คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : แม็ซทอร์ค
“อ้าวพี่นัทไปไหนมาคับ ผมกำลังตามหาพี่อยู่พอดี”
“อ้อ พี่ไปเดินเล่นมาน่ะ แล้วหาพี่ทำไมเหรอคับ” พี่นัททำท่าทางสงสัย
“เอ่อ คือวันนี้พี่รหัสผมไม่มาอ่ะ อยากให้ไอ้เฟิร์สไปนอนเป็นเพื่อนอ่ะคับ กลัวผี” ผมยิ้มแห้งๆ พรางเกาหัวแกรกๆ อ้อ ที่มาขออนุญาตพี่นัทก่อน เพราะพี่แกเป็นพี่รหัสไอ้เฟิร์สคับ ออกค่ายครั้งนี้ทุกคนต้องอยู่ในความดูแลของพี่รหัสของแต่ละคน แล้วไม่ต้องสงสัยนะคับ ว่าผู้หญิงจะนอนกับพี่รหัสผู้ชายได้ไง พอดีว่ามหาลัยของผม แบ่งแยกอ่ะคับ ผู้หญิงก็จะมีพี่รหัสเป็นผู้หญิง ส่วนผู้ชายก็มีพี่รหัสเป็นผู้ชาย เพราะการที่น้องรหัสและพี่รหัสเป็นเพศยเดียวกันเนี่ย จะเข้าใจกันมากกว่า คิดว่านะ….เจ๋งป่ะล่ะ
“อ๋อ ได้สิ” พี่นัทยิ้ม แล้วมุดเข้าไปในเต้นท์หยิบสมุดอะไรไม่รู้ ตรงไปที่อาคารเรียน สงสัยจะไปทำแผนงานที่จะสร้างอาคารเรียนพรุ่งนี้สินะ
“ขอบคุรนะค้าบบบบ” ผมร้องตามหลังพี่นัทไป เยส!! สำเร็จไปอีกขั้น คืนนี้ผมจะได้นอนกับไอ้ซีดนั่นแล้ว …อย่าคิดลึกนะ ผมไม่ได้คิดจะทำไรซะหน่อย >////<
“ทำอะไรอยู่” ไอ้เฟิร์นมันมาจากไหนไม่รู้ อ้ากกกก มันจะแอบเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของผมไหมนะ
“เอ่อ ป้าววววว นายเข้าไปเก็บของสิ” ผมทำไก๋ บอกไอ้เฟิร์สไปเก็บของ แต่มันก็ยังทำหน้างง ยังไม่รู้ละสิ ว่าคืนนี้จะได้นอนกับเพ่ 5555
“ก็วันนี้ พี่รหัสของเราไม่มาอ่ะ….ไปนอนเป็นเพื่อนหน่อยสิ เอ่ออออมมมม แบบว่า....กลัวผี” ผมป็นหน้าให้น่าสงสารที่สุดเท่าที่จะทำได้ แบบว่า อยากให้ไอ้เฟิร์สมันใจอ่อนยอมไปนอนกะผมอ่ะ
“อย่างนายกลัวผีด้วยเหรอ ไม่ยักรู้เลย” ไอ้เฟิร์สยังไม่มีท่าทีว่าจะยอมไปเก็บของ มันยังยืนทำหน้าสงสัย พรางจ้องหน้าผมอยู่
“อ้าว นายไม่เชื่อเราเหรอเฟิร์ส” ผมทำหน้าเศร้า แล้วหันหลังจะเดินกลับหวังจะให้ไอ้เฟิร์สใจอ่อน.....แต่....
“ไม่เคยเชื่อ” อ้ากกกกก ตอบมาได้ ใจร้ายมาก ไปก็ได้ T,.T
“…..”
“จะไปไหน ถ้าจะให้ไปนอนด้วย ก็มาช่วยถือของสิ” ไอ้เฟิร์สร้องตามหลังผม ส่วนผมน่ะเหรอ ยิ้มแก้มปริเลยสิคับ แถมยังรีบวิ่งไปรอถือของให้ไอ้เฟิร์สอีกต่างหาก ^o^
มันจะจับได้ไหมนะว่าเรื่องทั้งหมดผมโกหก แต่ชั่งเหอะ ผมลงทุนควักกระเป๋าจ้างไอ้พี่รหัสไม่ให้มันมาค่าย หมดไปตั้งหมื่นห้า หน้าเลือดชะมัด เสแสร้งแกล้งทำแบบนี้ต่อไปก็ไม่เสียหาย มีแต่ได้กับได้ ถึงจะเสียเงินเป็นหมื่นก็คุ้มแฮะ 5555
“นายนอนพักก่อนก็ได้นะ จะได้เก็บแรงไว้ทำงานพรุ่งนี้” ผมบอกไอ้เฟิร์สเพราะผมคิดว่ามันคงเหนื่อยหลังจากที่เดินทางกันมาหลายชั่วโมง
“ไม่เป็นไรหรอก แต่ตอนนี้หิว จะเที่ยงและ” ไอ้เฟิร์สพูดพร้อมกับ มองนาฬิกาข้อมือ
“เอ้ย เข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียง” ผมตบหัวไอ้มีน โทษฐานที่มันมุดเข้ามาในเต้นผมโดยไม่ขออนุญาต และทำให้ผมตกใจ ว่าแต่มันเป็นไรเนี่ย นอกจากมันจะไม่ตบหัวผมคืนแล้ว ถือเป็นเรื่องผิดปกติมาก แต่มันยังเอาแน่นั่งหน้างอ ไม่พูดไม่จา
“เป็นไรเหรอมีน” ไอ้เฟิร์สรีบถามไอ้มีน
“เออว่า แกเป็นไรวะ” ผมขยับเข้าไปนั่งข้างๆไอ้มีนเผื่อว่ามันจะเล่าอะไรให้ฟังบ้าง
“ไม่รู้” อ้าวว ตอบง่ายจังเบยยยย
“ -____-^ ” ผม กับ ไอ้เฟิร์ส
“พี่นัท กับโอเบย์เขามีไรกัน”
“ห๊า สองคนนั้นมีไรกัน อ้าก สองคนนั้นมีไรกันจริงเหรอ จริงเหรอ แกเห็นที่ไหน ทำไมไม่เรียกฉันไปดูฟระ” ผมลนลาน แบบว่าตื่นเต้น ไม่คิดว่าสองคนนั้นจะทำไรก้านนนนนน
“หยุดเลย ไม่ได้หมายความแบบนั้น หมายถึง สองคนนั้นเหมือนมีเรื่องอะไรกันอยู่ก็ไม่รู้” ไอ้มีนหันมาจิกผม
“อ้าว เหรอ ก้พูดย่อทำไมล่ะ เห็นไหมแปลความหมายผิดเลย” >,.<!!
“นายคิดอะไรของนาย วิปริตชะมัดเลยแม็ซ” ไอ้เฟิร์สอีกคนหันมาจิกผม….แค่คิดมันยังบอกผมวิปริต ถ้ามันรู้ว่าผมชอบมัน ผมคงกลายเป็นคนวิปริตในสายตามันเลยสินะ ….=,.=^
“ไม่คิดแล้วค้าบ” ผมก้มหน้า ยอมจำนนต่อสายตาไอ้เฟิร์ส อย่ามองแบบนั้นจิ เค้ากลัวนะ -.,-^
“มันแปลกๆ เหมือนจะมีเรื่องอะไร ฉันดูออก” ไอ้มีนพูดต่อ
“ไอ้โอเบย์กับพี่นัทแปลก ก้เข้าใจ แต่ ที่แปลกกว่า คือแก สนใจเรื่องโอเบย์ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ” เออ ผมไม่เข้าใจ แต่ก่อนนะ ไอ้โอเบย์ยืนอยู่ตรงหน้า ไอ้มีนมันยังไม่เคยจะมองเห็นเลยอ่ะคับ
“เอ่อ ป้าววว หิวว่ะ ป่ะ กินข้าวกันดีกว่า” ไอ้เฟิร์สทำหน้าไม่ร้ไม่ชี้เดินออกจากเต้นท์ผม ตามด้วยไอ้เฟิร์ส ที่ก่อนจะเดินออกไปหันมาทำหน้างอใส่ผม….อ้าว ทำไรผิดอีกแล้วตรู…..
ผม ไอ้มีน และก็ไอ้เฟิร์ส เดินมาที่ๆจัดไว้สำหรับทานข้าว ทุกๆคนนั่งทานข้าวกับพื้น บ๊ะ! ได้บรรยากาศชะมัด ผมฝันมานานแล้วอยากมีโอกาศมาเที่ยวป่า นั่งทานข้าวกันกับคนที่รัก ท่ามกลางธรรมชาติ ใช้ชีวิตแบบธรรมดาๆ ไม่ต้องยุ่งเกียวกับใคร…ไม่ต้องมีปัญหากับคนอื่นๆ….ไม่ต้องกลัวอะไร ถึงแม้ว่าจะไม่เหมือนอย่างที่คิดสักเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยผมก็ไม่เคยนั่งทานข้าวแบบนี้ละวะ ^^
ผมนั่งกินข้าวไป มองหน้าไอ้เฟิร์สไป หน้าเนียนๆของมันทำให้กับข้าวธรรมดาๆ อร่อยขึ้นเยอะเลยแฮะ ….เกี่ยวไหม ถ้าไม่เกียวผมก้ดึงมาเกี่ยวแล้วล่ะ….คนอะไร น่าฟัด เอ้ย น่ารักชะมัด
“ยิ้มไรวะ” ไอ้มีนมันจับผิดผม อ้ากก มันจะเห้นไหมว่าผมจ้องไอ้เฟิร์สอยู่อ่า
“ป้าวววววววววว” ปฏิเสธซะเลียงสูงเชียว ดูไม่ค่อยจะมีพิรุธ
“แกแอบมองไอ้เฟิร์สตั้งนานสองนาน ไม่มีไรได้ไง” คำพูดของไอ้มีนทำเอาผมแทบสำลักข้าวที่พึ่งจะตักเข้าปากไปเมื่อกี้ ออกมา ไม่เพียงแค่นั้น ไอ้เฟิร์สยังหันมาจ้องหน้าผม อ้ากกกก ทำไงดีฟระ ไอ้มีน มันจะฆ่าเพื่อน ถ้าพวกมันสองคนรู้ว่าผมมีรสนิยมชอบผู้ชาย มันคงเลิกคบผมแน่
“แก ไอ้แม็ซ คิดไรวะ” ไอ้มีนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆผมแบจับผิด
“คะ…คิดไรวะ…”
“แกชอบไอ้เฟิร์สเหรอออออ” ไอ้มีนยื่นหน้าเข้ามาไกล้ผมอีก อ้ากกกกก มึงจะเค้นเอาอะไร ผมรีบหันไปมองหน้าไอ้เฟิร์ส ที่ตอนนี้มันดูจะอึ้งๆกับคำถามของไอ้มีน แต่มันก้นั่งนิ่ง ไม่พูดอะไร
“ชอบบ้าอะไรล่ะ ฉันเป็นผู้ชายนะเว้ย ไม่มีทางชอบผู้ชายด้วยกันหรอก” ผมตอบๆออกไปให้มันจบ เพราะกลัวไอ้มีนจับพิรุธได้
“จริงเหรอ” ไอ้มีนยังเค้นผมไม่เลิก ถ้ากูหลุดบอกไปอย่ามาโทษกูนะเว้ย ไอ้เพื่อนบ้า
“จะ…จริงดิวะ ถ้าฉันเป็นเกย์นะ ฉันก็ไม่มีทางชอบไอ้ซีดนี่หรอกน่า 55555555555555” พูดแล้วก็ขำกลบเกลื่อนคับ
“ก็แค่ล้อเล่น 5555 ฉันรู้หรอก พวกแกน่ะไม่มีรสนิยมพันธ์นั้นหรอก” พูดจบไอ้มีนก็ก้มลงกหม่ำๆข้าวอย่างมีความสุข ส่วนผมน่ะเหรอ ยังคิดเสียใจเรื่องที่พูดออกไปเมื่อกี้อยู่เลย เพราะตอนนี้ดูเหมือนไอ้เฟิร์สมันจะไม่ขำด้วยอ่ะคับ มันเศร้าด้วยซ้ำ มันโกรธที่ผมว่ามันซีด หรือ เพราะผมพูดว่าไม่ชอบมันนะ….แต่คงไม่หรอก ผมไม่ควรคิดเข้าข้างตัวเอง อย่างผมเหรอ ที่ไอ้เฟิร์สจะมาชอบ ผมรู้จักมันดี มันไม่ชอบลูกนักเลงอย่างผมหรอก อีกอย่างถึงผมจะไม่ชอบชกต่อย แต่ก็ถูกใครๆเหมารวมไปหมดแล้ว อีกอย่างผมก้กวนประสาท จนไอ้เฟิร์สไม่พอใจบ่อยๆ…..พอเถอะแม็ซ สิ่งที่นายพูดไปเมื่อกี้มันสมควรแล้ว….ยังไงนายก็ไม่มีทางสมหวัง….จำไว้
ความคิดเห็น