คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1
“ เป็นอันว่าเข้าใจตรงกันนะ ถึงจะมีกล้องตาม แต่กล้องจะตามถ่ายพวกเธอเป็นเวลา โอเค ถ้าเข้าใจแล้วก็แยกย้ายเอาข้าวของไปเก็บได้ ” และแล้วก็เหลือเพียงแปดคนสุดท้ายของ the star ปี 10 นั่นคือ เต้ ตั้ม กั้ง อาเมน ซีดี นัท บิว และมุก วันนี้เป็นวันแรกที่ทุกคนจะได้มาอยู่รวมกัน ณ บ้านหลังนี้ บ้านเดอะสตาร์
“ เฮ้อออ จัดของเหนื่อยอ่ะ หิวด้วย บิวไปหาไรกินก่อนนะ มุกกะพี่นัทเอาไรป่าว ” กระเพราะของบิวเริ่มทำงานทันทีหลังจากจัดของเข้าห้องเรียนร้อย
“ ไม่อ่ะ วันนี้เดินทางมาพี่ยังเหนื่อยๆอยู่เลย ขอนอนหลับบนห้องดีกว่า ฮ้าววว ” นัทไม่เพียงแต่พูด ยังหาวออกมาประกอบด้วยว่าเธอนั้นง่วงจริงๆ
“ เพิ่งเข้าบ้านมาวันแรกแท้ๆ นะพี่นัทไอ้บิว มุกไปเดินดูบ้านเล่นดีกว่า แกจะไปกินไรก็กินเหอะ แต่ระวังโดนสั่งให้ลดน้ำหนักนะ 555 ” มุกแซวเพื่อนสาวเล่นก่อนจะกระโดดลงจากเตียงเดินลงบันไดไปชั้นล่าง นี่สินะ บ้านหลังที่เธอเคยฝันไว้ว่าซักวันจะได้มา อันที่จริงเธอไม่จำเป็นต้องมาเดินดูบ้านด้วยซ้ำ เธอรู้แทบทุกซอกทุกมุมของบ้านอยู่แล้ว เป็นแฟนพันธ์แท้เดอะสตาร์มาเกือบสิบปีจะให้ไม่รู้ได้ไง
มุกเดินมาเรื่อยๆจนถึงสวนหลังบ้าน ถึงแม้บ้านหลังนี้จะไม่ได้มีคนอยู่ตลอดเวลา แต่สวนหลังบ้านกลับเต็มไปด้วยต้นไม้มากมายที่ดูก็รู้ว่าได้รับการดูแลอย่างดีและสม่ำเสมอ เสียงๆหนึ่งแว่วเข้ามาในโสตประสาท มันเป็นเสียงฮัมเพลงของใครบางคน เสียงนุ่มนั้นทำเธอเคลิบเคลิ้ม เสียงอบอุ่นแบบนี้คงจะเป็นพี่ตั้ม มุกคิดในใจและเดินเข้าไปหาต้นเสียง
“ พี่ตะ… เฮ้ย ” เธอรีบเอนตัวหลบหลังต้นไม้ทันที เพราะคนที่เธอเห็นไม่ใช่ตั้ม แต่กลับเป็นเต้! หนุ่มเข้มหน้าโหดที่เธอกลัวความเถื่อนของเค้าสุดๆ ทำยังไงก็ไม่กล้าสู้หน้าแฮะ เหมือนเจอทีไรความกลัวก็เข้ามาจุกที่คอทุกที
“ นั่นใครน่ะ ” เหมือนโชคจะไม่เข้าข้างเธอเอาซะเลย เต้ได้ยินเสียงของเธอ ชายหนุ่มเดินเข้าใกล้มาเรื่อยๆ มุกย่อตัวลงหลังพุ่มไม้เตี้ยๆหลับตาปี๋คิดว่ามันจะช่วยบังเธอได้ แต่…
“ มาทำอะไรตรงนี้น่ะ ” เต้เดินมาข้างหลังเธอ มองภาพหญิงสาวนั่งยองๆหลับตาปี๋ขำๆ
“ เฮ้ยพี่เต้ เอ่อ คือ มุก…มุกไม่ได้จะแอบมาฟังพี่เต้ร้องเพลงนะ คือมุกไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น ไม่ๆๆๆ มุกได้ยิน เอ้ย มุกบังเอิญยิน คือ..คือ หนูแค่มาเดินเล่นเฉยๆ หนูไม่ได้มีเจตนาอะไรจริงๆนะ ” มุกรีบพูดออกมาเป็นชุด เธอกลัวเต้จะคิดว่าเธอมาแอบฟังเค้าซ้อมร้องเพลง เขายิ่งโหดๆอยู่ เขาจะทำอะไรเธอไหมนะ
“ 5555 ใจเย็นมุก เดี๋ยวมุกเดี๋ยวหนู ลิ้นพันกันพอดี กลัวพี่หรอ ” เต้หัวเราะกับท่าทีของมุก เขาพอจะดูออกตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้วว่าเธอออกจะกลัวๆเขาอยู่หน่อยๆ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นขนาดนี้ สงสัยเขาคงต้องสร้างสัมพันธ์ซะหน่อยแล้ว
“ ไม่ต้องกลัวพี่หรอกน่า พี่ไม่โหดไม่เถื่อน เชื่อพี่สิ ” เต้พูดพลางนั่งลงข้างๆมุก ทำเอาเธอสะดุ้งเล็กน้อย เต้ขำออกมานิดๆ
“ โอเคๆ คงทำใจยากหน่อย ท่าทางพี่มันก็เป็นแบบนี้แหละ ว่าแต่…ทำไมตอนเจอพี่มุกต้องหลับตาปี๋ด้วยล่ะ ”
“ กะ…ก็ถ้าหลับตามุกจะมองไม่เห็นพี่เต้ พี่เต้ก็ไม่น่าจะเห็นหนูเหมือนกันไงคะ ” เต้ขำพรืดกับความคิดของหญิงสาว คิดได้ไง หลับตาแล้วอีกฝ่ายจะมองไม่เห็นเนี่ยนะ แปลกจริงเด็กคนนี้
“ พี่เต้ขำอะไรอ่ะ ” มุกที่เริ่มผ่อนคลายจากความกลัวบ้างแล้วถามขึ้นมา อันที่จริงเขาก็ไม่ได้น่ากลัวนะ ออกจะขำง่ายด้วยซ้ำ ตั้งแต่คุยกันมาเขาขำไปได้ซักสามสี่รอบแล้วมั้ง
“ ก็ขำเรานั่นแหละ ทำอะไรแปลกๆ เด็กบ๊องเอ๊ย 5555 ” เต้เอามือไปขยี้หัวมุกน้อยๆ
“ ไม่บ๊องซักหน่อย แล้วก็ไม่แปลกด้วย ทีพี่เต้ยังติดตุ๊กตาเลย อุ๊บ ” มุกรีบเอามือมาตะครุบปากตัวเองทันที เพิ่งจะเริ่มหายกลัวแล้วแท้ๆ ไปพูดแบบนี้ถ้าเกิดพี่เขาโกรธขึ้นมาล่ะ
“ 555 คนอื่นๆก็คิดแบบมุกนั่นแหละ ก็น่าแปลกนะ ผู้ชายขาร็อคดูโหดๆเถื่อนๆทำไมถึงถือตุ๊กตาไปไหนมาไหน (มุกพยักหน้ารัวๆ) เฮ้ย ไม่ต้องมาเห็นด้วยขนาดนั้นเลย 555 ก็นะ อันนี่จริงมันเป็นเหมือนเครื่องรางน่ะ ปกติเวลาพี่ไปอะไรที่ไหนพี่มักจะเอามันติดไปด้วย แล้วมันก็ผ่านไปด้วยดีเสมอเลย ” เต้ยิ้มขึ้นมาน้อยๆ รอยยิ้มของเขาเหมือนมีแรงดึงดูดที่ทำให้มุกยิ้มตามขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
“ อ๋ออออ ว่าแต่พี่เต้เป็นหนุ่มขาร็อคหรอ ”
“ ก็ทำนองนั้น พี่ชอบเพลงแนวนี้น่ะ ทำไมหรอ ”
“ เอ๊ะ แต่มุกก็เห็นพี่เดินปกตินี่ ไม่เห็นจะขาล็อกตรงไหนเลย 555555555555 ”
“ ฮะ เฮ้ย นี่เล่นมุกหรอ 55555555555 สมชื่อเลยนะเราน่ะ น้องมุก…แป้ก 555555555555 ” เต้แซวมุกพร้อมกับแหงนหน้าหัวเราะเสียงดัง
“ โอ้โห เดี๋ยวเหอะ พี่เต้ขาเป๋ เดินดีๆนะคะ ระวังขาล็อก 55555555 ” คราวนี้เป็นมุกบ้างที่ยิงฟันหัวเราะจนเห็นฟันแทบครบทั้งปาก
“ รู้งี้พี่ไม่น่ามาชวนมุกคุยเลย น่าจะปล่อยให้กลัวพี่ไปนานๆ 55555 ” และเสียงหัวเราะทั้งสองเสียงก็ประสานกันก้องกังวานใต้ต้นไม้ในสวนหลังบ้านของรั้วเดอะสตาร์
><><><><><><><><><><><><><><><><><
บิว สาวร่างเล็กอีกคนกำลังลงบันไดมาอย่างเร่งรีบเพราะความหิว เธอรู้ดีเลยว่าตู้เย็นของบ้านอยู่ตรงไหน เพราะเธอจ้องมันมาตั้งแต่ตอนเดินเข้าบ้านแล้ว
“ จะรีบไปไหนน่ะ ” เสียงทุ้มเสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลัง ทำให้เธอรีบหันไปมอง แต่อยู่ๆขาเจ้ากรรมก็ดันเหยียบบันไดพลาดขั้น
“ ว้าย! ” บิวหลับตารอรับความเจ็บจากการกระแทก แต่เอ๊ะ นี่มันนานแล้วนะ ทำไมมันไม่เจ็บ
“ บิว บิว ” เสียงเดิมเอ่ยอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กับได้ยินเหมือนใกล้ตัวมาก บิวค่อยๆลืมตาขึ้นมา แล้วก็พบว่าเธออยู่ในอ้อมแขนของซีดีที่ช่วยจับไว้ไม่ให้เธอล้ม ยิ้มเล็กๆถูกส่งมาจากร่างสูง เธอมองหน้าเค้าอยู่นานเหมือนถูกสะกด จนพอตั้งสติได้ก็เพิ่งนึกออกว่าเกิดอะไรขึ้น แก้มใสขึ้นสีเรื่อน้อยๆก่อนจะผละออกมา
“ เอ่อ…ขอโทษค่ะพี่ซีดี แล้วก็ขอบคุณที่ช่วยบิวไว้ด้วย ถ้าไม่ได้พี่มีหวังบิวก้นจ้ำเบ้าแน่เลย แหะๆ ” บิวยิ้มแหะๆแก้เก้อ ทั้งหมดนี้เพราะความโก๊ะของเธอเองแท้ๆเลย
“ 555 ไม่เป็นไรครับ พี่เองต่างหากที่ต้องขอโทษบิว เกือบทำบิวตกบันไดแน่ะ เจ็บตรงไหนไหม ”
“ อ๋อ บิวจะไปหาอะไรกินค่ะ ” บิวยิ้มกว้างตอบ ซีดีทำหน้างง ก็เมื่อกี้เขาถามเธอว่าจะไปทำอะไรหรอ?
“ บิว เมื่อกี้พี่ถามว่าเจ็บตรงไหนไหมนะ ” บิวหน้าแดงอีกครั้ง ทำไมต้องทำอะไรโก๊ะๆต่อหน้าพี่ซีดีด้วยวะเนี่ย
“ อ๋อออ ไม่เป็นไรค่ะ สบายมากๆ บิวไปหาอะไรกินก่อนนะ 555 ”
“ เฮ้ย ตู้เย็นไปทางโน้น โอ้ย ยัยโก๊ะเอ๊ย 55 ” ซีดีพูดพลางดึงข้อมือบิวให้ตามมา ตลอดทางมาตู้เย็นเธอมองแต่มือเค้าที่กุมมือเธอไว้ เออแฮะ ตอนแรกเธอก็จำทางมาซะดิบดี แต่ไม่รู้ทำไมพอมาเจอซีดีแล้วอะไรๆมันก็เหมือนรั่วไปหมดเลย
“ แล้วพี่ซีดีลงมาทำไมอ่ะ ” บิวถามระหว่างที่ขุดคุ้ยหาของในตู้เย็น
“ เออนั่นสิ พี่ลืมอ่ะ มาหาอะไรกินกับบิวก็ได้มั้ง 555” อันที่จริงเขากะจะลงมาดูรอบๆบ้าน แต่ดันมาเจอบิวซะก่อน นั่งคุยกันบิวไปก่อนก็ดีเหมือนกันแฮะ
“ งี้ก็แย่ดิ มีคนมาแย่งบิวกินหนมอ่ะ ”
“ ถ้าบิวไม่อยากให้พี่อยู่ด้วยงั้นพี่ไปก็ได้ ” ซีดีทำปากยื่นนิดๆ พลางทำท่าลุกขึ้น
“ พี่ซีดี บิวล้อเล่น โอ๋ๆ มาๆกินหนมกันๆ 555 ” บิวรีบยื่นขนมไปให้ เธอแค่แกล้งแซวนิดเดียวเอง แต่ทำไมงอนน่ารักชะมัดเลย
“ 555 ที่ล้อเล่นๆ พี่รู้ว่าบิวใจดี ” ซีดีหันมายิ้มกว้างและนั่งลง พี่จะน่ารักไปไหนเนี่ย สาวโก๊ะอย่างเธอชักจะหลงเสน่ห์เขาซะแล้ว
“ พี่แกล้งบิวหรอ ”
“ ถ้าไม่ใช่พี่แล้วจะเป็นแมวที่ไหนล่ะ 555 ”
ทั้งสองกินขนมไปคุยกันไป ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ พอมารู้ตัวอีกทีก็ได้เวลาเรียกรวมตัวกันอีกครั้งซะแล้ว คงเป็นอย่างที่เค้าพูดกัน เวลาที่มีความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ จริงไหม?
ความคิดเห็น