คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 ความอ่อนโยน
จะยังมีึคนอ่านมั้ยนะ-*-
อ่อ กันฟิคโดนหิ้ว
http://moekitsune.exteen.com/fanfiction
หากหายไป ตามอ่านในบล๊อคผมเอานะครับ^^
--4--
ซ่าา...
หยดน้ำพร่างพรายจากฝักบัว สาดกระทบร่างโปร่งระหง อุณหภูมิของน้ำอุ่นนั้นทำให้ผิวขาวติดจะขึ้นสีระเรื่อ
ดวงตาคู่งามหลับพริ้ม แพขนตายาวมีหยาดน้ำเกาะพราว ก่อนที่มือบางจะเอื้อมไปปิดน้ำ อีกมือคว้าผ้าขนหนูมาเช็ดตัว พลางตวัดเสื้อคลุมอาบน้ำขึ้นคลุมร่างเปล่าเปลือย
ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกอย่างแผ่วเบา ภาพของห้องสวีทสุดหรูใจกลางเมืองมิลานที่ฉายชัดในสายตา ร่างงามก้าวเดินออกมา เรียวปากงามขยับยิ้มขำเมื่อเห็นร่างของผู้จัดการส่วนตัวกำลังปล่อยรังสีอำมหิตอยู่บนโซฟากว้าง
"เบื่อขนาดนั้นเลยหรอครับ"เสียงนุ่มถาม พร้อมนั่งลงข้างคนอารมณ์ไม่ดีซึ่งปรายตามามอง
"แล้วเห็นว่าไงล่ะ"ถามด้วยเสียงเข้มๆ พลางแย่งผ้าขนหนูซึ่งพาดอยู่บนลำคอระหงมา แล้วลงมือเช็ดเรือนผมสีน้ำเงินด้วยความหงุดหงิดเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวไม่มีทีท่าทำให้มันแห้งสักนิด
มุคุโร่ยิ้มพรายพลางหันหลังนั่งกอดเข่าให้อีกฝ่ายเช็ดผมของเขาได้สะดวกขึ้น
เพราะไวท์ออคลิทติดแสดงไลฟ์ ทำให้ต้องเลื่อนไฟท์บินมามิลาน การถ่ายทำโฆสนาจึงต้องเลื่อนตามไปด้วย
สัมผัสนุ่มนวลที่กำลังซับไล่ไปตามเส้นผมอ่อนนุ่ม ทำให้นัยน์ตาสองสีเริ่มปรือลงอย่างเคลิบเคลิ้มเหมือนแมวถูกเกาคาง
กระทั่งจากความนุ่มนวลนั้นหยุดชะงักไป แทนที่ด้วยจมูกโด่งที่ซุกไซร้ไปตามลำคอขาว ทำให้นายแบบหนุ่มหลุดจากภวังค์
"ฮื้อ เคียวยะ ทำอะไรน่ะครับ ผมเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จนะ"เสียงหวานร้องประท้วงในลำคอ เมื่อเรียวปากร้อนเริ่มไล่ไปตามไหล่กลมมล
"ฉันเบื่อ..."ผู้จัดการหนุ่มว่า ก่อนจะกระตุกเส้นผมที่ติดจะชื้นอยู่เล็กน้อยให้ดวงหน้างามหันมารับจุมพิต
"ทำให้ฉันหายเบื่อสิ"โดยไม่ให้อีกฝ่ายพูดอะไร ฮิบาริช้อนร่างบางขึ้นอุ้มไปยังเตียงกว้าง มือขาวสอดใต้เสื้อคลุมที่เริ่มหลุดลุ่ย หยอกเย้ากับยอกอกสีกุหลาบที่เริ่มตอบสนองตามความเคยชิน
"อ๊ะ! อย่าสิครับ พรุ่งนี้ผมต้องทำงานนะ"มุคุโร่ร้องห้ามเมื่อเรียวปากร้อนทิ้งรอยตีตราไว้บนลำคอ หากแต่คนโดนห้ามไม่เพียงไม่ฟัง มือขาวรวบสองแขนเรียวบางซึ่งปัดป้องขื้นเหนือศรีษะ ทั้งยังจัดการปิดปากสวยๆด้วยเรียวปากของตน
ลิ้นร้อนไล่เลียริมฝีปากอ่อนนุ่มที่เม้มแน่นและแนวฟันซึ่งเรียงตัวเป็นระเบียบ ในขณะที่มืออีกข้างไล่ไปตามเรียวขา สัมผัสจุดที่ไวต่อความรู้สึก ทำให้อีกฝ่ายหลุดครางแผ่ว เรียวลิ้นนั้นจึงได้ลุกรานเข้าตักตวงความหวานล้ำอันเย้ายวน เนิ่นนานราวมิรู้เบื่อ
"อื้อ..."กระแสเสียงจากลำคอนั้นสั่นและแหบพร่า ยามเมื่อมือขาวเริ่มเปลี่ยนตำแหน่งเป็นสะโพกกลมกลึง สัมผัสผิวเนื้อนุ่มลื่นดุจกระเบื้องเคลือบ ก่อนที่เรียวปากบางจะผละออกเมื่ออีกฝ่ายจวนจะขาดอากาศอยู่รอมร่อ
"อะ...เอาแต่ใจเกินไปแล้วนะครับ"นายแบบหนุ่มบ่น ดวงตาสองสีหวานฉ่ำแลดูเย้ายวนสบกับนัยน์ตาสีดำสนิท ก่อนที่แขนเรียวซึ่งถูกปล่อยให้เป็นอิสระจะโอบรอบคอคนตรงหน้า แล้วเป็นฝ่ายเสนอจุมพิตให้เอง
"แต่ผมก็ต้องยอมคุณทุกที"
เรียวลิ้นเกี่ยวกวัดรัดรึงอย่างร้อนแรง ก่อนที่จูบนั้นจะเลื่อนมาตามลำคอ หยอกล้อกับยอดอกที่ถูกปลุกเร้า ไล่มาจนถึงหน้าท้องแบนราบโดยไม่ลืมที่จะทิ้งรอยสีกุหลาบไปทั่ว
"อ๊ะ...อา"เสียงครางหวานกระเส่าแสนเย้ายวนดังขึ้น เมื่อนิ้วเรียวยาวสัมผัสช่องทางด้านหลัง ก่อนจะสอดผ่านอย่างเชื่องช้า
"คะ....เคียวยะ อ๊ะ!"
เล็บยาวสีดำสนิทจิกลงบนแผ่นหลังกว้าง นิ้วเรียวเริ่มขยับช้าๆเมื่อเนื้อเยื่อภายในบีบรัดจนแน่น ก่อนจะเพิ่มจำนวนนิ้วขึ้น เรียกเสียงร้องให้ดังด้วยความเจ็บปวด
เรียวปากบางประทับลงบนกลีบปากนุ่มราวปลอบโยน ก่อนจะสอดนิ้วที่สามผ่านช่องทางที่เริ่มขยายออก ดวงหน้างามสะบัดขึ้นเมื่อนิ้วทั้งสามเริ่มขยับในช่องทางคับแคบที่รัดรึงอย่างช้าๆ ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้นอย่างร้อนแรง เสียงครางดังขึ้นไม่ขาดสายราวดนตรีที่ร้องบรรเลงไปตามจังหวะ กระทั่งของเหลวสีน้ำนมที่ถูกปลดปล่อยออกมา
"วันนี้เร็วกว่าทุกทีนี่"ประโยคที่กระซิบริมหูทำให้ดวงหน้าสคราญขึ้นสีอย่างหาดูได้ยาก ก่อนจะร้องออกมาเบาๆเมื่อลิ้นเปียกแตะลงบนใบหูซึ่งไวต่อความรู้สึก โลมเลียพร้อมขบกัดเบาๆบนติ่งหู และเมื่อเห็นว่าร่างเบื้องใต้กำลังเคลิ้มได้ที่ นิ้วเรียวจึงถอนถอนออกไป มือขาวจับขาเรียวแยกออกแล้วพาดไว้บนไหล่แกร่ง ก่อนความแข็งขืนที่ใหญ่โตกว่านิ้วจะสอดผ่านช่องทางสีหวานซึ่งถูกเบิกทางไว้ก่อนแล้ว กระนั้นเสียงกรีดร้องเบาๆก็ยังดังขึ้น เล็บสีหมึกจิกทึ้งบนเส้นผมของอีกฝ่ายราวจงใจยั่วเย้า
"อ๊า...อะ...คะ เคียวยะ เคียวยะ...."เสียงหวานสั่นเครือด้วยเพลิงราคะที่โหมกระพือดุจยอดสุราที่ทำให้ผู้ลิ้มรสมอมเมา
สะโพกงามขยับตามจังหวะเข้าออกที่เริ่มจากอ่อนโยน ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความรุนแรงอันรุ่มร้อน
"อ๊ะ...ละ...ลึกอีก"วิงวอนพร้อมดวงตาสองสีคลอหยาดน้ำตาที่สบลึกลงในดวงตาคู่คม ซึ่งอีกฝ่ายก็ตอบสนองอย่างร้อนแรง ความปราถนาที่ถูกจุดขึ้นพุ่งสู่จุดสูงสุดก่อนที่จะจบลงด้วยของเหลวอุ่นทีถูกปลดปล่อยในช่องทางอันน่าลุ่มหลง
ฮิบาริถอนกายออก พร้อมแนบเรียวปากลงบนหน้าผากมลของร่างงามที่หลับตาพริ้มอย่างเหนื่อยอ่อน
ความอ่อนโยนที่มีเพียงนายแบบหนุ่มเท่านั้นที่เคยสัมผัส
"ถ้าพรุ่งนี้ผมไปทำงานไม่ได้ผมจะโทษคุณ"มุคุโร่พึมพำเบาๆ ทำให้คิ้วเรียวของคนโดนบ่นเลิกขึ้นน้อยๆ
"แกยอมเองไม่ใช่หรอไง"
นัยน์ตาสองสีปรือขึ้น เรียวปากสีสดขยับยิ้มจาง
"อย่างกับว่าคุณจะยอมให้ผมขัดขืน"
ประโยคเอ่ยแซวที่ทำให้คนฟังเริ่มรำคาญ จึงจัดการปิดปากสวยๆซะ
"หุบปาก เจ้าสัตว์กินพืช"
***********
ร่างบางระหงที่ต้องไปอาบน้ำรอบสองของวันก้าวออกมาจากห้องน้ำ มือบางขยี้เส้นผมสีน้ำเงินเบาๆเพื่อให้มันแห้งไวขึ้น
นัยน์ตาสีไม่เข้าคู่ทั้งสองปรือปิดลง ก่อนจะพาร่างของตนมายืนข้างร่างสูงใต้ชุดยูคาตะสีดำสนิทซึ่งทอดสายตามองดูทิวทัศน์ยามค่ำคืนผ่านกระจกที่ถูกรวบม่านเปิดไว้
"อารมณ์ดีขึ้นหรือยังครับ"เอ่ยถามพลางนั่งลงพิงแผ่นหลังกว้าง ศรีษะงามที่ปลกคลุมด้วยเรือนผมยาวสลวยเอนซบใหล่ของอีกฝ่าย
ผู้จัดการหนุ่มไม่ตอบ นัยน์ตาสีเข้มยังคงทอดมองไปไกล หากแต่การที่ร่างสูงไม่ได้ปล่อยรังสีอำมหิตออกมาก็เพียงพอจะเป็นคำตอบแล้ว
"ยังไม่ไปนอนอีก"เสียงนุ่มติดจะดุว่า เรียกเสียงหัวเราะเบาๆให้ดังขึ้น
"ไม่เอาล่ะ ทีเคียวยะยังไม่นอนเลย"
เมื่อเห็นว่าคนมีงานต้องทำพรุ่งนี้เริ่มดื้อ เสียงถอนหายใจด้วยความหงุดหงิดจึงดังขึ้น ฮิบาริหันหลังขวับ ก่อนจะช้อนร่างระหงขึ้นอุ้ม ซึ่งอีกฝ่ายก็ยิ้มระรื่นอย่างยั่วเย้า
"ขี้โกง ผมก็อยากอยู่กับเคียวยะนานๆบ้างนี่หน่า"คนโดนบังคับกระเง้ากระงอน เมื่อแผ่นหลังสัมผัสกับเบาะนุ่ม
"หุบปากแล้วนอน"ผู้จัดการหนุ่มสั่งเสียงเข้ม ทำให้มุคุโร่ปรือตาลงอย่างว่าง่ายผิดกับทุกที ส่วนหนึ่งก็มาจากความอ่อนเพลียด้วย
"เคียวยะครับ"เสียงของคนที่ทำท่าจะนอนดังขึ้น นัยน์ตาสีดำจึงได้เบือนไปมองเป็นเชิงถามว่ามีอะไรอีก
เรียวปากสีแดงสดเพียงขยับยิ้มบาง มือเรียวจับชายแขนเสื้อของอีกฝ่ายเบาๆ พร้อมเอ่ยขึ้นทั้งทียังคงหลับตา
"อยู่ข้างๆผมก่อนนะครับ"
สิ่งที่ตอบกลัมมาไม่ใช่คำพูด หากแต่เป็นมือขาวที่กระชับกุมมือบางไว้อย่างมั่นคง
จากนั้นห้วงนิทราก็ฉุดกระชากสติของนายแบบหนุ่มไป โดยสิ่งสุดท้ายที่สัมผัสได้ก็คือความอ่อนโยนจากฝ่ามือนั้นนั่นเอง.....
TBC.
ความคิดเห็น