คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 8
บทที่ 8
“คุณป๊อปครับ มีเจ้าของที่อีกผืนไม่ยอมขายให้เรา” เสียงเขื่อนดังลอดประตูห้องทำงานออกมาเบาๆ แต่ก็ดังพอจะทำให้คนที่กำลังจะกดกริ่งหน้าประตูต้องชะงักแล้วเตรียมหันหลังกลับ
“ลองถามดูอีกครั้ง ถ้ายังไม่ยอมขายก็...เหมือนเดิม” คำตอบของป๊อปปี้ทำให้ร่างสูงต้องหยุดเดิน เพราะน้ำเสียงนั้นเยือกเย็นแปลกหู แต่ในความแปลกนั้นก็ยังมีกระแสของความคุ้นเคยจางๆ…ทำให้แก้วใจนึกไปถึงความทรงจำอันไม่น่าพิศมัยในวัยเด็กอย่างไม่ตั้งตัว
“พี่เป็นใคร” เด็กผู้หญิงร่างสูงในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นที่โดนจับมัดติดกับขาเตียงถามขึ้น เมื่อเด็กหนุ่มผิวขาวเปิดประตูเข้ามาในห้องพักของโรงแรมหรูที่ใช้เป็นสถานที่กักขังเธอ ชายชุดดำที่ยืนเฝ้าอยู่ภายในห้องก้มศีรษะให้ผู้อ่อนวันด้วยท่าทีนอบน้อม...
“ถ้าพ่อแม่เธอยอมเซ็นต์ขายที่ให้แต่แรก พ่อชั้นก็คงไม่ต้องทำแบบนี้หรอก” เด็กหนุ่มอายุอานามไม่เกิน 12 ปีเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นคล้ายคลึงกับเสียงที่ได้ยินเมื่อสักครู่...
...แต่คงคิดไปเอง....
“อ้าว แก้ว...มาหาคุณป๊อปหรอ” เสียงเรียกจากเขื่อนที่เปิดประตูออกมาปลุกให้หญิงสาวตื่นจากภวังค์ แก้วใจส่งยิ้มบางๆ ให้ชายหนุ่มผมทองที่วันนี้สวมชุดลำลองแปลกตา
“ใช่ฮะ แล้วนี่พี่เขื่อนจะไปไหน”
“ไปธุระให้คุณป๊อปนิดหน่อยน่ะ” เขื่อนพยักหน้าให้แล้วโบกมือก่อนจะเดินดุ่มๆ จากไป แก้วใจมองตามแล้วสลัดความกังวลตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องทำงานของป๊อปปี้
ป๊อปปี้ที่นั่งอยู่หลังโต๊ะตัวใหญ่เงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า ชายหนุ่มระบายยิ้มบนใบหน้าเมื่อเห็นว่าเป็นใครก่อนจะเลื่อนกองเอกสารตรงหน้าออกเล็กน้อย
“อ้าวแก้ว ว่าไง”
“คุณฟางให้มาเรียนว่าวันนี้ตอนบ่ายจะออกไปข้างนอกฮะ” แก้วใจก้มศีรษะเล็กน้อย ป๊อปปี้พยักหน้าก่อนจะกดปุ่มบนเครื่องโทรศัพท์โดยไม่ยกหู เสียงสัญญาณดังเพียงครั้งเดียวก็มีเสียงหวานๆ ดังมาจากลำโพง
“ค่ะคุณป๊อป”
“ทำไมไม่มาบอกเอง ใช้คนอื่นมาแบบนี้ฟางไม่อยากเจอหน้าชั้นหรือไง” ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ ด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะอย่างเอ็นดู
ร่างสูงกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอเมื่อได้ยินคำว่า “คนอื่น” แก้วใจหลุบตาลงมองพื้นปูพรมราคาแพง
“เปล่าค่ะคุณป๊อป พอดีฟางแต่งตัวอยู่เลยให้แก้วใจไปเรียนให้ทราบแทน...ขอโทษนะคะ” น้ำเสียงแผ่วๆ ตอนท้ายทำให้คนฟังต้องอมยิ้ม
“ชั้นล้อเล่น...ฟางแต่งตัวต่อเถอะ” ป๊อปปี้กดวางสายแล้วหันมาหาคนที่ยืนเงียบ
“เดี๋ยวแก้วขับรถชั้นไปละกัน คันที่ฟางใช้ประจำให้เขื่อนเอาไปเข้าศูนย์น่ะ” ป๊อปปี้พูดแล้วส่งกุญแจรถให้ แก้วใจรับมาแล้วทำท่าจะเดินออกจากห้อง
“แก้ว...” เสียงป๊อปปี้เรียกทำให้ร่างสูงต้องหันกลับมาเผชิญหน้าอีกครั้ง
“ดูแลคุณฟางดีๆ อย่าให้มีอันตราย...ชั้นไว้ใจเธอนะ” ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง จ้องหน้าหญิงสาวตรงหน้านิ่ง
แก้วใจก้มศีรษะเล็กน้อย...ดวงตายาวเรียวมองตอบอย่างมั่นคงและน้ำเสียงที่เปล่งออกมาก็มั่นคงไม่แพ้กัน
“ฮะ...”
...................................................................................................................................................................
รถสีดำติดฟิล์มมืดคันหรูแล่นเข้ามาจอดเทียบหน้าบันไดหินอ่อนของคฤหาสน์หลังงาม หญิงสาวร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวสอดชายไว้ในกางเกงยีนสีเข้มพอดีตัวก้าวลงจากที่นั่งคนขับแล้วเดินอ้อมมาเปิดประตูด้านหลังให้กับร่างบางที่ยืนรออยู่บนบันไดโดยมีคุณอุ่นถือกระเป๋าสะพายใบใหญ่ยืนอยู่ข้างๆ
“เชิญฮะ...” แก้วใจก้มศีรษะแล้วผายมือเข้าไปในรถ
ฟางหันไปรับกระเป๋าจากคุณอุ่นมาสะพายแล้วก้าวเข้าไปนั่งบนเบาะหลัง ร่างสูงปิดประตูให้เบาๆ
“อย่ากลับให้เย็นย่ำค่ำมืดนักนะแก้ว...ป้าเป็นห่วง” คุณอุ่นกำชับก่อนจะโบกมือตอบเจ้านายสาวที่กดกระจกลงมาส่งยิ้มให้จากในรถ
“ฮะคุณอุ่น”
หญิงสาวรับคำแล้วก้าวขึ้นนั่งแล้วขับออกไปอย่างนิ่มนวล
ฟางเหลียวไปมองข้างหลังเมื่อรถคันงามแล่นพ้นรั้วสีทองออกมาได้สักระยะ
“แก้วใจจอดๆๆ” ร่างบางร้องสั่ง แก้วใจเหยียบเบรคทันทีแล้วหันมามองอย่างตกใจ
“อะไรฮะคุณฟาง...มีอะไรรึเปล่า” ร่างสูงมองสำรวจทั่วเบาะหลังในขณะที่คนตัวเล็กเปิดประตูออกแล้ววิ่งมานั่งเบาะหน้าคู่คนขับแทน
“โอเค ออกรถได้” ฟางหันมาส่งยิ้มหวานให้คนข้างๆ ที่ยังนั่งงง มือเล็กๆ จึงเอื้อมไปดีดจมูกโด่งเป็นสันนั้นเบาๆ
“ออกรถค่ะคุณแก้ว”
ร่างสูงสะดุ้งแต่ยังไม่ยอมออกรถ
“คุณฟาง กลับไปนั่งข้างหลังเถอะฮะ...คุณฟางเป็นเจ้านา...” แก้วใจพยายามจะประท้วงแต่กลับโดนพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“คุณฟางเป็นไอ้หนุ่มน้อยริมทะเล ส่วนแก้วใจก็เป็นพี่สาวสุดเท่ห์ที่กำลังจะพาน้องชายคนนี้ไปเที่ยว ฮ่าๆๆ”
ร่างบางหัวเราะจนตาปิด ยามที่อยู่กับองครักษ์รูปงามคนนี้โลกทั้งใบก็ราวกับจะเปิดกว้างให้เธอได้ค้น…แก้วใจมองคนข้างๆ ยิ้มๆ ก่อนจะค่อยๆ ออกรถ
“คุณฟางอยากไปไหน” หญิงสาวถามขึ้นเมื่อรถแล่นออกมาสักพัก
“ไปไหนก็ได้...ไปหาอะไรอร่อยๆ กินมั้ย...แก้วใจอยากกินอะไร” คนโดนถามตั้งคำถามกลับ รถที่แล่นสวนไปมาบนถนนบางตาด้วยเป็นแถบชานเมือง
ร่างสูงยิ้มและกำลังจะอ้าปากตอบแต่สายตาก็เหลือบไปมองกระจกมองหลัง ดวงตาเรียวยาวหรี่ลงเมื่อมองเห็นรถสีดำอีกคันแล่นตามหลังมาห่างๆ โดยไม่เปลี่ยนเส้นทางเลย...แก้วใจแกล้งเปิดไฟเลี้ยวซ้ายแล้วเปลี่ยนเลนเมื่อมาถึงทางแยก รถคันข้างหลังก็เปิดไฟแล้วเปลี่ยนเลนตาม
“แก้วใจอยากกินอะไร?” ร่างบางถามซ้ำพลางหันมามองคนที่นิ่งเงียบ ดวงตากลมโตมองตามสายตานิ่งๆ นั้นแล้วก็หันกลับไปมองข้างหลัง ใบหน้าสวยฉายแววเข้าใจในทันทีเมื่อเห็นว่ามีรถอีกคันตามหลังมาและใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“คุณฟาง รัดเข็มขัด!!” แก้วใจสั่งเสียงเฉียบขาดแล้วกดคันเร่งลงไปแทบมิด รถคันหรูทะยานไปข้างหน้าด้วยกำลังแรง ฟางคว้าเข็มขัดนิรภัยมาคาดทันที หญิงสาวนั่งนิ่งไม่ขยับเมื่อเห็นร่างสูงคว้าอาวุธคู่กายสีดำมาถือไว้ในมือขวา ดวงตายาวรีมองถนนสลับกับกระจกมองหลังเป็นระยะ
รถสีดำที่ตามหลังมาเร่งความเร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายรู้ตัว แก้วใจยิ่งกดคันเร่งลงไปอีกจนทิวทัศน์ข้างทางกลายเป็นเส้นพาดผ่านพร่ามัว
ปัง!!
เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด ลูกกระสุนแล่นผ่านรถไปอย่างฉิวเฉียด ฟางหวีดร้องอย่างตกใจ ในขณะที่ร่างสูงกดกระจกลงนิดหนึ่งแล้วยิงสวนกลับไป
ปัง!!
ลูกกระสุนจากปลายกระบอกปืนกระแทกเข้าที่กระจกกันกระสุนของรถคันหลังทำให้รถเสียหลักไปเพียงเล็กน้อย แก้วใจอาศัยจังหวะนี้หักเลี้ยวเพื่อหนีจากการติดตามแต่รถคันหลังก็ยังตามมา ชายในชุดดำชะโงกออกมาจากกระจกรถแล้วยิงไล่หลัง แก้วใจโยกพวงมาลัยซ้ายทีขวาทีเพื่อไม่ให้เป็นเป้านิ่ง
“คุณฟาง!! หลบ”
ร่างสูงคว้าตัวคนข้างๆ ลงมาหมอบอยู่บนตัก คิ้วขมวดมุ่นด้วยความตึงเครียด รถคันที่ขับมานี้เป็นรถของคุณป๊อปปี้ เพราะฉะนั้นพวกที่ตามมาน่าจะเป็นพวกที่ขัดผลประโยชน์ทางธุรกิจกับชายหนุ่มแน่นอน... แก้วใจเพ่งมองผ่านกระจกมองข้างแล้วยื่นแขนออกไปข้างหลัง ก่อนจะเหนี่ยวไกยิงเข้าที่ล้อหน้าของรถคันหลังอย่างแม่นยำ
ปังง!!
ร่างบางเอามือปิดหู หลับตาแน่น แล้วซุกหน้าลงกับตักร่างสูงด้วยความกลัว รถคันหลังเสียหลักยางล้อหน้าระเบิดจนต้องหักลงข้างทาง แก้วใจยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะกดปิดกระจกแล้วเร่งความเร็วต่อไป
“คุณฟาง...ไม่มีอะไรแล้ว”
ร่างสูงพูดเบาๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงร่างสั่นงันงกที่ซุกอยู่บนตัก มืออุ่นๆ จับไหล่ร่างบางแผ่วเบา...
“แก้วใจ...” ฟางเงยหน้าขึ้นมามองคนตัวสูงแล้วโผเข้ากอดไว้แน่น ใบหน้าสวยตื่นตระหนกและซีดจนไม่มีสีเลือด
“กลับบ้านกันเถอะ...กลับบ้าน...ฟางไม่ไปแล้ว”
แก้วใจยกมือขึ้นลูบศีรษะคนตัวเล็กเบาๆ ก่อนจะมุ่งหน้ากลับสู่คฤหาสน์กรงทองตามความต้องการของเจ้าหญิงผู้กำลังตื่นตกใจ...
แม้ว่าใจจะอยากขัดคำสั่งนั้นแล้วพาเธอไปให้ไกลแสนไกล...แต่นี่ไม่ใช่หนุ่มน้อยริมทะเลและพี่สาวคนนั้นแล้ว นี่คือเจ้าหญิงแสนสวยที่องครักษ์อย่างแก้วใจทำได้เพียงรับคำบัญชา...
To be continue
สวัสดีค่ะรีดเดอร์ที่รัก ขอเสียงหน่อยยย
ไรท์เตอร์หายไปนานอีกแล้ว
เพิ่งสังเกตว่าตัวเองจะมาอัพอาทิตย์ละครั้งตลอดเลย 555
หวังว่าจะยังติดตามกันต่อไปนะคะ
มาคราวนี้บู๊ตึงเครียดกันเลยทีเดียว
แต่คราวหน้าเอาใจแฟนคลับเขื่อนเฟย์บ้างดีกว่า ดีมั้ยคะ??
คิดถึงที่สุด ;)
ความคิดเห็น