คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : บทที่27
"ถ้ารบสามเือน เรา่อเวลาันมั้ย"
"ไม่ถอนหมั้นันแล้วไ้มั้ย"
ันเหมือนนหูับเหมือนมีนมาปิสวิ์ไฟทันทีที่ไ้ยินประโยำถามาปาเา ใวน้อยอันมันเ้นระรัวราวลับะทะลุออมาให้ไ้ แ่ันะไม่ลัเลที่ะอบเลยถ้าเิเาไม่ถามันอนที่ันำลัถือโอเ้แสนอร่อยป้อนเ้าปาัวเออยู่ ไอ้พิทบูลนี่! ไม่โรแมนิเอาะเลย ัะโมโหแล้วนะ!
ันเลยอแล้เาเล่นสัหน่อยโยารทำเป็นไม่ไ้ยินั้หน้าั้าัโอเ้ำโโเี้ยวุ้ยๆ ่อ และเินนำเาไป้าหน้าเพื่อปิวามวามเินอายที่แสออมาทาใบหน้า หมว็ไม่ไ้ใส่ไม่มีอุปร์มา่วยปิะ้วยสิ แ่แปลที่เียบผิปิไม่มีำพู่อ นเา้าวายาวๆ เอามือ้าที่เยับมือันล้วระเป๋าเินผ่านันไปโยไม่หันมามอหรือสนใันเลยสันิ เห็นวนประสาทแบบนี้แ่ริๆ แล้วเาหน่ะ ี้อนมามาว่าันสามเท่าและเอาแ่ใัวเอสุสุ ถ้าโนัในิหน่อยหรือถ้าไม่ไ้ในสิ่ที่้อาร็ะทำท่าทาอแเียบประท้วเหมือนอนนี้ ันเลยัสินใทำารให่ ั้หลัให้มั่นแล้ววิ่ไประโี่หลัเานเาเไป้าหน้าเือบพาันล้มะมำ ีที่สอาแร่อเาแ็แรพอที่ะั้หลัไ้ทัน ่อนะยื่นสอแนล่ำล่ำมาประอที่้นลมอันไม่ให้ัน ันึโน้มเ้าไปใล้ใ้สอแนเรียวเล็ออเาแน่น ่อนะระิบเสียอออ้อน้าหูแแทีู่เหมือนเา็เินอยู่เหมือนัน นันหมันเี้ยวใ้ฟันเล็ๆ ัหูเา้วยวามหมันไส้
"รอั้นาน นึว่าะไม่พูะแล้ว"
"ถ้าลแล้ว ห้ามหมโปรเ็าเลย"
ึ!
"โอ้ยยย ยัยอ้วน"
"โยนทิ้ะีมั้ย"
"ถึที่พั เ่ให้ไ้แบบนี้นะ"
"ันไม่ลัวนายหรอ"
"อย่ามาร้ออให้หยุละัน"
"ะร้อว่า เอาอี อยู"
"หึ"
"ปาแ๋วสุสุ"
ผมรู้ว่าเธอแล้ผมทำเป็นไม่รู้ไม่ี้ห่วินนแ้มป่อเพราะผมหันไปเห็นหน้าลมลมอเธอึ้นสีแาลมลมลุวาวแอบอมยิ้มนแ้มแทบปริ่อนที่เธอะเินหนีผม ผมเลย้อนแผนทำเป็นไม่สนใเธอลับ นเธอวิ่มาระโออผมไว้แน่นพูเสียอออ้อนและแมออำสั่ในสิ่ที่เธอลัว ผมไม่รับปาลับไปแ่ะทำทุวันให้ีเหมือนอนนี้ให้ผมมีเธออยู่้วยในทุวันเพราะเธอือสีสันในีวิผม ่อนเธอะ้มลมาแนบผมนุ่มนุ่มเ้าับแ้มสาร้อเพลุ้ิ้อย่าอารม์ีอยู่้าหูแแอผมแว่าไปมาอย่าสบายอสบายใไม่ห่วว่าผมะหนัมั้ยหรือหลัหัรึป่าว ระโึ้นมาไ้ยัยอ้วน!
พอถึห้อพัผมับเธอ็เปรียบเสมือนแม่เหล็แรสู ทันทีที่ประูปิลเราสอน่าผละเ้าหาันอย่าไม่มีใรยอมใรเธอระโเ้าหาผม ทำให้ผม้อใ้สอมือับาเธอเี่ยวเอวสอบเอาไว้โยที่ปายัทำหน้าทีู่ิมปาแ๋วแ๋วให้บวมเ่อราวับสั่สอนว่าอย่ามาท้าท้ายระบบอผม ึ่เธอ็พยายามสู้ผมลับอย่าไม่ยอมแพ้ เป็นฝ่ายถอเสื้อให้ผม่อน้มลมาูออผมทำรอยเล็เล็เ็มไปหม นผม้อเยหน้าึ้นเปล่เสียออมาเบาเบาอย่าห้ามไม่อยู่ระบายวามเสียว่านออมาโยารยำเ้าที่้นลมลม ่อนเธอะ่อยๆผละัวออเยหน้าึ้นมามอาผม้วยสายายั่วยวนยิ่ปลุไฟในัวผมให้ลุโน แอบใ้มือเล็เล็ที่ผมอบับเลื่อนไปปลระุมรูิปาเผมออและล้วเ้าไปเอาน้อายผมที่ื่นเ็มที่ออมารูึ้นลบีบเล่นอย่าสนุแ่ทรมานผมสุสุ ผมปล่อยให้เธอทัทายน้อายผมอยู่อย่านั้น แล้วหันไปสนใภูเาสอลูแทนใ้มือ้าหนึ่บีบอย่าเ็มแรนเนื้อาวาวล้นออมาาม่อว่าระหว่านิ้วส่วนลิ้นร้อนร้อน็ทำหน้าทีู่เลียยออสีหวานอี้าราวับลัวว่ามันะน้อยหน้า วามแรอปาผมแ่สู้ับวามเร็วอมือเธอ นผมทนไม่ไหวผลัเธอเ้าำแพ่อยๆ เลิระโปรเธอึ้นนมาอรวมอยู่รสะโพเี่ยวแพนี้สีาวัวบาแนบเนื้อลมาอที่ปลายา แล้วส่แท่ร้อนอผมเ้าไปทัทายเนินนุ่มนิ่มอเธออย่าสุแร พร้อมับใ้นิ้วเรียวยาวระรัวไปรปุ่มเสรนเธอส่เสียราออมาอย่าลั้นไม่อยู่ ยัยลูหมูะรู้ัวมั้ยว่าหน้าอเธออนนี้มันเ็ี่มานผมวบุมัวเอไม่อยู่
"อื้อ อ๊ะ"
"นะ นาย"
"ไม่ไหวแล้วหรอ หืม"
"ะ อแรอี"
"หึ"
"เ่สุสุ"
"อ๊ะ อ๊า/อ่าาา"
"ไหวมั้ยับหนูมาย"
"ไหว มีแรแ่นี้?"
"เอันไ้ับผม"
ฟอ
แล้วผม็พาเธอเินไปูวิวน้อฟูิรระบานให่โยที่อาวุธร้ายอผมยัู่โมเธออยู่แบบนั้น ่อนะัท่าทาให้เธอหันหลัให้ผมเธอะไู้วิวสะวและประอยสะโพมนึ้นให้แท่ร้อนอผมเ้าไปทัทายให้ลึอีสัหน่อย สอมือหนาเลื่อนึ้นไปราวับหาที่ับบีบยำ้อนลมสอ้อนระบายวามเสียว่านอผมแ่สร้าอารม์ปั่นป่วนให้ับเธอ แ่เธอ็ท้าทายผมอย่าไม่ยอมแพ้ทำผมหมันเี้ยวเธอนทนไม่ไหวโน้มหน้าเ้าไปฟัแ้มหอมหอมอย่าเ็มแรอยู่นานนเป็นสีแ
"นะ นาย"
"ับ ผม"
"มะ มันลึ"
"ลึไปหรอ"
"อ๊ะ อื้อ ละ ลึไ้อี"
"หืม ยัย ลู หมู"
#หนูมายสู้มา??”?
#อ่านเพลินๆ ันเหมือนเิม้า
ความคิดเห็น