ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตัวประหลาดเลอว
เฮ่อ............จบบทนำอันแสนยาวล่ะฮับ
เริ่มเรื่องกันจริงๆดีกว่า
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ ป่าแห่งนึง ยามค่ำ
" คุราปิก้ามานี่มา...... " เสียงของชายคนนึงผู้มีดวงตาสีรัตรติกาลเอ่ยขึ้นช้าๆ โดยที่เด็กหนุ่มผู้ถูกเรียกเดินมาหาทันที แล้วนั่งลงข้างๆ
" ใช่ที่นี่จริงๆอ่ะหรอคุโรโร่.......อ๊ะ! " เด็กหนุ่มผมทองถูกถูกเรียกตกใจเมื่อชายหนุ่มเอื้อมมือมากอดเค้าไว้
" .....มือสั่น..........หนาวหรอ....แบบบนี้อุ่นขึ้นไหม " พอคุโรโร่พูดอย่างอ่อนโยนที่ไรไม่รู้ทำไมเค้าต้องหน้าแดงทุกที
" อ....อือ........ "
" ......รู้ไหมที่นี่นะ....มันมีตำนายว่า.....ถ้าสามารถหาปราสาทนฤมณีที่อยู่เคียงข้างกับปราสาทนฤมนต์พบ..........ในนั่นจะมีของวิเศษอยู๋หลายชิ้น...............ในนั่นอาจจะมี....ของที่ทำให้ความทรงจำนายกลับมาก็เป็นได้...... " พอคุโรโร่พูดจบก็เหล่มองร่างเล็กๆในอ้อมแขนซึ่งหลับไปแล้ว
" ............. " คุโรโร่ยิ้งบางๆ พลางขี่เส้นผมที่ลงมาบังหน้าหวานนั่นออก ก่อนจะเอนกายพิงต้นไม้ใหญ่แล้วหลับไปเหมือนคนในอ้อมกอด
เช้าวันต่อมา
" .........ไปกันเถอะ " คุโรโร่เรียกคุราปิก้าที่จัดของเสร็จแล้วให้เดินทางกันต่อ
" อือ " แล้วทั้งสองก็เดินไปเรื่อยๆ แต่พอเดินไปสักพักก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอปราสาทนั่น
" กลับกันไหม .......ไปหาอย่างอื่นกันเถอะ " คุโรโร่พูดเมื่อเห้นว่าคุราปิก้าเดินช้าลงจนต้องอยู่พัก
' โครม!! ' อยู๋ๆก็มีคน....เอ่อ........หรือสัตว์หว่า มันมีผมสีน้ำตาลดวงตาสีแดงหูเหมือนเอล มีเข้าเหมือนปีศาจ และ.........หาง??
" โอ้ยๆ ดันตกลงมาซะได้ " มันพูดขึ้นแล้วจ้องมองมาที่คุราปิก้า
" เอ่อ.....คุณคือใครหรอครับ " คุราปิก้าถามขึ้น
" ชั้นชื่อ เลอว เป็นคนเฝ้าทางไปปราสาทเห็นว่าพวกนายตามหาปราสาทนิให้ชั้นพาไปไหมล่ะ "
" ......นำไปเลย " คุโรโร่เอ่ยเบาๆเหมือนไม่ค่อยพอใจเท่าไร ก็ไอ้เจ้านี้นะมันจ้องคุราปิก้าซะเขม้ง เค้านะอยากจะเชือดมันให้รู้แล้วรู้รอดไปซะเลย!!
และแล้วตัวประหลาดก็ได้นำทางไปยังที่กว้างโล่งไม่มีอะไรเลย
" ที่นี่ล่ะ " ตัวประหลาดเลอวพูดพลางกระโดดดึ๋งๆไปรอบๆ
" ไหนล่ะ? มีแต่ที่โล่งนิ " คุโรโร่เอ่ย
" ...... "
" อ้าว ลืมไปๆ " ว่าแล้วเลอวก็เดินไปกดที่ผนังต้นไม้แล้วปราสาทก็ค่อยๆแสดงตัวออกมาจากบาเรีย
" เชิญๆ ปราสาทเนี่ยชั้นเป็นคนเฝ้าเอง ไม่ต้องห่วงเรื่องกับดักหรอก ชั้นเอาออกเกือบหมดล่ะ " ว่าแล้วเลอวก็พาเดินไปในปราสาท
-*-*-*-**-**-*----------------------*-**--**----------------------*-**-*-*-
เดี๋ยวต่อตอนหลังให้นะ
เริ่มเรื่องกันจริงๆดีกว่า
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ณ ป่าแห่งนึง ยามค่ำ
" คุราปิก้ามานี่มา...... " เสียงของชายคนนึงผู้มีดวงตาสีรัตรติกาลเอ่ยขึ้นช้าๆ โดยที่เด็กหนุ่มผู้ถูกเรียกเดินมาหาทันที แล้วนั่งลงข้างๆ
" ใช่ที่นี่จริงๆอ่ะหรอคุโรโร่.......อ๊ะ! " เด็กหนุ่มผมทองถูกถูกเรียกตกใจเมื่อชายหนุ่มเอื้อมมือมากอดเค้าไว้
" .....มือสั่น..........หนาวหรอ....แบบบนี้อุ่นขึ้นไหม " พอคุโรโร่พูดอย่างอ่อนโยนที่ไรไม่รู้ทำไมเค้าต้องหน้าแดงทุกที
" อ....อือ........ "
" ......รู้ไหมที่นี่นะ....มันมีตำนายว่า.....ถ้าสามารถหาปราสาทนฤมณีที่อยู่เคียงข้างกับปราสาทนฤมนต์พบ..........ในนั่นจะมีของวิเศษอยู๋หลายชิ้น...............ในนั่นอาจจะมี....ของที่ทำให้ความทรงจำนายกลับมาก็เป็นได้...... " พอคุโรโร่พูดจบก็เหล่มองร่างเล็กๆในอ้อมแขนซึ่งหลับไปแล้ว
" ............. " คุโรโร่ยิ้งบางๆ พลางขี่เส้นผมที่ลงมาบังหน้าหวานนั่นออก ก่อนจะเอนกายพิงต้นไม้ใหญ่แล้วหลับไปเหมือนคนในอ้อมกอด
เช้าวันต่อมา
" .........ไปกันเถอะ " คุโรโร่เรียกคุราปิก้าที่จัดของเสร็จแล้วให้เดินทางกันต่อ
" อือ " แล้วทั้งสองก็เดินไปเรื่อยๆ แต่พอเดินไปสักพักก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอปราสาทนั่น
" กลับกันไหม .......ไปหาอย่างอื่นกันเถอะ " คุโรโร่พูดเมื่อเห้นว่าคุราปิก้าเดินช้าลงจนต้องอยู่พัก
' โครม!! ' อยู๋ๆก็มีคน....เอ่อ........หรือสัตว์หว่า มันมีผมสีน้ำตาลดวงตาสีแดงหูเหมือนเอล มีเข้าเหมือนปีศาจ และ.........หาง??
" โอ้ยๆ ดันตกลงมาซะได้ " มันพูดขึ้นแล้วจ้องมองมาที่คุราปิก้า
" เอ่อ.....คุณคือใครหรอครับ " คุราปิก้าถามขึ้น
" ชั้นชื่อ เลอว เป็นคนเฝ้าทางไปปราสาทเห็นว่าพวกนายตามหาปราสาทนิให้ชั้นพาไปไหมล่ะ "
" ......นำไปเลย " คุโรโร่เอ่ยเบาๆเหมือนไม่ค่อยพอใจเท่าไร ก็ไอ้เจ้านี้นะมันจ้องคุราปิก้าซะเขม้ง เค้านะอยากจะเชือดมันให้รู้แล้วรู้รอดไปซะเลย!!
และแล้วตัวประหลาดก็ได้นำทางไปยังที่กว้างโล่งไม่มีอะไรเลย
" ที่นี่ล่ะ " ตัวประหลาดเลอวพูดพลางกระโดดดึ๋งๆไปรอบๆ
" ไหนล่ะ? มีแต่ที่โล่งนิ " คุโรโร่เอ่ย
" ...... "
" อ้าว ลืมไปๆ " ว่าแล้วเลอวก็เดินไปกดที่ผนังต้นไม้แล้วปราสาทก็ค่อยๆแสดงตัวออกมาจากบาเรีย
" เชิญๆ ปราสาทเนี่ยชั้นเป็นคนเฝ้าเอง ไม่ต้องห่วงเรื่องกับดักหรอก ชั้นเอาออกเกือบหมดล่ะ " ว่าแล้วเลอวก็พาเดินไปในปราสาท
-*-*-*-**-**-*----------------------*-**--**----------------------*-**-*-*-
เดี๋ยวต่อตอนหลังให้นะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น