คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #83 : สิ่งที่อยู่ในใจ
เรื่อนี้เราไม่ไ้แ่นะ่ะอใรำไม่ไ้
ถ้าใรเป็นเ้าอำไ้มาบอเราไ้นะถ้าอยาให้เราให้เริมาบอื่อผู้แ่เราะเอาึ้นเริให้
เรื่อพวนี้รู้สึะแ่ันมานานมาแล้วนะ่ะ ถ้าะหาอ่านไม่มีแล้ว
เพราะเราลอหาูเพื่อะูว่าใรแ่เราหาไม่เอแล้ว
แ่ถ้าใรำไ้ว่าอใรแ้เรา้วยนะ่ะและถ้าเ้าอไม่อยาให้เราเอามาให้เพื่อนๆไ้อ่านันแ้เราไ้นะเราะลบให้
สิ่ที่อยู่ในใ
อนที่1 วันเปิเทอม
บ้านหลัเล็ที่สบสุในลอนอนเ็หิัวเล็ๆนหนึ่ึ่โึ้นมาาเิมมาผมอเธอที่สีน้ำาลที่เยหยิและฟูึ่อนนี้
ผมอเธอไม่หยิและฟูั่เิมอีแล้วอนนี้เธอมีผมที่เป็นลอนที่สวยามลมาถึเอวเธอลัลัยืนบอลาพ่อและแม่อเธอ
" แม่ะ หนูไปนะะ " เธอบอลาและหอมแ้มแม่อเธอ
" รัษาัว้วยนะ เฮอไมโอนี่ " แม่อเธอบออบ
" เร็วเ้าเฮอไมโอนี่ เี๋ยวรถิ " พ่ออเธอร้อบอออมาารถเมือมาถึสถานีรถไฟเธอรีบมอหาเพื่อนรัอเธอทันที
" เฮอไมโอนี่ " เสียอรอนั่ึ้น้าหลัเธอเธอรีบหันหลัไปทันที เธอพอเ็ผู้ายที่ผมสีแเพลิอนนี้ที่หน้าอเามีระเพิ่มาึ้นว่าเิมะอีแ่หน้าาอเาูหล่อเหลามาึ้น(ึ่หล่ออยู่แล้ว)ที่้าายอเ็หนุ่มมีเ็หนุ่มอีนที่ผมมีสีำลับสีผมี้ไปนละทิศนละทาึ่อนนี้หน้าาอเาหล่อเหลามาหึ้น(ึ่หล่ออยู่แล้ว)แผลเป็นที่หน้าผาูเ่นึ้นและ้าายอพวเามีนที่มีสีผมแเพลิามมา
" สวัีะ " เธอบอ
" เรารีบไปันีว่า " แม่อรอนบอ
พวเารีบผ่านแผันระหว่าานาลาที่9และ10อย่าระมัระวันาวีสลีย์ูบลาทุน่อนเร่ให้ึ้นรถไฟในู้อรถไฟึ่มี เฮอไมโอนี่ แฮรี่ รอน เนวิล ินนี่และลูน่าอยู่
" ไ ยายเลือสีโลน ไอ้หน้าเป็นแผล ไอ้หน้าระ ไอ้สมอลว(เนวิล) ยายิ้๊อ(ลูน่า) ยายเปี๊ย(ินนี่) "มัยฟอยพูและพยัหน้าไปที่ละนาม้วยเสียหัวเราะอแลปและลอย
" มัยฟอย ออไปเี๋ยวนี้ " เฮอไมโอนี่พูพร้อมับี้ไปที่เ็มประทานนัเรียนอเธอ
" โอ้โห " มัยฟอยร้อและทำหน้าลัวเฮอไมโอนี่และี้ไปที่เ็มประทานนัเรียนอัวเอ
" นึว่าัวเอให่หรือไ " มัยฟอยพูพร้อมิ้มที่อเฮอไมโอนี่(อย่าิลึ)
" ออไปเี๋ยวนี้ไอ้ี " เฮอไมโอนี่ะโน
" มีอะไรันเหรอ " นเ็นรถอาหารถาม
" ฝาไว้่อนเถอะ ยายเลือสีโลน " มัยฟอยพึมพำและเินาไป
เมื่อพวเาื้ออาหารและนมเรียบร้อย็รีบเปลียนเสื่อเป็นเสื่อลุม
" เ็ปีหนึ่มาทานี้ เร็วเ้าเร็ว " เสียั่ห้าวๆๆั่ึ้น
" หวัีฮะ/ะ แฮริ " ทั่สามทั
" หวัี แฮรี่ รอน เฮอไมโอนี่ แล้วอยุยันนะ " แฮริบอ
เมื่อพวเาไปถึรถม้า และรอนเห็นเ้าัวที่พวเาิว่าือม้าบิน เพระพวเาเยเห็นีเรียสายทำให้มอเห็น
" ันเ้าในายแล้วละแฮรี่ " รอนบอพร้อมมอ้วยสายาเห็นใ
เมื่อพวเาไปถึห้อโถและารัสรรนัเรียนบ และารล่าวอัมเบิลอร์บล อาหาร็โผลึ้นมาพร้อมเสียอรอน
" รอมานานแล้ว " รอนพูและลมือินอย่ามูมมาม
เฮอไมโอนี่มอรอน้วยสายาเหนื่อยใ แ่เธอไม่รู้เลยว่ามีสายาหนึ่มอเธอ้วยสายาที่ไม่สามารถเาไ้
เมื่ออาหารหายไปาโ๊ะเฮอไมโอนี่็เรียนัเรียนปีหนึ่ให้ามเธฮไป
" ำไว้นะ รหัสือ อาล่า " เธอบอและรูปภาพ็เหวี่ย
----------**********----------
อนที่2 ที่ห้อสมุ
วันรุ่ึ้นเฮอไมโอนี่ลมารอแฮรี่และรอนที่ห้อนั่เล่นร่วมริฟฟินอร์
" หวัี " เธอร้อทัเมื่อเห็นรอนและแฮรี่ลมาาหอนอน
" หวัี " แฮรี่และรอนทั
" ไปินันเถอะ " รอนร้อ
ระหว่าเินไปห้อโถรอน็ถามึ้นว่า
" าบแรเรียนอะไรนะ "
" ปรุยาับสลิธีริน " เฮอไมโอนี่บออย่าเหนื่อยใ
" ฝันร้ายัๆ " รอนบอพร้อมทำหน้าสะอิสะเอียน
เมื่อเฮอไมโอนี่ินอาหารเสร็็ลุึ้น
" ันว่าเวลายัเหลืออีั่รึ่ั่วโม ันะไปห้อสมุ " เฮอไมโอนี่บอพร้อมเินออไป
รอนมอาม้วยสีหน้าถึๆๆและหันมาพูับแฮรี่ว่า
" เพิ่เปิเทอมวันแร ยายนั่น็ไปห้อสมุแล้วเหรอ " แฮรี่็ยัไหลให้เา
เมื่อเฮอไมโอนี่เินเ้ามารมุมโปรอเธอึ่ไม่ว่าะมอไ็มอไม่เห็นาภายนอ
แ่เธอไม่รู้เลยว่ามีนเินามเธอมา เฮอไมโอนี่ไล่มือไปามสันหนัสือ และมีมือหนึ่มาแะ
มืออเธอ เธอรีบหันไปมอและเมื่อเธอรู้ว่าเป็นใรเธอ็รีบึมือออทันที
" มัยฟอย " เธอร้อ
" ไยายเลือสีโลน ร้อะยัับเห็นผี " มัยฟอยพูเสียยานลา
" ยิ่ว่าเห็นผีอี " เฮอไมโอนี่พู และหันไปเลือหนัสือ่อเมื่อเธอเลือไ้ แ่มันับอยู่สูนเธอ้อเยเท้าึ้นไปนมันทำให้
เธอเสียหลัล้มล แ่มีมือหนึ่มา้อนรับเธอไว้ทา้านหลัะ่อน นทัู่่ลไปอับพื้น โยมัยฟอยรอรับเฮอไมโอนี่เอาไว้
" โธเอ้ย ยายุ่ม่าม ทำอะไรหัูะบ้าิ " มัยฟอยะอ
" ..ันอโทษ เ..เธอเป็นอะไรรึเปล่า " เฮอไมโอนี่รีบพูและรีบ้มลูมัยฟอย
" มะ..เ็บิเ็บมาเลย " มัยฟอยรีบบอ
" เหรอไูิ " เฮอไมโอนี่รีบเ้าไปูอาารอมัยฟอย
" รแนนะ " มัยฟอยี้ใหู้รลอยแผล
เฮอไมโอนี่ับแนอมัยฟอยึ้นมาูโยไม่รู้ว่าหน้าอเธออยู่ไล้หน้าอมัยฟอยมา เพระเธอมัวแู่แผล
มัยฟอย่อยๆๆประทับริมฝีปาลบนแ้มนวลอเฮอไมโอนี่
" โอ๊ะ " เฮอไมโอนี่ร้อพร้อมหน้าแัและพลัมัยฟอยออห่า
" เออ..ัน้อรีบไปเรียน่อนนะ " เฮอไมโอนี่รีบเินามัยฟอยไป
ระหว่าเินไปุใ้ินเฮอไมโอนี่เฝ้าิแ่เรื้อที่เิึ้นที่ห้อสมุ
----------**********----------
อนที่3 ในห้อ้อประส์
ในวันนั่นเมื่อเฮอไมโฮนี่ินอาหารลาวันเสร็เธอึรีบไปห้อสมุทันที
เมื่อเธอไปรมุมโปรอเธอ มัน็ทำให้เธอนึถึเรื้อเมื่อเ้าทำให้เธอไม่
มีสมาธิอ่านหนัสือ เธอึนึไ้ว่าเธอมีอีที่ที่เป็นมุมโปรอเธอเ่นัน
เธอรีบเินไปที่ั่นเ็ และที่ที่เธอไป็ือที่ห้อ้อประส์นั่นเอ
เมื่อเธอเปิประูเธอ็้อใเมื่อมีผู้ำอห้ออยู่แล้ว และเป็นนที่เธอไม่อยาเอที่สุอนนี้
" ม.. มัยฟอย " เฮอไมโอนี่ร้อออมาเบาๆๆ หน้าอเธอแมาๆๆ
" เออ..ั่นันไป่อนนะ " เฮอไมโอนี่บอ
" ไม่้อหรอ เธอะอ่านหนัสือไม่ใ่เหรอ " มัยฟอยพูเมื่อมอเห็นหนัสือในมืออเฮอไมโอนี่ หน้าอเา็แเ่นัน
" อบในะ " เฮอไมโอนี่บอ ่อนนั่ล้าๆมัยฟอยโยเว้นระยะห่าพอสมวร และเริ่มอ่านหนัสือ เมื่อเธออ่านหนัสือไปไ้
ไม่นานเธอ็รู้สึถึสายาอมัยฟอยมอเธออยู่เธอึเยหน้าึ้นมาาหนัสือและมอูเา เายืนบ็อโแลให้เธอหนึ่อัน
เธอรับมาแล้วล่าวอบุเา
" อบุนะ " เธอบอ
" ไม่เป็นไร " มัยฟอยบอพร้อมับยิ้มให้เฮอไมโอนี่อย่าอ่อนโยน
เฮอไมโอนี่อึ้ไปเลยเพราะเธอไม่ิว่าเธอะไ้รับยิ้มแบบนี้ามัยฟอย และเธอไม่รู้ัวเลยว่าเธอไ้้อมอหน้าอเาอยู่
" ้ออะไรเหรอ " มัยฟอยถาม
" เออ..เปล่าไม่มีอะไร " เฮอไมโอนี่พูและพยายามหลบาอมัยฟอย เพราะอนนี้เธอหน้าแมาๆๆ
มัยฟอย้มูนาฬิาและบอเฮอไมโอนี่ว่าเราน่าะไปันไ้แล้ว เาพูพร้อมลุึ้น
" อะ .อืม " เฮอไมโอนี่พูพร้อมูนาฬิาเ่นัน
" ไปันเถอะ เรา้อเรียน้วยัน " มัยฟอยพูพร้อมยืนมือมาับมือเฮอไมโอนี่
" เอ๊ะ " เฮอไมโอนี่อุทานและเปิระเป๋าหยิบาราสอนมาู และยิ้มเมื่อเธอพบว่าั่วโม่อไปเป็นอแฮรินั่นเอ
" ไปันเถอะ " มัยฟอยพูพร้อมระุมือเฮอไมโอนี่เบาๆ
" เออ..ไม่้อับมือ็ไ้ " เฮอไมโอนี่บอ และึมือออ
" เออ..โทษที " มัยฟอยบอพร้อมเอามือล้วระเป๋า็เปิประูให้เฮอไมโอนี่ออไป่อน
เมื่อเวลาอาหราเย็นเฮอไมโอนี่็ทานอย่าเร็ว่อนรีบเินไปที่หอริฟฟินอร์เพื่ออ่านหนัสือ
แ่วามั่ใอเธอูะไม่สำเร็นัเพราะในหัวอเธออนนี้มีแ่เรื้อในห้อสมุและในห้อ้อประส์
เธอิเรื้อนี้นเธอหลับไป
----------**********----------
อนที่4 เมื่อวันที่ไปหมู่บ้านฮอส์มี้
เ้าวันรุ่ึ้น
เฮอไมโอนี่ลไปทานอาหราเ้าพร้อมับแฮรี่และรอนเหมื่อนเ่นเย
แ่วันนี้เฮอไมโอนีู่สใสมาๆเพราะวันนี้เป็นวันเิอเธอและร
ับวันที่พวเาะไปหมู่บ้านฮอส์มี้พอี
ในวันนี้เฮอไมโอนี่แ่ัวสวยเป็นพิเศษ เธอม้วนผมและใ้ปิ่นปัผมอเธอเอาไว้
และสวมใสุ่ระโปยาวสีฟ้าอ่อนูเรียบๆแ่ส่ให้ใบหน้าอเะอูสใสึ้นและเธอแ่หน้านิหน่อย้วย
เมื่อเธอลมาผบรอนและแฮรี่็ทำให้ทั่สอะลึับวามสใสอเธอ
" หวัี " เธอทัแฮรี่และรอน
" โอ้โห เฮอไมโอนี่เธอสวยั " รอนร้อ
" สุสันวันเินะ เฮอไมโอนี่ " แฮรี่บอและยืนล่อเล็ๆให้เธอ
" อบในะ แฮรี่ " เธอบอ
" อะนี้อัน ับรอบรัว " รอนบอและยืนล่ออที่ไม่ให่นัให้
" อบในะรอน "เธอบอ
" เรารีบไปันเถอะันหิวแล้ว " รอนบอพร้อมเอามีลูบท้อ
เมื่อมาถึห้อโถหลายนร้อทัพวเาและมเฮอไมโอนี่
เมื่อมีเมลมามีนฮูัวหนึ่บินลมาหาเฮอไมโอนี่พร้อมหมายและห่ออวัมาให้เธอ
เธอรีบแะหมายอออ่านออเสียให้รอนและแฮรี่ฟั
ถึเฮอไมโอนี่ลูรั
เฮอไมโอนี่ลูเป็นยัไบ้ามีวามสุีไหมนี้เป็นอวัาพ่อและแม่มันเป็นหนัสือเื่วับารทำอาหารที่ลูอยาไ้นะ
ฝาวามิถึไปให้แฮรี่และรอน้วย อให้มีวามสุในวันเินะ๊ะ
าแม่และพ่อ
" เฮอไมโอนี่ ทำไมเธอถึอยาไ้หนัวสือเื่ยวับอาหารละ " แฮรี่ถาม
" ปีนี้ะมีวิาทำอาหารนะิ ันว่าะลอทำนะ " เฮอไมโอนี่บอ
" อยาเธออะนะ " รอนถามอย่าถึ่ๆ
เฮอไมโอนี่ำลัะทะเลาะับรอนแ่แฮรี่บอรอนว่า
" วันนี้วันเิเฮอไมโอนี่นะ รอน " แฮรี่พูโยไม่รู้เลยว่ามีนไ้ยินที่พวเาพูัน
แฮรี่ รอนและเฮอไมโอนี่็เินไปที่หมู่บ้านฮอส์มี้
" ันะะื้ออวัให้ัวเอะหน่อย " เฮอไมโอนี่บอ
" พวเธอไปรอันที่ร้านไม้วาสามอัน่อนนะ " เธอบอ
เธอเินไปูที่ร้านายอุิอผู้หิ และเธอพบมัยฟอยยืนอยู่โยมีเพนี่เาะแนอยู่
เฮอไมโอนี่ทำเป็นมอไม่เห็นพวเา เธอเินูอในร้านและเหลือบไปเห็นสร้อยอที่เป็นรูปิ่ไม้เล็ๆเป็นี้เล็ๆ
เธอเินไปูราาแล้ว้อถอนหายใเมื่อราามันแพมาว่าราาที่เธอั่ไว้ในใ เธอึเินไปูสร้อยอมือึ่มีิ่ไม้เล็ๆเ่นัน
ึ่ราาพอที่เธอะรับไหวเธอึัสินใื้อสร้อยอมือแทน และหันไปถอนหายใับสร้อยอที่เธอเสียาย โยที่เธอไม่รู้เลยว่ามีสายาที่มอริยานั่นอเธอ
" ื้อเสร็แล้วเหรอ เฮอไมโอนี่ " รอนถามเมื่อเฮอไมโอนี่นั่ล
" อืม อบในะแฮรี่ " เธออบรอนและหันไปอบุแฮรี่ที่เาเินไปสั่บัเอร์เบียร์ให้เธอ
" ูหน่อยไ้ไหน เฮอไมโอนี่ " แฮรี่บอ
" ไ้ิ " เฮอไมโอนี่บอ
----------**********----------
ความคิดเห็น