ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : จูบจ๋าจูบ
เช้าวันต่อมา
ร่างเล็กค่อยปรือเปลือกตาขึ้นช้าๆ สิ่งที่เห็นหลังจากลืมตาขึ้นมาทำให้เจ้าตัวผงะ ใบหน้าของเจ้าชายจอมหื่นเมื่อคืนอยู่ในระยะปะชิด สัมผัสได้ถึงลมหายใจที่กำลังเป่ารดใบหน้านวล ทำให้คุราปิก้าหน้าแดงระเรือ
" ตื่นแล้วหรอ........ " ร่างตรงหน้าเอ่ยถามพร้อมกับลืมตาตื่นขึ้นมามอง
อยู่ๆใบหน้าที่เคยคิดว่าใกล้แล้วกลับใกล้ขึ้นมากเข้าไปอีก ทั้งยังสัมผัสนุ่มที่ริมผีปาก ที่ค่อยๆรุนแรงและหนักหน่วงขึ้น
สมองพยายามคิดทวบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งๆที่สัมผัมนั้นยังคงอยู่ เป็นเพราะพึ่งตื่นสมองจึงทำงานได้ไม่เต็มที่ ทำให้คนตัวโตฉวยโอกาสได้เต็มที่
ร่างสูงรั้งร่างบางเข้ามาในอ้อมแขนให้แน่นยิ่งขึ้น กระชับอ้อมกอดให้ดิ้นไม่หลุด ริมฝีปากยังคงไม่ยอมถอดถอนแต่กลับยิ่งรุนแรงยิ่งขึ้น
จนร่างบางที่ไม่ค่อยมีสติอยู่แล้วเนื่องจากพึ่งตื่นยิ่งไม่มีสติเข้าไปใหญ่ อันเนื่องมาจากจูบของร่างสูงที่ไม่ยอมถอดถอนออกไปซะที!
มือใหญ่ไล้ลูบเข้าไปในสาปเสื้ออย่างหื่นกระหาย ริมผีปากลื่นลงมาดูดเม้มที่ลำคอระหงอย่างถือสิทธิ์ ท่อนแขนแข็งแรงกำข้อมืออีกฝ่ายหลังจากที่ถอนจูบแน่น.......
ในที่สุดร่างสูงก็ถอนตัวออกจากความหอนหวานของใครบางคนอย่างเสียดาย แต่เพราะกลัวว่าคนตรงหน้าจะโกรธจนไม่ยอมพูดด้วยจึงยอมหยุดอยู่เพียงเท่านี้
" ........อยู่ที่ห้องนะ...อย่าไปไหนล่ะ เดี๋ยวตอนกลางวันจะมาหา....ขอจัดการธุระแป๊ปนึง......... " คุโรโร่กระซิบข้างหูคนที่ไม่มีสติเบาๆนุ่มนวล แล้วแผละออกจากตัวร่างบาง ดเนออกจากห้องไปโดยทิ้งให้ใครบางคนช๊อคอยู่อย่างนั้นกับตอนเช้าที่ไม่ค่อยน่าพิสมัยสำหรับคนๆนั้นแต่นับว่าเป็นโอกาสแสนหวานสำหรับอีกคนที่เดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
-*-**--*-------------------------------------------------------*-*--*-*
จบไปอีกตอน555+
ร่างเล็กค่อยปรือเปลือกตาขึ้นช้าๆ สิ่งที่เห็นหลังจากลืมตาขึ้นมาทำให้เจ้าตัวผงะ ใบหน้าของเจ้าชายจอมหื่นเมื่อคืนอยู่ในระยะปะชิด สัมผัสได้ถึงลมหายใจที่กำลังเป่ารดใบหน้านวล ทำให้คุราปิก้าหน้าแดงระเรือ
" ตื่นแล้วหรอ........ " ร่างตรงหน้าเอ่ยถามพร้อมกับลืมตาตื่นขึ้นมามอง
อยู่ๆใบหน้าที่เคยคิดว่าใกล้แล้วกลับใกล้ขึ้นมากเข้าไปอีก ทั้งยังสัมผัสนุ่มที่ริมผีปาก ที่ค่อยๆรุนแรงและหนักหน่วงขึ้น
สมองพยายามคิดทวบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งๆที่สัมผัมนั้นยังคงอยู่ เป็นเพราะพึ่งตื่นสมองจึงทำงานได้ไม่เต็มที่ ทำให้คนตัวโตฉวยโอกาสได้เต็มที่
ร่างสูงรั้งร่างบางเข้ามาในอ้อมแขนให้แน่นยิ่งขึ้น กระชับอ้อมกอดให้ดิ้นไม่หลุด ริมฝีปากยังคงไม่ยอมถอดถอนแต่กลับยิ่งรุนแรงยิ่งขึ้น
จนร่างบางที่ไม่ค่อยมีสติอยู่แล้วเนื่องจากพึ่งตื่นยิ่งไม่มีสติเข้าไปใหญ่ อันเนื่องมาจากจูบของร่างสูงที่ไม่ยอมถอดถอนออกไปซะที!
มือใหญ่ไล้ลูบเข้าไปในสาปเสื้ออย่างหื่นกระหาย ริมผีปากลื่นลงมาดูดเม้มที่ลำคอระหงอย่างถือสิทธิ์ ท่อนแขนแข็งแรงกำข้อมืออีกฝ่ายหลังจากที่ถอนจูบแน่น.......
ในที่สุดร่างสูงก็ถอนตัวออกจากความหอนหวานของใครบางคนอย่างเสียดาย แต่เพราะกลัวว่าคนตรงหน้าจะโกรธจนไม่ยอมพูดด้วยจึงยอมหยุดอยู่เพียงเท่านี้
" ........อยู่ที่ห้องนะ...อย่าไปไหนล่ะ เดี๋ยวตอนกลางวันจะมาหา....ขอจัดการธุระแป๊ปนึง......... " คุโรโร่กระซิบข้างหูคนที่ไม่มีสติเบาๆนุ่มนวล แล้วแผละออกจากตัวร่างบาง ดเนออกจากห้องไปโดยทิ้งให้ใครบางคนช๊อคอยู่อย่างนั้นกับตอนเช้าที่ไม่ค่อยน่าพิสมัยสำหรับคนๆนั้นแต่นับว่าเป็นโอกาสแสนหวานสำหรับอีกคนที่เดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
-*-**--*-------------------------------------------------------*-*--*-*
จบไปอีกตอน555+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น