คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : บทส่งท้าย +ชี้แจงเรื่องรวมเล่ม
ไม่ได้เข้ามานานเลยครับ//หลบสายตา แอร๊ยยย อย่าเพิ่งประนามผม
เรื่องรวมเล่มไว้จะชี้แจงด้านล่างนะครับ แต่ตอนนี้ไปอ่านฟิคกันก่อนเถอะ ^^
二伸
[ปัจฉิมลิขิต]
แสงไฟจากงานเทศกาล เคล้าคลอไปกับเสียงตะโกนโหวกเหวกแข่งกันเรียกลูกค้าจากซุ้มต่างๆ ฟังดูหนวกหู แต่ก็ครึกครื้นดีเหมือนกัน...
ร่างเล็กเพรียวบางอยู่ใต้ชุดยูคาตะสีน้ำเงินเข้มที่แลดูเคร่งขรึมไม่ค่อยสมวัย ดวงตาสีครามมองดูร้านรวงต่างๆ
ไม่บ่อยนักที่เขาจะมางานเทศกาลรื่นเริงแบบนี้
"โทชิโร่คุง~ ยิ้มหน่อยสิ มาดูดอกไม้ไฟทั้งทีนะ มัวแต่ทำหน้าเครียดเดี๋ยวก็แก่เร็วหรอก"เสียงนุ่มฟังดูร่าเริงเต็มที่ว่า ร่างสูงนั้นอยู่ใต้ยูคาตะสีชาดซึ่งรับกับดวงตา บนศรีษะมีหน้ากากจิ้งจอกสีขาวคาดเอียงๆไว้ พร้อมมือขาวที่ส่งแอปเปิ้ลเคลือบน้ำตาลมาให้
"ข้าไม่ใช่เด็กนะ"คนตัวเล็กว่า พร้อมรับมาอย่างเสียมิได้
"ไม่เห็นเกี่ยวเลย เทศกาลมันก็ต้องลูกกวาดแอปเปิ้ลสิ"งินพูดพลางยิ้มกว้าง พร้อมกัดลงบนแอปเปิ้ลในมือ ความหวานกรอบของผลไม้และน้ำตาลแผ่ซ่านในปาก
ฮิซึกายะถอนหายใจกับอีกฝ่ายที่ทำตัวเหมือนเด็กๆ ก่อนที่เขาจะถูกลากไปเล่นเกมตามซุ้มต่างๆ
ทั้งยิงปืนลม ช้อนปลาทอง หรือของเล่นแปลกๆ คนข้างกายก็จะเล่นอย่างสนุกสนานจนเขาอดยิ้มออกมาจางๆไม่ได้
"โทชิโร่คุง"
"อะไร"เขาถาม โดยไม่ยอมสบตาของอีกฝ่ายที่พราวระยับอย่างไม่น่าไว้ใจ
"จับมือได้มั้ย"
ประโยคที่ทำให้ผิวหน้าขาวแดงระเรื่อ ก่อนที่จะตอบทันควัน
"ไม่ได้!"
ในงานเทศกาลนี้ก็มียมทูตแห่ง13หน่วยพิทักษ์มาเดินเล่นกันอยู่ไม่น้อย แค่การที่เขายอมมาเดินกับเจ้าคนมากเล่ห์นี่ก็ทำให้พวกนั้นแปลกใจกันแล้ว นี่ถ้ายังจะจับมือ...
ไม่ได้... ยังไงก็ไม่ได้เด็ดขาด!
"ใจร้าย~"งินว่า ก่อนจะทำท่าหงอเหมือนหมาโดนทิ้งเพื่อเรียกคะแนนสงสาร ซึ่งแน่นอน...มันไม่ได้ผล เพราะไม่เพียงแค่อีกฝ่ายจะไม่มอง ยังจ้ำพรวดๆไปไกลจนเขาต้องวิ่งตาม
"โทชิโร่คุง~"
เสียงเรียกที่ทำให้ฝีเท้าของร่างเล็กช้าลงเล็กน้อย ดวงตาสีสวยเบือนไปมองคนข้างกายอย่างไม่ค่อยไว้ใจ ยิ่งเมื่อเห็นว่าเรียวปากบางนั้นประดับไว้ด้วยรอยยิ้มกว้าง
"อะไรอีก"
"ยื่นมือมาหน่อยสิ"ประโยคที่ทำให้คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย ก่อนจะยื่นมือออกไป
หากแต่คนตาสีแดงกลับส่ายหน้า
"มือซ้ายต่างหาก"พูดพลางจับมือเล็กขึ้นมา แล้วบรรจงสวมแหวนดอกไม้สีน้ำเงินลงบนนิ้วนางอย่างอ่อนโยน...
มันเป็นแหวนธรรมดาที่ได้มาจากเกมเมื่อครู่ ไม่ได้มีราคาอะไรมากมาย หากแต่สัมผัสแผ่วเบาอันนุ่มนวลนั้น ทำให้หัวใจของฮิซึกายะสั่นไหวจนต้องเสตาไปมองทางอื่น
"ถ้าจับมือไม่ได้... งั้นทำแบบนี้แทนละกันนะ"เสียงนุ่มนั้นเจือความขบขันเมื่อเห็นใบหน้าแดงๆของอีกฝ่าย
"รีบไปกันได้แล้ว"คนตัวเล็กรีบกล่าวเปลี่ยนเรื่องพร้อมดึงมือออก ก่อนจะเดินนำไป
เพื่อไม่ให้งินได้เห็นรอยยิ้มที่ปรากฏบนเรียวปาก
เป็นรอยยิ้มอย่างมีความสุขที่หาได้ยากยิ่งของหัวหน้าหน่วยสิบที่มักจะเคร่งเครียดอยู่เสมอ...
สายลมอ่อนเย็นสบายพัดผ่าน ทำให้ชายผ้าของยูคาตะพลิ้วไหว
เนินโซเคียคุ... คือผาสูงที่สามารถมองเห็นดอกไม้ไฟได้โดยใกล้ตาและสวยงามที่สุด
"คืนนี้ฟ้าโปร่งดีนะครับ"เสียงระรื่นดังขึ้น ดวงตาสีแดงมองดูผืนฟ้าใสกระจ่าง ประกอบกับงานเทศกาลดอกไม้ไฟ...ทำให้ดูเหมือนฤดูร้อนขึ้นมามากเลยทีเดียว
"นี่ โทชิโร่คุง"เขาเอ่ยเรียก งินหันมามองร่างเล็กที่เขาหลงรักอย่างสุดหัวใจ ก่อนพูดต่อ
"มันนานเหมือนกันนะครับ... ตั้งแต่วันที่ฝนตกหนักครั้งนั้น จนถึงวันนี้"
"นั่นสิ"ฮึซึกายะว่า ดวงตาคู่สวยมองไปตามผืนฟ้าสีดำของราตรีอย่างไร้จุดหมาย
"เป็นหนึ่งปีที่นานมากจริงๆ"
ผ่านเรื่องราวมากมายในชีวิต...เหมือนเช่นที่ฤดูต่างๆหมุนเวียนมาเยี่ยมเยียนเดือนและปี
สายฝนที่เทลงมา...กับหัวใจที่สับสน
หิมะที่โปรยปราย...เหมันต์กับการสูญเสีย
แสงอันอบอุ่นที่ละลายความหนาวเย็น...ลมวัตสันต์แห่งการเริ่มต้นใหม่
ความร้อนระอุ...คิมหันต์ที่หลอมละลายหัวใจด้วยรัก...
ชีวิตของคนเรา...ก็คงเป็นเช่นฤดูที่ผันแปรเรื่อยไปกระมัง
ในขณะที่กำลังจมอยู่ในห้วงความคิด ความอบอุ่นก็เข้าโอบล้อมร่างของเขาจากด้านหลัง มันคืออ้อมแขนของสุนัขจิ้งจอก...
หากเป็นปกติเขาคงดิ้นไปแล้ว แต่ตอนนี้กลับเพียงยืนนิ่ง หัวใจไหวระรัวอยู่ในอก
อ้อมกอดนี้ที่เคยปฏิเสทมาตลอด...ทั้งอ่อนโยนและแสนอบอุ่น
"จากนี้ไป... มันจะเป็นยังไงต่อกันนะ"คนตัวสูงว่า ใบหน้าคมซุกแนบลงบนเส้นผมอ่อนนุ่ม สูดกลิ่นหอมเย็นเยี่ยงหิมะอันอ่อนจาง
ฮิซึกายะเพียงเงียบ... เงียบไปชั่วครู่ ก่อนที่จะพูดขึ้น
"อิชิมารุ... ต่อจากนี้ไม่ว่าจะเจออะไร เจ้าห้ามตายเด็ดขาด... ต่อให้ประตูนรกมาเปิดรับอยู่ตรงหน้า หากข้าไม่อนุญาตให้เจ้าตาย เจ้าก็ห้ามตายจากข้าไปเด็ดขาด" เสียงนั้นพูดอย่างมั่นคงและจริงจัง ทำให้ดวงตาคู่เรียวเบิกกว้าง ก่อนที่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จะผุดพรายขึ้น
"เห... หรือว่านั่นจะเป็นคำสารภาพรัก"
ใบหน้าวพลันขึ้นสีแดงจัดในทันทีเมื่อได้ยิน ก่อนที่ร่างเล็กเริ่มจะดิ้นหนีจากอ้อมกอดด้วยความเขิน
"ชะ...ใช่ที่ไหน! ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้เลยนะ"
กริยาน่ารักที่ทำให้คนขี้แกล้งหัวเราะออกมา แต่ก็ไม่คิดจะปล่อยอีกฝ่าย ทั้งยังกระชับอ้อมแขนแน่นกว่าเดิมอีก
"ไม่ปล่อย~ ได้ยินโทชิโร่คุงพูดแบบนั้นทำผมเขินเลยนะ"
"ก็บอกว่ามันไม่ใช่..."
เถียงไม่ทันจบ เสียงระเบิดเบาๆก็ดังขึ้น พร้อมประกายแสงหลากสีที่กระจายอยู่เต็มท้องฟ้า
นั่นทำให้สงครามเล็กๆหยุดชะงัก นัยน์ตาทั้งสองคู่หันไปมองภาพของดอกไม้ไฟบนผืนฟ้า
ดอกแล้วดอกเล่าที่ถูกยิงขึ้นไป แตกกระจายเป็นแสงสีที่แต่งแต้มให้นภาแห่งราตรีไม่เงียบเหงา...
ความสวยงาม... แม้จะเป็นความงดงามที่โรยราอย่างรวดเร็ว หากแต่ก็จับตายิ่งนัก
เหมือนเช่นชีวิตของผู้คน... เกิดมาและดับไปอย่างรวดเร็ว หากกระนั้น...ทั้งชีวิตและดอกไม้ไฟ ต่างก็เป็นสิ่งที่สวยงาม
ร่างสูงกระชับอ้อมกอดอันอบอุ่น พร้อมใบหน้าคมคายที่เกยลงบนใหล่เล็ก
"ผมรักเธอ"
รักมาตลอด... รักจนถึงตอนนี้... และจะรักตลอดไป
แม้เขาเองจะจำไม่ได้ว่าพูดคำนี้ไปแล้วกี่ครั้ง หากแต่ทุกครั้งที่เอ่ยคำๆนี้ สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนก็คือความรู้สึกที่เอ่อล้นในหัวใจ...
จิ้งจอกเงินอาจมากเล่ห์เพทุบาย...หากมันไม่เคยคิดร้ายแก่หิมะงาม
จิ้งจอกเงินอาจปลิ้นปล้อนและลวงหลอก...หากตลอดมา หิมะนั้นคือสิ่งที่มันจริงใจด้วย
จิ้งจอกเงินอาจจอมปลอมและโป้ปด...หากความรักนี้ที่มีต่อหิมะแสนงาม...ไม่เคยจะเป็นสิ่งลวง
ดวงตาสีครามยังคงจ้องมองไปยังผืนฟ้า ก่อนจะค่อยๆปรือปิดลง
สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นอันแสนอ่อนโยน...ความอบอุ่นอ่อนโยนที่คนคนนี้มอบให้แก่เขาเสมอมา
เกินคำขอบคุณ...กับทุกๆสิ่งที่ได้รับ
เขา... ได้รับจากจิ้งจอกเงินมามากเหลือเกิน
รอยยิ้มปรากฏบนเรียวปาก... รอยยิ้มสว่างสดใสและงดงามเป็นที่สุด
"ข้าก็รักเจ้า...อิชิมารุ รักเจ้าตลอดไป"
ดอกไม้ไฟยังคงพร่างพราวเต็มผืนฟ้า...เช่นเดียวกับอ้อมกอดที่แสนมั่นคงนี้
Hitsuyuki to Ginkitsune
"อวสาน"
จบแล้วววว
ในที่สุดก็จบแล้ววว ฟิคดองๆเรื่องนี้ 555+(ตอนสุดท้าย พยายามให้ฮิตจังไม่ซึนนะ แต่สุดท้ายก็.... แอบซึนเล็กๆอยู่ดี ฮา)
เรื่องรวมเล่ม ก่อนอื่นต้องขออภัยทุกท่านที่ติดต่อจองเข้ามานะครับ พอดีช่วงนั้นเป็นช่วงน้ำท่วม โรงพิมพ์ที่ติดต่อไว้ก็เลยปิดไปพักนึงน่ะครับ ประกอบกับช่วงนั้นผมก็ยุ่งๆ เลยยังไม่ได้ติดต่อไปใหม่
ตอนนี้ จัดการส่งต้นฉบับไปใหม่แล้วครับ รอพิมพ์อยู่ ส่วนราคา ไม่เกิน200บาทแน่ครับ:D(ขายแบบไม่กำไรสุดๆแล้วฮับ เอาหากเอากำไรเกรงจะไม่มีใครซื้อฟิคดองๆกากๆเยี่ยงนี้ กร๊ากกก)
ตอนนี้ขอโล๊ะลิสค์ที่จองไว้รอบก่อนนะครับ จะไม่ใช้ระบบจองแล้ว แต่รอพิมพ์เสร็จออกมาเป็นเล่ม ของถึงมือผมครบ จะให้จองกันตอนนั้นแทน
ขอบอกไว้ก่อนว่าจัดพิมพ์มาแค่ '20เล่ม' เท่านั้นนะครับ ไม่มีรีปริ๊นท์ เพราะพิมพ์เยอะกว่านี้เหลือค้างแน่ๆ 55+ ประกอบกับตัวผมจะเก็บไว้เป็นที่ระทึกแห่งฟิคที่แต่งสมียยังเด็กจนอายุเท่านี้1เล่ม ดังนั้น ที่จะขายก็เลยมีแค่ '19เล่ม' เท่านั้นนะครับ^.<
การส่งสินค้าก็2วิธี คือนัดรับ(กรุงเทพ)กับไปรษณีย์(ตจว.) แล้วจะมาแจ้งรายละเอียดอีกทีหลังหนังสือมาถึงมือครบครับ
เนื่องจากคิวร้านพิมพ์ค่อนข้างยาว คาดว่าคงใช้เวลา1-2เดือน สามารถติดตามความคืบหน้าได้ทางบทความนี้เลยครับ ถ้า
พิมพ์ใกล้เสร็จ จะเข้ามาอัพเดทข้อมูลแน่นอน^^
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามจนถึงวันนี้ ขอบคุณจริงๆครับ
Kitsu
ความคิดเห็น