คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : จะทำไม่ทำจะโดนไม่โดน
หลังจาดองมานาน(ค่อนข้างนานนะ)
ขอเกรินเลยนะว่าเรื่องเนี่ย เราคิดไม่ค่อยจาออกเลยไม่ได้มาลงบ่อย-*-
แล้วก็มีเรื่องอื่นเยอะเกินไป(ไม่น่าคิดพล๊อตเรื่องได้เยอะเลยตู)
ดังนั้นเราจะมาอัพตามใจเราอ่ะ
ถ้าอยากอัพก็อัพไม่อยากอัพก็ดอง
แต่ถ้ามีคนมาโพสเราจะมาอัพชัวร์ๆ(ทนโดนว่าไม่ได้=+=)
เริ่มเรื่องเหอะ-*-
----------------------------------------------------------
" อย่าอายไปเลย.......ยังไงๆถึงวันนี้ข้าจะไม่ได้เจ้า แต่ในอีกไม่ช้าในวันข้างหน้าข้าก็ต้องได้เจ้าอยู่ดีดังนั้นเป็นของข้าตอนนี้เลยดีกว่า......... " เจ้าของเสียงพูดยังคงใช้มือปลาหมึกจับนู้นจับนี้ไปทั่วร่างกายของคนตัวเล็กกว่าอย่างอุตสารหะ
" ไม่โว้ยยยยยยย วันไหนข้าก็ไม่ยอมเป็นของเจ้าหรอก ไอ้เจ้าชายหื่นกาม!! " คุราปิก้าดิ้นไปดิ้นมาอยู่ใต้ร่างของคุโรโร่ที่ขึ้นมาคร่อมเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
คนคร่อมยังคงมีความอุตสาหะที่จะทำให้คนข้างใต้ยอมสยบให้ได้ เมื่อเห็นว่ามือของร่างเล็กที่ป่ายไปมาเกะกะสำหรับการทำอย่างว่า?? จึงจับทั้งสองมือเอาไว้
" อยู่นิ่งๆหน่อยได้ไหม? " คนถามจ้องหน้าคนฟังที่นอนสิ้นฤทธิ์เพราะโดนจับแขนสองข้างเอาไว้ ใบหน้าของร่างบางหันหลบหน้าร่างสูงที่ยื่นหน้าเข้ามาในระยะประชิด
" แกก็ออกไปจากตัวชั้นซะทีสิ! "
" ไม่ล่ะ.....ยังไงๆเราก็แต่งงานกันแล้ว นายจะเขินอะไรอีก "
" ใครเขินว่ะ! "
" จริงๆน่ะหรอ....... " ไม่พูดปล่าวเจ้าชายจอมหื่นก็ก้มลงจูบคุราปิก้าอย่างหนักหน่วง
" อุ๊บ!! " คุราปิก้าได้แต่ดิ้นไปมา พยายามหนีออกไปให้ได้ ซึ่งทำให้มีแต่จะหมดแรงลงไปมากกว่า ในที่สุดคุราปิก้าก็นอนนิ่งๆ เพราะขัดขืนไม่ไหว เนื่องจากถูกสูบอากาศไปจนหมด(หายใจไม่ออกนั้นเอง-*-)
" แค่นี้เจ้าก็จะเป็นลมแล้วหรอ.....ดูท่าเจ้าจะยังไม่เคยจูบสินะ.. " พอคุโรโร่ถอนริมฝีปากออกก็ถามคุราปิก้าที่นอนหอบอยู่อย่างยียวน
" ไอ้บ้า! " ร่างบางใช้แขนที่ไม่รู้ว่าร่างสูงปล่อยตั้งแต่เมื่อไหร่ชกเข้าให้
" ใจร้ายจังนะ......ทำร้ายสามีได้ลงหรอคอหรอ..........เดี๋ยวก็..จับกดซะเลยนิ " ร่างสูงจับแขนไว้ได้แล้วขยับเข้าหาร่างเล็กที่กำลังกลายเป็นอาหารมื้อดึกของจอมหื่น
" เออดิ! แน่จริงก็ทำสิ!! ถ้าเจ้าทำข้าจะโกรธเกลียดเจ้าไปตลอดชีวิต ชาตินี้อย่าได้เจอกันอีกเลย! "
" ง่ะ........ใจร้าย...ไม่ทำก็ได้...........แต่ต้องให้เค้านอนกอดด้วยล่ะ ไม่งั้นไม่ยอมด้วย " ไม่ทันรอคำตอบจากร่างบางตรงหน้าเค้าก็คว้าร่างของคนข้างๆเข้ามากอดแล้วล้มตัวทับทันที
" เฮ้ย!! ปล่อยนะ! "
" อยู่เฉยๆน่า.....ถ้าไม่อยู่นิ่งๆเดี๋ยวก็ทำต่อหรอก........... " แค่คำพูด2ประโยคของคุโรโร่ก็ทำให้คุราปิก้าตัวแข็งนิ่งไปทันที(กล้าท้าไหมล่ะ)
" ไม่เห็นต้องตัวแข็งขนาดนั้นเลย......ผ่อนคลายซะ...หรือไม่งั้นจะให้ข้าต่อ? " คุโรโร่ขู่เมื่อรู้ว่าคนในอ้อมกอดตัวแข็งนิ่งและคงจะไม่ได้นอนแน่ๆถ้ายังแข็งอยู่แบบนี้(เค้าเรียกกันว่าอาการตาค้าง=นอนไม่หลับ)
" .......นี่...ข้าไม่ได้โกหกนะ...ที่บอกว่ารักเจ้าน่ะ......หลับแล้วหรอ.............. " คุโรโร่เอ่ยเบาๆข้างๆหูของคุราปิก้าเมื่อไม่เห็นว่ามีปฏิกิริยาก็นึกว่าร่างบางหลับไปแล้วจึงกระซับอ้อมกอดแน่กลัวคนตรงหน้าจะหาย แล้วเข้าสู่ห้วงนิทาไปอีกคน
*-*-*-*------------------------------------------------------------------*-*---*-*-
กระผมมากระดึบแต่งต่อล่ะ?><?
ความคิดเห็น