อุ่นกอดหัวใจรัก(The embrace) (Yaoi,boy's love)

อุ่นกอดหัวใจรัก (The embrace)

ไออุ่นกอดจากคนๆเดียว คือทุกอย่างในชีวิตเขา
 

นิยามของเขาทั้งคู่

              ...เมื่อสายใยแห่งรักค่อยๆพันผูกหยั่งรากฝังลึกลงในหัวใจเขาทั้งคู่จนไม่อาจละขาดจากกันละกันได้

ณ “บ้านมนปรียา”

               บ้านสไตล์วิคตอเรียนหลังงามตกแต่งฉลุลายไม้ลวดลายประณีตชดช้อยอย่างที่เรียกกันว่า “บ้านขนมปังขิง” ที่ผู้เป็นเจ้าของออกแบบเติมความรักเข้าไปเต็มเปี่ยมทุกอณูพื้นที่ลวดลายไม้ เคียงข้างด้วยราชาวดีผลิดอกขาวสะพรั่งเคียงคู่กันดั่งคู่ชีวิตที่ใช้เวลาผ่านร้อนผ่านหนาวมายาวนาน

               เนิ่นนานผันผ่าน ล้อเพลาแห่งเวลาหมุนเรื่อยดั่งกระแสธาราไหลรินไม่ย้อนคืน หากภาพวาดยังคงบอกเล่าเรื่องราวตราตรึงในอดีตของมนปรียาให้จารจำ ภาพคู่ชายหนุ่มสองคนนั่งจิบน้ำชาด้วยกันท่ามกลางสวนสวยสไตล์อังกฤษ นายแพทย์หนุ่มรูปงามนัยน์ตาสีท้องฟ้ากับอาจารย์มหาวิทยาลัยหนุ่มนักเรียนนอกเชื้อสายผู้ดีเก่า มีฉากหลังคือบ้านมนปรียาที่คนหนึ่งออกแบบขึ้นเพื่ออีกคน

                แม้เจ้าของเดิมจะวายชีพปราณลงนานแล้ว แต่กลิ่นไอแห่งความรักแสนหวานละมุนละไมยังติดตรึงคงมนต์ขลังไปทั่วทั้งบ้านดั่งมนปรียาที่จะมีราชาวดีเคียงข้างตราบนานเท่านาน

                 หากปรัมปราแห่งรักที่สืบต่อกันมายาวนานของบ้านมนปรียากลับมิอาจซึมลึกลงสู่หัวใจของเขาจวบจนใครคนหนึ่งก้าวเข้ามา...

“ความงดงามของมนปรียาจะสมบูรณ์ก็ต่อเมื่อรักแท้เกิดขึ้นในใจของหลานแล้วเท่านั้นนะ...ปิลันธน์”

                คำบอกกล่าวของผู้มีศักดิ์เป็นปู่เอ่ยแก่หลานชายก่อนลมหายใจจะหมดลง คุณพระนายรู้ดีว่าหัวใจของหลานชายที่ท่านและคุณสีดาภรรยาพยายามจะแง้มเปิดยังคงปิดกั้นลั่นกลอนเสียแน่นหนาด้วยบาดแผลร้าวรานในอดีต หากแต่ท่านยังคงเชื่อเสมอ ความรักจะทำให้หัวใจของปิลันธนินทร์อ่อนลงในสักวัน...

               “หนึ่งคนเย็นชา สร้างกำแพงหนาปิดกั้น

อีกหนึ่งโดดเดี่ยว เคว้งคว้าง แต่ไม่เคยหมดศรัทธา

หากแต่เมื่อสองใจรวมเป็นหนึ่ง

ความงดงามแห่งรักบังเอิญขึ้น

ณ มนปรียา”

ตัวละคร:

“ปิลันธนินทร์” หรือ “ปิลันธน์”

              คุณหมอหนุ่มผู้ใช้ชีวิตสันโดษเพียงลำพังในบ้านไม้สไตล์วิคตอเรียนหลังงามคลาสสิกที่อบอวลไปด้วยกลิ่นไอตำนานแห่งความรัก “บ้านมนปรียาราชาวดี” ที่เพิ่งได้รับมรดกตกทอดมาจากปู่และย่าภายในซอยเล็กๆร่มรื่น

วันหนึ่งปิลันธนินทร์ได้พบกับเด็กหนุ่มมอมแมมผอมแกร็นเป็นลมล้มพับอยู่หน้าบ้าน ตัวบางร้อนจัดจับไข้สูง คนหน้านิ่งดั่งหินสาปจึงต้องพาเข้ามาดูแลชั่วคราว ปิลันธนินทร์ไม่ได้รู้เลยว่า การเปิดประตูรับเด็กหนุ่มนิรนามเข้ามาในบ้านมนปรียาวันนั้นจะเปลี่ยนชีวิตของเขาทั้งชีวิตไปโดยสิ้นเชิง

               “อย่างเดียวที่ฉันอยากขอ คือ...อย่ารักฉัน แค่นั้น”

 

                “ภวรัญชน์” หรือ “ต้นไม้”

               เด็กหนุ่มที่มีชีวิตมืดมนตั้งแต่สูญเสียครอบครัวไป หลังจากกระเสือกกระสนหนีตายมาจากเหตุการณ์ไฟไหม้จนได้มาพบกับใครคนหนึ่งที่เป็นทั้งแสงสว่างและความรักของเขา หัวใจที่เคยโดดเดี่ยวเคว้งคว้างรู้สึกเต็มตื้นขึ้นมาจากความปรานีของคนที่คอยช่วยเหลือ เมื่อความรักค่อยๆแทรกซึมลึกเข้ากอบกุมหัวใจพิสุทธิ์ดวงเล็กเอาไว้โดยไม่รู้ตัว ต้นไม้จะทำอย่างไรกับความรู้สึกที่มีต่อผู้มีพระคุณของตัวเอง

               “ผมทำตามที่เคยรับปากไว้ไม่ได้แล้วครับ...พี่ปิลันธน์”

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชาย (yaoi, boy's love) นะคะ เป็นแนววายเรื่องแรกที่ลองแต่ง ผิดพลาดตรงไหนขออภัยไว้ล่วงหน้า
ขอบคุณค่ะ