คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Senior's Secret : Rules' Protector
เผอิญเขียน คังนัม อีกเรื่องนึง เลยตีกันไปนิสสสสส
แอร๊ยยยยยยยยยยย
แก้ไข เรื่องนี้ คู่ "มิโนกับนัมแท" นะครัชชชชชช
Senior's Secret : Rules' Protector
Author : MoonSecret1989
Pairing : SONG MINHO X Nam Taehyun
Chapter : No.2
Comment : It's just one of author passionate to write.
"นัมแท นัมแท…"
.
.
.
"อื้อ.."
"นัมแท ตื่นได้แล้วๆ"
"อื้อ f**k the shut up อื้อ"
"โอ้ย ทำไมพูดจาไม่เพราะแบบนี้เนี่ย เดี๋ยวจะฟ้องคุณอาซะเลยนี่! ตื่นได้แล้ววันนี้ต้องเข้าหอนะ! นายอยู่ปีหนึ่งด้วย ต้องไปจับฉลากห้องกับเด็กคนอื่นๆนะ ถ้าไปช้าโดน RP ทำโทษ ปรับคะแนนมันจะมีผลต่อปลายภาคนะ ตื่นได้แล้วนัมแท"
"โอ้ยยย ตาแป๋ว อะไรนักหนาเนี่ยบ่นเป็นหมีเลย แด๊ดดี้ยังไม่พูดเยอะอย่างยูเลยนะ ไอขอนอนต่อหน่อยเถอะ ไอเหนื่อย"
.
.
.
การปลุกที่แสนยากเย็น จนแล้วจนรอดก็ยังหาวิธีแซะนัมแทฮยอน ออกจากผ้านวมอุ่นกับแอร์เย็นๆนั่นไม่ได้ จินอูได้แต่ปาดเหงื่อ ถ้านัมแทฮยอนไม่ยอมลุกแบบนี้ อีกชั่วโมงจะเช็คชื่อเด็กหอปีหนึ่งแล้วด้วย
เขาเป็นหนึ่งในเด็กดีแห่งชั้นปีนะ ทำแบบนี้เขาเสียชื่อหมดสิ โถ่ว ญาติผู้น้องให้ตายเถอะ นายนี่มันน่าตีจริงๆ!
“นัมแ…”
Rrrr Rrrr
คิดสรตะไม่จบไม่สิ้น จนสติสตางค์กลับมาตอนที่มีเสียงโทรศัพท์มาขัดจังหวะ สมาร์ทโฟนสีทองรุ่นใหม่ไฉไลไฮโซถูกสไลด์หน้าจอ ทับปากหนาของรูปเจ้าของเบอร์ที่โทรเข้ามา คิ้วเรียวยังขมวดไม่หาย ได้แต่ถอนหายใจ
“ซึงยุนว่าไง”
/…./
“ยังไม่ได้ไปไหนเลย นัมแทยังไม่ตื่น ปลุกจนไม่รู้จะปลุกยังไงแล้วเนี่ย” เสียงเล็กกระเง้ากระงอด ก่อนจะตวัดตามองคนนอนหลับปุกปุยนั่นเสียทีนึงแล้วก็ต้องเบ้ปาก
/…/
“ไม่ตลกด้วยหรอกนะ” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนปลายสายคงเล่นมุขอะไรสักอย่างที่ไม่สนุก เสียงถอนหายใจดังแผ่วๆ ก่อนพี่แป๋วจะเอามือฟาดไปเบาๆที่ญาติผู้น้อง
/…/
“ไม่ ไม่ต้องมารับหรอก เดี๋ยวไปเอง แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวปลุกนัมแทก่อน” ไม่ได้ผล...แถมคนหน้าสวยนั่นยังพลิกตัวไปอีกฝั่งเหมือนรำคาญ
/…/
“เอางั้นหรอ นัมแท ลุกสิลุก อือ เอางั้นก็ได้ แล้วนายจะจอดไว้ที่ไหนล่ะ” หันไปพูดกับปลายสายทีหนึ่ง แล้วก็หันกลับมาหาร่างบางขี้เซา
เหนื่อยแล้วนะ!
/…/
“อีกแล้ว เดี๋ยวป้าเขาก็ด่าหรอก”
/…/
“ อือๆ ตามใจถ้าจะมาก็รีบมานะ”
สิบห้านาที่ผ่านไปฮุนไดหน้าตาดีคันหนึ่งก็เทียบเข้าหน้ารั้วบ้าน เจ้าของรถที่ยังอยู่ในวัยมัธยม แน่นอนว่าเขาแอบขับทั้งไม่มีใบอนุญาตที่ถูกต้องมารับเพื่อนชายหน้าหวาน ตาโตนี่เป็นประจำ ก็เป็นคนรักเพื่อนจะให้ทำไง เขาตอบแบบนี้ทุกครั้งที่มีคนด่าว่าโอเวอร์ คังซึงยุนก้าวออกจากรถก่อนจะวิ่งไปกดออด รอเพียงไม่นานร่างหวานตาโตที่เป็นเพื่อนแต่แอบรู้สึกซัมติงรองมากกว่าเพื่อนก็เดินเข้ามาหาอย่างเคย เอ๊ะ จะเรียกว่าอย่างเคยก็คงไม่ได้ เหมือนจะหิ้วซากอะไรสักอย่างที่เกาะหลังมาด้วย
“อะ..เอ่อ สวัสดี” ซึงยูนเอ่ยทำหน้าตาเกรงๆ บอกไม่ถูก ไม่รู้จะทำหน้ายังไงกับสภาพที่เห็น แต่คนที่แบกคนที่หน้าตายังไม่ตื่นตอนนี้ทั้งคิ้วขมวดหน้ามุ่ยไปดาวอังคารแล้ว
“หวะ..ไหวมั้ย”
“อือ ไหว รีบๆเปิดรถสิหนักนะ!” เสียงสูงดังขึ้นอย่างมีอารมณ์ขุ่นเคืองเล็กๆ ชายหนุ่มร่างใหญ่กว่าได้แต่เกาหัวกรอดๆ ว่าตัวเองผิดอะไร แต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี วันนี้ท่าทางเหมือนประจำเดือนจะมาไม่ตรงเวลาแฮะ
“ไปโรงเรียนเลยนะ” ยังจะถามหาเรื่องคุยหลังจากขับมาได้สักระยะ ร่างสูงหันมองคนไม่สบอารมณ์ก็ได้แต่แอบยิ้ม เวลาปากยื่นๆนี่แม่งก็น่ารักไปอีกแบบเหมือนกันนะนี่ ตาหวานของเค้า
“ถามได้ ไม่ไปโรงเรียนจะไปไหนล่ะ” น่ะ! โดนด่าอีกแหน่ะ ผู้หญิงด่าแปลว่าผู้หญิงรัก แล้วคนที่หน้าหวานเหมือนผู้หญิงด่า นี่แปลว่ารักด้วยเปล่าวะ!?
หึหึ ได้แต่หัวเราะอยู่ในลำคอ
“....”
“...นัมแท ขี้เซามาก มากถึงมากที่สุด นี่ไม่รู้ว่าตอนอยู่อังกฤษคุณอาปลุกยังไง” เสียงขึ้นจมูกนิดๆ ให้รู้ว่ายังสตีลอารมณ์ไม่ดี แต่แอบรู้สึกผิดกับการเหวี่ยงแหสะบัดอารมณ์ใส่คนตรงหน้า เลยเริ่มพิจารณาการกระทำของตัวเองนิดนึง
สุดท้ายจินอูก็เลยตัดสินใจเล่าให้ฟังคร่าวๆว่าอะไรที่ทำให้เขาอารมณ์เสียตั้งแต่เช้าอย่างนี้
“เอาหน่า น้องนายโตแล้วนะ เดี๋ยวอยู่หอคงดูแลตัวเองได้มากขึ้นแหละ นี่น่าจะยังปรับเวลาไม่ได้ม้างงง เกาหลีกะอังกฤษ เวลาต่างกันลิบลับนะครับพี่น้อง” พูดจามีเหตุผลไม่สมกับความเกรียน ตาแป๋วๆฟังแล้วก็กรอกไปมาสองสามทีแบบคิดตาม แล้วก็พยักหน้าเองคนเดียว แม่งเอ๊ย ซึงยูนอยากจะหอมแก้ม
ตรรกะอะไรไม่รู้ รู้แต่คนข้างๆน่ารักชะมัด!
“อือ ก็จริงค่อยๆปรับตัวไปแล้วกัน หวังว่า RP คงจะไม่ทำอะไรมากนะ ถ้านัมแทผิดไปบ้าง” ชื่อประหลาดถูกเมนชั่นถึง ซึงยูนฟังแล้วได้หัวเราะหึๆ ในลำคอคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนก่อนแล้วเขาก็ได้แต่ยิ้ม
“ไม่รู้สิประธาน RP รอบนี้โหดใช่เล่นนะทำเป็นเล่นไป ก็รู้กันอยู่ เวลางานก็คืองาน เล่นก็คือเล่น” ฟังแบบนี้จินอูทำหน้าหนักใจ ก็ไม่รู้ว่าลูกพี่ลูกน้องเขาจะปรับตัวกับโรงเรียนได้มากน้อยแค่ไหน เกาหลี ไม่ได้อิสระเหมือนเมืองนอกเมืองนา กฎมากมายแทบบ้า แล้วยิ่งอยู่โรงเรียนชายล้วนด้วย จะทนได้แค่ไหนกันนะเจ้าเด็กน้อยกับม.ปลายสามปีที่นี่ พี่แป๋วคนนี้จะเป็นกำลังใจให้ละกันนะน้องชาย
“เฮ้อ...”
.
.
.
ตอนนี้คงได้แค่ถอนหายใจล่ะมั้ง
‘ประกาศ ประกาศ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ปีที่1 ขอเชิญมาลงทะเบียนเข้าหอได้ที่ลานกิจกรรมหน้าหอ1 ตอนนี้
ประกาศ ประกาศ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ปีที่1 ขอเชิญมาลงทะเบียนเข้าหอได้ที่ลานกิจกรรมหน้าหอ1 ตอนนี้
ก่อนจะเริ่มปฐมนิเทศนักเรียนหอ ในเวลา 13:00 น. หากใครไม่มาลงทะเบียนภายในเวลาที่กำหนด จะถือเป็นความผิดทางวินัย และหักคะแนนความประพฤติ 30 คะแนน ประกาศ ประกาศ......'
“เฮ้ย ประกาศแล้ว เร็วๆเข้าซึงยูน นัมแทเร็วเข้า เหลืออีก 5 นาทีเอง เร็วเข้าๆ” คนหน้าหวานวิ่งขายาวผ่านหน้าเสาธงก่อนจะผ่านตึกเรียนตรงไปด้านหลัง ป้ายหอ 2 สะท้อนเงาพระอาทิตย์อยู่ลิบๆ เวลาเริ่มเดินถอยหลังลงไปเรื่อยๆ แปรผกผันกับความเร็วของฝีเท้าที่วิ่งปาดไปปาดมาไม่สนหน้ารุ่นพี่รุ่นน้องที่ไหน มือเรียวเล็กจับข้อมือของใครอีกคนที่คิดว่าเป็นน้องชายแล่นเร็วฉิว เพราะรู้ดีหากน้องไปไม่ทันภายใน 5 นาทีจะเจออะไร
“3…2…”
“ด..เดี๋ยว เดี๋ยว RP!” เสียงเหนื่อยหอบแฮ่กๆ เรียกอย่างอ่อนแรง ก่อนจะทำพิธีส่งตัวเด็กปีหนึ่งเข้าใหม่ให้ทันท่วงที มือเรียวจับมือที่จูงอยู่ยกขึ้นมาเพื่อให้คนคุ้นเคยหน้าโหดตรงหน้ารู้ว่ายังมีนักเรียนหลงเหลืออยู่คนหนึ่ง
“น้อง..ปีหนึ่ง” เสียงเล็กยังเอ่ยอย่างเหนื่อยอ่อน แต่คนฟังได้แต่ทำหน้านิ่ง ร่างเล็กได้แต่หอบก้มหน้า ก่อนจะจับมือนั้นยื่นให้
“1! หมดเวลารายงานตัว ใครมาหลังจากนี้ไม่มีสิทธิ์เลือกห้องพัก สตาฟจะเป็นผู้เลือกห้องพักให้เอง”
ฟังแล้วเหมือนจะไม่มีอะไร แต่หลายคนที่เป็นรุ่นพี่ถึงกับขนลุกซู่ พวกเขารู้ดีว่าการถูกรุ่นพี่เลือกห้องพักให้คืออะไร!
“ดะ..เดี๋ยวซี่ เดี๋ยว RP!” เสียงเหนื่อยอ่อนเงยหน้าขึ้นมาตกใจที่เขาไม่ได้รับความสนใจ ก็ในเมื่อมาทันเขาทำอะไรผิด คิมจินอูคงรีบร้อนไปหน่อย มือที่เขาจับอยู่นั่นขยับยุกยิก ก่อนจะเรียกออกมาเบาๆ
“จ...จินอู”
“ซึงยูน!!!”
.
.
.
“นายนี่นะ แล้วนี่นัมแทไปไหน แล้วทำไมไม่มารายงานตัว นายก็รู้ว่าน้องต้องเจออะไรแล้วนายทำไมถึงมาอยู่กับฉันได้ โอ้ยฉันอยากจะบ้า นัมแทนะนัมแท ถ้าร้องไห้ขี้มูกโป่งหนีกลับอังกฤษขึ้นมาจะทำไง !!@#$%^&*()_P&^%$#@!@#$%^&*(OP:LKJHGTREW@#$%^&*()” และอีกมากมายสารพัดที่คนร่างเล็กตรงหน้าคังซึงยูนจะบ่นออกมาได้ ซึงยูนได้แต่ทำหน้าแหะๆรู้สึกผิด เขาก็ไม่รู้จะพูดยังไง ตอนที่รีบๆจินอูก็จับมือเขาเดินมาเฉยเลย เขาก็คิดว่าคนตัวเล็กอยากจับมือก็เลยปล่อยเลยตามเลยไม่ได้ว่าอะไร ก็..แหม่ะ...นะ
รู้ๆกันอยู่ !
“ตาแป๋ว ลงทะเบียนที่ว่าตรงไหนล่ะ” เสียงเล็กเอ่ยขึ้นมาเบาๆ ข้างๆจินอู หันไปเห็นหน้าน้องชายตัวเล็กก็ได้อยากจะกรี๊ดใส่สักสามภาษา
“ไปไหนมา นัมแท!” เสียงเล็กเริ่มขึ้นนิดๆ แต่ในสายตาของคนทั้งสองก็ไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวอะไรขึ้นมาอยู่ดี
“ไอปวดฉี่ ไปห้องน้ำมา หาไม่เจอเลยเดินวนนิดหน่อย” ร่างเล็กยังคงทำหน้าไม่รู้กับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับตนเอง แน่ล่ะ ถ้ารู้คงไม่ทำหน้าใจเย็นแบบนี้
“ปวดเวลาอื่นได้มั้ยเล่า! ไปเลยไปหา RP เลยจะโดนอะไรบ้างไม่รู้ด้วยแล้ว!” แน่ล่ะ ปลุกเขาก็ปลุกแล้ว พามาโรงเรียนเขาก็พามาแล้ว เขาว่าเขาทำดีที่สุดแล้วนะ !!!
โลกหนอโลกช่างไม่ยุติธรรม
“What? What’s RP?” คิ้วเก๋ๆของแทฮยอนขมวดเข้าหากัน หน้าตาสงสัยในสิ่งที่ลูกพี่ลูกน้องพูด แต่ตอนนี้จินอูไม่มีอารมณ์จะตอบอะไร หน้าที่นี้เลยตกไปอยู่ที่ซึงยูนแทน
“RP ย่อมาจาก Rules’ Protector หรือแปลเท่ห์ๆว่า ผู้พิทักษ์กฎน่ะแหละ เราเรียกสั้นๆว่า RP เป็นเหมือนกรรมการดูแลหอ แต่เราจะไม่เรียกประธาน รองประธาน แต่โรงเรียนเราจะเรียกเป็น RP มีตำแหน่งสูงสุดคือ RP MASTER และก็จะมีชื่อเรียกอื่นๆต่อไป เดี๋ยวนายก็จะได้รู้เองแหละ”
“จะเรียกว่าอะไรก็ช่างเถอะ ฉันต้องไปรายงานตัวกับพวกนั้นใช่มั้ย” แทฮยอนชี้ไปที่บุคคลในชุดนักเรียน มีผ้าแถบสีเหลืองพันแขนเสื้อเอาไว้ บ่งบอกให้รู้ว่าเขาเป็นอะไรที่พิเศษ...พิเศษกว่าเด็กนักเรียนคนอื่นๆ
ใช่...RP ที่นี่พิเศษมาก...
และโหดมากเช่นเดียวกัน
“สาย 2 นาที 12 วินาที เอาล่ะนายชื่ออะไร” นักเรียนชายที่ดูคล้ายคุณครูมากกว่าเมื่ออยู่ใต้กรอบแว่นอันใหญ่ กำลังลงทะเบียนเด็กกลุ่มหนึ่งที่ถูกจับแยกออกมาจากเด็กส่วนใหญ่ นัมแทฮยอนรู้ตัวดีว่าเขาต้องลงทะเบียนก่อน และก็รู้ว่าเขามาสาย เขารู้ว่าเขาอาจจะโดนหักคะแนน เขารู้
รู้ทุกอย่าง แต่ยังไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไร!
“นัม แทฮยอน ชื่อนัม แทฮยอน”
“โอเค นัมแทฮยอน ไปรอตรงนั้น”
“โอเค” แทฮยอนยักไหล่ เหมือนเขาจะเป็นคนสุดท้ายในแถวคนสายนี้ หันไปสบตาแว้บหนึ่งกับจินอู สายตาไว้อาลัยที่น่าหมั่นไส้นั่นทำให้นัมแทฮยอนทำตาเหลือก
ทำไมต้องทำหน้าตา SO SAD ขนาดนั้นวะ!
“เอาล่ะน้องๆทุกคน ขอต้อนรับเข้าสู่ หอพักของโรงเรียนฮยอนซอกของพวกเรา” เสียงประกาศไมค์ของพี่หน้าใสใส่แว่นตาทรงเก๋ๆ ดูละม้ายคล้ายเรย์แบนแบบเลนส์ใสที่แด๊ดดี้ชอบหยิบมาใส่ เขาเอ่ยทักทายก่อนแนะนำตัวให้รู้จักว่าชื่อ ซึงฮุน แน่ล่ะพี่เขาบอกแค่นั้น ก่อนจะพูดถึงเรื่อง RP อะไรสักอย่างที่นัมแทฮยอนไม่ค่อยจะสนใจ เห็นบอกว่า เป็น RP RIGHT อะไรสักอย่างนี่แหละ สงสัยจะเป็นผู้คุมกฎสิทธิมุนษย์ชนหรือยังไงก็ไม่ทราบ เจ้าของตาตี่มองกราดหลังพูดทักทายทีหนึ่งก่อนจะเอ่ยต่อ
“อย่างที่รู้กัน สำหรับหอพักของโรงเรียนจะแบ่งเป็น 2 หอ คือ หอ1 เป็นหอสำหรับพี่ปี 3 ซึ่งเตรียมตัวอย่างหนักเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย ถ้าเป็นไปได้ไม่อยากให้ไปรบกวนแถวนั้นสักเท่าไหร่นะครับ และแน่นอนสำหรับหอเรา พี่ปี 2 น้องปี 1 อยู่ร่วมกันที่หอพัก 8 ชั้นนี้ น้องปีหนึ่งส่วนใหญ่จะอยู่ชั้น 2 – 4 แน่นอนครับ เราเรียงลำดับห้องตามรายชื่อที่ลงทะเบียน ใครมาเร็วก็ได้อยู่ชั้นล่าง ส่วนใครมาช้าก็เหนื่อยหน่อยได้อยู่ชั้นบน และแน่นอนใครที่มาช้ากว่าเวลาที่กำหนด เพื่อเป็นบทเรียนในการรักษาวินัยของน้อง นอกจากตัดคะแนนความประพฤติแล้ว เรายังมี....บทลงโทษเล็กๆน้อยๆ”
ถ้าดูไม่ผิด นัมแทฮยอนเหมือนเห็นรอยยิ้มหน้าตาแปลกๆที่มุมปากด้านซ้ายของพี่หน้าใสนั่น
“ไหนใครมาสายเกินเวลาที่กำหนดบ้างครับ ขอดูมือหน่อย”
พี่หน้าใสนั่นยังคงเรียกต่อไป
ส...สายเกินเวลา
นัม แทฮยอนหันซ้าย แลขวา เห็นหน้าจินอู กับ ซึงยูนยิ้มให้แบบแกนๆอารมณ์ว่า มึ_อะแหละ ไม่ต้องคิดอะไรมากยกมือซะ เลยค่อยชูมือขวาขึ้นแสดงตัว
“โอ๊ะ โอ...มีคนเดียวด้วยสินะปีนี้ ไหนเชิญขึ้นมาหน่อยครับๆ อ๊ะๆ มีอีกคน เอาล่ะน้องทั้งสองคนเชิญขึ้นมาหน่อยครับ”
นัม แทฮยอนแทบจะกัดลิ้นให้สิ้นใจ ไอ่ห่_ ประจานในแถวคือไม่พอใจช่ะ?! ต้องออกไมค์เลยใช่ปร๊ะ!!!!! โชคยังดีเหมือนฟ้าส่งไอแว่นหน้าจืดที่เพิ่งวิ่งกระหืดกระหอบมาให้ หน้าตามันดูเรียบร้อยดีนะ แทฮยอนหันมองก่อนจะหัวเราะหึหึ
มาโดนเป็นประจานเป็นเพื่อนกูนี่มา ไอเพื่อนร่วมโลก~
“ชื่ออะไรครับน้อง”
คือ จะรู้ชื่อกูทำไม กูไม่ใช่ไอดอลโรงเรียนนะโฟ้ย!
“ว่าไงครับ” ซึงฮุนยังจะถามต่ออย่างน่ารำคาญในความคิดแทฮยอน แต่ก็กลั้นใจตอบออกไปเพราะตอนนี้สถานการณ์โคตรจะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ในเมื่อเด็กปีหนึ่งทั้งระดับยืนรอการลงโทษสุดอภิสิทธิ์ของเขาคนเดียวอยู่
“น..นัมแทฮยอน”
ห้วนๆ สั้นๆ ไม่ต้องรู้อะไรมาก ในใจคิดเพียงแต่ว่าจะทำอะไรก็รีบทำ
“อืม นัมแทฮยอน ทำไมมาสายครับ”
“ตื่นสาย”
“อื้อหือ พี่เชื่อว่าน้องเป็นคนตรงๆทีเดียวครับ ดีแล้วล่ะครับยิ่งน้องตื่นสาย บทลงโทษของเรายิ่งจะเป็นการพัฒนาวินัยของน้องแทฮยอนให้ดียิ่งๆขึ้นไปเป็นแน่แท้” สาบานว่าแทฮยอนเห็นรอยยิ้มที่น่ากลัวที่สุดครั้งหนึ่งจากพี่หน้าขาวเด้งเป็นลูกชิ้นคนนี้ ขนลุก ใช่เขากำลังขนลุก
บทลงโทษห่ _เหวอะไรอีก! พี่ที่ชื่อซึงฮุนนั่นจับไมค์อีกครั้งหนึ่งก่อนจะผายมือมาที่ประตูข้างโถงใหญ่
“เพื่อเป็นเกียรติแก่น้องพี่ขอเชิญ RP Master คนล่าสุดมาเล่าให้ฟังสบายๆนะครับ ว่าน้องต้องเจอกับอะไรบ้าง ขอเชิญ ซอง มินโฮ ครับ” เสียงปรบมือกึกก้องเมื่อรุ่นพี่สุดเท่ห์ผิวสีแทน สูงเพรียวเดินออกมาด้วย เสียงกระซิบซาบดังขึ้น และเงียบลงเมื่อสายตาดุตวัดทาบรุ่นน้องสองข้างทาง ใบหน้าคมดูน่าเกรงขาม และน่านับถือ
แต่ไม่ใช่กับนัมแทฮยอน!
“Hey! ไอ BullSh*t” ร่างเล็กสั่นสะท้านชี้หน้าโจทย์แบบมือไม้สั่น แม้ว่ามันจะเป็นชั่วระยะเวลาแป๊ปเดียว แต่ขอบอกเลยว่าคนที่ถูกผู้ชายขโมยจูบอย่างเขาไม่มีทางลืมหน้าแม่ม! อย่าคิดว่าเขาจะลืมท่าทางบิดหน้าซ้ายเอียงขวา แล้วขยี้ๆมานะ
NO WAY!!!
แต่ก่อนที่นัมแทฮยอนจะได้โวยวายอะไรไปมากกว่านี้ ซงมินโฮ ผู้ดำรงตำแหน่งอันทรงเอิ่ม...เกลียดสำหรับแทฮยอน ก็เดินขึ้นแท่นท่านประธานคว้าไมค์ขึ้นมาและยิ้มที่มุมปาก และตวัดหางตาไปยังผู้มาสายที่แม้จะเอามือลงแล้วแต่สายตายังตวัดเชือดและเฉือนอย่างที่ไม่มีใครยอมใคร
“สวัสดี นัม แทฮยอน , ชเว จินโฮ” รอยยิ้มที่เห็นเหมือนเป็นการแสยะมากกว่าในสายตาของแทฮยอน
“และขอสวัสดีน้องปี 1 ทุกท่านนะครับ พี่ซง มินโฮ พี่เป็นผู้ดูแลหอของที่นี่ ซึ่งแน่นอนเรื่องการรักษากฎระเบียบเป็นเรื่องที่โรงเรียนเราให้ความสำคัญจากรุ่นต่อรุ่นมายาวนาน นักเรียนที่นี่ส่วนใหญ่ก็น่ารักอยู่ในกฎระเบียบที่หอวางไว้ จะมีพวก “ไร้สามัญสำนึก” ไม่กี่คนเท่านั้นแหละที่จะมองกฎหอเหมือนเป็นเรื่องสนุกที่อยากท้าทาย ซึ่งพี่ในฐานะ RP MASTER หวังว่าจะไม่เกิดเรื่องแบบนั้นกับน้องปี1 รุ่นนี้ แต่ก็อย่างว่ายังไม่ทันเริ่มเปิดเทอม ก็มีคนบางคน บางพวกที่มันไม่ค่อยรักษาระเบียบ ไม่ค่อยรักษาเวลาแล้ว สงสัยเมื่อคืนจะทำอะไรหนักไปเสียหน่อย” ถ้อยคำหลังแอบกระซิบแผ่วเบาให้ได้ยินกับคนมาสายสองคน นัมแทฮยอนได้แต่ทำปากสาปแช่งขมุบขมิบ และแน่นอน ซอง มินโฮเชื่อมั่นใจว่าต้องมีคำหยาบอยู่ในนั้นสักคำสองคำแน่นอน!
“เอาล่ะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา และน้องๆคงเหนื่อยกันมากแล้ว กฎสำคัญ 3 ข้อสำหรับหอ อย่างที่พี่ซึงฮุนบอกไป พี่ขอย้ำอีกครั้ง 1. ตรงต่อเวลา หลัง 4 ทุ่มห้ามเข้าออกหอยกเว้นมีกรณีจำเป็นจริงๆ 2.ห้ามพาบุคคลภายนอกเข้าหอโดยเด็ดขาด ถ้าเป็นผู้ปกครองขอให้มารอที่ห้องโถงนี่เท่านั้น และแจ้งคณะกรรมการหอ ซึ่งก็คือพวกพี่ก่อน ข้อ 3. ด้วยนโยบายประหยัดพลังงานของโรงเรียน ไม่อนุญาตให้เด็กปีหนึ่งใช้ลิฟท์โดยเด็ดขาด แน่นอนว่าหอของเรามี 8 ชั้น เราจึงแบ่งสัดส่วนน้องๆปีหนึ่งอยู่ชั้นด้านล่างเพื่อความสะดวกมากขึ้น ส่วนพี่ๆปี 2 ที่สามารถใช้ลิฟท์ได้ก็จะอยู่ในส่วนของชั้น 5,6,7 และ ชั้นบนสุดคือชั้น 8 ซึ่งพวกพี่ๆที่เป็นผู้ดูแล และคณะกรรมการหอส่วนใหญ่ก็จะอยู่ที่ชั้นนั่ยนะครับ นอกจากนั้นเอาล่ะเมื่อกี้ที่พี่ซึงฮุนพูดถึงบทลงโทษเล็กๆน้อยๆสำหรับ สองคนที่มาสาย สองคนพอดีเลยสินะ บทลงโทษที่ว่าก็คือ...."ซอง มินโฮเงียบไปพักหนึ่ง และหยันเหยียดสายตาไปที่ด้านขวาและกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างน่าหมั่นไส้!
"การอยู่ห้องพิเศษในหอชั้นบนสุดซึ่งก็คือชั้น 8 และอย่างที่บอกตามนโยบายออกกำลังกายเพื่อสุขภาพ น้องเฟรชชี่ไม่มีสิทธิ์ใช้ลิฟท์ตลอดปีการศึกษา!!!”
ต..ตลอดปีการศึกษา
….
.
.
น่องกูโป่งพอดีไอ่รุ่นพี่บ้าเอ๊ย!!!!
To be continue.
ความคิดเห็น