สืบดีนาทีเดียว - ภาคค้นหาความฝันตามหาตัวตน

ลำดับตอนที่ #1 : สืบดีนาทีเดียว #1 ปล้นกลางแดด

แดดยามบ่ายที่ร้อนระอุทำให้สุรศักดิ์ต้องเดินเข้ามาหลบในค๊อฟฟี่ช๊อป ของโรงแรม เขาสั่งน้ำส้มปั่น1แก้วก่อนที่จะเลือกที่นั่งตรงบริเวณกระจกหน้าร้าน มองออกไปข้างนอก

 ข้างนอกนั้นเป็นลานกว้างขนาดสนามฟุตบอล มีที่ไว้จอดรถทัวร์ซึ่งเขาเพิ่งลงมาเมื่อสักครู่นี้ มีรถจอดตากแดดอยู่ประปราย รอบๆลานนี้เป็นตึกแถวที่ส่วนใหญ่เป็นร้านค้า ร้านขายเสื้อผ้า รองเท้า ร้านตัดผม ฯลฯ  ... และที่ดูเด่นชัดที่สุดเห็นจะเป็นตึกร้านทองซึ่งทาสีแดงไว้ที่หน้าร้านสดใส กว่าตึกอื่นรอบๆ

 

 ระหว่างที่จ้องมองอยู่นั้นสุรศักดิ์สังเกตเห็นผู้ชายร่างท้วมคนหนึ่ง ที่น่าจะเป็นเจ้าของร้าน เดินออกไปยังร้านหนังสือฝั่งตรงข้าม  จังหวะนั้นก็มีรถยนต์คันนึงมาจอดตรงกลางลาน มีชายสองคนในเสื้อเชิ๊ตสีฟ้าเดินลงมาจากรถ คนหนึ่งถือถุงกระดาษหูหิ้วสีน้ำตาลอยู่ในมือ อีกคนเดินตามประกบแจตรงเข้าไปในร้านทอง
 

 "รับอะไรเพิ่มอีกไหมคะ" เสียงเจ้าของร้านถามชายหนุ่มที่กำลังดูดน้ำส้มอยู่
 

 "งั้นขอเค้กไวท์ช๊อค ที่นึงแล้วกันครับ" สุรศักดิ์ตอบก่อนจะมองออกไปข้างนอกต่อ ... และสะดุดตากับมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งที่คนขับใส่ชุดเสื้อหนังสีดำ หมวกกันน๊อคดำ ขับจากร้านหนังสือไปยังร้านทอง ... คนขับวิ่งตรงเข้าไปในร้านก่อนจะกลับออกมาพร้อมหิ้วถุงกระดาษสีน้ำตาลใบหนึ่ง ออกมาด้วยมือซ้าย ... แต่ที่น่าตกใจกว่าคือในมือขวาของชายคนนั้นถือปืนพกชี้เข้าไปในร้าน ... ซึ่งเมื่อเห็นว่าไม่มีใครตามออกมา ชายคนนั้นก็บึ่งมอเตอร์ไซค์ออกไปทันที สวนกับเจ้าของร้านทองที่เดินออกมาจากร้านหนังสืออย่างงุนงง

"เอ๋ะ ... พี่ครับ นี่เค้าถ่ายหนังอะไรกันอยู่หรือเปล่าครับ" ชายหนุ่มถามขึ้นพร้อมๆกับที่เสียงสัญญาณเตือนภัยแผดออกมาจากร้านทองพอดี
 

*************

สุรศักดิ์เดินลงมาที่ค๊อฟฟี่ช็อปอีกครั้งเพื่อมากหาข้าวเย็นกิน ... ต่างจากเมื่อครู่นี้สักหน่อยที่ตอนนี้มืดแล้ว และที่ลานกว้างมีรถตำรวจจอดอยู่หลายคัน ในค๊อฟฟี่ช๊อปเองมีตำรวจนั่งอยู่สองสามคน

"นั่นไงคะจ่า เขามาพอดีเลย" เสียงเจ้าของร้านพูดขึ้นเมื่อสุรศักดิ์เปิดประตูเข้ามาในร้าน
"มีอะไร เหรอครับ" ชายหนุ่มถาม
"เมื่อ บ่ายนี้มีการปล้นทองที่ร้านทองฝั่งตรงข้าม โน้น ... " ตำรวจชี้ไปที่ร้านทองฝั่งตรงข้าม "ผมเข้าใจว่าคุณเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เลยอยากจะขอคุยด้วยสักหน่อยนึง"

สุรศักดิ์ไม่ว่าอะไรนอกจากเดินตามตำรวจไปที่โต๊ะ นั่งตอบข้อซักถาม

ประตูร้านเปิดออกพร้อมกลุ่มคนที่เดินเข้ามา เป็นคนในร้านทองในขณะเกิดเหตุ เจ้าของร้านและตำรวจอีกกลุ่ม

"ผมอยากให้เรื่องนี้เงียบที่สุด เพราะไม่งั้นถ้ามีข่าวออกไปเจ้าหนี้ต้องแห่กันมาเล่นงานผมแน่นอน" ชายในเชิ้ตสีฟ้าคนที่สุรศักดิ์เห็นถือถุงเดินเข้าร้านทองเอ่ยขึ้น "แล้วผมก็อยากรู้ว่าผมจะได้รับการชดใช้ไหม"

"แกไม่มีทางได้อะไรทั้งนั้น" เจ้าของร้านทองตะโกนขึ้นมา กำหมัดแน่นหน้าตาแดงก่ำด้วยความโกรธ

"อะไรกัน ผมโทรคุยกับคุณว่าจะเอาทองมาให้คุณตีราคา พอถึงเวลาคุณกลับไม่อยู่ร้าน แล้วก็จำเพาะว่าบังเอิญหัวขโมยก็ขี่รถมาปล้นผมพอดีเนี่ยนะ ... ของที่เอาไปผมก็ยกเอาไปแสดงให้คนในร้านคุณดูแล้วด้วยซ้ำ ไม่ใช่กุเรื่องขึ้นมา"

สารวัตรหยิบซีดีใส่ลงไปในเครื่องเล่นของร้าน เปิดภาพวงจรปิดช่วงดังกล่าวเห็นภาพการเดินเข้าไปในร้าน หยิบแท่งทองขนาดเท่าก้อนอิฐมอญขึ้นมาจากถุงกระดาษรวม8ก้อนวางไว้ที่ตู้โชว์ แหวน ก่อนที่หัวขโมยจะถือปืนเข้ามาแล้วก็กวาดทองลงถุงก่อนจะยกออกไป

"ผมจำเป็นต้องใช้เงินอย่างเร่งด่วนภายในวันอังคารหน้า ผมอยากรู้ว่าใครจะชดใช้ให้ผมกับการที่มีขโมยบังเอิญรู้การนัดหมายของเราแล้ว มาปล้นผมพอดิบพอดี"

"แกนั่นแหละขโมย แกให้คนโทรไปบอกว่าแกอยู่ที่ร้านหนังสือ" เจ้าของร้านทองโมโหจนน่าแดงก่ำ
"สงสัยคงต้องสอบกันยาวแน่ๆ" จ่าส่ายหน้า "หลักฐานก็ไม่มีสักอย่าง"
"ไม่หรอกครับ หลักฐานครบแล้ว นั่นไงครับสารวัตรควักกุญแจมือขึ้นมาแล้ว " สุรศักดิ์พยักหน้าให้จ่าหันกลับไปดู
 

ใครเป็นหัวขโมย แล้วสารวัตรรู้ได้อย่างไร?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
สุรศักดิ์ยืนดูอย่างใจเย็นขณะที่จ่าก็สงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
แล้วสารวัตรก็สับกุญแจมือลงไปที่มือของชายเชิ้ตฟ้าที่อ้างว่าเป็นเจ้าของทองคำที่ถูกขโมยไป

"เฮ้ย คุณตำรวจ มาจับผมทำไม ผมทำอะไรผิด ผมเป็นเจ้าทุกข์นะ เป็นผู้เสียหายนะ" ชายคนนั้นร้องขึ้น "อ๋อ นี่รวมหัวกันใช่ไหม"

"ผมขอจับคุณในข้อหาฉ้อโกง" สารวัตรพูดก่อนจะเรียกจ่าให้เข้าไปคุมตัว "คุณอยากรู้ไหมว่าคุณพลาดตรงไหน"
ชายคนนั้นเงียบไม่พูดอะไร สีหน้าทั้งโมโหแค้นและงุนงงระคนกัน
"ทองคำของจริงๆน่ะ หนัก หนักมากด้วย" สารวัตรตอบ
"ดังนั้นทองคำขนาดอิฐที่เห็นในวงจรปิด แต่ละก้อนจะหนักประมาณ 10-15กิโล ถุงกระดาษประเทศไหนกันที่ใส่ของหนัก 100 กิโลได้วะ แกแค่เอาสีมาทาก้อนอิฐก็สารภาพมา!"