คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 13กลับมาที่เดิม
Rescued Chapter 13ลับมาที่เิม
เฮอร์ไมโอนี่อแอนนาเบลและแพนี่ไว้แนบแน่นเธอพยายามะทำัวเอไม่ให้ร้อไห้เพื่อสร้าวามเ้มแ็ให้ับัวเธอแ่มัน่าลำบาเสียเหลือเินสำหรับในอนนี้
“ันะเียนหมายมาหาุ่ะแอนนาเบลันสัา”เธอล่าวและเธอหันมาทาเบลสผู้ที่ยืนยิ้มฟันาวมาให้เธอ เฮอร์ไมโฮนี่อเาอย่าเ้้าถึระนั้นเธอเอ็ยัไม่ล้าสัมผัสผู้ายโยรอยู่ี
“แล้วพบันใหม่่ะ เบลส อบุมาสำหรับทุอย่า”เฮอร์ไมโอนี่ระิบเบาๆ
เบลสลูบหลัอเธออย่าอ่อนโยน “ันะพยายามไปูเธอหรือไม่็ส่พอเอร์ไป”
เฮอร์ไมโอนี่พยัหน้าพลามอไปรอบๆเพื่อหาเรโแ่เา็ไม่ไ้อยู่ที่นั่นเบลสเห็นใบหน้าเธอและบีบใหล่เธอเบาๆ”เาะมาที่นี่เร็วๆนี้” หรืออย่าน้อยเา็หวัเ่นนั้น
“ันเพียแ่ะเอ่ยลาเา”เฮอร์ไมโอนี่ล่าวอย่ารวเร็วทั้ๆที่เธอเอ็ไม่แน่ใว่าทำไมเธอ้อาระพบเามันอาะเป็นว่าเาเป็นเพื่อนนหนึ่อเธอหรือมาว่านั้น
มีแสไฟาเาผิายวาบและายหนุ่มผมบลอนส์ปราายึ้น
”อโทษที่ันมาสาย”เาล่าวมืออเาอยู่ในระเป๋าและำหมายที่เาบรรเียนวามในใอเาทั้หมเพื่อนำมันมาให้ับเธอ
เาใ้เวลาทั้ืนเพื่อเรียบเรียำพู
และเอาใใส่เียนมันึ่ส่ผลให้เาื่นสายในอนนี้
เาเินไปหาเธอและ้อมอเธออย่าั้ใ
เฮอร์ไมโอนี่้อลับและพูเปรยๆอย่าเป็นมิรในน้ำเสียอเธอ
เธอับมืออเธอไว้แน่นเพื่อไม่ให้สั่น
“เฮ้ เพื่อน” เธอล่าวทัทาย
เรโหยุะัเพื่อน?พวเาเป็นไ้แ่เพื่อนั้นเหรอ?นั่นมันทำให้เาเ็บปวเาทุ่มเทวามรัให้ับเธอ ในะที่เธอโนทำร้ายทั้ร่าายและิใ เวลาที่ใ้ในารเยียวยามันทำให้เิมิรภาพเิึ้นเาอยาทำหน้าบึ้ใส่เธอแ่็ไม่สามารถ้านทานวาใสบริสุทธิ์อเธอไ้ เมื่อมืออเธอยื่นมาให้เาพร้อมรอยยิ้มมันบัับให้เา้อึมือออาระเป๋าอเาและับมือเธอบืบเบาๆเพื่อสร้าวามมั่นใให้เธอ
“ใ่ เพื่อน”เายิ้มแย้มอย่าฝืนเ็มทน ”ลา่อนเรนเอร์”
เธอพยัหน้าและเมื่อเธอเยหน้ามอูเรโ
สายาอันเศร้าสร้อยอเามันทำให้อารม์อเธอะัันอย่าะทันหัน
ไม่ใ่อย่าที่เธอิหรอ เฮอร์ไมโอนี่ปิเสธออมาในทันที
แ่เพื่อนในอนนี้เาิับเธอแ่เพื่อนเท่านั้น ใ่
ในอนนี้เธอะ้อ่วยเหลือัวอเธอเอให้ไ้ เธอำลัไป้วยีใ่ไหม?เธอำลัะไปโย้อูแลัวเอไม่มีาร่วยเหลือา แอนนาเบล แพนี่ เบลส
และเรโ เธอฝืนยิ้ม
”ูแลัวเอ้วย มัลฟอย”เธอหยุ”และอบุสำหรับทุสิ่ทุอย่าันหมายถึุเป็นผู้ายที่ีมัลฟอย”เธอล่าวและเธอฝืนยิ้มให้ับัวเอ
แอนนาเบลึเฮอร์ไมโอนี่เ้ามาออีรั้
”ไ้โปรเียนหมายมาหาัน้วยล่ะและอย่าลืมวันหยุเพื่อูแลสุภาพอัวเอ้วย ินและอยู่อย่ามีวามสุอย่าิสิ่ใให้มันรสมออี”แอนนาเบลล่าวเหมือนเป็นแม่นหนึ่อเธอ ัวแอนนาเบลิัวลเี่ยวับเฮอร์ไมโอนี่เล็น้อยแ่แอนนาเบล็ำเป็นที่ะ้อให้เฮอร์ไมโอนี่ออไปเผิับโล้วยัวอเธอเอเพื่อัวามลัวออไปาใอเธออย่าแท้ริเสียทีและเพื่อเรียมเปิ้อนรับวันใหม่ๆเ้ามาในีวิ
เฮอร์ไมโอนี่อลับแอนนาเบลและทุๆนเป็นรั้สุท้ายและถอยห่าพร้อมรอยยิ้ม”อบุทุๆน ที่พวุ่วยันมาลอ อบุมา่ะ”เฮอร์ไมโอนี่ล่าวอย่าาบึ้ เธอนำเอาระเป๋าอเธอไว้รุที่เธอะ้อเินทา เธอรู้สึไ้ถึอาารสั่นภายในปออเธอ
เธอ้าวย่าอยู่เหนือเาผิและมอไปที่แ่ละนและพวเาทุสายา
าอเธออ้อยอิ่ั่วรู่ับายร่าสูผมบลอนส์ับใบหน้าที่บึ้อเาเธอยิ้มและโยนผฟลูเ้าไปในเาผิ”อพาทเม้น์อเฮอร์ไมโอนี่
เรนเอร์”เธอประาศและ้าวเท้าไปยัเปลวไฟสีเียวพร้อมับที่ร่าอเธอ่อยๆหายไป
เธอไปแล้ว ! เรโมอลมาที่พื้น รู้สึไ้ถึวามเศร้าสร้อย
เพื่อนเหรอ มัน่าเป็นเรื่อที่น่าลมาเลย ทำไมเธอไม่เลือเาล่ะ
ทำไมเธอ้อให้เาเป็นแ่เพียเพื่อนเท่านั้น
“นายไม่เป็นไรนะเพื่อนรั”เบลสถามเรโส่ายหน้าอเาในะที่ใบหน้าอเาูเย็นา แพนี่มอูเา้วยวามเห็นอเห็นใ เรโหันมาหาเธอและพยายามยิ้มให้อย่าเร่รึม
เาึหมายออาระเป๋าาเอเาและมอมันเป็นรั้สุท้าย่อนโยนมันลไปในเปลวไฟที่ร้อนระอุนั้นและมันถูเผานเป็นเถ้าถ่านพร้อมับหัวใที่แหลสลายอเา
เฮอร์ไมโอนี่้าวออมาาเาผิในห้อนั่เล่น เธอมอไปรอบๆห้อ
มันยัอยู่ในสภาพเิมเหมือนับที่เธอ
าไปหนัสือยัเปิทิ้ไว้บนเท้าแนอที่นอนและเสื้อเิร์็ยัแวนไว้ทีู่้อาหารในรัวเพื่อทำให้มันแห้
เฮอร์ไมโอนี่ถอนหายใและึไม้ายสิทธิ์ออมาเพื่อัระเป๋าเสื้อผ้าโยใ้เวทมน์ เธอพึมพำสะาถาเพื่อึพวมันอมาและอมยิ้มเมื่อูเหมือนพวมันระเ้ออมาาระเป๋าเสื้อผ้าเฮอร์ไมโอนี่วาเสื้อผ้าอเธอที่ะเปลี่ยนไว้ที่อบเีย่อนที่ะหายหลัเอนบนเียและมอบนเพานห้ออย่าเลื่อนลอย หัวอเฮอร์ไมโอนี่อยู่้าน้าสายาับอยู่ที่ลิ้นั้าหัวเีย เธอลุึ้นนั่และึลิ้นัออมา พร้อมับึรูปภาพอเธอและวิเอร์ออมาู่อนับมันเวี้ยลไปที่พื้นห้อและมัน็และเอียเหมือนๆหัวใอเธอที่แสลาย
หลายวันผ่านไปแอนนาเบลเริ่มวิัวลเมื่อเธอไม่ไ้่าวอเฮอร์ไมโอนี่เธอรออยหมายหรือโทรศัพท์สั้นๆหรือารมาเยื่ยมเยียนอเ็สาว แ่็ไร้ึ่วี่แววใๆ และเมื่อวันที่เ้าผ่านไปแอนนาเบลบอให้เบลสเรีย แฮร์รี่ พอเอร์มาที่ฤหาสถ์อเธอในทันที
แฮร์รี่ใ้ผฟูลมายัฤหาสน์าบินี่ามำเื้อเิและไ้รับาร้อนรับาแอนนาเบลอย่าอบอุ่น
”มีอะไรหรือเปล่าฮะุนายาบินี่”แฮร์รี่ถามอย่าัวลเามาถึที่นี่โยยัใสุ่อมือปราบมารอยู่เลย
“ันยัไม่ไ้ยิน่าวาเฮอร์ไมโอนี่เลย”แอนนาเบลล่าวับแฮร์รี่้วยสีหน้าเป็นัวล ”ุไ้รับ่าวเธอบ้าไหม”ประโยสุท้ายแอนนาเบลหันมาถามแฮร์รี่
เาสั่นหัวอเา”ไม่ฮะผมเอ็ไม่ไ้รับ่าวเลยาเฮอร์ไมโอนี่ แ่ผมิว่าเธอานยุ่ และ่วนี้ผมเอ็ยัไม่มีเวลาพอที่ะไปพบเธอ้วย”
แอนนาเบลพยัหน้ารับอย่าเ้าใ”ันอยาะใหุ้่วยไปที่นั่นับเบลสและเรโไ้โปรละน่ะ ันอยาทำให้แน่ใว่าเธอะไม่เป็นอะไร”แอนนาเบลอร้อโยที่แฮร์รี่พยัหน้ารับ ไม่ใ่ว่าแฮร์รี่ะไม่วิัวลัวเาเอและินนี่ยัปรึษาันว่าถ้าอีสอสามวันไม่ไ้่าวอเฮอร์ไมโอนี่เาับินนี่ะบุไปที่อพาทเม้น์อเธอเหมือนัน และนี่็เป็นโอาสเหมาะ
“บาทีันอาะัวลมาเินไป็ไ้”แอนนาเบลพูและหัวเราะเล็น้อยับแฮร์รี่
“ผมพอะเ้าใฮะแอนนาเบล”แฮร์รี่อบอย่าสุภาพทำให้แอนนาเบลรู้สึถึวามอ่อนโยนอเาและทำให้เธอพอะนึออว่าทำไมเฮอร์ไมโอนี่ถึเป็นเพื่อนรัับแฮร์รี่ พอเอร์ไ้ เธอยิ้มไปที่เาเล็น้อย่อนที่ะเรียเรโและเบลสให้ออมาาสนามวิิ
หลัาที่เฮอร์ไมโอนี่าไปเรโลับเียบรึมว่าเย เหมือนาราไปอเฮอร์ไมโอนี่ระาหัวใอเาไป้วยทุๆนสัเเห็นและรู้ว่าทำไม ยเว้นเฮอร์ไมโอนี่
หลัาที่นาแอนนาเบลบอุประส์ให้พวเารู้เิวามวิัวลในแววาอเรโแ่เา็พยายาม่อนมันเอาไว้ภายในใลึๆแ่มัน็ไม่สามารถรอพ้นาสายาอแม่ลูาบินี่ไปไ้พวเาทั้สอนหันไปมอแฮร์รี่ึ่ แฮร์รี่เอ็ยินีที่ะไปับพวเา
ทั้สามนปราัวึ้นที่หน้าประูอพาทเม้น์อเฮอร์ไมโอนี่พวเาเาะประูแ่ไม่มีเสียอบลับพวเาทั้หมเริ่มวิัวล
“พวเราวระเ้าไปีหรือเปล่า”เบลสถามแฮร์รี่และเรโ พวเาทัู้่พยัหน้าและแฮร์รี่ี้ไม้ายสิทธิ์อเาไปที่ประูและพึมพำาถาเพื่อปลล๊อ
ในที่สุพวเาทั้สามมายืนอยู่ลาห้อในอพาร์ทเม้น์อเฮอร์ไมโอนี่พวเาสำรวไปทั่วๆห้อพลาะโนเรียื่อเธอ
“เฮอร์ไมโอนี่ “แฮร์รี่เรีย”เฮอร์ไมโอนี่เธออยู่ที่ไหน”พวเาึ้นบันไไปอย่า้าๆและระมัระวัแฮร์รี่สัเุเห็นว่ามีหนัสืออเธอลมาออยู่ที่พื้นและบ้านูโล่ๆนน่าลัวไม่มีเสียใๆเล็รอให้ไ้ยิน
แฮร์รี่นำทาไปยัห้อนอนและเปิประู พวเาถอนหายใอย่าโล่อเมื่อเห็นว่าใรนอนหลับอยู่บนเีย
”เธออยู่ในนั้น”แฮร์รี่บอพวเาทัู้่ เรโันัวเอเ้าไป้านใน่อนเป็นนแรเาเินเ้าไป้าในนใล้เียอเธอ
เรโมอเธอในะที่เธอหลับ เฮอร์ไมโอนี่ยัอยู่ในุนอนหน้าาีเียวแ้มอบใบหน้าอเธอเ็มไป้วยราบน้ำา เรโสำรวภายในห้ออเธออย่ารวเร็วและเห็นสิ่ที่ผิปิบนพื้นถัาโ๊ะ้าเียมีรอบรูปที่แ และนั่นเป็นสาเหุที่ทำให้เธอร้อไห้ เรโรุ่นิ
เาใ้มือสัมผัสแ้มเธอเบาๆและัมือออเมื่อสัมผัสไ้ถึวามร้อนระอุบนผิวายเธอ
”เรนเอร์”เาระิบเสียอ่อนโยน”เฮอร์ไมโอนี่ื่นสิ”เรโเลี่ยผมอเธอที่ปรใบหน้าออาหน้าอเธอในะเียวันับที่วาอเธอเปิึ้นอย่า้าๆ
“เรโ”เธอพึมพำ”นายมาทำอะไรที่นี่”เธอร้อเสียแหบแห้ และพยายามันัวเธอึ้นแ่เรโันไหล่อเธอให้นอนราบลไปับที่นอนามเิม
“ู่ เธอมาับันนะเธออยู่ที่นี่ไม่ไ้หรอ”
เธอผหัวอเธอึ้น “ไม่ ันอยู่ที่นี่ไ้ ันสบายี”แ่็แทบะทันทีเ่นัน ที่เธอลับทรุลไปที่เียอเธออีรั้ หัวอเธอหมุนิ้วแล้วในอนนี้ เธอถอนหายใอย่าอ่อนแร
“นานแ่ไหนแล้วที่เธออยู่แบบนี้”เรโถามเสียอ่อนโยน
“ันไม่รู้”เธอระิบลับ่อนที่ะปิเปลือาลและเธอ็หลับลอีรั้
แฮร์รี่เฝ้ามอูอยู่ที่หน้าประูห้อพร้อมับเบลสอย่ารุ่นิ แฮร์รี่มอลับไปที่เรโแบบแปลๆในะที่เรโอุ้มเฮอร์ไมโอนี่ที่นอนหลับอยู่บนเียนอน้วยัวอเาเออย่าอ่อนโยนเป็นที่สุ เรโยหัวอเฮอร์ไมโอนี่ให้อิแอบแนบิับออเาและในทันในั้นหัวสมออแฮร์รี่็ระ่าในใทันที เหุผลที่เ่นัอเรโ มัลฟอยที่ี่อเฮอร์ไมโอนี่็เพราะ เาหลุมรัเธอใ่แล้ว เรโ รัเฮอร์ไมโอนี่นี่เอ
สายาแฮร์รี่เบิว้าในะที่เรโอุ้มร่าอเฮอร์ไมโอนี่เินผ่านเาไปออนอประู แฮร์รี่รี่รุ่นิ มันอาะเป็นไปไ้?ที่เรโ มัลฟอย อยู่ในวามรัับเฮอร์ไมโอนี่ เรนเอร์ เลือสีโลน ริฟฟินอร์?ไม่ น่าเื่อ มันไม่น่าเป็นไปไ้? เมอร์ลิน นี่เาิเินไปหรือเปล่าเนี่ย
แฮร์รี่ถอนหายใ เา้อลับไปให้ินนี่่วยเาิในเรื่อนี้เสียแล้ว ไม่มี้อสสัยใๆเลยว่าเาอยาให้รอนอยู่ที่นี่ั่วรู่ เพื่อลอูว่ารอนะมีวามิเห็นรันับเาไหม แฮร์รี่ส่ายหัวอเาในะที่ามอีสอสลิธลีนที่หายัวไปยัฤหาสน์าบินี่อย่ารวเร็ว
ในที่สุเฮอร์ไมโอนี่็ลับมาที่เิม เธอพัฟื้นอยู่สอสามวันอาารป่วย็หาย อนนี้เธอำลันั่อยู่ในห้อนอนอเธอและอ่านหนัสือที่เธอพบในห้อหนัสืออรอบรัวาบินี่เธอถอนหายใออมา้วยวามรู้สึเบื่อหน่าย ในะที่เห็นนบินผ่านไปที่หน้า่าห้ออเธอ พลาิเปรียบเทียบับัวเอ ว่าทำไมเธอถึไม่มีอิสระเหมือนเ้าสิ่นั้นทำไมีวิอเธอ้อเป็นแบบนี้ ้วย ีวิที่่าสลับับ้อน
และเธอ็หาำอบไ้โย่ายๆ ็เพราะเธอือมนุษย์ นะิ
ในอนนั้นเรโเฝ้ามอเธอาหน้าประู รู้สึสิ้นหวัาารปวร้าวที่ฝัแน่นในใอเา เรโหมุนัวลับและะเินลับเ้าห้อแ่เอแพนี่และเบลสเสีย่อน
แพนี่วามือบนไหล่อเาอย่าอ่อนโยน
”ไปุยับเธอ”เธอระุ้นเา เรโเียบไปั่วรู่่อนละสายามอไปที่เบลสึ่มีวามเห็นอเห็นใในวาอเาเาผหัวเห็นี้วยับแพนี่
และนั่นทำให้เรโัสินใไ้ในที่สุ เาผหัวเล็น้อยให้ับเพื่อนทัู้่อเา่อนะเปิประูเินเ้าไป้าใน แพนี่หันไปยิ้มหวานให้ับเบลสพร้อมับห่อแนอเธอไปรอบๆเาเพื่ออ”นายือเพื่อนที่ีอเา”เธอยิ้มและบลบนไหล่อเา
เบลสยิ้มไปที่เธออย่าอบอุ่น “ันรู้เามีสายเลือบริสุทธิ์เหมือนันเ่นัน”เาล่าวอย่าเย่อหยิ่แพนี่หัวเราะและฟาไปบนไหล่อเา
“เธออยาะ เออ ไม่รู้สิ หาบาอย่าินันไหม”เบลสถามและรู้สึเินๆ ในะที่แพนี่หน้าแเายิ้มให้เธอและับมือเธอพาไปยัเาผิ หยิบผฟูลำนวนหนึ่เวี้ยเ้าไปในเาผิพร้อมบอื่อร้านอาหารที่เาไปินประำ
“ร้านอาหารเลียนโน รอไแออน”เาบอและึแพนี่เ้าไปยัไฟสีเียว
เรโยืนอยู่รหน้าเธอ และเมื่อเธอเยหัวอเธอเพื่อ้อมอมาที่เาเธอยิ้มให้เล็น้อย่อนปิหนัสือล
”หวัี”เธอพู”นายอยานั่ไหม”เธอเลื่อนาอเธอที่พายาวบนโฟาลที่พื้น ในะที่เรโนั่ถัาเธอ”เธอเป็นยัไบ้า”เาถามอย่าัวล
เฮอร์ไมโอนี่ยัไหล่”็ีนี่ ันอยู่ที่นี่มาห้าวันแล้วและันรู้สึเหมือนอยู่ในลัไม้เลย”เธอยอมรับและถอนหายใมอออไปที่หน้า่าที่ยาวไล
“อยู่ในลัเหรอ”เาถามและเธอพยัหน้ามีรอยยิ้มเ้าเล่ห์อยู่ในใบหน้าอเา”ันแ้ปัหามันไ้นะ”เาับมือเธอและึเธอในะที่เธอพยายามั้านเาเล็น้อยและรู้สึแปลใในสถานที่ึ่เาะพาเธอไป
“ยัไ นายแ้ปัหาให้ันไ้ั้นเหรอ ”เธอื่นเ้นและแปลใในอนนี้พวเาผ่านเ้ามาในสวนึ่เป็นที่โล่ว้า
เรโรู้สึไ้อมือเธอที่เริ่มสั่นเล็น้อย เาบีบมืออเธอเพื่อเป็นำลัใ ่อนึมือเธอให้ไปยัู้เ็บอที่อยู่้าๆสวน เพื่อ้นหาไม้วาอเา
เรโเ้าไปในู้เ็บอนเียวโยปล่อยเธอยืนอยู่้านอ
”ปิาสิ”เาบอออมาา้าใน
เฮอร์ไมโอนี่ปิบัิามอย่าที่เาบอในะที่เรโเอามันออมาและเานั่อยู่บนไม้วาอเา
”นายทำอะไรน่ะเรโ”เฮอร์ไมโอนี่ถามทั้ๆที่เธอยัหลับาอเธออยู่
“เปิาเธอสิ”เธอเปิาึ้นมอเาและหายใหอบ
”ึ้นมา”เาแนะนำ
เฮอร์ไมโอนี่สั่นหัวอเธอไปมา”ันไม่ึ้นไปหรอ”เธอร้ออุทาน”ไม่มีทา”เามอเธอ้วยวามริบและเธอ็ถอนหายใ่อน้าวเ้ามา้าหน้า้าวหนึ่
”็ไ้ ันหวัว่าันไว้ในายไ้นะ”
ประโยนี้ทำวามแปลใให้เรโ เธอไว้ใเา?เายิ้มาภายนอแ่ร้อไโยาภายใน
”แน่นอน”เาบอหัวใเาสั่นระรัว
เฮอร์ไมโอนี่ปืนป่ายึ้นไปบนหลัเาและโอบอแนอเธอไปรอบๆเอวเา”ไ้โปรไป้าๆนะ”เธอบอเาอย่าหวาระแวเาหัวเราะเสีย่ำและบเบาๆที่มืออเธอ
“แน่นอน เฮอร์ไมโอนี่”เพียระยะเวลาสั้นๆที่เธอทำวามเ้าใเาไม่ไ้ั้ใที่ะไปอย่า้าๆเาเะพ้นและมันทะยานไป้วยวามเร็วสู เธอร้อเสียแหลมและอระับเาแน่น
เล็บอเธอิไปที่ท้ออเาและาอเธอปิสนิท เรโหยุไม้วาอยู่ลาอาาศและบินวัเวียนไปมาเาถู้อมืออเธอและเธอ็ลายออเายิ้มว้าและบินึ้นสูว่าเิมผ่านเมหมอ
เฮอร์ไมโอนี่เริ่มรู้สึว่าารบินเริ่มะสนุึ้นมาบ้าแล้ว เฮอร์ไมโอนี่หรี่าอเธอึ้นเล็น้อย แ่าอเธอยัเปิไม่เ็มที่ลมีใบหน้าและผมอเธอลู่ไป้าหลัแ่เธอ็ไม่สนใ
เรโหยุารเลื่อนไหวและเอี้ยวัวมามอเธอ เธอ่าูสวยามริๆ
”ลืมาอเธอไ้แล้วเฮอร์ไมโอนี่”เาแนะนำอีหน เฮอร์ไมโอนี่ส่ายหน้าอเธอเาวานิ้วมือลบนใบหน้าอเธอและปลอบใ”ลืมาแล้วมอูสิมันสวยมาเลยนะ”
ในเวลานี้เธอเปิาเ็มที่แล้วะโหน้าลไปูเบื้อล่า เธอเห็นฤหาสน์าบินี่อยู่บนพื้นินมันย่อส่วนนเล็ลและรอบ้าที่เ็มไป้วยธรรมาิมีม่านอเมหมอสีาวที่ลอยอยู่ประปรายย
”ว้าว มันสวยามมา”เธอถอนหายใรู้สึผ่อนายไปับแร้านอลมที่ีผัใบหน้าอเธอ “ันไม่นึว่ามันะให่โนานี้”เธอนึอยู่ภายใน
“ยัรู้สึว่าเหมือนอยู่ในลัอีหรือเปล่า เฮอร์ไมโอนี่”เาถามเสียหนัแน่นวาอเธอมอผ่านเาและมีรอยยิ้มบนใบหน้าอเธอ
เธอส่ายหน้าแทนำอบ และวาาอเธอไว้บนไหล่อเา เฮอร์ไมโอนี่้อมอออไปบนท้อฟ้าในะที่พวเาบินวัเวียนเล่นันอย่าสนุ
”นายเยประลาใไหมว่าท้อฟ้ามันะไลแ่ไหน”เธอรุ่นิ
เรโไม่ไ้อบำถามอเธอเาเอี้ยวัวมอเธออย่าหลใหล เธอเป็นนที่สวยามและ่าไร้เียสาเสียริๆเาิ ในะที่สายาอเาประสบับเธอ
“เธอสนุหรือเปล่า “เาถาม
เธอยิ้มไปที่เาและปิาเธอล”อบุ”เธอระิบ
เาลูบมืออเธอที่อเาไว้แน่นเรโไม่เยรู้สึว่าัวเอาสิล่อลอยแบบนี้มา่อนพวเาไม่เยทำอะไรันในลัษะนี้และพวเา็รู้ว่าทำไมพวเาถึอยู่ที่นี่มันเป็นเพราะเธอเฮอร์ไมโอนี่และเธอ็สวยามลาและสมบูร์แบบและเา็หลรัเธอเ็มที่
เาเริ่มร่อนไม้ลมานาที่ท้อฟ้าเริ่มมืลและมาอยู่บนพื้นอีหนพวเามีวามสุันมาในอนนี้ เฮอร์ไมโอนี่วิ่เ้ามาหาแอนนาเบลเมื่อเห็นเธอูระาษอยู่ในมือ
“นั่นืออะไร่ะ”เธอถาม แอนนาเบลเพียแ่ยิ้มและส่มันมาให้ับเธอ เฮอร์ไมโอนี่มวิ้วเมื่อมอราประทับที่่าหน้าอ เพราะมันมาาระทรว
“ันอโทษริๆที่ันถือวิสาสะอ่านมัน”แอนนาเบลบออย่าไม่อายและเฮอร์ไมโอนี่เพียแ่พยัหน้าและอ่านมัน
ถึ มีสเรนเอร์
พวเรายินีที่ะแ้่าวแุถึเรื่อมีสเอร์วิเอร์ รัม ในอนนี้ ทาารไ้ัสินว่าเามีวามผิริใน้อหา ทำอารรมทำร้ายร่าายทาเพศเายอมรับสารภาพโยีมีผลให้มีารัสินำุ สี่สิบปีในุอัาบัน
ในะที่เธออ่านเธอยิ้มว้าอย่าื้นัน ะไม่มีทาเป็นไปไ้เลยสำหรับรัมที่ะออมาาุนว่าเาะใ้หมสี่สิบปี
้วยวามริใ
แฮร์รี่ พอเอร์
หัวหน้ามือปราบมาร
ระทรวเวทมน์
และยัมี้อวม้าล่าึ่มีลายมือที่เียนอย่ารีบเร่าเพื่อนที่ีที่สุอเธอ
อแสวามยินีเฮอร์ไมโอนี่
ันรู้ว่ามันเป็นสิ่ที่สมวรแล้วที่นสารเลวแบบนั้นะไ้รับมันรอนไ้ส่วามยินีมาให้เธอ้วยและะีว่า
ถ้าเราวระมีมื้อเที่ยันในเร็ววันนี้เพียแ่พวเราสามนถ้าุ้อาร
รั แฮร์รี่
เธอเอาหมายวาไว้แนบอ และยิ้มว้า่อนที่ะรีร้อแบบผู้หิและเหวี่ยแนอเธออไปรอบๆแอนนาเบล”เาถูัสินว่าระทำวามผิ”เธอร้ออุทาน
“อแสวามยินี้วยเฮอร์ไมโอนี่”แอนนาเบลล่าวและละเ็น้ำาออาาอเธอ
”ันอแนะนำนะว่าเราวรมีานอ”แอนนาเบลล่าวพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าอเธอ”อาหารเย็นเป็นยัไเธอสามารถเิแฮร์รี่ วิสลี่ส์และนอื่นๆที่เธอ้อารไ้เลย ที่รั”
เฮอร์ไมโอนี่พยัหน้าและหันไปทาเรโพร้อมรอยยิ้มที่เบิบาน
เรโพยัหน้าเียบๆวามสุไ้แผ่ระายไปทั่วร่าอเาในะที่แววาอเธอายแสอย่ามีวามสุเธอำลัิเี่ยวับนที่เธอะเิ
แล้วอยู่ๆเฮอร์ไมโอนี่็พูถึนๆหนึ่ที่ทำให้เรโแทบะเป็นลมอยู่รนั้นเธอหันไปหาเาพร้อมับรอยยิ้มอันแสนสวยบนใบหน้าอเธอและบอว่า
“ุวระเิแม่อุมา้วยนะเรโ”
ความคิดเห็น