #3 : ตันสินใจ

“ จะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ.....ชั้นแค่อยากสู้กับหัวหน้า..ไม่สิ......คุโรโร่เท่านั้น...ชั้นคงไม่ทำอะไรให้อดสู้กับคนที่น่าสนุกแบบนี้หรอกนะ....ถ้าได้สู้กันคงจะสนุกน่าดู.......... ” ว่าแล้วฮิโซกะก็ยิ้มระรื่นแต่บรรยากาศรอบๆตัวกลับเต็มไปด้วยไอสังหารแต่ก็ไม่มีใครสนใจฮิโซกะแล้วเพราะเปลี่ยนมาสนใจหัวหน้าของพวกเค้าแทน

“ หัวหน้าจะติดต่อกับเจ้าคนใช้โซ่ไปทำไมคะ ” ปาคุโนด้าเอ่ยออกมาอย่างสงสัย

“ ...ก็นะ.....พอดีคำทำนายของชั้นมันบอกให้ห้าพวกพ้องเพิ่ม...และชั้นก็เริ่มสนใจเจ้าคนใช้โซ่นั่น.........เจ้านั่นจะเก่งกาจแค่ไหนกันนะ ” ว่าแล้วคุโรโร่ก็ยิ้มเย็นๆ ไอความเย็นแผ่รัศมีรอบๆตัวของคุโรโร่

~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~

‘ ปฏิทินอันสำคัญยิ่งขาดหายไปช่วงนึง                               เดือนอื่นๆที่ยังคงเหลือต่างก็เศร้าสร้อย ’

‘ วงดนตรีในชุดไว้ทุกข์บรรเลงทำนอง                  ชักพาดวงใจอันหม่นหมองขึ้นสู่เวิงฟ้าเงียบเหงา ’

‘ ใบเบจญมาจแห้งเหี่ยวโรยร่วงสู่ดิน                   ดินแดนแห่งเนตรสีเพลิงที่เปื้อนโลหิต ’

‘ แต่จุดยืนของท่านยังไม่สั่นคลอ                          แม้แขนขาจะคงเหลือเพียงครึ่งเดียวก็ตาม ’

‘ จงเพลิดเพลินกันละครสลับฉาก                        ลองค้นหาเพื่อนพ้องใหม่ ’

‘ หากจะไปหาใครให้ไปเป็นหมู่                             จะพบคนที่รอคอยอยู่แน่นอน ’

~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~

“ ...แม้จะต้องเสียพวกพ้องไปถึงครึ่งหนึ่งหรอค่ะ ” มาจิตะโกนออกมา จ้องหน้าคุโรโร่ราวกับว่าเค้ากำลังทำผิด

“ เราต้องเคารพการตัดสินใจของหัวหน้าใช่ไหม...มาจิ ” ฟิงค์เอ่ยขึ้น

“ ......ค่ะ ” มาจิเถียงไม่ออกขึ้นมาทันที ทำได้แต่ตอบรับคำพูดนั้นเท่านั้น

“ คำทำนายของโนบุนากะบอกว่าให้ไปจากที่นี่...........ถ้าเราจะอยู่ที่นี่ก็ต้องหาทางเลี่ยงคำทำนายร้ายๆสินะ...แล้วจะอยู่ที่นี่หรือจะไป ” คุโรโร่จ้องมองสมาชิกแต่ละคนนิ่งๆมือประสานไว้ใต้คางดวงตาจ้องมองไม่กระพิบ

“ ..........เรื่องนั้น....ชั้นเชื่อในการตัดสินใจของหัวหน้าคะ ” มาจิลังเลก่อนจะตอบออกมาอย่างมั่นใจในตัวของผู้ที่ถูกเรียกว่า ’ หัวหน้า ’

“ ชั้นจะอยู่ที่นี่....ชั้นอยากเห็นหน้ามัน! คนที่ฆ่าอุโบ!!! ” โนบุนากะพูดขึ้นพร้อมกับชักดาบอย่างรวกเร็วซึ่งมันทำให้เหล็กที่อยู่ข้างๆหัดออกเป็นสองเสี่ยง ใบหน้าของผู้กระทำเปี่ยมไปด้วยความแค้น     ส่วนคนอื่นๆก็ตันสินใจเช่นเดียวกับมาจิ คือ ให้หัวหน้าตัดสิน

“ ...............อยู่..ที่นี่ ” สิ้นเสียงของคุโรโร่ฮิโซกะก็ยิ้มอย่างอย่างกลัวเงียบๆหลังไพ่ใบนึง

-*-*-*-*-*----------------------*-**--*-*--*-*-*-*----------------------------*-*-*-*--*

เฮ่อ.............อัพแค่เนี่ยล่ะ เหนื่อยละ พิมพ์ที -*-

โอ้ยมึนอย่างหนัก ยิ่งเวลาเขียนต้นฉบับยิ่งเขียนอ่านไม่ออกอยู่

ขอเวลาไปนั่งแกะลายมือก่อนละกัน-*-