คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : .:: Big Boss ::. ตอนที่ 10
Big Boss เจ้าพ่อฝึกหัด
10
“บ้าเอ้ย~!”
เสียงหวานเอ่ยสบถเบาๆ ก่อนจะรู้สึกว่าพวงแก้มอุ่นร้อนวูบ หายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกเพื่อหวังจะปรับระดับการเต้นของก้อนเนื้อด้านซ้ายให้คงที่ พยายามจัดทุกท่าทางให้เป็นปกติอย่างที่สุด โด คยองซู...นายต้องไปฝึกหนักอีกซักสองเดือน! แค่จะดิ้นออกจากอ้อมกอดของคุณชายยังทำไม่ได้ เฮ้อ...รู้ถึงไหนอายถึงนั่น ทั้งๆ ที่เป็นถึงคนสนิทของท่านหวางยี่แท้ๆ
“ท่านคยองซูครับ”
ชายชุดดำที่ก้าวเข้ามาใกล้ทำให้ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อย คยองซูรีบปรับอาการให้เป็นปกติที่สุดแล้วเอ่ยถาม
“เอ่อ...ว่ามามีอะไร”
“หน้าท่านแดงๆ นะครับ ไม่สบายรึเปล่าครับ?”
“มีเรื่องอะไรก็ว่ามา” ทำเสียงดุตีหน้านิ่งกลบเกลื่อนไปอย่างนั้น เฮ้อ...ให้ตายสิดีโอ!!!
“ท่านเฉินต้องการจะเรียนสายด้วยครับ” โทรศัพท์มือถือเครื่องหรูถูกส่งผ่านมาที่มือนุ่มพร้อมกับชายหนุ่มที่โค้งตัวลงแล้วผละเดินกลับลงไปที่ด้านล่าง เมื่อไม่มีใครอื่นอยู่ตรงนั้นคิ้วเรียวก็เลิกขึ้นเล็กน้อยอย่างฉงน แต่ก็วางโทรศัพท์เครื่องหรูนั้นแนบกับใบหูแต่โดยดี
“ว่าไงจงแด?”
((เฮ้!!! ดีโอ!!! แย่แล้วล่ะ!!!))
“แย่?”
((ท่านอู๋ไง! ท่านอู๋! นายจำได้มั้ย?))
“ท่านอู๋...ท่านอู๋ ฟาน!?”
((แย่แล้วล่ะ!!!)) คิม จงแดยังคงโวยวายมาตามสาย ไม่ต้องคิดให้เสียเวลาว่าตอนนี้ร่างสูงคงกำลังเดินไปเดินมาไม่หยุด อย่างที่ชอบทำเวลาที่มีเรื่องให้ต้องคิด ลมหายใจอุ่นลอบระบายออกมาเบาๆ ท่าทางวันนี้เขาจะถอนหายใจมากเกินไปแล้วจริงๆ ...เฮ้อ...นายต้องแก่เร็วแน่ๆ เลยโด คยองซู!
“แล้วมีเรื่องอะไร? นายหยุดเดินไปเดินมาแล้วพูดให้รู้เรื่องก่อน”
((อ่า...เอ่อ...รู้ได้ไงวะว่าเดินอยู่ แหะๆ เอ่อ...คือว่านะ...))
คนตัวเล็กยกแขนเรียวขึ้นกอดอก รอฟังคนปลายสายอย่างใจเย็น
((ท่านอู๋ขึ้นเป็นหัวหน้าพรรคอินทรีคนใหม่แล้ว!))
“แล้วนายจะโวยวายทำไมจงแด ฉันไม่เห็นจะมีเรื่องอะไรน่าตกใจเลย”
((มันยังไม่ถึงจุดไคล์แม็กซ์ดีโอ! นายอยู่ที่เกาหลีได้เดือนกว่าแล้ว ที่นี่เปลี่ยนไปมาก...ตอนนี้พรรคอินทรีขึ้นมาทานอำนาจกับพรรคมังกรของเราได้อย่างสูสี แล้วที่สำคัญคือท่านอู๋กำลังจะหมั้นกับคุณหนูยุนอา!!! ลูกสาวคนเดียวของท่านซากิเจ้าของท่าเรือที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงฉันว่า...อีกสองเดือนไม่ทันการณ์แน่ๆ!))
“...นั่นสินะ...คงไม่ทันแน่ๆ”
((นายจะเอายังไงดีโอ?))
“นายดูเชิงของท่านอู๋ไปก่อน...ถ้าเรื่องงานหมั้นของท่านอู๋เป็นเรื่องจริง...”
((เห...นายคิดอะไรอยู่น่ะ!))
เรียวปากอิ่มยกยิ้มบางๆ นัยน์ตากลมโตทอดมองไปไกล ไกลไปยังทิศตะวันออกของประเทศเกาหลี...
จีนและยุโรป...
“นายจำคุณหนูวิคตอเรียได้รึเปล่า?”
((คุณหนูวิคตอเรีย...อ๋อ! นายคิดอย่างนั้นอยู่เหรอเนี้ย!!!))
...
“ก็ไม่ได้ผิดกติกานี่จงแด”
...
.:: Big Boss เจ้าพ่อฝึกหัด ::.
“วันนี้วันอะไรวะ?”
ปาร์ค ชานยอลที่นั่งเงียบสงบเอ่ยปากถามขึ้นเมื่อนั่งจับสังเกตเพื่อนรักอยู่นาน เหม่อๆ ลอยๆ พิกล...มันไปพี้ยามารึไง? เดี๋ยวก็ยิ้มเดี๋ยวก็ก้มหน้าเดี๋ยวก็แอบหันไปมองอาเจ๊! เฮ้ยๆ เจสสิก้าที่รักของมึงหายไปไหนแล้ว หนอย! น้อยๆ หน่อยคิม จงอิน อาเจ๊เนี้ยกูจองนะบอกให้ๆ -*-!
“วันศุกร์...แล้วมึงถามทำไมวะชานยอล?”
“เปล่ากูถามเฉยๆ อ่ะ”
“ท่าจะบ้านะมึงเนี้ย”
...มึงอ่ะดิบ้า! เอ่ยเถียงในใจก่อนจะเบนสายตาไปยังร่างเล็กที่กำลังลอกการบ้าน(!)อย่างขมักเขม้น เลิกสนใจคิม จงอินเปลี่ยนมาเป็นนั่งสำรวจกระต่ายตาโตที่กำลังเคร่งเครียดดีกว่าเป็นไหนๆ ...ตาโตจังเลยอาเจ๊...กินอะไรคร้าบบบบ ถึงได้น่าฟัดขนาดนี้! -///-!
“เสร็จแล้วเหรอครับอาเจ๊!?” ร้องถามขึ้นเมื่อสมุดการบ้านถูกปิดลงพร้อมกับใบหน้าน่ารักที่เงยขึ้น
“ครับคุณชานยอล”
“งั้นเดี๋ยวผมไปส่งให้นะ อาเจ๊นั่งนี่ล่ะ”
“ไม่เป็นไรครับคุณชานยอล ผมไปส่งเองดีกว่า แค่นี้ก็รบกวนคุณชานยอลต้องพลอยส่งช้าไปด้วยแล้ว”
“โหยยยย อย่าคิดมากเลยครับคนกันเองทั้งนั้นเนอะไอ้จงอิน” หัวเราะเบาๆ ตบท้ายที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าปาร์ค ชานยอลกำลังเขิน ร่างสูงหาแนวร่วมด้วยการกระทุ้งศอกใส้สีข้างเพื่อนรักที่หันมาทำตาดุใส่ แต่ชานยอลก็ไม่สนใจนัก ...เออทำตาขวางมากๆ เดี๋ยวตามึงก็เหล่เอง...พอพิการตาเหล่ เดี๋ยวก็หมดหล่อ หมดสถานภาพความเป็นคู่แข่งไปโดยปริยาย ไม่ต้องไปด่ามันให้เสียเวลาหรอก ฮ่าๆ!
“อย่างที่ไอ้ชานยอลบอกนั่นแหละ เอามานี่เดี๋ยวฉันไปส่งให้”
มือแกร่งเอื้อมไปยังสมุดเล่มเล็กสองเล่มที่อยู่ในมือของคยองซูหมายจะหยิบมันมาถือไว้แต่ถูกดึงหนีไปซะก่อน
“ไม่เป็นไรครับ ผมไปส่งเองได้”
“อย่างที่ไอ้จงอินว่าแหละครับ เดี๋ยวมันไปส่งให้ อาเจ๊ไปกินขนมกับผมดีกว่าเนอะ”
“ใครอนุญาตให้คยองซูไปกับมึงไม่ทราบ?”
“กูอนุญาตตัวเอง”
“กูไม่อนุญาต”
“มึงกวนบาทากูละนะไอ้จงอิน”
“แล้วมึงจะทำไมห๊ะ! ไอ้ชานยอล”
“...เอ่อ...คุณชานยอล ท่าน เอ่อ... จงอิน...อ่า...ผมไปส่งเองดีกว่าครับ” คยองซูตัดปัญหาด้วยการเดินหนีเด็กหนุ่มสองคนไปอีกทาง แต่คำเรียกแปลกใหม่สำหรับวันนี้ไม่สามารถรอดพ้นหูของปาร์ค ชานยอลไปได้ มือใหญ่คว้าข้อมือเล็กเอาไว้พร้อมกับถามคำถามที่อยากรู้ออกไปทันที
“เมื่อกี้อาเจ๊เรียกไอ้จงอินว่าอะไรนะ!?”
“...เอ่อ...” กระต่ายตาโตอึกอักขณะที่คนที่ถูกพาดพิงกอดอกแล้วยืดตัวขึ้นอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า
“อาเจ๊เรียกมันว่า ‘จงอิน’ ผมได้ยินนะๆ!!!”
“แล้วมึงมีปัญหาอะไรปาร์ค ชานยอล” ส่งเสียงถามพลางปรายตามองน้อยๆ
“ผมไม่ยอมอ่ะ! ทำไมทีมันเรียกจงอินทีผมเรียกคุณชานยอล! ไม่ยอม!!! ไม่ยอมๆๆๆ อาเจ๊เรียกผมอย่างอื่นเลยนะไม่เอาคำว่า ‘คุณชานยอล’ แล้วด้วย” เกาะแขนหมับแล้วเขย่าคนตัวเล็กไปมา ก่อนจะหยุดมือลงแล้วฉีกยิ้มกว้างเมื่อคิดอะไรได้
“อาเจ๊เรียกผมว่า...’โอปป้า’ ดีกว่าเนอะ”
“ดีอะไรวะ!!! มึงเลิกไร้สาระได้แล้วชานยอล”
“กูพูดกับอาเจ๊ไม่ได้พูดกับมึงเลยคร้าบบบบ ไอ้จงอิน เงียบไป!”
“หยุดเลยนะคยองซู ถ้านายเรียกไอ้ชานยอลว่าโอปป้าฉันจะให้นายเรียกฉันว่า ‘ที่รัก’”
“อาเจ๊อย่าไปสนใจมันเลยนะ ไหนเรียกผมซิ...ชานยอลโอปป้า~~~”
“เรียกฉันเดี๋ยวนี้!!! ...จงอินที่ร๊ากกกก~~~”
“แหวะๆๆๆ เลี่ยนเว้ย!”
“มึงมีปัญหาเหรอปาร์ค ชานยอล!”
“เออมีเรื่องก็เอาดิ ไม่กลัวตายก็มา สู้นะเว้ย!!! อะจ๊ากกกก” ร่างสูงย่อตัวลงทำท่าประหนึ่งบู๊สลี ควงกระบอกอากาศแล้วเดินหยั่งเชิงไปรอบๆ พลางหลบวืดเมื่อบาทาไร้เงาของคิม จงอินวาดเข้าเต็มบั้นท้าย เฉียดโดนไปเพียงนิดเดียวก่อนจะเตะกลับแล้วมาหยั่งเชิงต่อ
โด คยองซูมองซ้ายทีขวาทีอย่างงุนงง ไม่เข้าใจว่าแค่สรรพนามที่ใช้เรียกจะมีปัญหาได้ขนาดนี้ คิม จงอินกับปาร์ค ชานยอลแทบจะกระโดดขย้ำกันซะให้ได้ ก่อนที่จะได้กระโดดขย้ำกันเสียงระฆังห้ามทัพก็ดังขึ้น เสียงใสลอยมาแต่ไกลก่อนที่ร่างเล็กจะเข้ามาควงแขนของชานยอลไว้แน่น
“ชานยอล~~~~”
“จ๊ากกกก!!! บยอน แบคฮยอน!!!”
“อะไรวะ!? ทำท่าเหมือนเจอผี กูคิดถูกคิดผิดที่มาชวนพวกมึงวะเนี้ย” ผู้มาเยือนสบถแล้วเบ้ปาก
“ชวน? มีอะไรวะ? มีเรื่องรึไง???”
“อ๋อ!!! วันนี้กูนัดสาวๆ โรงเรียนหญิงล้วนไว้ นัดบอร์ดอ่ะๆ ขาดไปสามคนเลยมาชวนพวกมึงนี่ล่ะ”
“สวยป่ะวะ!!!?” ประสานเสียงถามก่อนจะได้รับคำตอบเป็นรอยยิ้มสวยๆ ของผู้ถือบัตรเชิญ มือเล็กยกปาดจมูกปล่อยมือออกจากแขนของชานยอลแล้วหันไปควงแขนของคนตัวเล็กอีกคนที่เขายังไม่รู้จัก ปาร์ค ชานยอลทำท่าจะเอ่ยห้ามแต่คยองซูก็ไม่ได้จับแบคฮยอนทุ่มอย่างที่ชานยอลคิด นัยน์ตาโตเพียงมองมาที่ผู้มาใหม่งงๆ
“ระดับบยอน แบคฮยอนจัดนัดบอร์ด ไม่สวยให้เหยียบหน้าเลย! ว่าแต่...”
“...”
“สาวน้อย เราไปเดทกันเถอะครับ”
“ลามปามละมึง!” จงอินรีบดึงเด็กดื้อของเขาให้หลบมาอยู่ด้านหลังขณะที่บยอน แบคฮยอนส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคออย่างไม่พอใจ ...หนอย...คิม จงอินแม่งหวงอ่ะ! ว่าแต่...แม่กระต่ายน้อยตาโตนี่ใครอ่ะ? ร่างบางขยับไปหาคู่อริเก่าอย่างชานยอลแล้วกระซิบถามเบาๆ
“ใครอ่ะ?”
“อ้าว! อะไรของมึงวะ ไม่รู้จักดันไปชวนเค้าเดท”
“ก็กำลังจะรู้จักแล้วนี่ไง ...ไอ้จงอินแม่งหวงเนอะ! เด็กมันเหรอวะ?”
“อาเจ๊...ชื่อ โด คยองซูเด็กใหม่น่ะ กูเรียกเค้าว่าอาเจ๊ มึงไม่อยู่วันที่เจ้าพ่อบุกโรงเรียนเราเหรอวะ?” แบคฮยอนส่ายหน้าแทนคำตอบก่อนจะคิดอะไรได้ ยกนิ้วขึ้นชี้ไปที่คนข้างๆ ไล่ไปที่คิม จงอินแล้ว...ยกยิ้มเมื่อไม่ต้องหาคนที่สามให้เมื่อยขาเหนื่อยใจ ฉีกยิ้มสดใสแล้วเดินเข้าไปเขี่ยจงอินให้ออกห่างคยองซู โอบไหล่เล็กของคนที่ความสูงไม่ต่างกันนัก บยอน แบคฮยอนตัดสินใจแล้วว่า...
...
“คยองซู~~~ เราไปปาร์ตี้จับคู่คืนนี้กันเถอะ ^^”
...
TBC.
แบคฮยอนมาแล้ว มีใครรออยู่บ้างมั้ยน้า~??? ^^
ความคิดเห็น