Fic bleach Hitsuyuki & Ginkitsune Gin x Hitsu [yaoi]

ลำดับตอนที่ #34 : Special: Kitsune to Yuki [Happy 3rd Anniversary!]

 Hitsuyuki to Ginkitsune- Special ’s Chapter: Kitsune to yuki

มืดเหลือเกิน...

ความมืดมิดที่เกินคำบรรยาย ดำมืด... ราวกับจะไม่มีโอกาสได้เห็นแสงใดอีกแล้ว

มืดลึกล้ำยิ่งกว่ารัตติกาล

ดำสนิท... จนมองไม่เห็นแม้กระทั่ง 'หัวใจ' ของตนเอง

ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบๆ ก็ไม่พบซึ่งสิ่งใด

ความรู้สึกสายหนึ่งพลันก่อตัวขึ้นในอก เป็นความรู้สึกที่อึดอัด...เสียจนอยากร้องไห้

หากก็ไม่มีน้ำตา...

ร่างกายนั้นช่างเบา เบากว่าขนนก... จนรู้สึกว่า ตอนนี้เรายังมีตัวตนอยู่รึเปล่านะ

กลัว...

ใช่... ความรู้สึกนี้คือความหวาดกลัวสินะ

กลัวเหลือเกิน...

หวาดหวั่นที่ต้องอยู่คนเดียวในที่อันดำมืดเช่นนี้

หนาวเหลือเกิน... ยามที่เมื่อหันไปก็ไม่พบว่ามีใคร

ความเย็นเยียบเล็กจ้อยตกต้อง

อา... มันคือหิมะสินะ

หิมะที่มืดมิด เหน็บหนาว... ไปถึงกระดูก ลามไปถึงหัวใจในอุระนี้

ไม่ชอบ... เขาไม่ชอบเลย... ทำไมเขาต้องอยู่เพียงลำพังในที่แห่งนี้ด้วยนะ

ขอบตาร้อนผ่าว หากแต่ก็ไร้น้ำตา...

ไม่อาจหลั่งน้ำตา ทั้งที่ความจริงเศร้าเหลือเกิน... เจ็บปวดเหลือเกิน อ้างว้างเหลือเกิน...

พลัน... สิ่งหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่หางตา

เงาร่างขาวโพลน...

สีขาวประกายเงิน ซึ่งมีลูกแก้วสีแดงสดแต่งแต้มอยู่

ร่างนั้นกำลังจ้องมองมา ด้วยดวงตาสีชาดนั้น

มันคือสุนัขจิ้งจอก...

'เหงาสินะ'เสียงที่เปล่งออกมา ทำไมช่างอ่อนโยนขนาดนี้

'เจ้า... กำลังพูดอยู่กับข้าหรอ'เปล่งเสียงอันแผ่วเบา ผ่านลำคอที่แสนเย็นเฉียบ

ไม่เคยมีใครพูดกับเขามาก่อน...

เช่นเดียวกับที่เขาไม่เคยได้สนทนากับผู้ใด

เจ้าจิ้งจอกนั้น มองตรงมา ด้วยแววตาที่มั่นคง

'ใช่ ผมกำลังพูดอยู่กับเธอ'

ความรู้สึกบางอย่างก่อกำเนิดขึ้น

ต่างจากความกลัว ความอ้างว้างที่แสนหนาวเย็น

มันช่าง... อบอุ่น?

'งั้นหรอ...'

'เธอ...สวยจังเลยนะ'

ดวงตาดุจลูกแก้วสีแดงสดยังคงจับจ้อง พร้อมเอ่ยออกมาตรงๆ อุ้งมือนั้นยื่นออกมาข้างหน้า

'ไม่รู้สิ... ข้าไม่รู้ว่าความสวยงามคืออะไร'

เพราะไม่เคยรู้จักสิ่งใดนอกจากความมืดมิดและความหนาวเหน็บ...

'ทำไมเธอถึงดูเศร้าขนาดนั้นล่ะ'เสียงนั้นถาม เป็นคำถามที่ทำให้เขาชะงัก

ทิ่มแทง... ในหัวใจ

'ข้า...'

เสียงเงียบไปในลำคอ

ราวกับมีหินโยนลงบนสระน้ำแห่งจิตใจ ทำให้แตกออกเป็นระรอกคลื่น...

'ข้า... ข้าไม่อยากอยู่คนเดียว'เอ่ย พร้อมความร้อนผ่าวที่เพิ่มทวีขึ้นที่ขอบตา

ไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว..

เพราะการอยู่คนเดียว... มันช่างอ้างว้างเหลือเกิน...

อุ้งมือนุ่มนั้นแตะลงบนตัวเขาแผ่วเบา... ทำให้เผลอไหกายสะดุ้ง

'งั้นไม่เป็นไรแล้วล่ะ'สุนัขจิ้งจอกเงินตัวนั้นยิ้ม...

รอยยิ้มที่เขาไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน

'ผมจะคอยอยู่ข้างๆเธอเอง... จะอยู่ข้างๆเธอตลอดไป'

ประโยคลอยๆ หากช่างฟังเหมือนคำสัญญาหนักอึ้งมั่นคง

จนหยาดน้ำตา... ไหลริน

หิมะกระหน่ำตกหนัก ลงบนร่างของสุนัขจิ้งจอก ที่ในมือประครองเกล็ดหิมะเอาไว้

น่าแปลก... ที่สำหรับตัวมันแล้ว หิมะนี้ช่างไม่เหน็บหนาวดั่งเช่นคราแรก

หากแต่สวยงาม... และแสนอบอุ่น

งดงามจนมิอาจละสายตา...

'สัญญาแล้วนะ'เอ่ย... ด้วยน้ำเสียงสั่นระริก

อยู่ข้างๆตลอดไปเลยนะ...

อย่าทิ้งข้าไปไหน...

'อืม จะไม่มีวันทิ้งให้เธอต้องอยู่คนเดียวหรอก...'โอบประครองหิมะแสนงามในอุ้งมือ หิมะที่ตนเคยได้แต่เฝ้ามองความงดงามแสนอ้างว้างนั้น

'ผมสัญญา'

ในท่ามกลางพายุหิมะที่เคยหนาวเหน็บไร้ซึ่งสิ่งอื่นใดนอกจากความมืด... ปรากฏเงาร่างของจิ้งจอกเงิน

ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าความสวยงามคืออะไร... ทว่า...

ข้ากลับรู้สึกว่า... ตัวตนของเจ้าที่คอยอยู่เคียงข้างข้า ช่างดูงดงามเหลือเกิน...

-Fin-

ฟิคย้อนหลังฉลองครบรอบวันเกิดฟิคคร้าบบบ>0< พอดีติดสอบ เลยเอามาลงเลทเลยT T

เนื้อเรื่องออกมึนๆไปหน่อยรึเปล่า ผมแอบแต่งตอนช่วงอ่านหนังสือสอบน่ะครับ(เด็กดีไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างจริงๆ ฮ่าๆ)

มันนานเหมือนกันนะ กว่าจะมาถึงตรงนี้ได้(3ปีเชียวTwT) จำได้ว่าตอนจับปากกาเขียนฟิคนี้ครั้งแรก ยังเป็นแค่เด็กม.ต้นเอ๊าะๆใช้ภาษาไม่ได้เรื่องอยู่เลยT^T(ตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยได้เรื่องเหมือนเดิม 55)

ขอบคุณทุกๆคนที่คอยติดตามนะครับ ผมขอโทษที่หายไปบ่อยๆนะ

ไว้จะมาต่อเรื่องหลักน๊า ขอบคุณฮะ