คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : .:: Big Boss ::. ตอนที่ 1
Big Boss เจ้าพ่อฝึกหัด
1
“เฮ้...เมื่อวานมึงไปทำงานที่ผับมาเปล่าวะ?”
ชานยอลเอ่ยทักเพื่อนรักในยามเช้าที่แสนสงบ ทว่าคนถูกทักกลับทิ้งตัวลงบนเก้าอี้แล้วเข้าสู่ห้วงนิทราไปซะอย่างนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคิม จงอินไปทำงานที่ผับมาแน่นอนแต่อาจจะเป็นคนละเวลากับที่เค้าแวะไปเจอเจสสิก้าแฟนสาวของจงอินที่ควงมากับหนุ่มหล่อต่างโรงเรียน
ว่าจะบอกซะหน่อยว่ามึงถูกสวมเขา...เฮ้อ...ให้มันได้อย่างนี้สิคร้าบ! ลูกเจ้าพ่อใหญ่!
“ลูกเจ้าพ่อคร้าบ! ช่วยกรุณาตื่นมาลอกการบ้านด้วย”
ปาร์ค ชานยอลชายหนุ่มผู้แสนดี นอกจากหล่อแล้วยังมีความใจบุญอย่างเหลือล้นด้วยการโยนสมุดการบ้านไปที่โต๊ะเฉียดหัวของจงอินไปเพียงนิดเดียวพร้อมทั้งยังเอาฝ่าเท้าแสนงดงามสะกิดอีกคนที่อยู่โต๊ะถัดไปยิกๆ แต่คนที่นอนน้อยเพราะดันเผลอรับปากทำงานแทนเพื่อนอีกคนยังไม่มีท่าทีจะตื่นขึ้นมาแม้แต่น้อย
“เฮ้ย! ไอ้จงอินตื่นมาลอกเร็วจะเข้าเรียนแล้ว!!! อ้าว...มุงไรกันอ่ะ”
เสียงทุ้มถามอย่างสงสัยเมื่อจู่ๆ เพื่อนร่วมชั้นต่างพากันไปจับจองพื้นที่ตรงหน้าต่างแล้วจับจ้องไปที่กลางสนามในโรงเรียน เสียงฮือฮาดังขึ้นเรื่อยๆ คนที่อยากรู้เรื่องสาธารณะและไม่สาธารณะอย่างปาร์ค ชานยอลมีหรือที่จะพลาด ร่างสูงรีบพาตัวเองไปยังขอบหน้าต่าง เบียดๆ เพื่อนใกล้ๆ ให้ออกไปเพื่อให้มุมมองที่ตัวเองยืนอยู่เห็นภาพอย่างชัดเจน
“เว้ยเฮ้ย! รถนอกทั้งนั้นเลยว่ะ”
“อย่างกับพวกเจ้าพ่อแน่ะ”
“เจ้าพ่อมาทำอะไรที่โรงเรียนเราวะ”
มากมายหลายคำถาม หลายคำวิจารณ์ยังคงดังอย่างต่อเนื่องเมื่อรถยุโรปสีดำสนิทกำลังเลี้ยวเป็นขบวนเข้าสู่ประตูโรงเรียน นับดูคร่าวๆ ด้วยสายตาไม่ต่ำกว่าสิบคันก่อนที่จะหยุดสนิทลงท่ามกลางสายตานับพันคู่ของเหล่าบรรดานักเรียน อาจารย์ นักการภารโรงหรือแม้แต่แม่บ้านที่มุงดูอยู่ตามจุดต่างๆ
ประตูรถถูกเปิดออกพร้อมชายชุดดำที่อยู่ในชุดสูทจะกรูกันลงมาตั้งแถวสองฝั่ง นับคร่าวๆ ไม่ต่ำกว่าสามสิบคนพร้อมกับประตูรถคันตรงกลางที่กำลังค่อยๆ เปิดออกท่ามกลางเสียงฮือฮาของเกาหลีมุงที่เงียบลงจนแทบจะได้ยินเสียงเข็มตก
“ลงมาแล้วๆๆ”
“เฮ้ย...ผู้หญิงเหรอวะ?” ชานยอลเอ่ยเบาๆ เมื่อเห็นร่างเล็กที่ก้าวลงมาจากรถนั้นเต็มๆ ตา
แต่...หน้าตายชะมัดเลยว่ะ! ถ้ากำลังจุดๆๆ อยู่คงหมดอารมณ์แหง... นึกแล้วก็โคลงศีรษะไปมาก่อนที่ร่างเล็กที่เขากำลังนินทาในใจจะก้าวเข้าสู่อาคารเรียน ท่ามกลางเสียงวุ่นวายของฝีเท้าเกาหลีมุงที่ค่อยๆ ตามมาห่างๆ อย่างอยากรู้อยากเห็นเต็มที่
“แล้วไปไหนแล้ววะ?”
คนที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ เผลอแปปเดียวคนที่เขาเพิ่งนินทาในใจก็หายไปจากสายตาซะแล้วก่อนที่ร่างสูงจะถูกเพื่อนนักเรียนด้วยกันดึงออกมาให้ห่างจากโต๊ะเรียนแล้วไปรวมกันที่หลังห้อง
“อะไรวะๆๆ ดึงทำไม? ยังไม่เห็นยัยนั่นเลย เดินไปไหนแล้ว”
“ฉันอยู่ตรงนี้”
เสียงเรียบๆ ที่เอ่ยตอบพร้อมกับร่างเล็กที่ก้าวเข้าสู่ห้องเรียน นักเรียนที่เหลือค่อยๆ ถอยร่นขณะที่ปาร์ค ชานยอลได้แต่อ้าปากพะงาบๆ ...แม่งได้ยินด้วยอ่ะ!... ร่างสูงทำท่าจะก้าวหนีตามเพื่อนๆ แต่เพิ่งนึกได้ว่าคิม จงอินยังนอนอยู่ที่เดิมทำให้ชานยอลจำต้องส่งบาทางามๆ ไปสะกิดอีกครั้งด้วยแรงที่มากพอจะทำให้ร่างสูงนั้นตกลงจากเก้าอี้และตื่นจากนิทราได้
พลั่ก!
“โอ๊ย...ไอ้ชานยอล มึงถีบกูอีกแล้วนะ เอ่อ...อะไรวะคนพวกนี้!?”
“ตื่นซะทีนะมึง จะนั่งอยู่หาบิดามึงเหรอคร้าบ! ลุกขึ้นมาแล้วเผ่นสิวะ”
แทนที่คิม จงอินจะลุกขึ้นแล้วเผ่นตามอย่างที่ปาร์ค ชานยอลเอ่ยบอกแต่กลับยังยืนนิ่งๆ ด้วยความสงสัย
“อะไร? กูยังงงอยู่เลย พวกนี้นี่ใครวะ?”
“โอ๊ย...มึงจะอยากรู้เชี่ยอะไรตอนนี้! เผ่นสิวะไอ้จงอิน เดี๋ยวก็โดนยิงตายห่าหรอก” ชานยอลแทบจะทึ้งหัวตัวเองตาย กลัวๆ กล้าๆ ยืนอยู่ระหว่างจงอินกับกลุ่มเพื่อนที่กำลังเผ่นออกทางประตูหลัง ทว่าชื่อที่เพิ่งผ่านโสตประสาทไปเมื่อครู่ทำให้ร่างเล็กผู้มาเยือนอย่างอลังการนั้นหันไปมองคนหน้ายุ่งที่เพิ่งตื่นจากฝัน
“จงอิน?” เอ่ยทวนชื่อนั้นแล้วเดินเข้ามาใกล้เพื่อสำรวจ
ใบหน้าคมคายที่คิ้มเข้มพาดรับกับนัยน์ตาคมทรงอำนาจ จมูกโด่งสันที่รับกับริมฝีปากได้รูป ถอดแบบมาจากนายท่านหวางยี่อย่างไม่มีผิดเพี้ยน
“ทำไม? ยัยนี่นี่ใครวะ? ชื่อฉันไปเหมือนชื่อญาติเธอหรือไง”
“เหมือนทุกอย่างยกเว้นปากเสียๆ ของนายนี่ล่ะ ไอ้เด็กเมื่อวานซืน”
“อะไร!? เหมือนอะไร? โว้ย!!! คนยิ่งง่วงๆ อยู่ พูดอะไรของเธอห๊ะยัยเตี้ย!!!”
“อ๊ากกก!!! ไอ้จงอินเผ่นๆๆ โกยอ้าวเลยยยย มึงไม่รู้หรอกว่าอาเจ๊แกมาในโรงเรียนเราแบบเจ้าพ่อใหญ่เลยนะเว้ยยยยย!!! แล้วไปเรียกอาเจ๊แกว่ายัยเตี้ยได้ไง! โฮกกกกก เผ่นด่วนเพื่อนร๊ากกกกก!!!” ปาร์ค ชานยอลโวยวายลั่นอยู่...ในใจ! ในความเป็นจริงแล้วนั้นเขาค่อยๆ ก้าวไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ ที่ประตูหลังแล้วต่างหาก
นัยน์ตาคมของคนที่เพิ่งตื่นนอนเพ่งมองผู้มาใหม่อย่างไม่เป็นมิตรนัก
“คุณชื่อ คิม จงอินใช่มั้ย?”
“ตาบอดหรือไง ป้ายชื่อก็อยู่บนอกเนี่ยระดับสายตาของเธอเลยนะ มองไม่เห็นรึไง!?”
“หยุดปากเสียๆ ของนายซะก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน!”
“เอ้า! อะไรวะ...นี่คนกวนประสาทมันเธอไม่ใช่รึไงยัยเตี้ย!!!”
“ท่านคยองซูครับ มีงานด่วนเข้ามาครับ” ชายชุดดำหนึ่งในผู้ติดตามนั้นเข้ามาแทรกบทสนทนาอันแสนจะมีสาระนั้นลงได้ทัน เขาค้อมตัวลงทำความเคารพร่างเล็กตรงหน้าจงอินแล้วกระซิบอะไรบางอย่างก่อนที่ร่างเล็กนั้นจะโบกมือเป็นสัญญาณให้ออกไปได้
...เท่ห์ว่ะ!...ยัยเตี้ยแม่งดูดีมีราศีเจ้าพ่อโคตรๆ...!
“เอาล่ะ ผมไม่มีเวลามาคุยกับคุณมากนัก”
ผม...???...อ้าว...ยัยเตี้ยแม่งเป็นทอมเหรอวะ?
“ถ้าไม่เป็นการรบกวนมากนักรบกวนคุณคิม จงอินมากับพวกเราหน่อยจะได้มั้ย?”
“หา!!! เอ่อ...ตอนนี้ฉันกำลังวุ่นวายมากๆ รบกวนสุดๆ เอ่อ! ยุ่งสุดๆ” คยองซูเลิกคิ้วสูงก่อนจะมองคนที่เดินถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างไม่เข้าใจ แต่เมื่อจงอินไม่ยอมมีทางเดียวเขาคงต้องใช้กำลังพาตัวไปให้ได้! ใบหน้าหวานหันไปพยักหน้าเป็นสัญญาณให้ผู้ติดตามนับสิบกรูกันเข้ามาล้อมจงอินเอาไว้
“โว้ยยย!!! พวกแกจะทำอะไรเพื่อนฉันวะ!!!” ปาร์ค ชานยอลตะโกนลั่นอยู่...ในใจ -_-!!!
“อย่าขัดขืนแล้วมากับพวกเราดีๆ เถอะครับ”
“นี่มันเรียกว่าลักพาตัวแล้วไม่ใช่รึไง!?”
“ถ้าไม่ขัดขืนก็เป็นการ ‘สมยอม’ แล้วครับ”
“โว้ย!!! พูดง่ายนี่ยัยทอมเตี้ย! มาเป็นฉันมั้ยล่ะ...เข้ามาเด่ะๆ แน่จริงเข้ามา ฉันน่ะแชมป์เทควันโดเขตหกสี่สมัยนะบอกให้” เหล่าผู้ติดตามหันไปขอความเห็นจากเจ้านายอีกครั้งก่อนที่จะได้รับการพยักหน้าเป็นคำสั่งอนุญาต แชมป์เทควันโดเขตหกสี่สมัยซ้อนคงไม่ใช่เพียงคำกล่าวอ้างเมื่อตอนนี้จงอินคว่ำชายชุดดำลงไปได้มากกว่าครึ่ง แต่ก่อนที่เขาจะรู้ตัวร่างเล็กๆ นั้นกลับก้าวเข้ามาประชิดตัวแล้วสันมือเล็กๆ ก็ถูกฟาดลงไปเต็มๆ เหนี่ยวที่หลังคอ
ปึ่ก!
ร่างสูงนั้นล้มลงแทบจะทันทีแต่คยองซูคว้าเอาไว้ได้ทัน ทว่าน้ำหนักตัวและส่วนสูงที่ต่างกันเกินไปทำเอาร่างเล็กเซเกือบจะล้มดีที่ผู้ติดตามทั้งหลายจะเข้ามาช่วยประคองไว้ได้ทัน เมื่อได้สิ่งที่ต้องการเหล่าชายชุดดำก็ถอนกำลัง(!?)กลับออกไป
ปาร์ค ชานยอลมองเหตุการ์ณที่เกิดขึ้นอึ้งๆ ยังงงไม่หาย...
“นี่ชานยอล มึงเห็นที่เน็คไทน์พวกเมื่อกี้ปะวะ?”
“เออเห็น!...เห็นอะไรวะ?”
“โถ่...ก็มังกรสีทองที่ปักอยู่ตรงปมเน็คไทน์ไงเล่า! นั่นมันสัญลักษณ์ของพรรคมังกรของเจ้าพ่อหวางยี่!!!” มังกรสีทอง...ที่ปัอยู่ตรงเน็คไทน์...สัญลักษณ์ของพรรคมังกรของเจ้าพ่อหวางยี่! เฮ้ย!!! ซวยแล้วดิ! งี้ไอ้จงอินก็ซวยแล้วดิๆๆ ซวยแล้วๆๆ
เอ๋!???
...
..
.
“พ่อกูชื่อหวางยี่!!!”
.
..
...
ห๊ะ!!! อย่าบอกนะว่า...เรื่องจริงอ่ะ!!!
โอ้วววว คิม จงอินมึงแม่ง!!!! แจ๋วไปเลยว่ะ!!!! *O*!!!
TBC.
ความคิดเห็น