คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : บทที่ 22 ปริศนาแห่งเดราเนียร์กับการสูญเสียสิ่งสำคัญ
ิามเรื่อราวทั้หมไ้ใน ศาสราแห่เราเนียร์ ามร้านหนัสือั้นนำทั่วไป
โมไเยหน้าึ้นมอูน้อสาวัวน้อยที่ำลัยืนูเา้วยใบหน้าีเผืออยู่ใล้ๆ ลิน์หันไปมออร์ฟาาร์สที่ำลัเลื่อนัวมาหาพี่าย้วยวามมุ่ร้าย นารีบหันไปร้อเือนพี่าย
“หนีไปเร็ว โมไ”
“ไม่ เ้า่าหาที่้อหนีไป”
โมไพยายามยันัวลุนั่้วยวามยาลำบา เาเหลียวไปูอมมารที่มาหยุยืน้ำร่า้วยวามใ
“ายะ”
ราันย์ปิศาพูสั้นๆ่อนารเล็บออและ้วแทลไปที่ศีรษะอเ็หนุ่มเ็มแร
“อย่า!”
ลิน์วิ่ถลาเ้ามาวาพี่ายเอาไว้ นาสะุ้สุัวเมื่อรเล็บออมมารแททะลุแผ่นหลั เ็น้อยสิ้นใทันทีท่ามลาวามาไม่ถึออร์ฟาาร์ส
“นัเ็น้อย”
เาถอนรเล็บออและมอูโมไที่ำลัอร่าอลิน์เอาไว้แน่น เ็หนุ่มร้อไห้เสียัพร้อมับะโน้อ
“ลิน์!”
เสียอเาเรียสิอฟอร์เ็ิให้ลับืนมา อมเวทหนุ่มพยายามยันายให้ลุึ้น สีหน้าอเาเ็มไป้วยวามระหนสุีเมื่อเห็นร่าท่วมเลืออลิน์ในอ้อมออโมไ
“ไม่!”
ร่าในุาวสั่นระริ้วยวามเศร้าเสียใระนโรธ วาสีฟ้าุ่นมัวละที่น้ำาไหลพราอาบแ้ม อมมารหันมามอูเา้วยสายาเยาะหยัน
“อีรั้ที่เ้า้อล้มเหลว”
“แ!” เสียออมเวทแห่มาร์วัลลัสแผ่ว่ำนน่าลัว “ไอ้ปิศาั่ว! แ่าไ้แม้ระทั่เ็ัวเล็ๆ”
“พวมันเป็นแ่อาหาร” ราันย์ปิศาล่าว้วยน้ำเสียเหยียหยาม “รวมทั้นัเ็ผมทอนนี้้วย”
มือ้าหนึ่เอื้อมลไปหาร่าไร้วิาอลิน์ แ่โมไปัมันอออย่าแร
“อย่ามาแะ้อัวน้อสาวอ้า ไอ้มารั่ว!”
“มืออแะทำให้อาหารอ้าสปร ไอ้เ็โสโร” อร์ฟาาร์สล่าวพร้อมับสะบัมือ โมไระเ็นออไประแทับำแพห้อในะที่ร่าอลิน์ลอยไปอยู่ในอุ้มือออมปิศา เาแสยะยิ้ม
“วาลิน์ลเี๋ยวนี้!”
ฟอร์เ็ิพู้วยน้ำเสียเรี้ยวรานอมมาร้อหันไปมอ วาสีแ่ำายแววประหลาใออมาเมื่อเห็นใบหน้าอันน่าสะพรึออมเวทหนุ่ม เาแยเี้ยวำรามพร้อมับย่าสามุมเ้าไปหาอร์ฟาาร์ส
“ร่าแบบนี้่อยุ้นา้าหน่อย”
ราันย์ปิศาพู่อนวาร่าอลิน์ไว้บนพื้นและหันลับมาประันหน้าับฟอร์เ็ิ
“มาร้อสู้ับมาร้วยัน”
สิ้นำร่าออมเวท็ถูพลัออร์ฟาาร์สระแทเ้าใส่นปลิวไประแทับเสาหินลาห้อ เายันายลุึ้นพร้อมับแยเี้ยวู่ำราม่อนร่ายเวทเพลิโมีราันย์ปิศานเาเถอยหลั อมเวทหนุ่มรีบวยโอาสระโนเ้าใสู่่่อสู้นอีฝ่ายล้มล เาารเล็บอนเอแทลไปบนอออมมารเ็มแร ใบหน้าอันน่าลัวายวามนเมื่อสัมผัสับวามว่าเปล่าในทรวออมปิศา
“ผิหวัใ่ไหม” อร์ฟาาร์สพูึ้น เาเหวี่ยำปั้นฟาใส่ศีรษะอฟอร์เ็ิอย่าแรนเาล้มลิ้ไป ร่าในุำยันายลุึ้นและเินไปิผมสีาวออมเวทระานหน้าหาย่อนเล็บอันแหลมมลไปบนอ้าน้ายอเา ฟอร์เ็ิร้อลั่น้วยวามเ็บปว
“้าไม่มี้อนเนื้อที่เรียว่าหัวใเหมือนพวเ้า” อมมารน้ำหนัมืออเาให้มลไปอี วาแ่ำายแววพอใเมื่อเห็นร่ารหน้าำลัสั่นระริ “พวแ ่า ้าไม่ไ้”
ความคิดเห็น