คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5
บทที่ 5
เวลาเคลื่อนผ่านไปช้าๆ ร่างสูงนั่งเหม่อทอดสายตาไปไกลอยู่ริมหน้าต่างบานกว้าง ชายฝั่งทะเลหัวหินที่อยู่เบื้องล่างดึงเอาภาพเก่าๆ ในวัยเด็กให้ย้อนกลับเข้ามา
“คุณแม่...แก้วออกไปเล่นทรายนะ” เสียงเด็กหญิงรูปร่างสูง ผิวขาวจัด วัยไม่เกิน 7 ขวบร้องบอกผู้เป็นมารดาก่อนจะคว้ากระป๋องของเล่นวิ่งออกไปยังหาดทรายที่อยู่หน้าบ้านหลังใหญ่ รั้วไม้สูงทาสีขาวสะอาดตา ตัวบ้านตกแต่งด้วยโทนสีน้ำตาลอบอุ่นอย่างสวยงามน่ารัก ต้นไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้านให้ร่มเงาแก่บริเวณโดยรอบ
หญิงสาวรูปร่างโปร่งบางในชุดกระโปรงสีอ่อนชะเง้อคอออกมาจากหน้าต่างห้องครัวตามเสียงเรียก แล้วโบกมือให้เธอพร้อมกับส่งยิ้มให้ เด็กหญิงโบกมือตอบแล้วยิ้มเห็นฟันขาว
ร่างสูงหลับตานิ่ง พยายามไล่ภาพนั้นออกไป พอดีกับที่เสียงไขกุญแจเปิดประตูห้องดังขึ้นเบาๆ...แก้วใจลืมตาและกระโดดลุกขึ้นยืนทันที มือเรียวคว้าปืนพกที่เอวขึ้นมาถือกระชับภายในเวลาเสี้ยววินาที ก่อนจะก้าวมายืนขวางหน้าโซฟาที่ร่างบางนอนหลับสนิทอยู่อย่างเงียบกริบ
“ว้าย!! ป้าเอง”
คุณอุ่นที่เปิดประตูเข้ามาร้องขึ้นเมื่อเงยหน้าขึ้น ข้าวของพะรุงพะรังที่ถืออยู่ในมือหล่นลงไปกองที่พื้น ร่างสูงถอนหายใจพลางเก็บปืนลงที่เดิมแล้วรีบเดินไปเก็บถุงต่างๆ ที่หล่นขึ้นมา
“ขอโทษฮะ...” หญิงสาวพึมพำเบาๆ มองสบตากับคุณอุ่นด้วยแววตารู้สึกผิด คุณอุ่นมองตอบพลางส่ายหน้ายิ้มๆ
“ไม่เป็นไรจ้ะ...”
“แม่อุ่นมาแล้วหรอคะ” เสียงเล็กๆ ถามขึ้น คุณอุ่นและแก้วใจหันมามองร่างบางที่ลุกขึ้นนั่งอย่างงัวเงีย
“เพิ่งมาถึงเนี่ยล่ะค่ะ...คุณฟางไปอาบน้ำได้แล้วนะคะ เดี๋ยวอุ่นเตรียมชุดไว้ให้” คุณอุ่นเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อจัดเตรียมชุดตามที่บอก
ฟางก้มลงมองผ้าห่มผืนหนาที่คลุมอยู่บนตักแล้วชำเลืองมองคนตัวสูงที่กำลังจัดแจงวางถุงลงบนโต๊ะรับแขก หญิงสาวอมยิ้ม มือเล็กๆ คว้าถุงเหล่านั้นมาเปิดดูทันที
“ไหนดูซิ วันนี้แก้วใจใส่ชุดไหนดี” ฟางคว้าถุงมาเปิดถุงนั้นทีถุงนี้ทีอย่างตื่นเต้น แก้วใจยิ้มบางๆ
“ชุดไหนก็ได้...” ร่างสูงพูดเสียงต่ำมองตามทุกอิริยาบถ
“งั้นเอาชุดนี้ละกัน...รับรองดูดีแน่ๆ เชื่อมือคุณฟาง” ร่างบางส่งถุงกระดาษใบใหญ่ที่ประทับตราแบรนด์เนมราคาแพงส่งให้แล้วลุกขึ้นยืน แก้วใจรับมาแล้วมองถุงใบนั้นด้วยสายตาไม่บ่งบอกอารมณ์ ก่อนจะประสานสายตากับดวงตากลมโตที่มองอยู่
“คุณฟางขา น้ำอุ่นได้ที่แล้วนะคะ” เสียงคุณอุ่นร้องบอกออกมาจากห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอน ฟางละสายตาหันไปทางต้นเสียง
“แก้วใจเปลี่ยนเสื้อผ้านะ คุณฟางจะไปอาบน้ำ...ได้เวลาทำตัวเป็นเจ้าหญิงอีกแล้ว” เสียงหวานๆ ที่เอ่ยประโยคสุดท้ายมีสำเนียงประชดประชันเจืออยู่จางๆ ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องนอน
ร่างสูงก้มลงมองถุงกระดาษในมืออีกครั้ง เสียงผู้หญิงที่คุ้นเคยดังเข้ามาในโสตประสาท
“แก้วอยากได้ชุดไหนลูก เลือกเอาเลย”
หญิงสาวถอนหายใจยาวแล้วเดินเข้าห้องน้ำอีกห้องที่อยู่ใกล้ห้องครัวก่อนจะปิดประตู เสียงภายนอกห้องน้ำนั้นเงียบสนิท แต่เสียงผู้หญิงคนเดิมยังคงดังสะท้อนไปมาภายในใจไม่เปลี่ยนแปลง
.................................................................................................................................................................................
ท้องฟ้าเหนือโรงแรมหรูแห่งนี้มืดสนิท แต่แสงไฟจากตัวอาคารและทางเดินกลับส่องแสงเหลืองนวลไปทั่วบริเวณ เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นหินอ่อนดังขึ้นเบาๆ เรียกให้คนสามคนที่ยืนรอตรงตีนบันไดอยู่ก่อนแล้วพร้อมกับบอดี้การ์ดในชุดสูทสีดำหันกลับไปมอง หญิงสาวร่างบางในชุดราตรีสั้นสีน้ำทะเลเดินออกมาจากประตูทางออกของโรงแรม ใบหน้าสวยแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางจนเนียนกริบ เปลือกตาระบายสีเทาเข้มและขนตางอนงามส่งให้ดวงตากลมโตนั้นดูหวานซึ้ง เส้นผมสีน้ำตาลทองปล่อยเป็นเกลียวยาวเคลียไหล่ เท้าในรองเท้าส้นแหลมกำลังจะก้าวลงบันได
แก้วใจที่เดินเคียงข้างลงมาด้วยกันรีบส่งมือให้ทันทีที่เห็น ฟางชำเลืองมองเล็กน้อย พวงแก้มเป็นสีชมพูระเรื่อเมื่อสบตากับร่างสูงที่สวมชุดสูทเข้ารูปสีดำสนิท รองเท้าหนังสีดำเป็นมันปลาบและเส้นผมสั้นๆ ระคอที่เกี่ยวขึ้นทัดใบหูไว้ข้างหนึ่งเปิดให้เห็นเสี้ยวหน้าสวยและจมูกโด่งๆ อย่างชัดเจน
ร่างบางวางมือลงบนมือที่ส่งมานั้นแผ่วเบาแล้วค่อยๆ ก้าวลงบันได ร่างสูงกระชับมือที่จับหลวมๆ นั้นให้แน่นขึ้นด้วยเกรงว่าคนตัวเล็กจะเสียหลัก หัวใจสองดวงเต้นรัวเร็ว มือที่สัมผัสกันนั้นเย็นเยียบต่างคนต่างหลบสายตา
“ระวังล้มนะคะคุณฟาง เดี๋ยวอดไปหวายไม่รู้นะ” หญิงสาวใบหน้ากลมอิ่มในชุดราตรีเปิดหลังสีทองทำเสียงเป็นห่วงอย่างเสแสร้ง
“คุณหวายไม่พูดก็ไม่มีใครเค้าว่าเป็นใบ้นะคะ” หญิงสาวหน้าสวยอีกคนที่สวมชุดราตรีสั้นเข้ารูปสีดำ และรองเท้าส้นเข็มสีแดงเปรี้ยวจี๊ดพูดขัดขึ้น
“แหมคุณเฟย์ขา หวายเป็นห่วงนะคะถึงได้เตือน” หวายยังคงต่อล้อต่อเถียงแล้วเขยิบไปหาชายหนุ่มผิวขาวที่ยืนฟังอยู่ หญิงสาวทำท่าจะสอดแขนเข้าไปคล้องกับป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มกลับยกแขนข้างนั้นขึ้นส่งให้ร่างบางที่เดินลงมาถึงบันไดขั้นสุดท้ายพอดี หวายอ้าปากค้างแล้วสะบัดหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ในขณะที่เฟย์ยักคิ้วให้อย่างสะใจ
“ไปกันเถอะฟาง” ป๊อปปี้พูดขึ้นโดยไม่ละสายตาจากใบหน้าหวาน ร่างบางพยักหน้ารับก่อนจะค่อยๆ ปล่อยมือข้างที่เกาะแก้วใจไปคล้องที่แขนป๊อปปี้ ชายหนุ่มออกเดินไปที่รถตู้สีดำคันใหญ่ ในขณะที่คนอื่นๆ ก็ทยอยขึ้นตามมา
ร่างบางชำเลืองมองไปทางที่นั่งตอนหน้า...เจ้าของฝ่ามือที่ยื่นออกมารับเธอตอนลงบันไดนั่งนิ่งสนิทอยู่ข้างคนขับรถ ชั่วขณะที่ฟางเผลอนึกไปว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงจริงๆ กำลังเดินลงบันไดพระราชวังเคียงข้างเจ้าชายรูปงาม หญิงสาวซ่อนยิ้มไว้ใต้ใบหน้าอันเรียบเฉย
ถ้าเจ้าชายของเธอจะเป็นแก้วใจ ก็ถึงเวลาที่เธอต้องเป็นเจ้าหญิงจริงๆ สักครั้ง...คิดถึงตอนนี้ป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็หันมาหาเธอและเอ่ยประโยคที่ทำให้ร่างบางต้องหยุดความคิดนั้นลง
“วันนี้ฟางสวยมาก...สมกับเป็นเจ้าหญิงของชั้นจริงๆ”
รถตู้คันใหญ่แล่นฝ่าความมืดไปเงียบๆ...
.......................................................................................................................................................................
บรรยากาศภายในงานเลี้ยงระหว่างผู้ถือหุ้นของบริษัทในเครือเดียวกันเต็มไปด้วยความหรูหรา สุภาพบุรุษและสตรีแต่งกายสวยงาม บริกรหนุ่มแต่งกายสะอาดสะอ้านเดินบริการเครื่องดื่มและคอกเทลทั่วทั้งงาน ป๊อปปี้ยืนคุยกับนักธุกิจชาวต่างชาติด้วยท่าทางสุขุมโดยมีร่างบางของฟางเคียงข้าง ใบหน้าสวยประดับรอยยิ้มหวานขณะที่จับมือกับแขก บอดี้การ์ดหนุ่มในชุดดำยืนกระจายกันอยู่รอบๆ บริเวณอย่างระแวดระวังรวมไปถึงหญิงสาวร่างสูงที่เดินเตร่ไปมา มือประสานไว้ข้างหน้าอย่างสำรวมทว่าสายตากำลังสำรวจไปทั่ว
แก้วใจชำเลืองมองร่างของคนสองคนที่เคียงข้างกันอย่างเหมาะสมแล้วถอนหายใจยาว ดวงตายาวรีก้มลงมองตัวเองแล้วหมุนตัวเดินออกจากงานมาเงียบๆ
ร่างสูงออกมายืนนอกระเบียงข้างห้องจัดเลี้ยงที่ปลอดคน เสียงอึกทึกภายในงานดังออกมาพอให้ได้ยิน ลมแรงๆ ที่พัดออกสู่ทะเลทำให้อากาศคืนนั้นปลอดโปร่ง กลิ่นอายน้ำเค็มลอยมาแตะจมูกโด่ง แก้วใจหลับตาเงยหน้าขึ้นสูดกลิ่นอายที่คุ้นเคยนั้นจนเต็มปอดโดยไม่รู้ตัวว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่
“เบื่อหรอ” เสียงใสๆ เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านซ้าย ร่างสูงสะดุ้งแล้วหันมามอง...
หญิงสาวร่างโปร่งในชุดราตรีสั้นสีดำและรองเท้าส้นสูงสีแดงสด ผมสีดำยาวประบ่าล้อมรอบใบหน้าสวยที่ส่งยิ้มเป็นมิตรมาให้ แก้วก้มศีรษะให้คนตรงหน้านิดหนึ่ง
“คุณเฟย์...ใช่มั้ยฮะ” ร่างสูงเอ่ยถาม
หญิงสาวไม่ตอบเพียงแต่ส่งยิ้มสดใสมาให้ก่อนจะเดินเข้ามาหา จังหวะที่ก้าวนั้นเองรองเท้าส้นสูงคู่สวยก็พลิกตะแคง
“อุ๊ย!” เฟย์เสียหลักและทำท่าจะล้ม
“คุณเฟย์! ระวังฮะ” แก้วตกใจรีบคว้าตัวหญิงสาวไว้...แขนแข็งแรงโอบรอบเอวกลมกลึงภายใต้ชุดรัดรูป
ร่างโปร่งคว้าคอคนที่เข้ามาช่วยไว้ด้วยความตกใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองสบตากับหน่วยตายาวรี เลือดร้อนๆ วิ่งขึ้นใบหน้าเมื่ออยู่ใกล้จนได้กลิ่นหอมสะอาดจากกายร่างสูง
“ขอบใจ...” เฟย์ปล่อยมือที่โอบรอบคอแก้วใจอย่างขัดเขิน ร่างสูงไม่ตอบอะไรเพียงแต่ก้มศีรษะด้วยท่าทางสุภาพ
“คุณเฟย์ครับ” เสียงหนึ่งดังขึ้นจากเบื้องหลัง ร่างโปร่งหันกลับไปมอง
“คะ? คุณเขื่อน” หญิงสาวเลิกคิ้วเป็นเชิงถามใส่ชายหนุ่มผมทองในชุดสูทสีดำที่เดินมาหยุดยืนอยู่ไม่ห่างนัก ลมแรงๆ พัดจนผมสีดำของเธอปลิวปิดหน้าปิดตา
“กลับเข้าไปในงานเถอะครับ ข้างนอกลมแรง” เขื่อนพูดเรียบๆ สองมือประสานกันไว้ข้างหน้าอย่างที่ทำเป็นประจำเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านาย
เฟย์ถอนหายใจกับคำพูดนั้นแล้วหันหลังให้อย่างไม่ใส่ใจ
“แล้วนี่แก้วออกมาข้างนอกทำไม” หญิงสาวชวนคนข้างๆ คุยต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แก้วใจชำเลืองมองไปทางชายหนุ่มข้างหลังเธอ ร่างสูงยังไม่ทันอ้าปากตอบคำถามนั้นเขื่อนก็พูดขึ้นอีกครั้ง
“คุณเฟย์ครับ...คือ”
ชายหนุ่มเรียกด้วยน้ำเสียงจริงจัง หญิงสาวหันขวับมาทันที ดวงตาคู่สวยมีแววขุ่นเคืองอย่างชัดเจน
“นี่พี่ป๊อปเค้าจ้างคุณเขื่อนมาเป็นมือขวา หรือมาคอยตามคุมเฟย์คะ?” ร่างโปร่งพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา จ้องหน้าชายหนุ่มนิ่ง ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับเข้างานไปด้วยท่าทางไม่พอใจทิ้งให้คนสองคนยืนอยู่ท่ามกลางความเงียบและสายลมที่พัดออกสู่ทะเล
To be continue
สวัสดีค่ะรีดเดอร์ทุกคน
สบายดีกันมั้ยเอ่ย อากาศเริ่มเย็นแล้วอย่าลืมดูแลสุขภาพนะคะ
หวังว่าบทที่ 5 จะถูกใจรีดเดอร์นะคะ
ติดตามกันต่อไปเรื่อยๆ เรื่องนี้ซับซ้อนมากมาย
อย่าเพิ่งเบื่อที่จะอ่านคุณฟางกับแก้วใจน้า
คิดถึงค่ะ
ความคิดเห็น