Kurapika ~เจ้าชายจะไรหว่า?!~ ฟิคHunter

ลำดับตอนที่ #2 : แต่งงาน!!!

วันต่อมา



" เจ้าชาย!! ทรงอยู่ไหนพะยะค่ะ!! " คนๆนึงวิ่งตะโกนตามทางเดินไปเรื่อยๆ



" หยา~ องครักษ์ใหม่อึดเป็นบ้าเลยแฮะ นึกว่าจะเลิกหาตั้งแต่2ชั่วโมงที่แล้วซะอีก " คุราปิก้าแอบอยู๋ที่เสาต้นนึงที่องครักษ์ที่ว่ากำลังเดินตรงมา



" องค์ชาย ทรงแอบอยู๋ที่ไหน หม่อมชั้นเป็นองครักษ์ขององค์ชายนะพะยะคะ! มาถึงองค์ชายจะไม่ทักทายหน่อยหรอ " องครักษ์ยังคงเดินหาไปเรื่อยๆ



" เราไม่ต้องการองครักษ์หรอก ชื่ออะไรก็ไม่รู้ ข้าไม่จำเป็นต้องมีซะหน่อย " แล้วองครักษ์ก็มาถึงเสาต้นที่คุราอยู่ พอมองเห็นเจ้าชายที่ว่า ก็ถอนหายใจ



" องค์ชายอย่าทรงหนีได้ไหมพะยะคะ แล้วกระหม่อมก็ชื่อ กอนร์พะยะคะ อย่าทรงหนีเลย เสด็จพ่อของท่านส่งข้ามาเพราะเป็นห่วงท่านนะพะยะคะ "



" เจ้าจะว่าไงก็ตามแต่ ข้าไม่อยากได้องครักษ์หรอก "



" หม่อมชั้นต้องทำเช่นใดองค์ชายถึงจะยอมให้หม่อมชั้นอยู๋ใกล้ๆล่ะพะยะคะ "



" อืม......อย่างแรก เจ้าก็อยู๋เป็นเพื่อนข้าหน่อยสิ ข้าอยากลองเดินชมที่นี่ดูเมื่อวานก็มีงานเลี้ยงไม่ทันได้สำรวจอะไรเลย อย่างที่สอง ลืมเรื่องหน้าที่ซะ! เจ้าต้องฟังแต่คำสั่งของข้า " ฝ่ายองครักษ์เมื่อได้ฟังก็ถอนหายใจพลางพยักหน้าช้าๆ



" ตกลงก็ได้พะยะคะ ถ้าท่านยอมให้ข้าอยู่ใกล้ๆท่าน "



" ดีมาก งั้นไปสำรวจที่นี่กันเถอะ " ว่าแล้วเจ้าชายตัวดีก็ลากองครักษ์ไปรอบๆปราสาท



" องค์ชายพะยะคะ รูสึกว่าเราจะหลงทางกันแล้วนะพะยะคะ "



" ข้าก็ว่าอย่างนั้น......เจ้าเลิกพูดพะยะคะๆซะทีได้ไหม ได้ยินทีข้าล่ะนึกถึงท่านพ่อขึ้นมาเลย แล้วเรียกข้าว่าคุราปิก้าเฉยๆเถอะ "



" พะยะ......เข้าใจแล้วครับองค์ชาย.....ท่านคุราปิก้า "



" ว่าแต่..........เราจะออกจากที่นี่กันยังไงล่ะเนี่ย- -^^^ "



" ..อ้าวคุราปิก้ามาทำอะไรที่นี่รึ " คุโรโร่เดินผ่านมาโดยที่ข้างหลังมีองค์รักษ์อยู่ด้วย



" คือข้าหลงทางนะ กำลังสำรวจปราสาทอยู่แล้วมันหาทางกลับไม่เจอคุโรโร่ แล้วนั่นใครกันรึ " คุราปิก้าเอ่ยถามถึงผู้ที่เดินตามหลังมา



" อ๋องั้นรึ......เดียวข้าพาไปชมรอบๆล่ะกันจะได้ไม่หลง แล้วนี้ก็องค์รักษ์ของข้านะ ชื่อ................................ช่างมันเถอะชื่ออะไรไม่รู้ "



" ท่านคุโรโร่ ลืมชื่อข้าอีกแล้วสินะ " องค์รักษ์ข้างหลังพูดขึ้นมาพลางหยิบมีดขึ้นมา



" ว้ากกก จำได้แล้วๆ หมอนี่ชื่อคิรัวร์ เจ้าอย่าเอามีดขึ้นมาเล่นนะ! " คุโรโร่หันมาบอกชื่อกับคุราแล้วหันไปหาองค์รักษ์อีกที พอพูบจบคิรัวท์ก็เก็บมีด



" ท่านคุโรโร่ใจร้ายลืมช่อข้าอยู๋เรื่อยT_T แล้วนั่นใครนะท่าน.....ทำไมสวยจัง " พูดจบคิรัวท์ก็โดนปังตอเขกหัวเข้าให้



" โอ้ย...อุตสาตร์ชมว่าสวย มาทุบข้าทำไม " คิรัวท์พูด ส่วนคุโรโร่นั่นกำลังพลางกลั่นหัวเราะอย่างเต็มที่อยู่



" ข้า! เป็น! ผู้ชาย!!! " คุราเน้นแต่ล่ะคำอย่างชัดเจน



" อ้าว เห็นสวยๆอย่างนี้นึกว่าผู้หญิงซะอีก ข้าขอโทษล่ะกัน "



" ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ม......ไม่ไหวแล้ว.....55555555+ คิรัวท์นั่นนะ55555 เป็นเจ้าชาย555+ จากดินแดน ก๊ากกกกกกกก แสงสว่าง อุ๊บ!! ฮ่ะๆๆๆ แล้วนั่น 555 เป็นองค์รักษ์5555555555+ ของเค้าชื่อกอนร์555555555555 " คุโรโร่พูดอย่างยากลำบากเพราะติดหัวเราะ- - แถมพูดจบแล้วยังคงหัวเราะต่อไปอีก ทำให้คุราเอาปังตอมาเขกหัวทันที แถมยังบุทจนคุโรโร่หยุดหัวเราะเลยทีเดียว( ทุบเท่าไร่มันก็ไม่ยอมหยุด )



" สวัสดีฮ่ะ คิรัวท์ " กอร์นพูดขึ้นพลางยื่นมือออกมา



" ไฮ สวัสดี กอร์น งานนี้ชั้นว่ามันหนักนะที่ต้องดูแลเจ้าชายหน้าสวยเนี่ย เพราะต้องระวังคนจะมาปล้ำแน่ๆ 555555+ " คิรัวท์พูดจบเท่านั้นล่ะก็โดนคุราถีบทันทีพร้อมหนังสือเล่มใหญ่ทุบบนหัวโป๊กๆๆๆ



" +_______+ชิ่งๆๆ " คุราทำตาหน้ากลัวพร้อมวิ่งไล่องค์รักษ์ตัวดีของคุโรโร่อย่างสนุกสนานปล่อยให้กอร์นยืนงงเต้กอยู๋คนเดียวขณะที่คุโรโร่เริ่มหัวเราะต่อ- -^^



ทางด้านพ่อของคุรา



" เฮ่อ........ถ้าคุราปิก้ารู้ว่าเราส่งไปทำไมจะโกรธเราไหมนะ............................โกรธแน่ๆ โอ้ยยยยย รู้งี้ไม่น่ากินเหล้าเลยยยย ฝ่ายนั้นดันทวงสัญญาเมื่อ20กว่าปีอีก ข้าเลยต้องโกหกคุราปิก้าอีกว่าข้าเพิ่งสัญญา " กรรมอีเวรนิ สัญญาไว้ตั้งนานแล้วดันลืมแถมยังจะโกหกชาวบ้านอีกเราไปดูกันมาสัญญาไรไว้สิทธิ์พิเศษของคนแต่ง- -



ย้อนไปที่โรงเหล้าเมื่อตอนที่ราชาปีศาจหน้าหล่อกับราชาแห่งแสงหน้าหวานตอนหนุ่มๆกำลังดื่มเหล้ากัน



" เจ้าแสงๆ เจ้าว่าลูกข้าหล่อใช่มะ " กษัตริย์แห่งเมืองแห่งความมืดเอ่ย



" อย่าเรียกข้าอย่างนั้น! เจ้าดำมิด ถึงลูกเจ้าจะหล่อแต่ในอนาคตลูกข้าจะต้องเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกแน่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ " กษัตริย์แห่งดินแดนแสงสว่างพูดขึ้นพลางซดเหล้าไปอีกแก้ว( ก๊ากกกกกกดูมันตั้งชื่อเล่นดิไม่ไหวแล้ว55555+: mory )



" ถ้างั้นพอโตขึ้นแล้วจับแต่งงานกันดีกว่า 555+ จะได้กระชับความสัมพันธ์กันไงล่ะ!! " ว่าแล้วกษัตริย์ทั้งสองก็ถูกเหล้ามอมไปซะแล้ว- -



" ได้! ข้าตกลง!!! นิข้าเซ็นชื่อแล้วเจ้าเซ็นสิเจ้าดำปิดปี๋ "



" ดีๆๆ55555+ เจ้าขาวไปหมด เดี๋ยวข้าอ่านล่ะนะ! เอิ้ก.........เมื่อลูก...ขอ...งทั้งสอ.งดิน...แดน....เอิ้ก!....โตขึ้น จะให้แต่งงานกัน เอิ๊กๆๆ อ่านว่าไรเนี่ย555+......ถึงแม้ว่าจะเป็นเพศเดี่ยวกันก็ตาม เอิ้ก เจ้าเขียนทำไมเนี่ยไอ้เนี่ย..... "



" เขียนเล่นๆก็ยังไงก็ต้องเป็นผู้หญิงสิ!! 555555+ เอิ้กๆ "



" อ่านต่อล่ะ.........ลงนาม กษัตริย์แห่งดินแดนแสงหวาบหวาม แล้วก็ลงนามข้า เอิ้ก กษัตริย์แห่งดินแดงแห่งความมืด......ผู้หล่อเหล่า55555+ "



นั่นคือบทสรุปที่ราชาของทั้ง 2 อาณาจักรสร้างความอัปยศหรืออัปลักษณ์เอาไว้



กลับมากันก่อน



" ว่าไงนะ!!!!!!!!!!/ว่าไงนะท่านพ่อ!! " เจ้าชายทั้งสองตะโกนลั่นพระราชวัง



" ก็.......อย่างที่ข้าพูดไป....พวกเจ้าทั้งสองคน..........คงต้องแต่งงานกันล่ะนะ....ข้าก็ไม่ได้รังเกียจที่มีลูกสะใภ้เป็นเพศเดียวกับลูกชายข้าหรอก.......เรื่องลูกข้าก็มียาที่จะทำให้มีลูกได้อยู่แล้ว......แล้วก็...ข้าคงไม่กีดกันคู่ครองของลูกข้าที่สวยยิ่งกว่าผู้หญิงหรอก.....หึๆๆๆ " พระราชาแห่งความมืดตรัสแล้วเดินจ้ำอ้าวหนีไปทันที ( ผ่านไปหลายเดือนแล้วนะมันถึงจะมาบอก )



" ท่านพ่อไม่เห็นบอกเรื่องนี้กับข้าเลย ข้าจะทำยังไงดีคุโรโร่ " คุราปิก้าเอ่ยพลางทำหน้ากลุ้มใจสุดๆ พอเงยหน้าขึ้นมามองเค้า เค้าก็แทบคลั่งอยากจะจับกดซะตรงนี้เลย



" .......ข้า...ไม่ได้รังเกียจที่จะแต่งงานกับเจ้า " คุราปิก้ามองมาที่คุโรโร่อย่างตกใจ ความหมายของคำพูดนั่น



" อ.....อย่ามาอำกันหน่อยเลย " ถึงจะพูดแบบนั้นแต่เมื่อสบตากับนัยตารัตรติกาลเข้าก็รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งดวงตานั่นบ่งบอกว่าไม่ได้ล้อเล่นด้วยแล้วยิ่งรู้สึกแปลกๆ



" ..........ข้าไม่ได้อำ ไม่ได้ล้อเล่น ข้าอยากได้เจ้า ตั้งแต่ที่พบกันครั้งแรก....ข้าก็รู้ว่าเป็นเจ้าเท่านั้น ข้ารักเจ้า " เค้ารู้ดีว่าเค้าต้องการอะไรเพราะความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน มันจึงชัดเจนว่าเค้ารู้สึกยังไง ผิดกับอีกคนได้รับความรักมากมายเลยแยกไม่ออกว่าอันไหนคือความชื่นชม อันไหนคือความรักแบบคนรัก อันไหนคือความรักแบบพี่น้อง แยกไม่ออก



" .........ข......ข้า.....ไม่รู้ "



" ถึงยังไงเราก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี........แต่ข้าจะไม่บังคับเจ้า จนกว่าเจ้าจะตอบคำถามนี้ได้ว่าเจ้ารักข้ารึป่าว " คุโรโร่เดินออกไปอย่างสง่าทิ้งให้คนตกใจยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความรู้สึกหลายอย่าง



ผ่านไปสองวัน



" .......เอ่อ....กำหนดงานแต่งงานซะแล้ว ข้าไม่อยากแต่งเลย..............ท่านพ่อนะท่านพ่อ กลับไปเมื่อไรข้าจะสั่งให้ปีศาจรุมข่นขืนซะเลย " คุราพูดด้วยประกายตาระวิบระวับ +_+ > -_- > +_+



" เฮ่อ........ก็บอกแล้วว่าข้าไม่ได้ไม่อยากแต่งกับเจ้าซะหน่อย เจ้าอยู่ที่นี่นะดีแล้ว อยู่กับข้า....เป็นราชินีของข้าคนเดียว........ " คุโรโร่พูดพลางก้มหน้าเข้าไปจูบคุราเบาๆ แล้วถอนริมผีปากออก ก่อนจะพบใบหน้าแดงก่ำสีแดงระเรื่องของร่างตรงหน้า



" ......อึก...จ.........เจ้า.....อึย...... " ว่าแล้วคนที่อายจนม้วนหน้าก็ผลักคนที่จูบตนแล้ววิ่งหนีไปทันที ส่วนคนที่จูบก็ยืนยิ้มอยู๋คนเดียว แล้วทั้งวันนั้นคนๆนี้หรือคุโรโร่ก็ยิ้มหน้าบานเป้นจานเชิงทั้งวัน

ทางด้านเจ้าชายคุราปิก้าของเรา

“ ไม่ๆๆๆๆๆ.............ไม่!!!!  ไม่แต่ง!...ไม่แต่ง!..........ไม่แต่งเด็จขาด!!! ” เจ้าชายคุราปิก้ากำลังตะโกนใส่โทรศัทพ์ยุคโบราน

{" ไม่ได้!! ทางฝั่งนู้เค้าชอบเจ้าไม่ใช่หรอ!!!...........ถ้าไม่ชอบทั้งสองผ่ายมันก็อีกเรื่องนึง แต่ผั่งนู้เค้าชอบเจ้านิ!!! "} พระราชาที่อยู่ปลายสายก็ตะโกนมาเสียงดังไม่แพ้กัน

" แต่ข้าไม่ได้ชอบเค้านิ!!! แล้วงานแต่งทำไมต้องเริ่มในอีก3 อาทิตย์ด้วยเล่า! "

{" ช่วยไม่ได้!! ถ้าเจ้าทำให้อีกฝ่ายไม่อยากแต่งกับเจ้าก็พอแล้วนิ ข้าว่าเจ้าคงจะหาวิธีได้แน่ ..........ถ้าเจ้าไม่ยอมแต่งมันเท่ากับหยามหน้าข้าเลยนะ!! ยอมแต่งซะเถอะ อย่างน้อยเจ้าก็ไม่โดนใช้แรงงานหรอกน้า!!! "}

" ............-*- โว้ย!!!!!! " ว่าแล้วคุราปิก้าก็โวนหูโทรศัพท์ลงกับตัวเครื่องอย่างแรง

" คอยดูนะ!! ข้าจะทำให้เจ้าเกลียดข้าให้ได้เลยคอยดู! "

-*--*--*-*----------------------------------*-*--*-*-*------------------------------------------*-*-*-**-

มาต่อแล้วนิดนึง-*-

หมดมุขอ่า เดี๋ยวจะพยายามมาอัพเยอะ-*-

ถ้าทำได้ =-=""