คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : Chapter 21:เปิดเผย
Angels Temptation Chapter 21:เปิเผย
''ัน้อไปแล้ว"
"อย่า ไป"
"ไม่เอาน่า...ัน้อ...โอ้ว"
เธอ้อปล่อยัวเอให้ล้มล เฮอร์ไมโอนี่อไม่ไ้ที่ะอัวและปล่อยเสียหัวเราะอย่า่อเนื่อเมื่อนิ้วอเรโัะี้เอวเธออย่าไร้วามปราี รั้ใที่เธอพยายามที่ะลุึ้นเธอมัะถูัวาโยเรโลอเวลา
ใน่วเ้าที่ผ่านมา พวเานอนหลับ้วยอ้อมออันและัน ร่าายอพวเาอ่อนล้าาารร่วมรัันแทบลอทั้ืน เมื่อเฮอร์ไมโอนี่ื่นึ้นมาาแสแที่แยาอเธอ เธอหันมามอเรโที่ยันอนอยู่พร้อมับรอยยิ้มที่เ้าเล่ห์อเธอ เธอะปลุเรโ้วยวิธีอื่นที่ีว่า
เธอใ้นิ้วอเธอแหย่ไปที่รอบเอวอเา และแน่นอนเาื่นึ้นพร้อมับเสียหัวเราะที่เธออยาเห็น
เาื่นึ้น้วยเสียหอบ เสียหัวเราะ และมีรอยยิ้มบนริมฝีปาอเา และลอ่วเวลานั้นที่เาแ้เผ็เธอโยไม่ยอมให้เธอลุออาเียอย่า่ายาย
"เรโ…ไ้โปร" เสียอเธอที่ิอยู่ในลำอพร้อมเสียหัวเราะออมาเป็นระยะๆ"นาย้อปล่อยให้ันไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า"
"้ออบุที่ปลุันื่นึ้นมาในอนเ้า้วยวิธีที่แปลประหลา ันเป็นหนี้เธอันั้นันะยัไม่ปล่อยเธอไปนว่าะใ้หนี้ืนเ็มำนวน"
เารวบร่าเธอและุมพิริมฝีปาอเธออย่าหนัหน่ว ไม่มีประโยน์ที่ะพยายามหาเหุผลให้เาปล่อยเธอ บอามรว่าเธอเอ็ไม่อยาไปาเาเ่นัน เธอรู้สึถึวามื่นัวที่แ็ันอเามันทำให้เธอสั่น้วยวาม้อารอีรั้ ารอาบน้ำสำหรับเธอรอไ้ แ่เธอไม่สามารถรอที่ะัววามปรารถนาที่เรโะมอบให้เธอไ้
-----------------------------------------------
มันเป็นเรื่อยาสำหรับเธอที่ะลืมาึ้นและสนใฟัในสิ่ที่เสนปสอนเี่ยวับารปรุยาั้นสู เธอ้อยอมรับว่าืนที่ผ่านมาับเรโนั้นมันยอเยี่ยม แ่อนนี้เธอ้อใ้าารอนอนลอทั้ืน เฮอร์ไมโอนี่พบว่ามันยาที่ะมีสามาธิับบทเรียนอเธอ เธอยัพบอีว่าเหุารเมื่อืนมันทำให้เธอเ็บปวระบมไปหมแ่เรโลับปิี
เาเินเ้ามาในห้อพร้อมับแรบและอยส์ามปิพร้อมับนั่ลที่้านหลัอห้อ ไม่มีร่อรอยอวามเมื่อยล้าให้เห็น ึ่มันทำให้เฮอร์ไมโอนี่หุหิึ้นมาเล็น้อย เธอ้อทำทุอย่าเพื่อรอรับวามแ็แร่าเา แ่เธอไ้รับอะไรเป็นารอบแทนันยเว้นรอยล้ำรอบวาเหมือนหมีแพน้า
เฮอร์ไมโอนี่ถอนหายใและบัับัวเอให้ฟัารสอนอเสนป โยพยายามที่ะไม่สนใที่ว่ารอนมอามเธอทุๆห้านาทีในบารั้ วันนี้เธอะ้อทำให้เาผิหวั เธอะ้อบอเาว่าเธอ้อารเป็นเพื่อนอเามาว่า ารที่เาูบเธอเมื่อวานนี้เธอไม่ไ้รู้สึถึวามรัเินหิายแ่เป็นรัที่บริสุทธิ์ระหว่าพี่น้อมาว่า
หลัาที่เรโปล่อยเธอออมาเฮอร์ไมโอนี่็ิถึวิธีที่ะให้รอนรู้ว่าไม่มีอะไรเิึ้นระหว่าพวเา มันใ้เวลาสัรู่เพื่อ้นหาว่าเธอะพูอะไรับเา แ่เธอมั่นใว่ารอนะเ้าใ เธอและรอนเป็นเพื่อนมา้านานแล้ว เธอไม่้อารสูเสียมิรภาพอเาและเธอ เธอ้อารให้เาและแฮร์รี่อยู่ในีวิอเธอลอไป
เฮอร์ไมโอนี่ิว่าเธอำเป็น้อบอรอนโยเร็ว เธอัสินใไว้แล้วว่าหลัาวิาปรุยานี้เธอะ้อุยับเา เฮอร์ไมโอนี่ยับยั้ารหาว เธอไม่้อารให้เรโสัเเห็นถึผลระทบที่เามี่อเธอโยเพาะอย่ายิ่ที่เาไม่มีผลระทบ่ออะไรเลย
หลัาบทเรียนบลเฮอร์ไมโอนี่รอให้รอนและแฮร์รี่เ็บ้าวออน เธอเบนสายาไปทั่วๆห้อ่อนพบับสายาที่แสถึวามปรารถนาในวาอเรโ เฮอร์ไมโอนี่้อ่อสู้ับแ้มที่แปลั่อเธอ
บัับให้วามิทั้หมอเรโออาหัวอเธอ ่อนที่เธอะเบนสายาออาเาเพื่อมอรอน หลัาแฮร์รี่เินออไปปล่อยให้เธออยู่เพียลำพัับรอน ในที่สุ็ถึเวลาที่เธอะบอเาว่าเธอเห็นเาเป็นเพื่อนมาว่านรั เฮอร์ไมโอนี่หายใเ้าลึ ๆ เรียวามล้าหาริฟฟินอร์ในัวเธอออมา
อนนี้พวเราอยู่ันามลำพัแล้ว
เธอ....เฮอร์ไมโอนี่เป็นผู้หิที่ไม่ี ไมู่่วรับเา
หลัาบอรอนว่าพวเราวระเป็นเพื่อนันีว่า เธอมอูใบหน้าที่เศร้า้วยหัวใที่ปวร้าว เาไม่ไ้มอาเธอในะที่เธอบอเาว่าเธอรู้สึอย่าไรและเธอ้อาระพูและทำในสิ่ที่ถู้อ
ูเหมือนเวลาผ่านไปเนิ่นนาน รอนหันมามอเธอวาอเาเ็มไป้วยวามเ็บปว เาพยายามปรับสีหน้าอเาให้เป็นปิและมีรอยยิ้ม รอยยิ้มแสนเศร้าอรอนทำให้เฮอร์ไมโอนี่ลั้นน้ำาอเธอแทบไม่อยู่ เธอเป็นนที่เิรอนไปานเลี้ย เธอเป็นนที่ปล่อยให้เาูบเธอ มันเป็นวามผิอเธอที่ทำให้รอนมีวามหวั และเธอะไม่ให้อภัยัวเอที่ทำแบบนี้ับเา
--------------------------------------------------------------
เฮอร์ไมโอนี่ ถอนหายใเอามือุมหัว เวลาผ่านไปเือบๆั่วโมแล้ว เธอไ้ัสินใที่ะััวเอไว้ที่ห้อสมุ เพื่อเธอะไ้มีเวลาิ แน่นอน! นั่นไม่ใ่เหุผลเียวที่เธอ้อาระอยู่ห่าๆ แ่มีอีนที่เธอ้อรัษาระยะห่า เาือเรโ มัลฟอย
หลัาที่เาปล่อยเธอไปในเ้าวันนั้น เธอไม่สามารถหยุิถึเาไ้ วิธีารที่เาูบเธอ สัมผัสเธอ หรือแม้แ่มีเ็ส์ับเธอ วามทรำเหล่านั้นเพิ่มึ้นในิใอเธอ ทำให้มีรอยยิ้มบาๆที่ริมฝีปาอเฮอร์ไมโอนี่ เาเป็นนรัที่ยอเยี่ยม แม้ว่าเาะรุนแรไปนิหน่อย็เถอะ
เสียฝีเท้าที่ัเ้ามาใล้ ทำให้เธอึฝันลาวันอเธอลับมาและั้สิให้อยู่ในเวลาปัุบัน เฮอร์ไมโอนี่มอลมาที่หนัสือที่เธอเปิาเอาไว้ั้แ่แร และรู้สึไ้ว่าเสียฝีเท้าอใรบานหยุลใล้ๆัวเธอ พร้อมับมีเานาให่ที่โบเหนือร่าอเธอ เสียพูแสสัานให้รู้ว่าวันนี้อเธอไม่สบอีแล้ว
"สวัสียายเลือสีโลน ันอยารู้ว่าเธอเป็นอีัวนใหม่อเรโใ่ไหม?"
"วิลล่า"เฮอร์ไมโอนี่นึพึมพำับัวเธอเอ เฮอร์ไมโอนี่รู้ีว่าเธอ้อเินเมอย่าระมัระวั เธอเยหน้าึ้นมอสาวสลิธิรีน ที่มีวาสีฟ้าส เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มอย่ายียวนและเอื่อนเอ่ยน้ำเสียที่วนไพเราะที่สุอเธอออมาว่า
"'ทำไมันถึไม่รู้เรื่อเลย อันที่ริันวรถามำถามเียวันับเธอมาว่า"
เฮอร์ไมโอนี่รู้ว่าไม่ใ่เรื่อที่ลาที่ะพู่อล้อ่อเถึยับนอย่าวิลล่า และเมื่อเธอมอใบหน้าอวิลล่าเธอรู้สึไ้ว่าเธอวรปิปาีที่สุ เธอไม่เยเอับสถานาร์แบบนี้มา่อน เมื่อเทียบับผู้หิบ้าลั่นนี้ โวลเอร์มอูเหมือนะเป็นเ็ัวระเปี๊ยไปเลย
"แล้าพูอย่าี้ับันไ้ยัไันไม่รุ้ว่าแทำอะไรับเรโ แ่แมั่นใไ้เลยว่าันะไม่ปล่อยให้แูถูเหยียหยามพันธ์บริสุทธิ์อย่าพวเราไ้อี่อไป"
วิลล่า้อมอเธอ้วยสายาอาาแ้นราวับนบ้า่อนที่เธอะเินรเ้ามาหาเฮอร์ไมโอนี่อย่าเรี้ยวรา และมีวามแหลมมออะไรบาอย่าแทเ้ามาที่หลัออเฮอร์ไมโอนี่ เฮอร์ไมโอนี่ปัมือวิล่าออไปและผุลุึ้นยืน้วยวามเ็บปวและวามใเฮอร์ไมโอนี่ลูบออเธอเบาๆ้อมอไปที่วิล่าที่มีรอยยิ้มอวามเ้าเล่ห์อยู่ที่ใบหน้า่อนที่ะเินสะบัหน้าออไป เฮอร์ไมโอนี่สสัยว่าเรโเห็นอะไรในัวสาวบ้านนี้หรือไม่
------------------------------------------------------------------
ปลระุมเสื้อ็แล้วทำไมร่าายอเธอยัร้อนอยู่ เฮอร์ไมโอนี่หันไปมอรอบๆห้อเพื่อูนอื่นๆ ในั่วโมที่ผ่านมาอุหภูมิห้อร้อนึ้นพอวร แ่ทำไมเหมือนไม่มีใรใส่ใเลย หน้าอเธอแเพราะวามร้อนน้อใ้มือพัไปที่ใบหน้าอเธอเป็นพัลวัล
เฮอร์ไมโอนี่้อไปที่นาฬิาอย่าใใ่อรอให้วิาแปลร่าบแล้วเธอะรีบไปเอาหัวอเธอใส่ไว้ในู้เย็น ร่าายอเธอเ็มไป้วยวามร้อน มีเหื่อึมออามใบหน้าอเธอเธอพยายามสบสิอารม์เพื่อที่ะไม่แ้ผ้าอเธอออ เฮอร์ไมโอนี่วาสายาอเธอไปทั้วห้ออีรั้เพื่อูว่าหน้า่าเปิอยู่หรือไม่
ะที่เธอสัเสภาพแวล้อมรอบัวเธออยู่นั้น พลันสายาอเธอปะทะเ้าับายหนุ่มผมสีบลอนส์ เรโ มัลฟอย เานั่ห่าออไปไม่ี่แถวถัาเธอ นาบ้า้วยแรบและอยส์ เาำลัีเียนลบนสมุบันทึอเา เฮอร์ไมโอนี่พิศรีษะลบนฝ่ามือในท่าะแ ื่นมวามามอเา
ในะที่เายัเ็ผมอเาะเรียบแป้อย่าบรร แ่ในอนนี้ ผมอเาูยุ่เล็น้อยทำใหู้มีเสน่ห์ทีเียว เธอมอไปที่ใบหน้าอเา ูเย่อหยิ่และเย็นา ผิวาวี แ่ริมฝีปาเป็นสีมพูนิๆ เฮอร์ไมโอนี่เห็นร่อรอยอล้ามเนื้อที่ระเพื่อมเล็น้อยภายใ้เสื้อลุมบาๆมันทำให้เธอ...............
เธอรู้สึว่าลมหายใเธอหอบระั้น เธอำลัิถึร่าายที่แ็แรอเา ยามล่อมทับร่าอเธอ วาอเาแสวามระือรือร้นและวามปรารถนาราวสัว์ป่าเฮอร์ไมโอนี่ัริมฝีปาเพื่อระับเสียรวราาวามื่นเ้นที่เิบโึ้นอย่ารวเร็วอย่าไม่น่าเื่อในินนาาร เธอรู้สึวามร้อนในร่าายเพิ่มทวีู เธอรู้สึส่วนลับ้านในอเธอื้นแะอย่าไม่ไ้ั้ใ ทำให้เธอัลบนริมฝีปาพยายามที่ะผลัวาม้อารทาเพศที่ไม่สามารถวบุมไ้ออไป
เิอะไรึ้นับัน! เธอิอย่าื่นระหน เธอรีร้ออย่าสิ้นหวัภายในใับวามพยายามที่ะับไล่วามปรารถนาอเธอสำหรับเรโ ไม่ว่ายัไัน็วบุมมันไม่ไ้ ัน้อหยุ่อนที่ันะระโใส่เา
เมื่อไ้ยินเสียริ่เลิเรียนัึ้น เฮอร์ไมโอนี่สวอ้อนวอนอย่าเียบ ๆ ะที่เธอเริ่มเ็บสิ่อ เมื่อมอไปที่วาอเรโเธอะรู้สึอายและใบหน้าอเธอเปลี่ยนเป็นสีแั มันเริ่มร้อนึ้นเรื่อยๆ เฮอร์ไมโอนี่ัสินใว่าเธอวระออาห้อ่อนที่เธอะทำอะไรโ่ๆ เธอมอออไปาเาและเินรไปที่ประูภาวนาว่าไม่มีใรสัเเห็นพฤิรรมอเธอ
เฮอร์ไมโอนี่เินอย่ารวเร็วผ่านห้อโถให่ เธอมีวาม้อารในัวเา เธอไม่สามารถปลปล่อย้วยัวเธอเอไ้ าวาม้อารนี้เธอมั่นใว่าใบหน้าอเธอแ้วยวามื่นเ้น เฮอร์ไมโอนี่้มศีรษะอเธอและใไม่รู้ะทำยัไ่อไป สิ่เียวที่เธอสามารถิือเรโและเธอ้อารเา
เฮอร์ไมโอนี่ถึทาเินที่ว่าเปล่าเอื้อมมือพิับผนั เธอำลัพยายามสูหายใเ้าลึ ๆ สิ่ที่เิึ้นับเธอมันไม่ปิและเธอ็ไม่รู้ว่าะทำอย่าไรี สิ่ที่เธอ้อารือเรโพาเธอไปาที่นี่และร่วมเพศับเธอ ทันในั้นเฮอร์ไมโอนี่ใ้มืออเธอนวเล้นไปที่เ้านมอเธอทั้สอและินนาารว่าเป็นมืออเา อเรโ
"โอ้ว...เรโ ... "เธอราออมาอย่าเย้ายวน
"เธอิว่าเธอทำอะไรอยู่ เรนเอร์! เธออยู่หน้าห้อโถให่ และทุนสามารถเห็นเธอไ้ถ้าพวเาเินออมา"
เธอหันหัวไปในทิศทาอเสียที่ฟัูใ เสียที่ร่าายอเธออบสนอราวับเาเป็นเ้าอเรือนร่าอเธอ
"เรโ ... " เสียอเธอแหบห้าว้วยวามเย้ายวน เป็นรั้แรในีวิอเธอที่เธอเห็นเรโมัลฟอยเบิาว้า้วยวามใ ปาอเาเปิออ้วยวามแปลใเล็น้อย แ่สายาอเา็ส่เฮอร์ไมโอนี่ไปสู่วามบ้าลั่ วามิที่มีเหุและผลถูผลัออไปในะที่เธอึเาเ้าหาริมฝีปาอันอวบอิ่มอเธอ
ในอนแรริมฝีปาอพวเารุและรับันอย่าลัว แ่ในเวลาไม่นานที่เาผลัเธอออไปเมื่อเารู้สึัวาารรุอย่าับพลันอเฮอร์ไมโอนี่ เาหอบหายใพร้อมับร่าายที่แ็ทื่ออเา เฮอร์ไมโอนี่ยัรุไล่เา่อไปเธอวามืออเธอลูบผมทีู่ยุ่เหยิอเา ร่าายอเธอเ็มไป้วยวาม้อารทาเพศ เธอเอื้อมมือไปถอเสื้อลุมอเา และลูบไล้ไปมาที่หน้าอและหน้าท้อที่แ็แรนั้น่อนที่เธอะไล้มือล่ำลว่าเิม เรโับมืออเธอไว้ ่อนที่ะหันไปมอรอบๆูว่ามีใรเห็นพวเาไหม
"รอ่อน..ไม่ใ่ที่นี่"เาพึมพำและว้า้อมืออเธอ มุ่หน้าไปยัประูู้เ็บอที่มีนาให่พอสมวร หาเธอไม่ไ้มีวามปรารถนาที่แรล้า เฮอร์ไมโอนี่ั้านารมีเพศสัมพันธ์ในสถานที่แปลๆแบบนี้แน่
เมื่อเาปิประูู้เรียบร้อย เรโหันไปหาเฮอร์ไมโอนี่ที่เร่าร้อนผิปิ เาระหนัว่าเธอ้อารที่ะไ้รับารปลปล่อยในอนนี้ เารีบถอเสื้อลุมอเาออและผลัเธออย่าหยาบายเ้าับผนั
"ันไม่รู้ว่าันมีอิทธิพล่อเธอมานานี้"เาระิบบอเธอ้วยวามภาภูมิใ เมื่อเาไ้ยินเสียอเฮอร์ไมโอนี่ราเาเริ่มูบไปามลำอระหอเธอ
"ันรู้ แ่มีเหุผลบาอย่าที่ัน้อารนายมาในอนนี้"
ำสารภาพที่เธอ้อารเาือสิ่ที่เรโ้อารฟั เาึาเั้นในที่เปียโอเธอลมา ่อนที่ะึในส่วนอเาออมา เาผลัเฮอร์ไมโอนี่อย่ารุนแรไปที่ฝาผนั เธอยาอเธอและห่อไปที่รอบๆสะโพอเา่อนที่เาะผลัันอย่าหนัไปที่เธอ
เธอไ้ยินเสียัวเอเรียื่อเาและบอให้เาเร็วึ้นและหนัึ้น าารแสออนี้เฮอร์ไมโอนี่ไม่รู้ว่ามันือธรรมาิที่แท้ริหรือเป็นสิ่ที่เธอมอบในารร่วมันับเา ส่วนหนึ่อเธออไม่ไ้ที่ะประหลาใที่เธอ้อารสิ่นี้ มันมาเินไป ารระแทอย่าุันอเาทำให้เธอไม่สามารถวบุมัวเอไ้ เธอส่เสียร้อัึ้น ัึ้น นเรโ้อปิปาเธอเอเพื่อหยุเสียรวรานั้น
เรโับสะโพอเธอและผลัันอย่าหนัพร้อมับเสียพึพอใเล็ๆที่ออมาาลำออเา เาอบวามรู้สึอเาที่ที่อยู่ภายในอเธอ มัน่ามีวามสุและสุสม เรโ้มหน้าลและูบเธออย่าหนัหน่ว เธอรู้ว่าระับวามรุนแรนี้ะทำให้พวเาฟ้ำ่อเนื่อนถึพรุ่นี้ แ่เธอไม่สน
เฮอร์ไมโอนี่รู้สึถึุสุยออเธอใล้เ้ามาเมื่อร่าายอเธอระแทับผนัามัหวะที่เาะนำพาไป วามรุนแรอเรโมันมาเินว่าเธอะรับไ้ไหว เธอึศรีษะออาูบที่ร้อนแรอเาทำให้เรโลายัวลเล็น้อยและเมื่อรู้ว่าเรโใล้สิ้นสุอวามบ้าลั่อพวเา
ไม่สามารถปิปาัวเอไ้อี่อไป เฮอร์ไมโอนี่ร้อออมาเมื่อถึุสุยอ เมล็พันธุ์อเรโหลั่ไหลเ้ามายัภายในอเธออย่ารุนแรทำให้เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มออมาอย่าพึพอใโยรู้ว่าเามาถึุสุยอ้วยเ่นัน เรโปล่อยให้าอเธอหล่นาสะโพอเาเฮอร์ไมโอนี่สูลมหายใเ้าลึ ๆ และพยายามทำให้ัวเอนิ่ๆยัรู้สึถึแสเรือรออันน่าทึ่ เรโพัฟื้นในะที่เาวาศีรษะพิำแพสูหายใเ้าลึ ๆ
เฮอร์ไมโอนี่วามืออเธออย่า้าๆลไปที่หลัอเรโและอเาแน่น ทันในั้นเฮอร์ไมโอนี่รู้สึว่ามีบาอย่าที่ทำให้หัวใเธอเ้นเร็วึ้น แนอเรโโอบอรอบๆัวเธอเ่นัน ร่าายอเายัอบอุ่น่อเธอ รวมทั้วามรู้สึพึพอใที่สมบูร์แบบยัมีอยู่ เธอออาอ้อมออันแ็แร่อเา เธอหันหัวอเธอออเพื่อมอเ้าไปในวาอพวเา ทันในั้นเฮอร์ไมโอนี่มีแรระุ้นบาอย่าเพื่อบอับเาว่าเธอมีวามรู้สึอย่าไร
"เรโ" เธอพู้าๆอย่าประหม่า "ันิว่าัน ... "เฮอร์ไมโอนี่ยัไม่ทันไ้พูบประโยอเธอ
ประูู้ถูเปิออในทันที เฮอร์ไมโอนี่รู้สึถึวามลัวและวามใ เรโย้ายในทันใเพื่อปปิร่าเือบเปลือยอเธอ ให้มาที่สุเท่าที่ะทำไ้
ที่ยืนอยู่รหน้าอพวเา ือรอน แฮร์รี่ และวิลล่า
เฮอร์ไมโอนี่เห็นสีหน้าอแฮร์รี่่อนนแร เป็นวามหวาลัวราวับว่าเาไม่อยาะเื่อในสิ่ที่เาเห็น น่อมาที่เธอเห็นือรอนสีหน้าอเาเ็บปวราวับว่าเาเพิ่ถูีเป็นิ้นๆ สุท้ายือวิลล่า ไม่ลัว ไม่ไ้เ็บปว แ่มันือวามสะใและัยนะ
"พวเาไม่เื่อัน เมื่อันบอเา เรโ"เสียอเธอหัวเราะอย่ามีวามสุ"แ่รู้อะไรไหม! ารระทำัว่าำพู"
อีสออน็บแล้วนะ่ะ เมื่อวานแปลไปไ้นิเียวพอีออไปทำธุระให้แม่พอลับมา็เย็นแล้วไม่ไหว่ะวันนี้เลยื่นมาแปลให้เสร็สรรพ
ที่มา:Angels Temptation By: Simple Scripthttps://www.fanfiction.net/s/2427019/1/Angels-Temptation
ความคิดเห็น