คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : -6 รุ่งอรุณของน้องใหม่ 6-
บทนำ
รุ่งอรุณของน้องใหม่
"ตื่นได้แล้ววศิน เช้าแล้ว"
วศินงัวเงียลืมตาขึ้น ... โกวิทนั่นเองที่ปลุกเขา ... แล้วเสียงที่เหมือนเพลงเชียร์ที่เขาได้ยินอยู่ที่มันคืออะไรกัน
"เสียงอะไรวะ" เขาถาม "ใครมาเชียร์อะไรตอนเช้าอย่างนี้วะ"
"นายมาดูเอาเองแล้วกัน" เสียงดังตอบมาจากระเบียง
วศินเดินไปที่ระเบียง สุรศักดิ์อยู่ในชุดexternเรียบร้อยแล้วยืนถือถ้วยกาแฟที่ควันกำลังกรุ่นอยู่ (แน่นอนว่าเป็นผลิตผลจากกาต้มน้ำที่อาจารย์ฝ่ายปกครองสั่งห้ามมิให้มีไว้ในครอบครองในหอพัก) เมื่อมองลงไปที่เบื้องล่างเขาก็เห็นรุ่นพี่ประมาณ20คนยืนอยู่ตรงถนนในโรงพยาบาล ตรงแยกระหว่างหอพักชายและหอพักหญิง
"พี่เค้าบูมรับexternรุ่นใหม่กัน" สุรศักดิ์กล่าวพร้อมทั้งชี้ลงไป
มองตามไป วศินเห็นเพื่อนรุ่นเดียวกันในชุดเสื้อสามารถ เดินไปถึงที่หน้าตึกซึ่งรุ่นพี่จะบูมให้ จากนั้นรุ่นน้องก็จะบูมตอบกลับ
"นายไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวจะได้ไปเรียนกัน" สุรศักดิ์บอก
วศินกลับจากห้องอาบน้ำรวม ตอนนี้คนเริ่มบางเบาลงไปแล้วเนื่องจากคนส่วนใหญ่รีบไปกัน เขาเดินมาที่ห้อง หยิบเสื้อสามารถขึ้นดูก่อนจะสวมใส่ลงไป
เสื้อexternหรือเสื้อสามารถ อันเป็นเสื้อกาวน์สั้นที่มีตราโรงพยาบาลปักอยู่ที่กระเป๋าเสื้อ ... เป็นเสื้อที่เป็นสัญลักษณ์ของนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 6 หรือที่เรียกกันสั้นๆว่า "Extern"
แต่เขาเองจะพร้อมที่จะใส่เสื้อนี้หรือเปล่านะ วศินคิด เพราะว่าตลอดเวลา 5 ปีที่ผ่านมา เขารู้สึกว่าพี่ๆปี 6 เป็นอะไรที่แตกต่างไปจากนักศึกษาแพทย์ปีอื่นๆ และดูเก่งกว่าที่วศินคิดว่าตนเองจะทำได้
"หลังจากใส่เสื้อสามารถ ไม่มีอะไรที่externทำไม่ได้" โกวิทเอ่ยขึ้นพร้อมตบไหล่วศิน ชายหนุ่มหันไปมองเพื่อนของเขา ... หลังจากเรียนร่วมกันมา 5 ปี ดูเหมือนโกวิทจะเป็นคนที่มองทะลุความกังวลของเพื่อนๆได้ดีที่สุด และคอยให้กำลังใจอยู่เสมอ
" ขอบใจมากเว้ย" วศินตบไหล่โกวิทตอบ " แต่จะซาบซึ้งกว่านี้ถ้าแกไม่เนียนดึงผ้าเช็ดตัวกูไปนะ"
วศินเดินหลบออกจากหน้าต่าง เพราะว่าฝั่งตรงข้ามคือหอพักหญิง ... เขายังไม่อยากโดนเรียกว่าเป็นผีเปรตตูดลายตั้งแต่ต้นปี
ทั้งสามเดินออกจากลิฟท์ เดินตรงไปยังรุ่นพี่ที่กำลังบูมกันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย วศินเอื้อมมือไปกอดคอเพื่อนทั้งสองคน
"ไปกันเถอะ พวกเรา"
ความคิดเห็น