นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
1,268
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
1.26K
หมวด : แฟนฟิคอื่นๆ
อัปเดตล่าสุด : 2 ต.ค. 54 / 15:44 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
SF เรื่องนี้เกิดจากรูปมุกพราวที่ทำให้จินตนาการที่มีอยู่น้อยนิดของไรท์เตอร์ได้กลายมาเป็นเรื่องๆหนึ่ง
ไม่มีเจตนาทำให้ศิลปินเสื่อมเสีย ใครไม่ชอบออกไปได้ ^^
ไม่มีเจตนาทำให้ศิลปินเสื่อมเสีย ใครไม่ชอบออกไปได้ ^^
"พราวอย่าเงียบแบบนี้สิ มุกทำอะไรผิด มุกทำอะไรให้พราวโกรธ บอกมุกสิพราว มุกขอโทษ มุกขอโทษนะพราว พราวอย่าเงียบแบบนี้เลยนะ มุกรักพราวนะ"
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
SF มุพราว
~ รี๊ ~
เสียรี๊อบรราแฟนลับัึ้นเมื่อเห็น “มุ” ศิลปินสาววโอลีฟ ถูแฟนลับสาวนหนึ่หอมแ้มลาเวทีอนเสิร์ะที่้มลไปทัทายับเหล่าผู้มที่อยู่ิอบเวที ภาพนั้นทำให้ ”พราว” สมาิสาวอวโอลีฟอีนหนึ่ึ่พ่วำแหน่นรู้ใอนที่ถูหอมแ้มเบือนหน้าหนีทันที ในใอพราวอนนี้เือปุๆราวับน้ำที่ถู้มนเือที่เห็นนรัอนถูโมยหอมแ้มแล้วยัมายิ้มน้อยยิ้มใหู่มีวามสุะเหลือเิน ทำให้เธออยาะเ้าไประาแนนรัแล้วพาไปเลียร์ันหลัเวทีในอนนี้เลย แ่้วยหน้าที่และสถานะทาสัมทำให้เธอไม่อาทำามใไ้ ึ้อปั้นหน้ายิ้มร้อเพลนบอนเสิร์ทั้ที่ในใุ่นมัวเ็มที่
หลัเวทีหลับอนเสิร์
“พราว เหนื่อยไหม อนเสิร์อพวเราวันนี้สนุีเนอะ FC็น่ารั ไม่น่าเื่อเลยว่าพวเราะมาถึุนี้ันไ้” มุเ้ามาุยับนรัอนทันทีที่อนเสิร์บล
“อือ พราวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า่อนนะ” พราวที่ยัเือมุที่ไม่ระวััวนถูโมยหอมแ้ม็เินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า โยที่ทำให้นรัอนที่ไม่รู้ว่าโนอนเ้าให้แล้วยืนมอามหลัไป
@อนโมุพราว
หลัาอนเสิร์พราว็ไม่ยอมพูับมุไม่ว่ามุะถามอะไร็เพียพยัหน้าอบเท่านั้น ลับมาถึอนโแล้วทั้สอ็ไ้นัู่ทีวีที่โฟาเหมือนปิที่เยทำ แ่ที่แปลไป็ือพราวที่ปิะพูุยอออ้อนแ่วันนี้ลับเียบสนิทนมุับไ้ถึวามผิปิและสุท้าย็ทนวามอึอัไม่ไหวึพูทำลานวามเียบระหว่านทั้สอึ้นมา
“พราว ั้แ่พรุ่นี้เราหยุิันั้สามวันแน่ะ เราไปเที่ยวันนะ”
“ไม่ล่ะ เราอยาพัอยู่บ้านมาว่า”
“ถ้าั้นเราไปหาื้ออสมาทำอาหารทานเอันีไหม ไม่ไ้ทำเอมานานมาแล้ว”
“ไม่ล่ะ ถ้ามุอยาทำอะไร็ทำไปเถอะ ืนนี้พราว่วแล้วอไปนอน่อนนะ”
พราวพูบ็ลุไปาโฟาเินรไปยัห้อนอน มุเห็นันั้น็พูึ้น
“พราวโรธอะไรมุเหรอ”
เมื่อพราวไ้ยินมุพูึ้นมา มือที่ำลัะบิลูบิประูะั้าทันที
“มุทำอะไรให้พราวโรธเหรอพราว มุอโทษนะพราว มุอโทษ”
พราวรู้สึไ้ถึอ้อมออมุที่อา้านหลั
“พราวอย่าเียบแบบนี้สิ มุทำอะไรผิ มุทำอะไรให้พราวโรธ บอมุสิพราว มุอโทษ มุอโทษนะพราว พราวอย่าเียบแบบนี้เลยนะ มุรัพราวนะ”
มุที่อพราวา้านหลัพูออมา้วยน้ำเสียที่สั่นเรือ เมื่อพราวไ้ยิน็รีบหันลับมาทันทีทำให้พบับใบหน้าอนรัที่ปิมีรอยยิ้มประับใบหน้าอยู่เสมอลับลายเป็นใบหน้าที่มีวาแ่ำพยายามลั้นเสียสะอื้นและน้ำาที่ลออยู่เ็มหน่วยา
“มุพราวอโทษ อย่าร้อไห้เลยนะะ” พราวที่เห็นอาารอมุ็ใอ่อนยวบลทันที
“พราวโรธมุเรื่ออะไร บอมุไ้ไหมพราว”
“พราวไม่ไ้โรธมุหรอนะ พราวแ่เือมุเยๆ ไปทำให้นอื่นมาหอมแ้มไ้ไ โนหอมแ้มยัไม่พอมุยัยิ้มอยู่อี พราว็หวอพราวเหมือนันนะ”
มุที่ฟัพราวพูบ็ยิ้มออมาทันที
“เรื่อนี้เอเหรอพราว มุอโทษนะ ่อไปมุะระวััวไม่ให้ใรมาหอมแ้มไ้อี มุสัา่ะ ^^”
“อย่าอื่น็ไม่ไ้นะ พราวหว พราวรัอพราว ใร็ห้ามยุ่”
“รับผม ่อไปนี้เ็ายมุอสัาว่าะให้เ็หิพราวอูบลูบลำไ้นเียวรับผม ^________^”
“บ้า พูอะไร็ไม่รู้ >< ” พราวีไหล่มุเบาๆ
“ีไหล่เ้าทำไมัวเอ แบบนี้้อโนทำโทษนะ” มุพูเ้าเล่ห์
“อะไรใรีไหล่มุ พราวไม่รู้เรื่อ”
“ไม่ยอมรับสารภาพแบบนี้้อโนทำโทษ” มุพูแล้วอุ้มพราวึ้นมา
“ว้าย!! มุทำอะไร ปล่อยพราวลเถอะนะ” พราวที่ไม่ทันไ้ั้ัวทำไ้เพียใ้แนล้ออมุเอาไว้เท่านั้น
“็ทำโทษไ ืนนี้ยอมรับโทษะีๆ”
มุพูพร้อมพาพราวเ้าห้อนอนไป เมื่อถึเียนอนึเริ่มารทำโทษพราว้วยวามอ่อนโยนนถึรุ่สา ทั้สอึไ้หลับ้วยวามอ่อนเพลียไปพร้อมๆัน
---THE END---
ผลงานอื่นๆ ของ MPimm ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ MPimm
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น